Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Να καλωσορίσουμε τον κύριο Πανάρετο που πολλά χρόνια ασχολείται με το κομμάτι αυτό της παιδείας, είναι υφυπουργός σήμερα κοντά στην κυρία Διαμαντοπούλου. Κύριε Πανάρετε, μέσα σε αυτά τα οποία…. Σας καλημερίζω καταρχήν…
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Καλή σας μέρα.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Είναι αιτήματα και δικά σας σε αυτό το νομοσχέδιο το οποίο παρουσιάστηκε, την πρώτη νομοθετική ρύθμιση την οποία προσπαθείτε να κάνετε, είναι η βάση του 10;
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Η βάση του 10 είναι απλώς μια διόρθωση μιας στρεβλής επικοινωνιακής ρύθμισης. Δεν είναι αυτό το κυρίαρχο και το πιο σημαντικό στοιχείο, είναι όμως κάτι που έπρεπε να γίνει, έπρεπε να διορθωθεί….
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Γιατί έπρεπε να γίνει, για εξηγήστε μας , εξηγήστε στον κόσμο γιατί είναι πάρα πολλοί οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει η βάση του 10 και γιατί θα πρέπει να καταργηθεί. Τι προσφέρει δηλαδή ή τι αφαιρούσε όταν υπήρχε, όχι τώρα σε αυτή τη φάση της προηγούμενης κυβέρνησης αλλά και παλιά ίσχυε αυτό.
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Ναι, έχετε δίκιο. Παλιά, στο τέλος της δεκαετίας του ‘80 υπήρχε βάση στο βασικό μάθημα η οποία καταργήθηκε, και δεν καταργήθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά τέλος πάντων αυτό είναι δευτερεύον, δεν είναι θέμα πολιτικής.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: όχι, πείτε μας όμως για να καταλάβει ο κόσμος τι είναι αυτό που βοηθάει με την κατάργηση.
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Ναι, καταρχήν ποια ήταν η επιδίωξη υποτίθεται με την θεσμοθέτηση της βάσης του 10. Ήταν να βελτιωθεί το επίπεδο των φοιτητών που μπαίνουν στο Πανεπιστήμιο, των υποψηφίων. Αυτό έγινε χωρίς καμία προετοιμασία, καμία μελέτη των στοιχείων, ήταν απλά μια επικοινωνιακή πρωτοβουλία. Φυσικά ακούγεται καλό να υπάρχει ένα κατώφλι, μια κόκκινη γραμμή που κάποιος δεν μπαίνει στο πανεπιστήμιο.
Τα στοιχεία όμως που μελετήσαμε από το 2006 και μετά, δηλαδή τα χρόνια που έχουν μεσολαβήσει, τις τέσσερις εξεταστικές περιόδους που έχουν μεσολαβήσει, δείχνουν ότι αυτός ο στόχος δεν έχει επιτευχθεί. Και δεν έχει επιτευχθεί αφενός μεν γιατί δεν έχει υπάρξει κάποια βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ εξαιτίας αυτής της ρύθμισης, και δεύτερον, αν κανείς αναλύσει τα στοιχεία (σήμερα θα αναρτήσω κάποια στοιχεία στη σελίδα μου και θα δοθούν στη δημοσιότητα), βλέπει ότι υπάρχουν υψηλά ποσοστά μερικές φορές πάνω από 20% παιδιών τα οποία ενώ πέτυχαν τη βάση του 10 σαν μέσο όρο, είχαν πολύ χαμηλότερο βαθμό στο βασικό μάθημα του αντικειμένου που ήθελαν να σπουδάσουν. Δηλαδή μπορεί να έπαιρναν 10 ή 11 μέσο όρο και να είχαν στο βασικό μάθημα 4, 5 ή 3. Επομένως δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνει ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Αυτή είναι η μία πλευρά.
Η δεύτερη πλευρά είναι η πιο ουσιαστική. Είναι ότι το κράτος σε μία μακροχρόνια στρατηγική επιλογή του, από τα μέσα της δεκαετίας του ‘90 και μετά υιοθέτησε διεθνείς πρακτικές που οδηγούσαν σε μια μαζική τριτοβάθμια εκπαίδευση. Όσο δηλαδή περισσότερα παιδιά σπουδάζουν στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ τόσο καλύτερα. Αυτή η πολιτική διεκόπη, χωρίς καν να λεχθεί ότι αλλάζει η πολιτική, με ένα τεχνητό μέτρο που ήταν η βάση του 10. Διότι είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, και επιμένω, είναι παγκόσμια πρωτοτυπία να έχει κανείς Τμήματα – γιατί τα Τμήματα είχαν ιδρυθεί από τις Κυβερνήσεις – να έχει καθηγητές οι οποίοι να κάθονται, και να έχει παιδιά τα οποία να μπορούν να μπουν στο Πανεπιστήμιο, να υπάρχουν κενές θέσεις και να τους λέει: κοιτάξτε, επειδή εσείς δεν έχετε περάσει αυτό το τεχνητό σκαλοπάτι, ή θα πάτε στα κολέγια, ή θα πάτε στο εξωτερικό, ή θα πάτε φροντιστήριο για να ξαναδώσετε του χρόνου, ή θα μείνετε σπίτι σας.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Πάντως θα πρέπει να σημειώσουμε κύριε Πανάρετε ότι η επαγγελματική εκπαίδευση έχει μπει μέσα δηλαδή στα… τα ΤΕΙ χρειάζονται όλη αυτή τη διαδικασία για να μπουν τα παιδιά, στην Ανθοκομία, στη Νοσηλευτική, όλα αυτά τα κομμάτια της εκπαίδευσης, κάποιες μεταρρυθμίσεις. Αναβαθμίστηκαν σε τριτοβάθμια η επαγγελματική εκπαίδευση και από εκεί και πέρα έχουν δυσκολέψει τα πράγματα. Υποβαθμίστηκε ας πούμε το Λύκειο, αυτά πως θα τα διορθώσετε; Έχετε σκοπό δηλαδή να τα δείτε;
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Μα δεν υπάρχει αμφιβολία, και η κατάργηση της βάσης του 10 δεν αποτελεί μια θετική ρύθμιση, αποτελεί μία διόρθωση. Η θετική ρύθμιση για να γίνει και να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να έχει προηγηθεί η βελτίωση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα Πανεπιστήμια, και προφανώς η βελτίωση του σχολείου. Αυτό προσπαθεί να πετύχει και το Νομοσχέδιο το οποίο έχει κατατεθεί, ώστε η μετάβαση μετά από ένα καλό σχολείο σε ένα καλό Πανεπιστήμιο να έχει λιγότερη σημασία και να φορτίζει λιγότερο την κοινωνία από ότι γίνεται σήμερα.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Θέλω να ρωτήσω – γιατί μου το έχουν θέσει και οι ακροατές μας κύριε Υπουργέ – στο Πανεπιστήμιο θα υπάρξει κανονισμός όπου πλέον δεν θα μπορεί να είναι εσαεί φοιτητές, δηλαδή θα υπάρξουν κάποια εξάμηνα, θα υπάρξουν 4 εξάμηνα, 5 δυνατότητες δηλαδή αποτυχίας και από εκεί και πέρα να βγαίνουν από το Πανεπιστήμιο, να ακολουθούν κάποια άλλη διαδρομή οι φοιτητές/σπουδαστές;
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Το άσχημο με το σύστημα όπως είναι σήμερα είναι το εξής: Υπάρχει ένας μόνο τρόπος να μπει κανείς στο Πανεπιστήμιο, και δεν υπάρχει καμία άλλη διέξοδος, ούτε ενδιάμεσα, δηλαδή από το σχολείο προς το Πανεπιστήμιο να μπει κανείς με ένα άλλο τρόπο εκτός από μία και μοναδική τρίωρη εξέταση που δίνει κανείς μια φορά το χρόνο. Αυτό είναι το ένα πρόβλημα, και το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει η ευχέρεια κινητικότητας ακόμη και μέσα στο Πανεπιστήμιο, αλλά και μεταξύ των βαθμίδων της εκπαίδευσης. Αυτό σημαίνει ότι εάν υπάρχουν μαθητές ή φοιτητές οι οποίοι ανακαλύπτουν ότι αυτό που ξεκίνησαν να σπουδάσουν δεν τους πηγαίνει, και θέλουν να αλλάξουν, δεν μπορούν. Δεν υπάρχει τρόπος. Για να μπορεί να αλλάξει ένας δευτεροετής ή τριτοετής φοιτητής θα πρέπει να ξαναδώσει εξετάσεις. Τώρα, υπάρχει και μια άλλη πλευρά που έμμεσα τη θέτετε εσείς.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Ναι
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Φοιτητές οι οποίοι αδιαφορούν για τις σπουδές τους.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Ή αδυνατούν.
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Ή αδυνατούν. Στο αδυνατούν αναφέρθηκα προηγουμένως με την έννοια ότι πρέπει να υπάρχουν εναλλακτικές δίοδοι. Δεν μπορεί σε αυτή την ηλικία να λες σε κάποιον απέτυχες, τελείωσες. Αυτή είναι η μια προσέγγιση. Εναλλακτικές δίοδοι και εναλλακτικές οδοί για να κάνει κανείς κάτι διαφορετικό. Για εκείνους που αδιαφορούν φυσικά θα πρέπει να βρεθεί κάποιος τρόπος….
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Θα το δείτε δηλαδή….
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Μα βέβαια. Κοιτάξτε, αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι μ ια σημαντική αλλαγή προσέγγισης και όχι νόμων. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε είναι ένα Πανεπιστήμιο που να λειτουργεί πραγματικά, και όχι να κάνουμε και πάλι αλλαγές που απλώς επαναλαμβάνουν πρακτικές του παρελθόντος, δηλαδή να αρχίσουμε να συζητάμε, ή να κάνουμε αλλαγές στο νόμο για το άσυλο, για το Α για το Β, τα οποία δεν αλλάζουν στην ουσία τους τη λειτουργία του Πανεπιστημίου αλλά απλώς αλλάζουν επιμέρους προβλήματα που έχουν δημιουργήσει με ήδη υιοθετηθείσες πρακτικές. Αυτή λοιπόν η νέα προσέγγιση που θα έχει μια συνολική αντιμετώπιση του τρόπου λειτουργίας του Πανεπιστημίου είναι η επιδίωξη μας και η φιλοδοξία μας και η ελπίδα μας ότι θα φέρουμε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Κύριε Υπουργέ, είναι οικονομική αυτή η πρώτη νομοθετική ρύθμιση, έχει στόχο το “μάζεμα” το οικονομικό από την παιδεία; Τουλάχιστον αυτό μου έδωσαν να καταλάβω οι συνδικαλιστές και της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας.
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη και θα σας εξηγήσω γιατί. Η οικονομική μεταβολή ή οι οικονομίες που μπορεί να προκαλέσει δεν είναι η αιτία των νομοθετήσεων αυτών, θα είναι το αποτέλεσμα από μία καλύτερη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος. Ξέρετε, ποια ήταν η μέχρι σήμερα πρακτική; Η μέχρι σήμερα πρακτική ήταν ότι κάθε χρόνο το υπουργείο παιδείας διόριζε ένα αριθμό εκπαιδευτικών. Έπαιρνε πιστώσεις και έλεγε θα διορίσω ένα αριθμό 7.000, 3.000, 5.000. Μεταξύ αυτών τόσοι γυμναστές, τόσοι μουσικοί, τόσοι μαθηματικοί. Χωρίς να έχει εικόνα των πραγματικών αναγκών. Και οδηγούμαστε στην κατάσταση όπου είχαμε για παράδειγμα σε ένα σχολείο δέκα γυμναστές οι οποίοι δεν είχαν δουλειά. Και έπρεπε τώρα αυτούς να τους πάρουμε από το σχολείο και να τους στείλουμε κάπου αλλού, οι οποίοι θα έκαναν κάτι όχι γιατί υπήρχε ανάγκη, αλλά για να απασχολούνται. Τι λέμε σήμερα; Σήμερα λέμε ότι για να διορισθεί κάποιος εκπαιδευτικός στο σχολείο, οπουδήποτε, σε οποιαδήποτε δραστηριότητα του δημοσίου τομέα, θα πρέπει να υπάρχει ανάγκη. Να καταγράψουμε τις ανάγκες και να προκηρύσσονται οι θέσεις ανάλογα με τις υφιστάμενες ανάγκες. Αυτή είναι η ουσιαστική διαφορά της κατάστασης πριν με την κατάσταση μετά.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Πως θα αντιμετωπίσετε αυτή τώρα…. Ξεκινάνε και ετοιμάζονται για απεργιακές κινητοποιήσεις, πιθανόν να είναι και διαρκείας.
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Ελπίζουμε ότι θα πείσουμε τους εκπαιδευτικούς για την ανάγκη να γίνουν αυτές οι ρυθμίσεις γιατί είναι απαραίτητο πια για το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Σκεφθείτε και το εξής: Μέχρι σήμερα κάναμε ένα σωρό άλλα πράγματα εκτός από αυτό. Έχει βελτιωθεί καθόλου η παρεχόμενη εκπαίδευση στο σχολείο;
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Το αποδίδουν σε άλλους λόγους. Και βεβαίως δεν εισέπραξαν εχθές διαβεβαίωση από την Υπουργό ότι θα υπάρχουν αυτά τα μετεκπαιδευτικά κομμάτια, δηλαδή την επιμόρφωση που χρειάζονται, τη συνεχή επιμόρφωση.
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Αντίθετα, η Υπουργός μίλησε εχθές για την εισαγωγική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, δηλαδή να μπαίνει κάποιος στο σχολείο – και αυτό είναι πολύ απλό – να μπαίνει κάποιος στο σχολείο και να έχει ήδη μια εμπειρία για το τι θα κάνει στο σχολείο, πως θα διδάξει. Ξέρετε, σε όλες τις δραστηριότητες πριν ξεκινήσει να κάνει κανείς κάτι πέρα από την εκπαίδευση που είναι ένα κομμάτι, πρέπει να δείξει ότι έχει και την ικανότητα ότι κάνει για αυτό για το οποίο εκπαιδεύεται. Το να μπεις μέσα σε ένα σχολείο και να διδάξεις παιδιά, να έχεις επικοινωνία με τα παιδιά χρειάζεται μία περίοδος προσαρμογής. Ε, αυτή τη περίοδο προσαρμογής προβλέπει και αυτό το νομοσχέδιο.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Κύριε Υπουργέ, να σας ευχαριστήσω που ήσασταν κοντά μας εδώ στον ΑΘΗΝΑ 9.84. Πριν σας αποχαιρετήσω πείτε μου, δώστε μου ένα τίτλο, για ποιο πράγμα θα είστε υπερήφανος για αυτή την πρώτη νομοθετική ρύθμιση. Ένα τίτλο.
ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ: Θα είμαι περήφανος, όχι μόνο για αυτή τη νομοθετική ρύθμιση αλλά για οτιδήποτε κάνουμε, εάν όταν φύγουμε τα παιδιά που θα είναι στο σχολείο και στο εκπαιδευτικό σύστημα θα παίρνουν καλύτερη εκπαίδευση από αυτή που έπαιρναν πριν πάμε εκεί.
Δ. ΤΣΑΝΤΕ: Ευχαριστώ, να είστε καλά.
