Με σκοπό την «Ενίσχυση του διεθνούς χαρακτήρα και της διεθνούς παρουσίας των Ιδρυμάτων», προτείνεται η παρακάτω συμπλήρωση στην σελίδα 14 και στις παραγράφους «Ταυτόχρονη υπηρέτηση σε ελληνικό και σε ΑΕΙ άλλης χώρας» και «Αναστολή καθηκόντων».
Πρόταση:
Τα μέλη του διδακτικού προσωπικού μπορούν, να καταλαμβάνουν θέση σε αναγνωρισμένα Ιδρύματα του εξωτερικού. Στην περίπτωση αυτή, τελούν σε μερική αναστολή των διοικητικών και εκπαιδευτικών καθηκόντων τους στο Ίδρυμα. Ο χρόνος αναστολής καθορίζεται από κάθε ΑΕΙ αλλά -προτείνεται- να μην υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη. Η έκταση της μερικής αναστολής καθηκόντων επίσης καθορίζεται από κάθε ΑΕΙ.
Σχόλιο by Γεώργιος Χριστοδουλόπουλος — 24/10/2010 @ 09:18
1. Πανεπιστήμιο
1.1. Διοίκηση
α. Η διοίκηση του Πανεπιστημίου δεν μπορεί να φύγει από την ακαδημαϊκή κοινότητα διότι πολύ απλά τότε το Πανεπιστήμιο θα ετεροκαθορίζεται και πάλι έστω και διαφορετικά. Συνεπώς ο αριθμός του Συμβουλίου και μια ισχυρή πλειοψηφία του δεν μπορεί παρά να είναι από τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το ζήτημα αυτό είναι προφανώς κομβικό και συνεπώς κόκκινη γραμμή.
β. Είναι (μάλλον) προφανές ότι πρύτανης μη αποδεκτός από την ακαδημαϊκή κοινότητα δεν θα μπορεί να ασκεί τα καθήκοντά του. Συνεπώς, ένας πρύτανης δεν μπορεί να εκλέγεται έμμεσα και εν πολλοίς ερρήμην της ακαδημαϊκής κοινότητας.
1.2. Οικονομικά
Δεδομένου ότι το κράτος μας είναι ακραία αναξιόπιστο και οι πολιτικές του ηγεσίες χαμηλής ποιότητας, αλλοπρόσαλλες και ανεξέλεγκτες, με ποιό τρόπο το Πανεπιστήμιο θα διασφαλιστεί από την πιθανή αθέτηση των οικονομικών υποχρεώσεων της Πολιτείας; Ποιές κυρώσεις και ποιοί μηχανισμοί προστασίας προβλέπονται για κάτι τέτοιο;
1.3. Δομή – Προγράμματα Σπουδών
α. Πως θα συνδυαστεί η νέα δομή (ειδικά το πρώτο έτος) με τη δομή του ευρωπαϊκού χώρου ανώτατης εκπαίδευσης, συνεπώς με τη διασφάλιση των προϋποθέσεων συνεργασίας και κινητικότητας από και προς το ελληνικό πανεπιστήμιο;
β. Αν στο μέλλον υπάρξει μόνο η Σχολή και «κρεμασμένα» σε αυτήν προγράμματα σπουδών με εσωτερική οριζόντια διαπερατότητα τότε:
ι. μήπως καταργείται το κρατικά αναγνωρισμένο πτυχίο άρα και τα όποια επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από αυτό;
ιι. αν τυχόν πάμε προς τα εκεί, είναι προφανές ότι στο μέλλον δεν θα έχουν επίσης νόημα ύπαρξης οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Γιατί πιστεύετε ότι αυτό θα γίνει αποδεκτό;
2. Μέλη ΔΕΠ
α. Είναι προφανές ότι αν με τον προσεχή νόμο τα μέλη ΔΕΠ χάνουν το επαγγελματικό τους status, μετατρεπόμενα σε ιδρυματικούς υπαλλήλους, αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και θα μας βρείτε απέναντί σας στο Πανεπιστήμιο και στους δρόμους.
Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε τίποτα λιγότερο από το στάτους του Δημόσιου Λειτουργού με τα αντίστοιχα με άλλους δημόσιους λειτουργούς μισθολογικά δεδομένα και τις αντίστοιχες ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές προβλέψεις.
β. τι σημαίνει «ελάχιστα όρια», ως προς το μισθό; Μήπως σημαίνει ο σημερινός βασικός μισθός χωρίς τα επιδόματα;
γ. Ποιός ο στόχος και οι συνέπειες από την προβλεπόμενη αξιολόγηση των μόνιμων καθηγητών; αν δεν απαντηθούν αυτά στερείται νοήματος ακόμα κι αν είναι σε εθελοντική βάση.
3. Φοιτητές
α. Η οριζόντια κινητικότητα σε προγράμματα σπουδών και η εξατομίκευση του προγράμματος σπουδών φαντάζει γοητευτική και παιδαγωγικά σωστή. Πως διασφαλίζονται οι κίνδυνοι που απορρέουν από αυτή όμως; (δες 1.3.β)
β. πως διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα της εσωτερικής διασποράς σε προγράμματα σπουδών μετά το α” έτος; Ας πούμε, πιστεύει κανείς ότι τα παιδιά των πανεπιστημιακών θα σπουδάζουν σε πρόγραμμα σπουδών που δεν θα είναι πρώτη τους επιλογή;
γ. Για να κάνει κανείς ένα διδακτορικό με συνεπίβλεψη θα χρειάζεται και πάλι…. υπουργική απόφαση….!!!!;;;; Θα εξακολουθήσει το γραφειοκρατικό χάος για την ανάπτυξη κοινών διακρατικών και/ή διαπανεπιστημιακών μεταπτυχιακών και/ή διδακτορικών προγραμμάτων;
Και επειδή φαίνεται να γοητεύεστε από την αμερικανική πραγματικότητα ίσως ένα ενδιαφέρον σύγγραμα προς ανάγνωση θα ήταν το:
Krause M, Nolan M., Palm M., Ross A. ((2008) The University Against Itself: The NYU strike and the future of the academic workplace, Temple University Press, Philadelphia.
@ Γεώργος Σταμέλος
1. Α.Το αυτο-δίοικητο των ΑΕΙ καταστρατηγήθηκε πολύ νωρίτερα λόγω δημόσιου λογιστικού και συνεπών κωλυμάτων! Από την άλλη υπάρχει λόγος… απ’ότι φαίνεται (και αρχίζει τώρα η γνωστή επιχειρηματολογία «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» κτλ.) Είμαι νέος, δεν έχω κλέψει, δεν έχω φάει, δεν έχω δωροδοκηθεί αλλά «άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας». Απεναντίας, οι διάφοροι μεγαλύτεροι που ενίοτε αγωνίζονται για τα δικαιώματα μας δεν μοιάζουν να στρέφουν το κεφάλι αριστερά-δεξιά για να δουν ποιός έκλεψε από τους συνομημιλίκους τους (και υψηλών βαθμίδων) έτσι ώστε να τους καταγγείλουν και να τους τιμωρήσουν: από καιρό σε καιρό, κάνουν την πάπια.
Β. Καλά τώρα, οι εκλογές διεξάγονται με μόνιμα ποσοστά αποχής που ξεπερνούν το 50% από μέλη ΔΕΠ. Από φοιτητικές παρατάξεις? Εκεί 100% διάνα… Πόσο με αντιπροσωπεύει? Μηδέν! Πόσο με αφορά? Μηδέν! Τα ίδια με την πολιτική (και δεν μιλάω για τον επάρατο δικομματισμό, και οι άλλοι wannabes δικομματιστές είναι (μερικοί…μονοκομματιστές).
Γ. Οικονομικά: Μήπως είμαστε σε άλλο κράτος? Δεν σου δίνει αυτά που σου υποσχέθηκε, κάνε μήνυση! κάνε πικετοφορία! κάνε… κάτι! Συγνώμη, αλλά υπάλληλος του κράτος δεν είμαστε? Οκ. Δημόσιοι λειτουργοί! Αλλά και πάλι ποιός μας πληρώνει? Θα του βάλω και τιμωρία? Δηλαδή? Μηπως μπερδευτήκαμε με «μεγαλοεργολάβους» που παίρνουμε «έργα»?
Αυτά για τώρα… Κουράστηκα να γράφω. Τα λέμε ξανά!
Συγνώμη, κάτι ξέχασα! Τώρα που ήρθαν δύσκολοι καιροί δεν κοιτάμε μήπως και καταργηθεί αυτή η βλακεία του ασυμβίβαστου (του δημοσιο-υπαλληλικού κώδικα) για να μπορούμε να κάνουμε καμιά άλλη δουλειά: να ασκήσουμε κάποια εμπορευματική δραστηριότητα πχ? Το ασυμβίμβαστο των ΔΕΠ είναι ΟΚ γιατί αποκλείει τις συγκρούσεις συμφερόντων… Δεν αρχίζετε να προτείνετε κάτι περισσότερο ρεαλιστικό? Τι περιμένετε δηλαδή? Να φοβηθεί ο Παπανδρεου-Σαμαράς-Παπαρήγα(!)-Καρατζαφέρης-Τσίπρας και να πάνε να… πάρουν ακόμα ένα δανειάκι των 100 δις και να… κάψουν και τα εγγόνια μας (τα παιδιά μας τα καψάλησαν)! Άσε φίλε, να προσέχεις τι εύχεσαι γιατί μπορεί και να γίνει!
Όλα τα συστήματα που γίνονται με διάθεση προόδου φαίνονται καλά, σε θεωρητικό επίπεδο. Η «πράξη» είναι το πρόβλημα. Είναι πράγματι κατάλληλο το έδαφος για ένα τέτοιο σύστημα; Μήπως χρειάζεται μια προεργασία πριν προχωρήσουμε σε αυτό το σχέδιο; Έχουν επιλεγεί οι πραγματικά κατάλληλοι άνθρωποι πάνω στους οποίους θα στηριχτεί το νέο σύστημα ή πάλι θα είναι απρόσωπη η επιλογή με λέξη κλειδί την βαθμίδα και όχι τις πραγματικές δεξιότητες και εμπειρίες των ατόμων. Θα έπρεπε να υπάρχουν οι κατάλληλες διευκρινήσεις ώστε να προσελκύσει η πρόταση οπαδούς. Θα πρέπει να διαφαίνονται καθαρά οι μηχανισμοί που θα αποδίδουν την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη -το δεύτερο είναι πιο σοβαρό. Αυτό όπως πάντα είναι κάπως αόριστο. Επιλέξτε και ετοιμάστε σωστά το έδαφος πρώτα, διαλέγοντας ανθρώπους με αυξημένο το αίσθημα της δικαιοσύνης και της αξιοκρατίας. Υπάρχουν τέτοιοι πολλοί. Παρακαλώ, να τους βρείτε πρώτα.
Ενώ στο κείμενο της διαβούλευσης αναφέρεται ρητά η σκέψη κατάργησης της βαθμίδας του λέκτορα, δεν αναφέρεται πουθενά τι θα γίνει με τους υπάρχοντες λέκτορες (διορισμένους και εν αναμονή διορισμού όπως εγώ). Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό βάζει σε ανησυχία μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που εξελέγησαν μετά από σκληρές προσπάθειες πολλών χρόνων σε εξελίξιμη βαθμίδα και ανησυχούν μήπως η κυβέρνηση εν μία νυκτί τους υποβαθμίσει σε βοηθούς ή ΠΔ407 ή ότι αλλο θέλετε χωρίς προοπτική εξέλιξης. Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι αυτή η σκέψη θα αφορά μελλοντικές εκλογές λεκτόρων και ότι οι υφιστάμενοι θα εξελιχθούν βάση του νομικού πλαισίου που ισχύει μέχρι τώρα. Αλλά δυστυχώς η κοινή λογική δεν είναι πάντα δεδομένη στον τόπο τούτο. Παρακαλώ ξεκαθαρίστε το θέμα αυτό. Δεν αντιλαμβάνομαι όμως τη λογική αυτού του μέτρου. Στην Αμερική μπορεί να μην υπάρχουν λέκτορες εκεί όμως με αντίστοιχα προσόντα υποψήφιοι ηλικίας 30 ετών λαμβάνουν απευθείας θέσεις assistant professor και θεωρούνται junior faculty. Επιπλέον στη Μ. Βρετανία για παράδειγμα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει ο θεσμός του λέκτορα. Μη στοχοποιείτε τα νέα μέλη ΔΕΠ που έγιναν λέκτορες με βιογραφικό και δημοσιεύσεις που κάποτε (ακόμη κ σήμερα) αρκούσαν-αρκούν για να γίνει κάποιος αναπληρωτής καθηγητής. Τα βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας. Επίκουροι και αναπληρωτές με λιγότερο έργο από εμάς τους «μικρούς». Εμείς θα την πληρώσουμε που ξεκινάμε την καριέρα μας τώρα?? Κ όχι οι αραχτοί και οι βολεμένοι?? Παρακαλώ πολύ κύριοι.
Συμφωνώ οι υπάρχοντες λέκτορες και οι εν αναμονή να είναι με το σημερινό σύστημα, ωστόσο ο έλεγχος νομιμότητας και ηθικής (βλέπε φαινόμενα νεποτισμού/οικογενειοκρατίας) θα πρέπει ΑΥΣΤΗΡΑ να ελεγχθούν (γιατί υπάρχουν ακόμη) και να ακυρωθούν.
Βρίσκομαι και εγώ στη ίδια θέση με τον Θόδωρο (σχόλιο 6) και τον Βασίλη (σχόλιο 7). Έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά για μεγάλο χρονικό διάστημα για να καταφέρω να πάρω θέση Λέκτορα και να μπορέσω να ξεκινήσω την πανεπιστημιακή καριέρα που ονειρεύομαι. Εκλέχθηκα τον Μάρτιο 2010 και περιμένω προς το παρόν το διορισμό μου. Είμαι 35 χρονών, δεν είμαι γόνος, και έχω ένα εξαιρετικό CV με δύο Master, ένα PhD και ερευνητικό έργο στο εξωτερικό. Αν τελικά ο νέος νόμος-πλαίσιο ακυρώσει τον διορισμό μου (ακόμη και αν προσπαθήσει να μου «χρυσώσει το χάπι» με μία θέση τύπου ΠΔ407), δεν πρόκειται να μείνω στην Ελλάδα. Έχω πολύ καλή πρόταση από το εξωτερικό (σε μία χώρα όπου όλα δουλεύουν σαν ρολόι χωρίς απρόοπτα κα συνεχείς μεταβολές των δεδομένων), αλλά μέχρι τώρα την απέρριπτα λόγω οικογένειας και αγάπης-νόστου προς την Ελλάδα. Αν αλλάξουν όμως τα δεδομένα, δεν θα το σκεφτώ ούτε λεπτό.
Στην ίδια θέση με εμένα υπάρχουν πολλοί, τουλάχιστον 800 μέλη ΔΕΠ υπό διορισμό (όπως πρόσφατα ανακοίνωσε ο κ. Πανάρετος). Πολλοί από αυτούς πιθανότατα θα κινηθούν όπως εγώ.
Άραγε αυτό επιθυμεί ο κ. Πανάρετος και το Υπουργείο, να χάσει δηλαδή η Ελλάδα τη νέα γενιά επιστημόνων (πιθανότατα ανεπιστρεπτί); Κύριε Πανάρετε, κάνετε μία χάρη στο μέλλον της πατρίδας μας, και μην «διώξετε» το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της νέας γενιάς.
Αυτά που λέει ο G.N είναι απολύτως σωστά. Είμαι και εγώ ένας από τους λέκτορες υπό διορισμό. Μετά από δύο χρόνια αναμονής από τη μέρα υποβολής υποψηφιότητας και κοντά ένα χρόνο αναμονής τώρα για το διορισμό, ξαφνικά μαθαίνουμε πως όλα αυτά ίσως να πάνε χαμένα και είτε να βρεθούμε εκτός Πανεπιστημίου, είτε να υποβιβασθούμε σε μη εξελίξημους. Όπως και πολλοί άλλοι «υπό διορισμό», προσωπικά δεν είμαι γόνος. Για να πάρω αυτή τη θέση αναγκάστηκα να γίνω δύο και τρείς φορές καλύτερος (σε γνώσεις και βιογραφικό) από πολλούς επίκουρους, αναπληρωτές, αλλά και τακτικούς Καθηγητές που ψήφιζαν στο εκλεκτορικό μου σώμα. Πάντα όμως πίστευα πως η προσπάθεια και η αξία πάντα αμοίβεται. Ελπίζω ο υφυπουργός να διαβάζει αυτά τα σχόλια και να μη καταστρέψει τα όνειρα αλλά και τις καριέρες τόσων νέων επιστημόνων. Οι υπο-διορισμό λέκτορες εκλέχθηκαν με χίλια βάσανα σε θέση πλήρως εξελίξημη. Ελπίζω στην χώρα μας , με τα τόσα προβλήματα, η κοινή λογική και ηθική να επικρατήσουν.
Σας ευχαριστώ.
Ευρίσκομαι και εγώ στην ίδια θεση με τους ανωτέρω Ηλία, Θεόδωρο και Βασίλη και συμφωνώ μαζί τους. Ο νέος νόμος θα πρέπει να προστατεύσει όσους έχουν εκλεγεί λέκτορες και περιμένουν το διορισμό τους. Θέσαμε υποψηφιότητα για την εκλογή μας στην βαθμίδα του λέκτορα, με την διαδικασία, τους όρους και τις προοπτικές που το Ελληνικό Κράτος όρισε. Το Ελληνικό Κράτος, λοιπόν, δεν θα πρέπει να διαψεύσει εμάς και τον ευατό του. Είναι δικαίωμα του Κράτους να κάνει αλλαγές για μία καλύτερη Τριτοβάθμια εκπαίδευση και όλοι αυτό επιθυμούμε. Είναι υποχρέωση του κράτους, όμως, να μην ακυρώνει αυτό που το ίδιο νόμιμα έπραξε και μαζί με αυτό να ακυρώνει όνειρα, ελπίδες, την διάθεση για προσφορά νέων επιστημόνων που θυσίασαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους για την επιστήμη και την χώρα τους και το έπραξαν φυσικά με την δική τους ισχυρή θέληση.
Σεβαστέ κύριε Υφυπουργέ, κύριε Πανάρετε, είστε καθηγητής Πανεπιστημίου, είστε Πανεπιστημιακός δάσκαλος. Εσείς γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα το αντικείμενο… Ας δείτε πάλι το ζήτημα σχετικά με τους λέκτορες. Αν ο νόμος ισχύσει να μην έχει τουλάχιστον αναδρομική ισχύ και ας είμαστε εμείς οι τελευταίοι λέκτορες με τους όρους που το παρόν σύστημα (εξέλιξη κ.λπ.) ορίζει. Μην οδηγήσετε νέους ανθρώπους, νέους επιστήμονες σε αδιέξοδα… Αρκετά αδιέξοδα υπάρχουν στην κοινωνία μας. Το ξέρετε πολύ καλά, το ξέρουμε και εμείς, οι, εν δυνάμει, λέκτορες, πολύ καλά, ότι διαθέτουμε τη διάθεση, τη θέληση, τα προσόντα, την επιστημονική κατάρτιση να προσφέρουμε στα ελληνικά Πανεπιστήμια… Νομίζω ότι αυτό είναι το λογικό, το νόμιμο, το ηθικό και πάνω απ” όλα το δίκαιο… Σας ευχαριστώ για το δικαίωμα που προσφέρετε για διαβούλευση και παράθεση απόψεων.
Νομίζω ότι τελικά η συζήτηση δικαιολογημένα θα περιστραφεί γύρω από το ζήτημα της έκδοσης ΦΕΚ για τους εκλεγμένους Λέκτορες ή Επίκουρους.
Πρέπει να μας ενημερώσετε τι θα γίνει.
Θέλω να πιστεύω ότι η έκδοση ΦΕΚ θα ξεκινήσει από το 2011 κατά σειρά προτεραιότητας όπως γινόταν έως σήμερα. Δεν λέω να εκδοθούν και τα 800 ΦΕΚ αλλά τουλάχιστον σε μία πρώτη φάση για όλους αυτούς που έχουν εκλεγεί το 2009 και σε μία δεύτερη φάση και για αυτούς που έχουν εκλεγεί το 2010.
Πρέπει να απαντήσετε και να αναλάβετε μία δέσμευση.
Ευρίσκομαι στην αυτή θέση με τους προηγούμενους συναδέλφους. Πέραν των ήδη εκτεθέντων από τους συναδέλφους, παρακαλώ σημειώστε ότι η υπάρχουσα μεταβατική διάταξη καλύπτει μόνον τους «υπηρετούντες» λέκτορες. Δηλαδή όσους έχουν ήδη διορισθεί. Για τους μετεωρούμενους, ήτοι τους εκλεγέντες, αλλά μη εισέτι διορισθέντες, ουδέν προβλέπεται, με συνέπεια να στερηθούμε κάθε δυνατότητας εξέλιξης, εξέλιξη η οποία ακριβώς ήταν και ο λόγος για τον οποίο εκλεγήκαμε. Ανταποκρίνεται, έτσι, στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, ομοίως και στη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη του διοικούμενου έναντι της Διοίκησης, να θεσπισθεί μεταβατική διάταξη, η οποία να καλύπτει και τους εκλεγέντες, αλλά μη διοριθέντες λέκτορες, εν όψει και του γεγονότος ότι ο μη διορισμός δεν οφείλεται σε οποιαδήποτε αβελτηρία του εκλεγέντος. Σημειώνεται ότι στη συντριπτική πλεινότητα των περιπτώσεων, η εκλογή γίνεται σε πλήρωση θέσης ΔΕΠ που κενώθηκε, λόγω αυτοδίκαιης αποχώρησης (συμπλήρωση ορίου ηλικίας) άλλου μέλους ΔΕΠ.
Προσυπογράφω όλα τα προηγούμενα σχόλια σχετικά με τους λέκτορες και προσθέτω τα εξής: Είναι κρίμα να μηδενίζονται προσπάθειες και κόποι μίας ζωής και να εμφανίζονται γενικευμένα και συλλήβδην όλα τα μέλη ΔΕΠ ως διαπλεκόμενα και διεφθαρμένα, όπως μεθοδεύεται τεχνηέντως από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Η μόνη εξήγηση για τέτοιες προτάσεις βρίσκεται στο ότι οι εμπνευστές τους επιδιώκουν συνειδητά να πυροδοτήσουν ευρείας έκτασης κοινωνική αναταραχή η οποία να ξεκινήσει από τα Πανεπιστήμια…
Η ρύθμιση που εισάγεται για τους Λέκτορες πρέπει να περιλαμβάνει και τους εκλεγέντες που δεν έχει δημοσιευθεί ο διορισμός τους. Διαφορετικά θα μετατρέψετε αυτούς σε συμβασιούχους ΠΔ407. Δηλαδή:
- η παιδεία θα είναι αυτή που θα συνεχίσει τον ακυρωτέο θεσμό (κατά τον ΓΑΠ) των συμβασιούχων.
- η μετατροπή των εκλεγέντων με το παλαιο καθεστώς Λεκτόρων σε συμβασιούχους θα οδηγήσει σε μείωση κατά 15% των δημοσίων λειτουργων ΔΕΠ
- το οποίο σημαίνει ότι η Παιδεία θα αποτελέσει τον πρώτο σταθμό για μείωση των δημοσίων υπαλλήλων!
Η Παιδεία θα αποτελέσει το πρώτο βήμα μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων; Οι ΔΕΚΟ, τα υπουργεία, οι δημόσιοι οργανισμοί, οι ΟΤΑ;; Είναι ένα βήμα βαρύ για την κοινωνία και σίγουρα προκαλεί κοινωνική αναστάτωση.
συμφωνώ με τους συναδέλφους: εξετάστε τα προσόντα οσων τώρα προσπαθούν να γίνουν λέκτορες. Ο ανταγωνισμός είναι τέτοιος που παλιά με τα ίδια προσόντα θα διοριζόμασταν Αναπληρωτες Καθηγητες.
Υ.Γ. επίσης θέτω προς συζήτηση στους συναδέλφους λέκτορες αλλά και τον κ. Υφυπουργό την εξής δυνατότητα διάταξης:
«Σε περίπτωση που η δημοσίευση του διορισμού στην πρώτη βαθμίδα μέλους ΔΕΠ γίνει μετά την παρέλευση εξαμήνου απο την εκλογή, τότε η τριετία για την ανέλιξη στην επόμενη βαθμίδα θα άρχεται χρονικώς απο την παρέλευση του εξαμήνου, και όχι απο τη δημοσίευση του διορισμού».
Αφού δεν πληρωνόμαστε, τουλάχιστον να τρέχει ο χρόνος για την επόμενη βαθμίδα.
Απο αυτή τη ρύθμιση το Υπουργείο δεν θα έχει ΚΑΜΙΑ οικονομική επιβάρυνση. Δεν θα πληρωνόμαστε αλλά τουλάχιστον δεν θα είμαστε στη βαθμίδα του Λέκτορα 5-6 χρόνια απο την εκλογή μας.
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες αδιόριστους συναδέλφους.
Δεν είναι ευχάριστο η διαβούλευση για μια σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση, με πολλές και ενδιαφέρουσες καινοτομίες, να επικεντρώνεται σε μία μεταβατική ρύθμιση για μία ειδική κατηγορία, είναι όμως ενδεικτικό του προβλήματος που εγείρεται, που άπτεται εν τέλει της λειτουργίας του κράτους δικαίου.
Θεωρώ κι εγώ απολύτως δικαιολογημένο:
1. Να τεθεί από τα συναρμόδια Υπουργεία ένα σαφές και υλοποιήσιμο χρονοδιάγραμμα διορισμών, ει δυνατόν εντός του 2010, και πάντως εντός του 2011. Αυτό δεν είναι αδικαιολόγητο, δεδομένου ότι ήδη δημοσιοποιούνται αποφάσεις Υπουργείων για να ξεκινήσουν διορισμοί σε κενές θέσεις.
2. Να προβλεφθεί, εφόσον τελικά αποφασισθεί η κατάργηση της βαθμίδας του λέκτορα, είτε αυτοδίκαιη ένταξη των υπηρετούντων λεκτόρων στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή είτε δυνατότητά τους να κριθούν για την ένταξη από τα οικεία Τμήματα εντός συγκεκριμένου χρόνου.
3. Να προβλεφθεί ότι ως «υπηρετούντες» για την εφαρμογή της ανωτέρω υπό (2)πρόβλεψης λέκτορες θεωρούνται όσοι έχουν εκλεγεί από το οικείο εκλεκτορικό σώμα, κατά την έναρξη της ισχύος του νόμου, ανεξαρτήτως του χρόνου δημοσίευσης στο ΦΕΚ της πρυτανικής πράξης διορισμού.
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ως προς τις νομοθετικές διατυπώσεις για τους λέκτορες τα εξής:
- σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ η μετατροπή οργανικής θέσης (λέκτορα) σε συμβασιούχο ισούται με κατάργηση της οργανικής θέσης δημόσιου υπαλλήλου και σε μετατροπή της σε σχέση ιδιωτικού δικαίου.
- σύμφωνα με τον Υπαλληλικό Κώδικα (εφαρμόζεται και για ΝΠΔΔ άρα και για ΑΕΙ) η κατάργηση βαθμίδας δεν οδηγεί σε κατάργηση της οργανικής θέσης. Και η κατάργηση θέσης δεν οδηγεί σε απόλυση αλλά σε δικαίωμα μετάταξης σε άλλο ΝΠΔΔ (άρθρο 154 παρ. 4 ΥπαλλΚωδ).
- οι προηγούμενες αλλαγές στις μεταβατικές διατάξεις συμπεριελάμβαναν και του εκλεγέντες λέκτορες (βλ. άρθρο 7 παρ. 3 του ν. 2083/1992 (ΦΕΚ Α’ 159) «Σε περίπτωση κατά την οποία έχει ολοκληρωθεί κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού η διαδικασία εκλογής ή εξέλιξης μελών Δ.Ε.Π. με τη λήψη σχετικής απόφασης από το οικείο εκλεκτορικό σώμα, τα μέλη Δ.Ε.Π. θεωρούνται ότι ανήκουν ήδη για την εφαρμογή των διατάξεων του νόμου αυτού στη βαθμίδα για την οποία εκλέχθηκαν, ανεξαρτήτως του χρόνου έκδοσης της αντίστοιχης διοικητικής πράξης διορισμού ή εξέλιξης». Βλ. το ίδιο και σε άρθρο 2 παρ. 1 περ. β του ν. 2517/1997 (ΦΕΚ Α’ 160) καθώς και σε άρθρα 31επ. Ν.1268/1982.
Αν ο νέος νόμος πλαίσιο δεν συμπεριλάβει μεταβατικές διατάξεις και για τους υπηρετούντες αλλά και τους εκλεγέντες λέκτορες επί προκηρυχθεισών οργανικών θέσεων, τότε δημιουργείται ζήτημα συνταγματικής νομιμότητας και κύρους του νόμου.
Καλή η προσπάθεια για αναδιαμόρφωση της παιδείας. Αλλά αν είναι να το κάνουν χειρότερα απο ότι είναι, τι νόημα έχει;
Για εμάς τους εκλεγέντες λέκτορες υπενθυμίζω: ο νόμος 3833/2010 στο άρθρο 10 αναφέρει ότι αναστέλλονται οι διορισμοί πλην αυτών της παιδείας, ασφάλειας κλπ.
Τι έγινε τελικώς; ανεστάλησαν και οι δικοί μας διορισμοί; τους εκλεγέντες τι θα τους κάνουν;
θα μας καταργήσουν;
Δεν το έκαναν στους υπεράριθμους του ΟΣΕ (6.000) και της Ολυμπιακής (άλλοι τόσοι) και θα το κάνουν σε εμάς;;
Δεν βλέπω να ξαναλειτουργεί πανεπιστήμιο απο τις καταλήψεις!
Σχόλιο by Τριπαμπούκης Νικόλαος — 01/11/2010 @ 13:11
Θα αναφερθώ κι εγώ στον νέο βαθμό του Λέκτορα, από μια άλλη σκοπιά όμως:
Το ΠΔ 407/80 δεν προέβλεπε τρόπο επιλογής των διδασκόντων, με αποτέλεσμα αναξιοκρατικές επιλογές, όπως επισημαίνει σε πόρισμά του και ο Συνήγορος του Πολίτη (άρθρο 4 παρ. 6 ν. 3094/2003). Θεωρώ πως στον νέο βαθμό Λέκτορα θα πρέπει να προβλεφθούν αξιοκρατικές διαδικασίες επιλογής.
Επίσης: Το ΠΔ 407/80 προέβλεπε, για προφανείς λόγους, μέγιστο χρόνο διδασκαλίας τρία χρόνια. Πολλά τμήματα και πρυτάνεις παρανομούν διαρκώς, και ας έχει προειδοποιήσει σχετικά το Ελεγκτικό Συνέδρειο (απόφαση 114/06 κλπ). Ο νόμος δεν εφαρμόζεται. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι στο γνωστικό αντικείμενό μου οι τρεις υπάρχουσες θέσεις καλύπτονται από τα ίδια άτομα 7, 7, και 4 έτη. Αν ο νέος βαθμός του Λέκτορα διαγράψει τις παρανομίες αυτές, τότε η ευνοικρατία θα πάρει και νομική κάλυψη. Αυτό πρέπει να αποφευχθεί με μεταβατική διάταξη, για να μην γίνει ο νέος νόμος κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Σε σχέση με τις εκλογές μελών ΔΕΠ, το κύριο πρόβλημα δυστυχώς δεν είναι οι διοικητικές αμέλειες, οι οποίες ως ένα σημείο μπορεί να είναι και ανθρώπινο λάθος (μέσα σε αυτή την απίστευτη νομολογία που ορίζει τις εκλογές των μελών ΔΕΠ) αλλά η ποιότητα του εκλεγόμενου μέλους.
Σε αυτή τη διαδικασία δεν θα ήταν πιο δόκιμο να ζητήσετε από κάθε τμήμα να σας αναφέρει στοιχεία όχι τόσο για τις διαδικασίες εκλογής των μελών ΔΕΠ αλλά για τα προσόντα τους. Για παράδειγμα:
1. ΑΡΙΘΜΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ
2. ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΔΕΙΚΤΗΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ
3. ΑΡΙΘΜΟ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
4. ΑΡΙΘΜΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΩΣ ΚΡΙΤΗΣ
5. ΑΡΙΘΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΩΝ ΔΙΑΤΡΙΒΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΡΙΒΩΝ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΕΒΛΕΨΑΝ
6. ΑΡΙΘΜΟ ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΕΓΡΑΨΑΝ
7. ΑΡΙΘΜΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
8. ΑΡΙΘΜΟ ΠΑΡΟΥΣΙΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
9. ΑΡΙΘΜΟ ΩΡΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ/ΕΒΔΟΜΑΔΑ
10. ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΜΕΓΕΘΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
11. ΑΡΙΘΜΟ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ
12. ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑΣ
13. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
κ.α.
Αφού τα βάλετε στη συνέχεια στη σειρά, ανά τμήμα, ανά βαθμίδα, τότε θα αρχίσετε να έχετε μια πληρέστερη εικόνα για το προσωπικό των πανεπιστημίων.
Σε επόμενη φάση, θα μπορούσε να προχωρήσει η διαδικασία θέσπισης αντικειμενικών κριτηρίων για εξέλιξη στην επόμενη βαθμίδα, η οποία όμως θα είναι κοινή για όλα τα ιδρύματα και τα αντίστοιχα θεματικά αντικείμενα. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορεί κάποιος να εκλέγεται επίκουρος σε ένα πανεπιστήμιο με 1 δημοσίευση και σε ένα άλλο με 50 δημοσιεύσεις.
Η θέσπιση ελάχιστων αντικειμενικών κριτηρίων στην αξιολόγηση του προσωπικού θα περιορίσει σε μεγάλο βαθμό την υποκειμενική αξιολόγηση, την παθογένεια της εξάρτησης μεταξύ της κατώτερης και ανώτερης βαθμίδας, και την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αξιολόγηση των προσόντων ενός μέλους ΔΕΠ και από διεθνείς κριτές. Είτε είναι διεθνείς οι κριτές είτε δεν είναι, όταν κάποιο μέλος ΔΕΠ εμφανίζει έργο, αυτό (ευτυχώς) δεν κρύβεται. Στην εποχή της ταχύτατης ροής των πληροφοριών, δεν είναι δυνατό να κρυφτεί το αξιόλογο έργο.
Ευχαριστώντας σας για την ευκαιρία να εκφράσουμε τις απόψεις μας θα ήθελα να πώ τα εξής:
1. Διαφωνώ με την κατάργηση του θεσμού της βαθμίδας του Λέκτορα. Νομίζω, ότι η μετατροπή του σε βοηθό καθηγητή, μας φέρνει χρόνια πίσω, και θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερη παθογένεια στις σχέσεις μεταξύ μελών ΔΕΠ. Θα καταλήξουμε να έχουμε μια Ελίτ (μόνιμων) μελών ΔΕΠ που δεν ξέρω και εγώ πότε θα συνταξιοδοτηθούν και χιλιάδες νέους επιστήμονες οι οποίοι θα μπουν σε ένα καθεστώς υποτέλειας. Ακόμη και ηλικιακά να το πάρει κανείς, τι νέο μπορεί να προσφέρει κανείς όταν γίνει 50 ετών? Γιατί τόσο χρονών θα πρέπει να γίνει για να πάρει μια θέση επίκουρου.
2. Θεωρώ αυτονόητη την πρόσληψη των μέχρι τώρα Λεκτόρων σε θέσεις μελών ΔΕΠ, διότι δεν μπορεί ένα σοβαρό κράτος να καταρρίπτει τους κανόνες που το ίδιο έθεσε μέσα σε ένα χρόνο.
3. Από την υπερβολική και κομματικά ελεγχόμενη δημοκρατία, τώρα οδηγούμαστε στο άλλο άκρο, της ολιγαρχικής διοίκησης, το συμβούλιο διοίκησης που αποτελείται από προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας χωρίς να είναι σαφές ποιος αποφασίζει για την επιλογή τους. Νομίζω, ότι όντως χρειάζεται αλλαγή στην διοίκηση των πανεπιστημίων, κρατώντας τα θετικά στοιχεία που υπήρχαν μέχρι τώρα αλλά και αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι η στο ελληνικό πανεπιστήμιο υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι άνθρωποι διεθνούς εμβέλειας, με την απαραίτητη σοφία και στάση ζωής για να καθοδηγήσουν σωστά ένα πανεπιστήμιο. Θεωρώ λοιπόν ότι όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας θα πρέπει να ψηφίζουν για την ανάδειξη των οποιοδήποτε οργάνων με μια ίσως μειωμένη ποσόστωση της συμμετοχής τους στο τελικό αποτέλεσμα και λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις διεθνών προσωπικοτήτων ή κριτών. Επίσης, νομίζω ότι εάν τελικά υπάρξει ένα ανώτερο συμβούλιο, θα πρέπει να συμμετέχει ο πρύτανης μαζί με τους αντιπρυτάνεις, ώστε να υπάρχει άμεση σύνδεση του ακαδημαϊκού με το καθαρά διοικητικό τμήμα. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να είναι σαφές ότι το Πανεπιστήμιο δεν είναι μια ιδιωτική επιχείρηση και δεν μπορεί να κινείται εξολοκλήρου με τις ανάγκες και τις επιταγές της αγοράς. Η πρόσληψη μάνατζερ που έχει ως στόχο την δημιουργία πλούτου θα έχει ως αποτέλεσμα τον απόλυτο εκμηδενισμό των επιστημών, οι οποίες για τον ένα ή τον άλλο λόγο, δεν είναι της «μόδας» . Συμφωνώ ότι το πανεπιστήμιο μπορεί να παράγει χρήμα για το κράτος. Όμως, πρέπει να υπάρχει μέτρο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πανεπιστήμιο παράγει γνώση και μόρφωση και ορίζει τις εξελίξεις σε μια κοινωνία. Και αυτό δεν μετράται με αριθμούς και δείκτες.
4. Σε σχέση με την αξιολόγηση των τμημάτων όλα τα κριτήρια είναι καθαρά ποσοτικά. Τίποτε δεν είναι ποιοτικό. Για παράδειγμα, όσο μεγαλύτερο αριθμό αλλοδαπών έχει ένα τμήμα, τόσο καλύτερο τμήμα είναι; Αναρωτιέμαι επίσης γιατί δεν βασίζετε την πρότασή σας στην ήδη υπάρχουσα αξιολόγηση που διεξάγεται στα πανεπιστήμια η οποία βασίζεται όχι μόνο στους αριθμούς αλλά και στις δραστηριότητες του προσωπικού, στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αλλά και τις απόψεις των φοιτητών.
5. Σχετικά με την θέσπιση ανεξάρτητης αρχής χρηματοδότησης της ανώτερης εκπαίδευσης, το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι πώς θα γίνεται η στελέχωση της και από ποιους, αλλά και ποιες θα είναι οι αρμοδιότητές της . Θα μπορεί δηλαδή αυθαίρετα να μειώνει τη χρηματοδότηση σε ένα ίδρυμα;
Όπως αναφέρεται στο κείμενο, οι στόχοι των προτάσεων προσβλέπουν σε μέλη ΔΕΠ υψηλού επιπέδου. Είναι δεδομένο ότι τα μέλη ΔΕΠ που έχουν εκλεγεί τα τελευταία χρόνια (στην πλειοψηφία τους στη βαθμίδα του Λέκτορα) αποτελούν το καλύτερο ποιοτικά τμήμα των μελών ΔΕΠ των πανεπιστημίων, δεδομένου ότι το πλήθος δημοσιεύσεων και τα λοιπά προσόντα πολύ συχνά υπερτερούν απο τα αντίστοιχα προσόντα παλαιότερων μελών ΔΕΠ οποιασδήποτε βαθμίδας.
Παράλληλα, οι νέοι Λέκτορες παράγουν το μεγαλύτερο έργο στα Πανεπιστήμια και διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο τόσο της έρευνας όσο και της εκπαίδευσης.
Επιθυμώντας λοιπόν (κατά τα λεγόμενα του κειμένου) να αναβαθμίσουμε τα ελληνικά πανεπιστήμια, διώχνουμε το καλύτερο και παραγωγικότερο υλικό?
Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Λέκτορες έχουμε αφιερώσει πολλά χρόνια και με εντατικό τρόπο το χρόνο μας στον ακαδημαϊκό χώρο και στερούμαστε επαγγελματικής εμπειρίας για την αγορά εργασίας αλλά και ενδιαφέροντος να εργαστούμε σε χώρο εκτός της έρευνας, είναι λογικό να στραφούμε σε αντίστοιχες θέσεις σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πολλοί από εμάς άλλωστε αφήσαμε τέτοιες θέσεις στο εξωτερικό, ή δεν αποδεχτήκαμε σχετικές προτάσεις όταν διοριστήκαμε στη βαθμίδα του Λέκτορα στην Ελλάδα.
Έτσι λοιπόν, αυτό που καταφέρνει ο νόμος είναι να ΔΙΩΞΕΙ τους νέους έλληνες επιστήμονες σε φορείς του εξωτερικού και όχι να τους προσελκύσει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Είναι προβαφανές ότι κανείς σοβαρός Λέκτορας δεν θα δεχθεί να επιστρέψει στο καθεστώς του ΠΔ407, ώστε να υπογράφει σύμβαση για 3 μήνες, να μοιράζεται την αμοιβή στα 3 και να εργάζεται 9 μήνες (με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχουν πιστώσεις). Όσοι το κάναμε στο παρελθόν το πράξαμε για να συμπληρώσουμε το βιογραφικό μας ή/και για να παραμείνουμε στον ακαδημαϊκό χώρο προκειμένου να διεκδικήσουμε τη θέση του Λέκτορα και προφανώς κερδίζαμε τα ως προς το ζην από άλλη εργασία.
Η απουσία οποιασδήποτε νύξης για μεταβατική διάταξη που να επιτρέπει εντός 3ετίας την κρίση τους για την εκλογή στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή, ώστε να μη φύγει στο εξωτερικό όλος αυτός ο κόσμος, είναι προφανές ότι προσβλέπει όχι στη βελτίωση του Πανεπιστημίου και στην προσέλκυση νέων άξιων επιστημόνων, αλλά πρακτικά στην απόλυση πολύ μεγάλου αριθμού Λεκτόρων με στόχο τη μείωση της μισθοδοσίας στα πανεπιστήμια.
Αλήθεια,
κανείς σας δεν σκέφτηκε πως θα αντιμετωπίσει την ερήμωση των Πανεπιστημίων που προκαλείτε; Ποιος θα αναλάβει την έρευνα και την εκπαίδευση αν διώξετε τους Λέκτορες;
Μήπως μας διώχνετε για να βγούμε στο εξωτερικό, και μετά να ξανάρθουμε ώς έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού; Αν είναι έτσι, τουλάχιστο να μας επιδοτήσετε τα εισητήρια, για εμάς και την οικογένειά που στο μεταξύ δημιουργήσαμε μετά την εκλογή μας όντας γεμάτοι αυτοπεποίθηση ότι ώς άξιοι και εργατικοί επιστήμονες υψηλού επιπέδου δεν θα είχαμε να φοβηθούμε τίποτα σε ένα κράτος αξιοκρατικό.
Ευχαριστούμε.
ΘΘ
Είκοσι περίπου ημέρες μετά την θέση του σχεδίου σε διαβούλευση, η συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων αφορά στους (διορισμένους ή υπό διορισμό) λέκτορες των ΑΕΙ. Εάν η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου θεωρήσει το φαινόμενο αυτό απλό spamming ή ένδειξη συντεχνιακής λογικής, θεωρώ ότι θα παραβλέπει την ουσία του πράγματος.
Ο προλαλήσας ΘΘ αναδεικνύει εύστοχα, εκτός από την προσωπική πλευρά του προβλήματος και τη θεσμική διάστασή του: Οι εκλεγέντες μετά το 2000 στα ΑΕΙ, εξαιτίας της αυξημένης δυνατότητας πρόσβασης σε μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό αλλά ιδίως του μεγάλου ανταγωνισμού για την κατάληψη θέσης ΔΕΠ, έχουν εξαιρετικά υψηλά τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Δεν είναι ψευδές, και μπορεί άλλωστε το Υπουργείο να το διαπιστώσει με απλούς δειγματοληπτικούς ελέγχους, ότι στις θεωρητικές επιστήμες οι νεοεκλεγόμενοι λέκτορες, ανταγωνιζόμενοι αρκετούς συνυποψηφίους, έχουν συγγράψει αριθμό μονογραφιών και λοιπών δημοσιεύσεων σε περιοδικά με κριτές, μεγαλύτερο από όσες ήταν απαιτούμενο για να εκλεγεί κανείς Επίκουρος (ή ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις και Αναπληρωτής) Καθηγητής στο παρελθόν. Αντιστοίχως, στις θετικές επιστήμες, το h index των νεοεκλεγόμενων λεκτόρων θα επαρκούσε στις περισσότερες περιπτώσεις για την εκλογή σε αντίστοιχες ή υψηλότερες βαθμίδες σε καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού και είναι αντιστοίχως συχνά υψηλότερο από όσους εξελέγησαν σε υψηλότερη βαθμίδα παλαιότερα.
Εάν η επαγγελλόμενη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ, και η διασφάλιση προσωπικού υψηλού επιπέδου για τα ελληνικά πανεπιστήμια ξεκινά από την εκδίωξη αυτών των ανθρώπων, ή από τον υποβιβασμό τους σε απλούς «βοηθούς διδασκαλίας», αντιλαμβάνεται κανείς ότι το ερώτημα δεν είναι αν είναι δίκαιη η μεταχείριση, 1, 2, 15 ή 2000 ανθρώπων, αλλά εάν αυτό συνάδει ή αντιφάσκει με τις εξαγγελίες του Υπουργείου περί αναβάθμισης.
Ωστόσο, και σε απάντηση όσων σπεύσουν να πρατηρήσουν ότι, στο πλαίσιο μιας διαβούλευσης για θεσμικά ζητήματα είναι άκομψο να προβάλλει ο καθένας τα προσωπικά προβλήματά του, ας μου επιτραπεί να σκιαγραφήσω τον «τύπο» του λέκτορα, ο οποίος ενδέχεται να θιγεί από τη μετρρύθμιση: είναι αυτός ο οποίος ολοκλήρωσε τις σπουδές του, προπτυχιακές και μεταπτυχιακές, και μετά, αντί να αφοσιωθεί στην ένταξή του στην παραγωγή, όπου θα μπορούσε, με τα προσόντα που είχε συγκεντρώσει, να αποτελεί καλά αμοιβόμενο στέλεχος σε μία ιδωτική επιχείρηση, προτίμησε να συνεχίσει να κάνει post-doc έρευνα ή να γράφει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Ακολούθως προτίμησε να εκλεγεί σε θέση του π.δ. 407/1980, μοιραζόμενος μία πίστωση με άλλους δύο ή τρεις συναδέλφους του (πράγμα που το Υπουργείο διαχρονικά «αγνοούσε»), εξελέγη λέκτορας ανταγωνιζόμενος πολλούς συνυποψηφίους (γιατί το Υπουργείο, ενώ αύξανε διαρκώς τους εισακτέους, προκήρυσσε μόνον τις θέσεις των συνταξιοδοτούμενων μελών ΔΕΠ) και μετά την εκλογή του έκανε δωρεάν μαθήματα για 1-2 χρόνια μέχρι να διορισθεί (πράγμα που επίσης το Υπουργείο διαχρονικά «αγνοούσε»). Ήδη τώρα ο χρόνος αναμονής διορισμού υπερβαίνει τα 2 χρόνια (ήδη πέραν των 1000 μελών ΔΕΠ, πολλοί από τους οποίους έχουν εκλεγεί στις αρχές του 2009 είναι αδιόριστοι). Τώρα, το Υπουργείο, στο πλαίσιο της «πρόσδοσης νέας ταυτότητας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση», ενδέχεται να αποφασίσει ότι όλοι αυτοί απλώς «έπαιξαν και έχασαν», μπορούν να επιστρέψουν στις ιδιωτικές τους ασχολίες ή να γίνουν βοηθοί, αναμένοντας την προκήρυξη μίας θέσης επίκουρου καθηγητή, μετά την κρίση (άρα μετά από ακόμη 2-3 χρόνια). Το εάν αυτό είναι ένα απλώς «συντεχνιακό πρόβλημα», το καταλείπω στην κρίση των αναγνωστών.
ΥΓ. Το ενδεχόμενο, η σκέψη να είναι ότι μπορεί το ελληνικό κράτος να απαλλαγεί εύκολα και αζημίως από το μισθολογικό βάρος των (υπηρετούντων ή έστω μόνο των 1000 αδιόριστων) λεκτόρων, υπολογίζοντας στο ενδεχόμενο ότι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, σεβόμενοι την προσωπική αξιοπρέπειά τους, ούτε τα Προπύλαια της Ακρόπολης θα καταδεχθούν να καταλάβουν ούτε το ΓΛΚ, αρνούμαι έστω και να το διανοηθώ.
Συμφωνώ με όσα αναφέρουν οι προηγούμενοι. Εχω εκλεγεί σε θέση λέκτορα και αναμένω διορισμό από τα μέσα του 2009. Νομίζω ότι είναι καιρός να ξεκαθαριστεί από την πλευρά του υπουργείου εάν προτίθεται να προχωρήσει στην πρόσληψή μας. Επίσης να ξεκαθαρστεί ο τύπος του λέκτορα , τον οποίο θα έχουμε στα επόμενα χρόνια. Θα έχουμε λέκτορες νεαρούς συμβασιούχους τύπου ΠΔ 407; Και στους ήδη εκλεγμένους θα προταθεί μια θέση συμβασιούχου για 2 ή 3 χρόνια; Και μάλιστα δίχως πιθανότητα εξέλιξης; Πολλοί ήδη εκλεγμένοι λέκτορες μη διορισθέντες απασχολούνται σε άλλες θέσεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Μήπως θα έπρεπε να επιτραπεί η μερική απασχόληση στη βαθμίδα του λέκτορα για να διευκολυνθεί η παρουσία αυτών των ανθρώπων στο πανεπιστήμιο; Σίγουρα οι λεοεκλεγέντες λέκτορες είναι στη συντρηπτική πλειοψηφία άτομα με πολλές δυνατότητες και προσόντα. Θα αφήσουν όμως τη θέση εργασίας που πιθανών ήδη κατέχουν για να προσφέρουν στο πανεπιστήμιο ως συμβασιούχοι με ορίζοντα 2ή 3 έτη;
Ευχαριστώ για το χρόνο σας
Νεποτισμός
Τα ελληνικά πανεπιστήμια χαρακτηρίζονται έντονα από το φαινόμενο του Νεποτισμού. Υπάρχουν πολλές σχολές όπου σε 80 Μέλη ΔΕΠ αντιστοιχούν ως και 20 φοιτητές του μεταπτυχιακού και υποψήφιοι διδάκτορες με Α’ βαθμό σχέση συγγένειας! Η άρρωστη αυτή σχέση υποχρεώνει μέλη ΔΕΠ χαμηλής βαθμίδας να προετοιμάσουν τους «γόνους» ενώ αποκλείει άξιους και ικανούς φοιτητές.
Θεωρώ ότι για λόγους ηθικής δεοντολογίας θα πρέπει να μην επιτρέπεται σε υποψήφιους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές η εκπόνηση διατριβής σε εργαστήριο στο οποίο υπάρχει μέλος ΔΕΠ με το οποίο έχουν Α’ βαθμό συγγένειας.
Υπάρχει κάπου η αγγλική έκδοση του κειμένου διαβούλευσης? Πιστεύω βέβαια ότι είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσει κανείς την σημασία του κειμένου όταν δεν γνωρίζει την «ελληνική πραγματικότητα» που σήμερα επικρατεί. Ωστόσο ορισμένοι από εμάς (θέλω να πιστεύω ότι) θα ήθελαν να συζητήσουν το κείμενο με συναδέλφους στο εξωτερικού, οπότε και το αγγλικό κείμενο θα μας ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο.
«Το ύψος των μισθών του προσωπικού των ιδρυμάτων καθορίζεται από την πολιτεία, ιδιαίτερα ως προς τα ελάχιστα όρια. Η πολιτεία χρηματοδοτεί το προσωπικό των ιδρυμάτων σύμφωνα με τις προγραμματικές συμφωνίες. Τα ιδρύματα μπορούν να διαμορφώνουν τη δική τους συμπληρωματική πολιτική ώστε να ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ακαδημαϊκές και επιστημονικές τους ανάγκες προκειμένου να προσελκύουν επιστήμονες υψηλού κύρους ή/και για την παροχή πρόσθετων κινήτρων στο προσωπικό τους.»
Αυτό κατ” αρχήν δεν είναι άσχημο υπό προϋποθέσεις:
1. Ο ελάχιστος μισθός θα πρέπει να τηρεί κάποιες προδιαγραφές. Δεν μπορεί οι καθηγητές να αμείβονται με μισθούς δυσανάλογους σε σχέση με τα προσόντα που απαιτούνται για την κατάληψη της θέσης και τη φύση της εργασίας που καλούνται να επιτελέσουν. Αν για παράδειγμα θεωρηθεί ως αναφορά ο μισθός ενός διοικητικού υπαλλήλου=Μ, τότε προτείνω η αναλογία να έχει ως εξής: Λέκτορας: 2,5Μ, Επίκουρος καθηγητής 3Μ, Αναπληρωτής καθηγητής 4Μ, Καθηγητής 5Μ. Ως μισθός εννοείται εδώ το σύνολο των αποδοχών που καταβάλλονται. Πιστεύω ότι μια τέτοια κατανομή είναι δίκαιη και δε θα προκαλέσει αντιδράσεις, δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή οι μισθοί των μελών ΔΕΠ και ΕΠ είναι ήδη πάρα πολύ χαμηλοί και δυσανάλογοι για την αντίστοιχη θέση.
2. Η παροχή πρόσθετων κινήτρων θα πρέπει να γίνεται με αλγοριθμικό τρόπο, διαφανή έτσι ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα διαπλοκής, τα οποία δυστυχώς δε λείπουν από την Ελληνική πραγματικότητα.
Σχόλιο by Δημήτρης Τριανταφυλλίδης — 15/11/2010 @ 13:42
Αυτο το οποιο πρεπει να κανει το υπουργειο ειναι καθαρισει την κατασταση στα ΑΕΙ. Οπως πολυ σωστα λεει ενας φιλος πιο πανω εχουμε φτασει στο σημειο πολλοι νεοι επιστημονες, που ερχονται κυριως απο το εξωτερικο, να εχουν βιογραφικα που πληρουν τα προσοντα μεχρι και για θεση επικουρου και να μην μπορουν να παρουν θεση λεκτορα επειδη το «συστημα» αυτοσυντηρείται προωθωντας τους περιφημους «εσωτερικους» υποψηφιους.
Στις Πολυτεχνικές Σχολές αλλά και σε σχολές θετικών/εφαρμοσμένων επιστημών η εργαστηριακή εξάσκηση των φοιτητών είναι προϋπόθεση για την ολοκλήρωση ενός μαθήματος. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πολλές έρευνες και διαπρεπείς επιστήμονες έχουν αποδείξει την αξία της πρακτικής εξάσκησης για παράδειγμα στους φοιτητές πολυτεχνικών σχολών αλλά και των επιπλέον ευεργετημάτων που προκύπτουν από την εργαστηριακή εξάσκηση για τους φοιτητές στο επίπεδο της κοινωνικοποίησής τους και της καλλιέργειας της προσωπικότητάς τους γενικότερα (βελτίωση προσωπικών ικανοτήτων εργασίας σε ομάδα, βελτίωση επικοινωνίας, βελτίωση ικανότητας επίλυσης προβλημάτων, κλπ). Το έργο της εφαρμοσμένης εργαστηριακής εξάσκησης έχει ανατεθεί στα μέλη του Ειδικού & Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού και ειδικότερα στα μέλη του κλάδου ΙΙ. Αν και ο ρόλος είναι σημαντικός, τα προσόντα των μελών του κλάδου αξιόλογα, η προσπάθεια που καταβάλλεται μεγάλη όταν για παράδειγμα ένα 2ωρο μάθημα έχει εβδομαδιαίως εργαστήρια που ξεπερνούν τις 8 ώρες, εντούτοις ουδέποτε σε κάποιο έγγραφο ή αναφορά του υπουργείου τονίστηκε η σημασία της πρακτικής εργαστηριακής άσκησης των φοιτητών πολύ δε περισσότερο του έργου αυτού που μια κοινότητα ανθρώπων άκρως εξειδικευμένων επιστημονικά προσφέρει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Μάρτυρες της διαπίστωσης αυτής γινόμαστε για άλλη μια φορά μέσω του κειμένου της διαβούλευσης, όπου όλοι οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια (και τα μέλη ΕΕΔΙΠ), αντιμετωπιζόμαστε ως η παρωνυχίδα του συστήματος της Γ’βάθμιας εκπαίδευσης. Και ένα τελευταίο. Αν στην Β΄βάθμια εκπαίδευση ένα εργαστηριακό μάθημα προϋποθέτει την παρουσία 2 καθηγητών για αριθμό μαθητών άνω των 15, αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον στην Β’βάθμια εκπαίδευση υπάρχει μια ευαισθησία.
Και το αντίστροφο συμβαίνει σε κάποια τμήματα, δηλαδή να προτιμούν επί τούτου υποψήφιους από το εξωτερικό και να μην καταδέχονται όσους έχουν κάνει σπουδές στην Ελλάδα. Αν είναι έτσι να τα σταματήσουμε τα διδακτορικά στην Ελλάδα και να πηγαίνουν όλοι έξω. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες για όλους. Δεν πιστεύω ότι η λύση είναι υποχρεωτικά οι κριτές από το εξωτερικό. Και αυτοί μπορεί να προωθούν τους δικούς τους ή να έχουν υποχρεώσεις σε καθηγητές από την Ελλάδα και να επηρεάζονται. Το θέμα είναι οι κριτές να επιλέγονται έτσι ώστε να είναι ανεπηρέαστοι. Ίσως θα ήταν καλή ιδέα να μην είναι οι κριτές μόνον υψηλόβαθμοι καθηγητές, αλλά να συμμετέχουν και από τις χαμηλότερες βαθμίδες που δεν έχουν προλάβει ακόμη να «ενσωματωθούν» στο σύστημα.
Σχόλιο by Δημήτριος Τριανταφυλλίδης — 17/11/2010 @ 22:00
Πιστεύω ότι θα πρέπει το κείμενο να βελτιωθεί και όσον αφορά το θέμα του διαχωρισμού των ιδρυμάτων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Εφόσον πλέον πρόκειται για ενιαία τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα πρέπει ο όρος που θα χρησιμοποιείται να είναι κοινός, δηλ. ΑΕΙ. Επίσης, δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που δίνεται η δυνατότητα στα ΤΕΙ να επιβλέπουν μεταδιδακτορικές σπουδές, να μην μπορούν να επιβλέπουν διδακτορικά. Ας αναλογιστεί κανείς ότι την τελευταία δεκαετία τα προσόντα κατάληψης θέσης ΕΠ είναι αντίστοιχα με αυτά για την κατάληψη θέσης ΔΕΠ. Επομένως, τι διαφορά μπορεί να προκύπτει στην επίβλεψη αν αυτή γίνει στο ένα ίδρυμα ή στο άλλο, τη στιγμή που ο ίδιος επιβλέπων θα μπορούσε να είναι καθηγητής είτε σε πανεπιστήμιο είτε σε ΤΕΙ; Εφόσον είναι επιθυμητό τα ιδρύματα να παράγουν έρευνα και το ερευνητικό κύτταρο είναι εκ των πραγμάτων ο μεταπτυχιακός φοιτητής (μάστερ ή διδακτορικό) αυτή η δυνατότητα είναι ζωτικής σημασίας για τα ΤΕΙ.
Σχόλιο by Δημήτρης Τριανταφυλλίδης — 19/11/2010 @ 15:09
Μερικά πρώτα σχόλια-προτάσεις…
1. Ο Πρύτανης να συνεχίσει να εκλέγεται, αλλά από τη στενή ακαδημαϊκή κοινότητα, δηλ. μόνο από τα μέλη ΔΕΠ, χωρίς φοιτητές και διοικητικούς.
2. Το Συμβούλιο να εκλέγεται από τη διευρυμένη ακαδ. κοινότητα (ΔΕΠ+φοιτητές+διοικητικούς). Υποψηφιότητα υποβάλλουν όσοι/-ες πληρούν καθορισμένα minimum κριτήρια.
3. Τα μέλη ΔΕΠ της Ελλάδας να μπορούν να υπηρετούν και σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπως ακριβώς προτείνεται για αυτούς από το εξωτερικό, που μπορούν να υπηρετούν και στην Ελλάδα. Πρόκειται για ζήτημα ισότητας αντιμετώπισης.
4. Οι μισθοί των μελών ΔΕΠ να εξισωθούν με των Δικαστικών. Σε κάθε βαθμίδα να ορισθεί κεντρικά ένα εύρος απολαβών-οικονομικών βαθμίδων προφανώς συνδεδεμένων με τις ακαδ. βαθμίδες (βρετανικό μοντέλο). Η ένταξη σε οικονομική βαθμίδα να γίνεται βάσει αξιολογικών κριτηρίων που καθορίζει και δημοσιεύει το κάθε Πανεπιστήμιο (Συμβούλιο) και ισχύουν ενιαία και χωρίς δυνατότητα “ερμηνειών’. Η αξιολόγηση για ένταξη σε οικονομική βαθμίδα να γίνεται περιοδικά, πχ ανά τριετία, ή όταν το ζητήσει το μέλος ΔΕΠ.
5. ΒΑΣΙΚΗ έλλειψη είναι η θεσμοθέτηση ερευνητικών βαθμίδων (Research Assistant (για Υποψ.διδάκτορες), Research Associate (για Μεταδιδακτορικούς), Research Fellow (για ερευνητική καριέρα)). Έτσι, δεν θα διακόπτεται η συνέχεια της έρευνας λόγω περιστασιακής έλλειψης ανταγωνιστικών ερευνητικών προγραμμάτων που αναπόφευκτα συμβαίνει εξ ορισμού, και θα ενισχυθεί η διάχυση των αποτελεσμάτων στην ελληνική οικονομία.
6. Είναο προφανές ότι πρέπει να θεσπισθούν μεταβατικές διατάξεις για τους λέκτορες, ώστε η Διοίκηση να δείξει συνέχεια-συνέπεια.
Είμαι και εγώ ένας λέκτορας σε αναμονή διορισμού.
Δεν είμαι γόνος και αγωνίστηκα σκληρά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για να φτάσω στο σημείο να διεκδικήσω και να εκλεγώ σε μια πανεπιστημιακή θέση, με βιογραφικό που όπως οι προηγούμενοι συνάδελφοι εύστοχα παρατήρησαν, θα ήταν αρκετό πριν 5 χρόνια να διεκδικήσει θέση αναπληρωτή καθηγητή.
Δεν έμεινα στο εξωτερικό παρά την δυνατότητα που μου δόθηκε ορμόμενος απο την αγάπη στην χώρα μου και την επιθυμία προσφοράς σε αυτήν. Είναι απέραντα απογοητευτικό να σε πληγώνει η χώρα σου με αυτόν τον τρόπο και να σε κάνει να αναρωτιέσαι και να αμφισβητείς την ορθότητα και την λογική των επιλογών σου.
Συγχρόνως απορείς με το σκεπτικό αυτών που συνέλαβαν μια τέτοια ιδέα που θα οδηγήσει σε αναμφισβήτητη υποβάθμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, στερώντας στους υπο διορισμό εκλεχθέντες λέκτορες αναφαίρετα δικαιώματα τους και χρόνια σκληρής δουλειάς απο την ζωή τους.
Ελπίζω να πρυτανεύσει η λογική και να υπάρξει μεταβατική διάταξη για μας που δεν είμαστε απλά νούμερα σε ένα προυπολογισμό αλλά επιστήμονες και οικογενειάρχες που επενδύσαμε με αφοσίωση σε μια πανεπιστημιακή καριέρα.
Σχόλιο by Ιωάννης Χατζηιωάννου — 22/11/2010 @ 15:52
Αντιγράφω απο τη σελίδα του Υφυπουργού καθηγ. κ. Πανάρετου:
Μετά από συνάντηση με τον Υφυπουργό Οικονομικών Φ. Σαχινίδη διατέθηκαν πιστώσεις για τον διορισμό εντός του 2010, 300 μελών ΔΕΠ που εκκρεμούν.
Πιστώσεις για τις υπόλοιπες θέσεις που εκκρεμούν θα δοθούν σε δύο φάσεις. Την άνοιξη του 2011 και τον Αύγουστο του 2011″
Ελπίζω αυτη η ανακοίνωση να συνεπάγεται και διευκρίνιση-δέσμευση ότι θα διοριστούν οι εκλεγέντες λέκτορες και σε κάθε περίπτωση θα αντιμετωπισθούν στη μεταβατική διάταξη όπως οι διορισμένοι.
Άλλωστε και εμείς αν και αδιόριστοι, ήδη υπηρετούντες είμαστε στο Πανεπιστήμιο, στο βαθμό που προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας αμισθί.
θεωρώ αυτό το πιο σημαντικό και ανεπανόρθωτο σφάλμα που επιχειρείται, το σύνολο των προτάσεων αποβλέπει στην έρευνα, στην αυτοχρηματοδότηση, στις δημοσιεύσεις. Δυστυχώς η κυβέρνηση κάνει ένα σφάλμα το οποίο συχνά κάνουν και αρκετοί πανεπιστημιακοί με μεγάλη επιστημονική εξειδίκευση αλλά με περιορισμένη μόρφωση και παιδεία:
Το αντικείμενο της διαβούλευσης είναι η τριτοβάθμια εκπαίδευση (εκτός εάν απατώμαι) και όχι τα ερευνητικά ινστιτούτα. Αδυνατώ να αντιληφθώ το λόγο να μετατρέψουμε τα ΑΕΙ σε ερευνητικά ινστιτούτα, για τα οποία τα κύρια κριτήρια αξιολόγησης είναι α) τα έσοδα από τα προγράμματα και την έρευνα, β) η παραγωγή δημοσιεύσεων. Τελικά, ποιος είναι ο ρόλος ενός πανεπιστημίου; Είναι μόνο η έρευνα και η εξεύρεση πόρων ή μήπως ο βασικός ρόλος ενός πανεπιστημιακού είναι η εκπαίδευση των φοιτητών για να είναι σε θέση να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του τόπου; Προφανώς και τα υπόλοιπα κριτήρια είναι σημαντικά και αναπόσπαστο μέρος του ρόλου του πανεπιστημιακού, αλλά τελικά μόνο αυτά προβάλλονται και ο ρόλος της εκπαίδευσης υποβαθμίζεται.
Εγώ ως φοιτητής ήμουν τυχερός να βρίσκομαι στο ακροατήριο ορισμένων μεγάλων «δασκάλων», οι παλαιότεροι μου είχαν την τύχη να είναι φοιτητές πολύ σημαντικών ανθρώπων που τίμησαν με το ήθος, τη μόρφωση και το ακαδημαϊκό τους έργο τον τόπο μας. Όμως εμείς δεν θέλουμε τέτοιους. θέλουμε ανθρώπους που να μπορούν να φέρουν χρήμα στο πανεπιστήμιο, να «παράγουν» μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων (πολύ συχνά κενά περιεχομένου, με επαναλήψεις προηγούμενων εργασιών και επομένως ακατάλληλα για δημοσίευση, αλλά είναι γνωστός ο ρόλος των γνωριμιών ακόμη και σε επιστημονικά περιοδικά με υψηλό impact factor).
Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο Παπαγεωργίου όπως και άλλοι έλληνες επιστήμονες που τίμησαν τον τόπο μας είχαν για την εποχή τους μικρό αριθμό δημοσιεύσεων. Να θεωρήσω ότι αν ήταν σήμερα ανάμεσά μας θα έπρεπε να τους διώξουμε από το πανεπιστήμιο γιατί δεν είναι paper-ολάγνες? Αντίστοιχα ισχύουν και για τις πατέντες. Υπάρχουν ορισμένες που έχουν συμβολή στην επιστήμη, αλλά υπάρχουν και επιστήμονες και δεκάδες πατέντες που δεν χρησιμοποιούνται από κανέναν. Προφανώς, αυτοί με τις πολλές άχρηστες πατέντες πλεονεκτούν αυτού με τη μία που συμβάλει στην πρόοδο της επιστήμης.
Ένας γιατρός/μηχανικός με πολλές δημοσιεύσεις που όμως είναι ανίκανος (ή αποφεύγει συστηματικά) να μεταφέρει στους φοιτητές του και στους ασθενείς του τις γνώσεις του προφανώς είναι αυτός που η αξιολόγηση θα τιμήσει, ενώ τον γιατρό/μηχανικό με τις λίγες δημοσιεύσεις που γεμίζει το ακροατήριο και μεταδίδει τη γνώση του στους αυριανούς συναδέλφους του η αξιολόγηση θα τον θεωρήσει ως αποτυχημένο.
Όντως τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν βρίσκονται στη λίστα με τα «πρώτα» πανεπιστήμια. Αυτή είναι όμως η μισή πραγματικότητα. Η άλλη μισή κρύβεται σκοπίμως, και είναι ότι τα «πρώτα» πανεπιστήμια έχουν ισχυρότατη χρηματοδότηση από κυβερνήσεις (δικές τους ή άλλες, όπως οι έδρες «Μακεδονικών Σπουδών» στις ΗΠΑ ή στη Βρετανία), την πολεμική, διαστημική και φαρμακευτική βιομηχανία (στα κράτη που έχουν τέτοιες βιομηχανίες) ή ακόμη και σε υψηλότατα δίδακτρα που καταβάλλουν οι φοιτητές. Αλήθεια πιστεύετε ότι με τις «μεταρυθμίσεις» που προτείνετε θα μπούμε σε αυτή τη λίστα?
Αν δηλαδή έρθει ο καθηγητής από τις ΗΠΑ, πάρει ένα παχυλό μισθό για να πατάει 2-3 εβδομάδες το χρόνο θα βελτιωθούν οι σπουδές μας; Μήπως οι «σοφοι» σύμβουλοί σας που το προτείνουν έχουν στο μυαλό τους τον εαυτό τους όταν προτείνουν τέτοια μέτρα; Να κάνουν τις διακοπές τους στον τόπο καταγωγής τους βγάζοντας και μερικά επιπλέον χιλιάρικα;
Τέλος, ομολογώ ότι με ενόχλησαν τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών σε φιλοκυβερνητικές εφημερίδες (Το Βήμα της Κυριακής 21/11/2010), στα οποία οι πανεπιστημιακοί κατηγορούνται ότι διαχειρίζονται τεράστια κοινοτικά κονδύλια. Μπορεί να είμαι προκατειλημμένος, αλλά αυτά τα άρθρα τα θεωρώ ενορχηστρωμένη επίθεση στο πανεπιστήμιο. Όχι γιατί οι πανεπιστημιακοί είναι τίμιοι (είναι όσο τίμιοι είναι και τα υπόλοιπα λειτουργήματα και επαγγέλματα) αλλά γιατί αυτά τα κονδύλια τα διεκδικούν και τα κερδίζουν οι ίδιοι από την ευρωπαϊκή ένωση, έπειτα από σκληρή αξιολόγηση και δεν τους τα δίνουν ως κεκτημένο δικαίωμα. Αντί να πούμε μπράβο σε αυτούς που φέρνουν με την αξία τους πόρους στη χώρα μας, τους κατακρίνουμε γιατί διαχειρίζονται αυτούς τους πόρους. Είτε οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι είναι εντελώς ανίδεοι για τα προγράμματα των πανεπιστημίων, είτε (το πιο πιθανό, δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι τόσο άσχετοι) οι πανεπιστημιακοί δέχονται λάσπη με την ευκαιρία της διαβούλευσης.
Το άλλο που ακούστηκε και σε πολλά κανάλια είναι ότι η χρηματοδότηση θα συνδεθεί με τον αριθμό των αποφοίτων!!! Οπότε όλοι θα παίρνουν πτυχίο, ακόμη και αυτός που πέρασε σε ΤΕΙ με βαθμό ίσο με τη μονάδα, αλλιώς τα ιδρύματα θα χάνουν πόρους. Αυτό μάλιστα, είναι όντως αναβάθμιση της παιδείας.
Ζητώ συγνώμη για την πολυλογία, αλλά νομίζω ότι τα παραπάνω θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη (αν και μάλλον μεταξύ μας τα λέμε). Το πιο ειλικρινές για το υπουργείο θα ήταν να έλεγε ότι αδυνατεί να πληρώσει για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα αφήνει όλα στην τύχη τους και στους κανόνες της αγοράς και όχι να προσπαθεί πίσω από την ταμπέλα της αναβάθμισης να κρύψει την προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων και υιοθέτησης των κανόνων που ακολουθούν πανεπιστήμια με ισχυρότατες χρηματοδοτήσεις και με μισθούς και οικονομικά κίνητρα που επιτρέπουν στα μέλη τους να ασκούν απρόσκοπτα και με ζήλο το έργο τους.
Σκόπιμο πάντως θα είναι, σε κάποια φάση, να παραδοθεί προς διαβούλευση ένα πληρέστερο κείμενο, με λεπτομερέστερη καταγραφή των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων. Επί του παρόντος, πολλές από τις κατευθύνσεις των προτάσεων είναι αδιαμόρφωτες ή απλές σκέψεις, με αποτέλεσμα πολλές παρατηρήσεις να βασίζονται σε απλή φημολογία ή να συνιστούν εν τέλει απλή καταγραφή σκέψεων των συμμετεχόντων στη διαβούλευση, χωρίς «διάλογο» με τις προτάσεις του Υπουργείου. Εάν υπάρξει λεπτομερέστερο κείμενο, αντί για παράλληλους μονολόγους θα μπορέσει να ασκηθεί συγκεκριμένη κριτική και να επισημανθούν βελτιώσεις. Αντιθέτως, εάν από το υπάρχον στάδιο μεταβούμε απότομα σε τελικό κείμενο νομοσχεδίου, με τις αντίστοιχες, πολύ περιορισμένες προθεσμίες προς υποβολή σχολίων που έχουν παρατηρηθεί σε άλλα ν/σ, δε νομίζω ότι η πολύμηνη διαβούλευση θα έχει συνεισφέρει κάτι ουσιαστικό.
πιστευω πως ειναι καλυτερα να φτιαξουμε το μηχανογραφικο μας τον Ιουλιο,γιατι τοτε θα ξερουμε ποσα μορια βγαλαμε απο τις εξετασεις και θα προσπαθησουμε να επιλεξουμε την καταλληλη σχολη που μας ταιριαζει…..
Ένα κείμενο διαβούλευσης για να πληροί τους στόχους του θα πρέπει, εκτός από μια γενική καταγραφή, αποτίμηση της κατάστασης και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα να παρουσιάζει ξεκάθαρα ορισμένες βασικές αρχές τις οποίες υιοθετεί η προτεινόμενη μεταρρύθμιση. Τα προβλήματα θα είναι ιεραρχημένα και θα πρέπει να γίνει διάλογος ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή συναίνεση. Μετά τις βασικές αρχές θα πρέπει να παρουσιάζονται συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες θα υλοποιούν τις πιο σημαντικές από τις βασικές αρχές. Είναι σημαντικό για το διάλογο, η διατύπωση των προτάσεων να είναι τέτοια ώστε να τον επιτρέπει αλλά και να μην αφήνει περιθώρια για συνειδητές ή ασυνείδητες στρεβλώσεις.
Ο νέος νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να εξυπηρετεί δύο κεντρικούς στόχους:
την μετεξέλιξη του μαζικού πανεπιστήμιου σε ποιοτικό, αλλά με μαζικά χαρακτηριστικά
την λειτουργία του με βάση την αυτοτέλεια και αυτοδιοίκηση.
Θα πρέπει να προβλέπει μόνο τις βασικές αρχές λειτουργίας των ιδρυμάτων και σε πολύ περιορισμένο βαθμό συγκεκριμένες εξειδικεύσεις αυτών, οι οποίες όμως δεν θα έρχονται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές.
Ειδικότερα θα πρέπει να αναφέρεται σε τρεις ενότητες θεμάτων.
1. Δομές διακυβέρνησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
2. Δημόσια χρηματοδότηση
3. Ακαδημαϊκό προσωπικό
Οι βασικές αρχές που πρέπει να αποτελούν τη βάση του προτεινόμενου διαλόγου στα πλαίσια των τριών ενοτήτων είναι:
Δομές διακυβέρνησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
Κατοχυρώνεται η αυτοτέλεια και η αυτοδιοίκηση των Α.Ε.Ι. με την εισαγωγή του ποιοτικού κριτηρίου εντός του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Το κράτος, με το Εθνικό Συμβούλιο Ανώτατης Εκπαίδευσης, ασκεί επιτελικό έργο και διασφαλίζει τη διαφάνεια και τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Αρμοδιότητες που είναι σήμερα στην ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, μεταφέρονται με αποκλειστική ευθύνη στους φορείς διοίκησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Τα διάφορα τριτοβάθμια ιδρύματα μπορούν να λειτουργούν με διαφορετικότητα, στα πλαίσια του δικού τους εσωτερικού κανονισμού, σε θέματα όπως: η διαμόρφωση των οργάνων διοίκησης, ρυθμίσεις που αφορούν τα προγράμματα σπουδών, τις διαδικασίες επιλογής των μελών ΔΕΠ, κ.α. Ειδικότερα τα θέματα που θα καθορίζονται από τους εσωτερικούς κανονισμούς αφορούν: τις διαδικασίες επιλογής του πρύτανη, τον τρόπο συγκρότησης της συγκλήτου (αριθμός μελών, τρόπος επιλογής), τη συμμετοχή των φοιτητών και των άλλων ομάδων εργαζομένων, τις αποκλειστικές αρμοδιότητες της συγκλήτου και του πρύτανη, τον τρόπο συγκρότησης του οργάνου διαβούλευσης και λογοδοσίας (αριθμός μελών – ακαδημαϊκών και μη), αποκλειστικές και μη αρμοδιότητές του κ.α.
Αναφορικά με τα όργανα διοίκησης των ιδρυμάτων ο νόμος θα πρέπει να περιλαμβάνει ορισμένες αρχές λειτουργίας όπως π.χ. η διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα, η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων στις σχολές και στα όργανα αυτών που είναι η κοσμητεία και ο κοσμήτορας κ.α. Στο επίπεδο της εξειδίκευσης θα πρέπει να προβλέπει τη θέσπιση δύο οργάνων: της συγκλήτου και του φορέα διαβούλευσης και λογοδοσίας, στον οποίο θα συμμετέχουν εκπρόσωποι του ιδρύματος και της τοπικής κοινωνίας.
Δημόσια χρηματοδότηση
Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων γίνεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό σύμφωνα με ένα μαθηματικό τύπο που ισχύει για όλα τα ιδρύματα. Το υπόλοιπο θα κατανέμεται με βάση στόχους και συγκεκριμένους ποιοτικούς δείκτες που θα τίθενται σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο και θα πηγαίνει στα ιδρύματα που τους επιτυγχάνουν. Οι παράγοντες που διαμορφώνουν το μαθηματικό τύπο και οι ποιοτικοί δείκτες και στόχοι θα είναι προϊόν διαλόγου της πολιτείας με τα ιδρύματα. Η χρηματοδότηση θα προϋποθέτει συγκεκριμένες διαδικασίες αξιολόγησης και πιστοποίησης. Οι συμφωνίες που θα προκύπτουν θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα συναινετικών διαβουλεύσεων μεταξύ των θεσμικών εταίρων.
Τα ιδρύματα καταρτίζουν πολυετείς προγραμματισμούς για την ανάπτυξή τους, οι οποίοι αποτελούν αντικείμενο διαβούλευσης με την τοπική κοινωνία και προϊόντα λογοδοσίας σε αντίστοιχα όργανα.
Ακαδημαϊκό προσωπικό
Οι ρυθμίσεις που αφορούν θέματα διαδικασιών επιλογής των μελών ΔΕΠ ή εξέλιξης, αποτελούν θέματα των εσωτερικών κανονισμών. Στο επίπεδο των κεντρικών ρυθμίσεων, μέσω του νόμου, μπορούν να συμπεριλαμβάνονται μόνο δύο θέματα: ο αριθμός των βαθμίδων των μελών ΔΕΠ και η πρόβλεψη της κατοχύρωσης της μέγιστης δυνατής διαφάνειας και αξιοκρατίας. Αυτό μπορεί να υλοποιείται με την χρήση κριτών και εκτός Ελλάδος.
Ειδικά θέματα
Κατοχυρώνεται η δυνατότητα κινητικότητας των φοιτητών εντός της Ελλάδας και το κάθε ίδρυμα διαμορφώνει τις δικές του προϋποθέσεις.
Οι ρυθμίσεις που αφορούν τα προγράμματα σπουδών, προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, είναι αποκλειστικά θέματα των εσωτερικών κανονισμών των ιδρυμάτων. Η πολιτεία σε συνεργασία με τα ιδρύματα καθορίζει με ειδικό νόμο τα θέματα που αφορούν τον τρόπο εισαγωγής των μαθητών σ΄ αυτά.
Προτάσεις εξειδίκευσης βασικών αρχών.
Οι προτάσεις που παρουσιάζονται στη συνέχεια, κυρίως αποτελούν θέματα των εσωτερικών κανονισμών. Ο διάλογος όμως ο οποίος θα γίνει εκτιμούμε ότι θα μπορούσε να τις συμπεριλάβει, ώστε να γίνουν πιο διακριτές οι οποίες διαφοροποιήσεις.
Ο νέος νόμος και οι εσωτερικοί κανονισμοί θα πρέπει να εξειδικεύουν θέματα όπως:
1. Η διοίκηση των ΑΕΙ. Είναι κοινά αποδεκτό, κεντρικό σημείο σε όλα τα προεκλογικά προγράμματα των υποψήφιων πρυτανικών σχημάτων, ότι το σύστημα διοίκησης δεν είναι ούτε δημοκρατικό ούτε αποτελεσματικό. Δεν προάγει τη διαφάνεια στην οικονομική διαχείριση και είναι δυσλειτουργικό για τα μεγάλα πανεπιστήμια. Με βάση ορισμένες γενικές αρχές λειτουργίας, θα πρέπει να προτείνουμε ένα νέο μοντέλο διοίκησης. Τα ιδρύματα πρέπει να συγκροτούνται διοικητικά με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν με επιτυχία σειρά αρμοδιοτήτων, που θα μεταφερθούν από το Υπουργείο σ΄ αυτά. Η διαφάνεια και η αποτελεσματικότητα, ο προγραμματισμός και η ιεράρχηση στόχων, πρέπει να είναι οι προτεραιότητες στη νέα δομή. Σειρά αρμοδιοτήτων πρέπει να μεταφερθεί στις κοσμητείες των σχολών. Η πολυπληθής σύγκλητος πρέπει να αντικατασταθεί με όργανο μικρότερο, μέγιστο 30 μελών, του οποίου η ακριβής σύνθεση θα περιγράφεται στον εσωτερικό κανονισμό του κάθε ιδρύματος. Σε ιδρύματα όπως το ΑΠΘ μπορεί να αποτελείται από τους κοσμήτορες, αριθμό προέδρων τμημάτων, εκπροσώπους των φοιτητών και του λοιπού προσωπικού. Η συμμετοχή των φοιτητών μπορεί να οριστεί σε ποσοστό 10%, ενώ ένα 5% θα αντιστοιχεί στο λοιπό προσωπικό. Οι πρόεδροι των τμημάτων και οι κοσμήτορες εκλέγονται αποκλειστικά από τα μέλη ΔΕΠ. Στα πλαίσια των εσωτερικών κανονισμών μπορεί να δίνεται η δυνατότητα εκλογής αντιπρύτανη υπεύθυνου για τη φοιτητική μέριμνα αποκλειστικά από τους φοιτητές. Ο πρύτανης, με θητεία, θα εκλέγεται από διευρυμένο όργανο μελών ΔΕΠ. Στην περίπτωση του ΑΠΘ μπορεί να είναι οι κοσμήτορες και οι πρόεδροι των τμημάτων. Η εκλογή γίνεται μετά από ειδική διαδικασία ακρόασης και κρίσης των υποψηφίων. Το όργανο εκλογής, με ειδική πλειοψηφία, μπορεί να παύει από τα καθήκοντά του τον εκάστοτε πρύτανη. Η συμμετοχή των φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις των τμημάτων και των σχολών εναρμονίζεται με αυτή της συγκλήτου. Ο θεσμός των αντιπρυτάνεων καταργείται, με αναβάθμιση των αντίστοιχων διευθυντών σε επίπεδο διοίκησης.
2. Φορέας διαβούλευσης και λογοδοσίας. Ίδρυση οργάνου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανά Περιφέρεια, όπου θα συμμετέχουν μέλη των συγκλήτων των ΑΕΙ/ΤΕΙ της περιφέρειας, εκπρόσωποι των παραγωγικών και κοινωνικών θεσμικών εταίρων και προσωπικότητες. Η ακριβής σύνθεση των οργάνων είναι προϊόν διαλόγου των ιδρυμάτων με την περιφέρεια. Οι βασικές αρμοδιότητές του θα είναι: η συμμετοχή στην εκπόνηση των στρατηγικών επιχειρησιακών σχεδίων των ιδρυμάτων της περιφέρειας, η έκφραση γνώμης για την ίδρυση, συγχώνευση και κατάργηση τμημάτων, η κατάρτιση πρότασης χρηματοδότησης προς τα όργανα της Περιφέρειας, καθώς και η εξεύρεση πρόσθετων πόρων. Θα αξιολογεί τη διοίκηση του ιδρύματος σε ετήσια βάση αναφορικά με την επίτευξη των στόχων που είχαν τεθεί στους τετραετείς προγραμματισμούς ανάπτυξης του ιδρύματος. H ίδρυση Τμημάτων θα πραγματοποιείται με γνώμονα το συμφέρον της κοινωνίας και τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της χώρας και των επενδύσεων.
3. Η κινητικότητα των φοιτητών σε θεσμοθετημένα προγράμματα σπουδών. Το κάθε ίδρυμα, σχολή και τμήμα θα ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την κινητικότητα χωρίς να δίνεται η δυνατότητα προπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών σε ατομική βάση. Στα πλαίσια ενός νέου συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η κάθε σχολή μπορεί να εξετάσει τη δυνατότητα, στα πλαίσια της κινητικότητας, θέσπισης ενιαίου προγράμματος σπουδών για το πρώτο έτος. Τα τμήματα έχουν την ευθύνη των προγραμμάτων σπουδών. Παράλληλα η ανανέωση και ο εκσυγχρονισμός των προγραμμάτων σπουδών, θα πρέπει να είναι ένα διαρκές και μόνιμο μέλημα για το σύγχρονο πανεπιστήμιο. Θα μπορεί να δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας περισσότερων προγραμμάτων σπουδών, τόσο ανά Τμήμα, όσο και σε συνεργασία μεταξύ διαφορετικών Τμημάτων, με στόχο τη δημιουργία διεπιστημονικών προγραμμάτων σπουδών. Στην περίπτωση διεπιστημονικών προγραμμάτων, η ευθύνη ανατίθεται σε ένα τμήμα ή στη σχολή.
4. Οι διαδικασίες κρίσης μελών ΔΕΠ. Το νέο σύστημα κρίσεων και με εξωτερικούς κριτές, σε πολλές περιπτώσεις βοήθησε στην κατεύθυνση της αξιοκρατίας. Ένα νέο βήμα θα πρέπει να γίνει για την οριστική αποδέσμευση των κρίσεων από σχέσεις αλληλεξάρτησης εντός των τμημάτων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη συγκρότηση μικρών επιτροπών κρίσης με συμμετοχή κριτών από πανεπιστήμια της Ελλάδος (εκτός του τμήματος του κρινόμενου) και του εξωτερικού. Η σύνθεση μπορεί να διαφοροποιείται ανά βαθμίδα αλλά και ανά ίδρυμα στα πλαίσια των εσωτερικών κανονισμών του κάθε ιδρύματος. Τα κριτήρια αξιολόγησης των μελών ΔΕΠ, θα πρέπει να εναρμονιστούν στη βάση των διεθνών προτύπων και να συνεκτιμάται ισότιμα η διδακτική ικανότητα με το ερευνητικό έργο των υποψηφίων. Οι επίκουροι κρίνονται ταυτόχρονα για μονιμότητα και εξέλιξη. Η αξιολόγηση των μελών ΔΕΠ στις μόνιμες βαθμίδες, θα είναι υποχρεωτική κάθε πέντε χρόνια. Το κάθε ίδρυμα μπορεί, στα πλαίσια του εσωτερικού του κανονισμού, να προβλέπει πρόσθετες αμοιβές για τους θετικά κρινόμενους. Αυτό θα χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό του ή από τα έσοδα της Επιτροπής Ερευνών. Οι πρόσθετες αυτές αμοιβές μπορούν να αφορούν μισθό, υποτροφίες για διδάκτορες, δαπάνες εξοπλισμού ή να επιμερίζονται στις κατηγορίες αυτές ανάλογα με τους εσωτερικούς κανονισμούς των ιδρυμάτων. Τα τελευταία χρόνια στην πλειοψηφία των τμημάτων, οι κρίσεις για τη βαθμίδα του λέκτορα ήταν ελάχιστες, κύρια λόγω των προσόντων που είχαν οι κρινόμενοι. Παρόλα αυτά οι διδακτικές ανάγκες παραμένουν και αυξάνονται. Η κατάσταση αυτή επιτρέπει να προχωρήσουμε στην υιοθέτηση τριών βαθμίδων στα ΑΕΙ. Ο Λέκτορας δεν αποτελεί βαθμίδα, αλλά προσλαμβάνεται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για την εξυπηρέτηση διδακτικών αναγκών και έχει αυξημένες διδακτικές υποχρεώσεις. Ταυτόχρονα εξακολουθεί να υφίσταται ο θεσμός του επισκέπτη καθηγητή, ανεξαρτήτως βαθμίδας. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα σε κάθε τμήμα να μπορεί να ζητήσει την πλήρωση πιθανόν δυο θέσεων λέκτορα ή τεχνικού προσωπικού σε αντικατάσταση μιας θέσης καθηγητή που κενώθηκε. Αναφορικά με το καθεστώς των υπηρετούντων μελών ΔΕΠ, μετά την αλλαγή του νόμου, θα πρέπει να κατοχυρώνεται η δυνατότητα εξέλιξης των ήδη υπηρετούντων λεκτόρων σε θέση επίκουρου καθηγητή και στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή η δυνατότητα επιλογής.
Ειδικό θέμα
Επανεξετάζεται η σκοπιμότητα λειτουργίας τμημάτων, με προοπτική την κάλυψη σύγχρονων εκπαιδευτικών αντικειμένων και αξιοποίηση του επιστημονικού – εκπαιδευτικού δυναμικού, στη βάση ενός νέου επανασχεδιασμού του πανεπιστημιακού εκπαιδευτικού χάρτη. Στις περιπτώσεις αυτές κρίνονται αναγκαίες συγχωνεύσεις και αναμορφώσεις προγραμμάτων σπουδών, με τη γενική αρχή της διαμόρφωσης νέων τμημάτων στις κατευθύνσεις του κοινωνικού σχεδιασμού.
Χρυσάφης Κώστας, αναπλ. καθηγητής
Τμήμα Φυσικής, Α.Π.Θ.
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί η κατάργηση της βαθμίδας του λέκτορα. Να συμπληρώσω μάλιστα ότι εκτός από τους ήδη εκλεγέντες και υπό διορισμό, υπάρχεί ένας μεγάλος αριθμός προκηρυχθέντων θέσεων στη βαθμίδα του λέκτορα που βρίσκονται σε διάφορα στάδια (πχ στην ολοκλήρωση των διαδικασιών εκλογής). Τι θα γίνει με αυτές τις θέσεις; Να ξεχάσουμε το όνειρό μας και τους πολυετείς κόπους μας για πανεπιστημιακή καριέρα; Πιστεύω ότι το όποιο νέο καθεστώς θα πρέπει να ισχύει για θέσεις που θα προκηρυχθούν μετά (επαναλαμβάνω μετά) το νέο νόμο. Δεν είναι θεμιτό η πολειτεία να τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια των νέων επιστημόνων ή να αλλάζει τα δεδομένα του παιχνιδιού κατά το δοκούν…
Συμφωνώ με το σχόλιο του ΕΦ. Το υπουργείο θα πρέπει να διευκρινίσει τι σκοπεύει να κάνει με τις εκκρεμείς (υπό εκλογή) θέσεις. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ισχύσει το νομικό καθεστώς κατά την προκήρυξη, όπως έγινε και με το νόμο Γιαννάκου για τη συμμετοχή εξωτερικών εκλεκτόρων. Η παραπάνω θέση τεκμηριώνεται και από τη σχετική νομολογία του διοικητικού δικαίου. Όμως η απουσία αναφοράς σε αυτή τη μερίδα ατόμων καθώς επίσης και η απουσία θέσεων στο κείμενο της διαβούλευσης για τις μεταβατικές διατάξεις, αφήνει περιθώρια να πει κανείς ότι υπάρχουν «εκ του πονηρού» σκέψεις. Καλώ τον κ. Υφυπουργό να δώσει εξηγήσεις για αυτό το θέμα.
Προς: τη Σύγκλητο και τα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας του Παν. Κρήτης
Κοιν. Π.Ο.Ε.Τ.Ε.Π.
Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ.
Θέμα: Θέσεις της Γ.Σ. του Συλλόγου και γενικά σχόλια- προτάσεις αναφορικά με το «Κείμενο διαβούλευσης για την έναρξη διαλόγου» του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Η Γ.Σ των μελών Ειδικού Τεχνικού και Εργαστηριακού Προσωπικού (Ε.Τ.Ε.Π.) του Πανεπιστημίου Κρήτης, αφού ενημερώθηκε για το κείμενο διαβούλευσης του Υπουργείου Παιδείας και συζήτησε εκτενώς επ’ αυτού, κατέληξε στις ακόλουθες επισημάνσεις:
• Οι δομές και οι πρακτικές στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, απέχουν πολύ από τη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα, με συνέπεια η λειτουργία των ελληνικών Α.Ε.Ι. τείνει να καταστεί προβληματική. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο να υπάρξουν ριζικές αλλαγές που θα βελτιώσουν την εικόνα του ελληνικού Πανεπιστημίου και θα κινητοποιήσουν το δυναμικό του.
• Η μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για το ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει να συντελεστεί στο πλαίσιο του Συντάγματος και να διασφαλίζει το δημόσιο χαρακτήρα του και την ακαδημαϊκή και κοινωνική αποστολή του. Σε μια εποχή σκληρής οικονομικής προσαρμογής, στην οποίο επιδιώκεται η ανάπτυξη μέσα από τη γνώση, θα ήταν καταστροφικό να υιοθετηθεί ένα πλαίσιο που θα αποκλείει την πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο και γενικά στην Εκπαίδευση για τις οικονομικά ασθενέστερες κατηγορίες πολιτών.
• Πέρα από τις γενικές διακηρύξεις, για τις οποίες δεν υπάρχει διαφωνία, το Κείμενο Διαβούλευσης διατυπώνει προτάσεις που αλλοιώνουν το χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και δεν διασφαλίζουν την επίλυση των προβλημάτων της.
• Ιδιαίτερα για τον κλάδο στον οποίο υπηρετούμε, στο Κείμενο Διαβούλευσης προτείνεται να ενταχθούν τα μέλη Ε.Τ.Ε.Π. σε μια κατηγορία προσωπικού που χαρακτηρίζεται αβασάνιστα ως «λοιπό προσωπικό».
Εξειδικεύοντας τη διαφωνία μας με το Κείμενο Διαβούλευσης, έχουμε να παρατηρήσουμε:
• Όσον αφορά διοίκηση των Α.Ε.Ι., θεωρούμε ότι, τόσο η σύσταση του Συμβουλίου όσο και ο τρόπος επιλογής του Πρύτανη, καταστρατηγεί την οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των Α.Ε.Ι. , καθώς και την όποια συμμετοχή των εργαζομένων και φοιτητών στην εκλογή των οργάνων διοίκησης. Στην ελληνική πραγματικότητα η ανάληψη δημοσίων αξιωμάτων από διορισμένες «προσωπικότητες» δεν έχει αποδώσει, ούτε έχει αποτελέσει δικαιωμένη πρακτική για την ελληνική κοινωνία.
• Όσον αφορά τον κλάδο Ε.Τ.Ε.Π., θεωρούμε ότι ο «πυρήνας» κάθε Πανεπιστημίου για την ενίσχυση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής του δραστηριότητας είναι οι εξειδικευμένες εργαστηριακές μονάδες (νοούμενες ως θεσμοθετημένες λειτουργικές μονάδες). Για την στήριξη αυτών των εργαστηριακών μονάδων είναι αναγκαία η ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού με σταθερή εργασιακή σχέση, το οποίο, με την αδιάλειπτη παρουσία του, διασφαλίζει την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία και συνέχιση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας .
Συμπερασματικά θεωρούμε ότι ο κλάδος των Ε.Τ.Ε.Π. σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να συρρικνωθεί ή να χάσει την ακαδημαϊκή του υπόσταση. Αντίθετα πιστεύουμε ότι ο κλάδος μας έχει ουσιαστική συνεισφορά και μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στο Πανεπιστήμιο του Αύριο, εφ’ όσον ενισχυθεί και κατοχυρώσει το διακριτό του ρόλο, πράγμα που είχε ξεκινήσει το 2002 επί θητείας του νυν Πρωθυπουργού στο Υπουργείο Παιδείας, αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι σήμερα.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
Έχοντας διάθεση συμβολής στο διάλογο για το μέλλον της Ανώτατης Εκπαίδευσης, καταθέτουμε τις παρακάτω προτάσεις μας για το προσωπικό του κλάδου μας:
• Είναι αναγκαία η μετεξέλιξη του κλάδου Ειδικού Τεχνικού Εργαστηριακού Προσωπικού σε ένα ευρύτερο κλάδο ακαδημαϊκού χαρακτήρα με επικουρικό ρόλο στην εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα των ακαδημαϊκών μονάδων. Ο κλάδος επικουρικού προσωπικού που θα προκύψει, θα καλύπτει τις ερευνητικές, εκπαιδευτικές, εργαστηριακές και τεχνικές ανάγκες υποστήριξης των ακαδημαϊκών μονάδων και θα πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί εκτός διοικητικής ιεραρχίας και με σαφώς προσδιορισμένα μη διοικητικά καθήκοντα. Ο κλάδος πρέπει να παραμείνει ενιαίος για όλα τα Α.Ε.Ι. γιατί έτσι μόνο θα μπορέσει να να υπηρετήσει τη γενικότερη αναπτυξιακή πολιτική του Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ για το ελληνικό Α.Ε.Ι
• Το επικουρικό προσωπικό του νέου κλάδου θα πρέπει να εντάσσεται υποχρεωτικά σε θεσμοθετημένα ακαδημαϊκά εργαστήρια, κλινικές ή μουσεία, στα οποία η παρουσία των μελών του θα διασφαλίζει τη συνέχεια λειτουργίας τους και παροχής υπηρεσιών προς τις ακαδημαϊκές μονάδες. Στις περιπτώσεις ακαδημαϊκών μονάδων χωρίς θεσμοθετημένα εργαστήρια, θα πρέπει να δρομολογηθεί η άμεση σύσταση και θεσμοθέτηση τουλάχιστον ενός τέτοιου ακαδημαϊκού εργαστηρίου.
• Για τα μέλη του ακαδημαϊκού προσωπικού θα υπάρχει προσωπικό πλαίσιο καθηκόντων, που θα πρέπει να περιγράφει με σαφήνεια τις υποχρεώσεις και αρμοδιότητες των μελών. Βάσει αυτού καθηκοντολογίου θα γίνεται και η εξατομικευμένη αξιολόγηση του προσωπικού εντός της ακαδημαϊκής μονάδας που υπηρετεί. Για να υπάρξει ευελιξία, το καθηκοντολόγιο και η θέση που υπηρετεί ένα μέλος του επικουρικού προσωπικού θα Ακαδημαϊκών Οργάνων).
• Στο επικουρικό προσωπικό πρέπει να υπάρξουν κίνητρα ηθικά και οικονομικά για τη συνεχή βελτίωσή του και παραγωγικότητά του. Για το λόγο αυτό ο κλάδος του επικουρικού προσωπικού θα πρέπει να διέπεται από βαθμίδες, στις οποίες θα κατατάσσονται τα μέλη του βάσει τυπικών προσόντων και επιδόσεων, έπειτα από ουσιαστική αξιολόγηση εντός της ακαδημαϊκής μονάδας στην οποία λειτουργεί. Η βαθμολογική εξέλιξη δεν θα είναι αυτονόητη και προτείνεται να συναρτάται με τις αποδοχές , με το ωράριο και με τη δυνατότητα κατάληψης θέσεων ευθύνης (π.χ. τεχνικός υπεύθυνος εργαστηρίου). Η μισθοδοσία είναι απαραίτητο να συνεχίσει να διενεργείται υπό την εγγυοδοσία του κράτους και όχι των Πανεπιστημίων προκειμένου να διασφαλίζεται η ενιαία μισθολογική αντιμετώπιση για τα μέλη σε όλα τα ΑΕΙ.
• Το επικουρικό προσωπικό πρέπει να συνεχίσει να εκπροσωπείται σε όλα τα ακαδημαϊκά όργανα αποφάσεων (Γ.Σ. ακαδημαϊκών μονάδων, Σύγκλητο κ.λ.π.) με δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους.
• Σε ό,τι αφορά τις μεταβατικές διατάξεις, προτείνεται να δοθεί η δυνατότητα μετατάξεων βάσει σαφών κριτηρίων από και προς τον κλάδο του επικουρικού προσωπικού, ακόμη και εντός του κάθε ιδρύματος. Αυτό κρίνεται αναγκαίο για τη διασφάλιση μεγαλύτερης ομοιογένειας του κλάδου τόσο ως προς το έργο και ως προς τα προσόντα των μελών του.
Τέλος δηλώνουμε ότι θα παρακολουθήσουμε στενά τη διαβούλευση και θα αγωνιστούμε δυναμικά για την αναβάθμιση του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστήμιου, συντασσόμενοι με τις θέσεις της Πανελλήνια Ομοσπονδίας Συλλόγων Ε.Τ.Ε.Π. (Π.Ο.Ε.Τ.Ε.Π).
1. Μεταβατικό καθεστώς για τη βαθμίδα του Λέκτορα.
Σχετικά με το μεταβατικό καθεστώς για τους ήδη διορισμένους και υπό διορισμό Λέκτορες θα ήθελα να προτείνω τα εξής:
α) Νομίζω ότι είναι δίκαιο οι ήδη διορισμένοι Λέκτορες να μεταβούν αυτοδικαίως στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Διαφορετικά δημιουργείται η εξής αδικία: οι ήδη διορισμένοι Λέκτορες έχουν ήδη κριθεί κατά την εισαγωγή τους στην πρώτη βαθμίδα μέλους ΔΕΠ (Λέκτορα), έχουν ήδη υπηρετήσει μικρότερο ή μεγαλύτερο μέρος της θητείας του Λέκτορα και έχουν να περάσουν από άλλες τρεις κρίσεις, μέχρι τη βαθμίδα του Καθηγητή. Ενώ κάποιος που εκλέγεται με το νέο σύστημα μέλος ΔΕΠ θα χρειάζεται μόνο τρεις κρίσεις.
β) Για όσους έχουν εκλεγεί αλλά δεν έχουν διοριστεί προτείνω να ισχύσει το ειδικό μεταβατικό καθεστώς των τριών ετών για την εξέλιξή τους, εφόσον δεν έχουν υπηρετήσει στη θέση του Λέκτορα.
Ο λόγος για τον οποίο ασχολούμαστε τόσο πολύ με το θέμα των υφισταμένων Λεκτόρων δεν οφείλεται σε φυγοπονία εκ μέρους των νέων μελών ΔΕΠ, αλλά στο γεγονός ότι οι προσλήψεις/ εξελίξεις σε ελάχιστες περιπτώσεις βασίζονται σε αξιοκρατικά κριτήρια. Συνήθως στηρίζονται σε υποκειμενικές κρίσεις παλαιότερων μελών ΔΕΠ και σε υπόγειες συμφωνίες. Για αυτούς τους λόγους προτείνω την καθιέρωση συγκεκριμένων κριτηρίων αξιολόγησης έτσι ώστε η βαθμολογία των υποψηφίων να προκύπτει από ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ, και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ κριτήρια σε ποσοστό τουλάχιστον 70 % επί της τελικής βαθμολογίας και το πολύ σε 30% υποκειμενικές αξιολογήσεις. Προτεινόμενα κριτήρια μπορεί να είναι:
Α) ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ. Ο κατάλογος των αντικειμενικών κριτηρίων μπορεί να περιλαμβάνει (βασίζομαι στο σχόλιο του Ε. Κέλλης — 03/11/2010 @ 00:43)
1. ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΧΩΡΟ
2. ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ (σημείωση: προϋποθέτει τον αναγκαστικά υποκειμενικό προσδιορισμό του γνωστικού χώρου για κάποια θέση. Για παράδειγμα ο ευρύτερος επιστημονικός χώρος μπορεί να είναι η πληροφορική ενώ η γνωστική περιοχή μπορεί να είναι οι βάσεις δεδομένων. Δίνω έμφαση γιατί πολλές φορές το κριτήριο της γνωστικής περιοχής της υπό πλήρωση θέσης «κακοποιείται» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ώστε να επιλεγεί ο «εκλεκτός»).
3. ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΑΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ (έτσι ώστε να συνυπολογίζεται το πλήθος των συγγραφέων ανά δημοσίευση)
4. ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑ ΑΡΙΘΜΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
5. ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΤΕΡΟΑΝΑΦΟΡΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ (να εξαιρούνται ρητά οι αυτό-αναφορές και να μετρώνται ξεχωριστά οι αναφορές από συν-συγγραφείς )
6. ΔΕΙΚΤΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ (ενδεικτικά αναφέρω, τουλάχιστον για τις θετικές επιστήμες)
* h-index
* g-index
* hI-index
* cites/paper
* cites/year
* papers/author
* authors/paper
Σημειώνω ότι υπάρχουν διαθέσιμα στο διαδίκτυο αυτοματοποιημένα εργαλεία και βάσεις δεδομένων ώστε να είναι δυνατός ο εύκολος και επαληθεύσιμος υπολογισμός των παραπάνω κριτηρίων. Επιπλέον, μπορεί η διαδικασία εκλογής να προβλέπει στάδια συλλογής (με τη βοήθεια των υποψηφίων) και αξιολόγησης των στοιχείων κάθε υποψηφίου.
7. ΔΕΙΚΤΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ (υπάρχουν ήδη διαθέσιμες βάσεις αξιολόγησης (impact factors) επιστημονικών περιοδικών και συνεδρίων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν).
8. ΑΡΙΘΜΟ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
9. ΑΡΙΘΜΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΩΣ ΚΡΙΤΗΣ και στάθμιση με βάση το impact factor του περιοδικού.
10. ΑΡΙΘΜΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΩΣ ΚΡΙΤΗΣ και στάθμιση με βάση το impact factor του συνεδρίου.
11. ΑΡΙΘΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΩΝ ΔΙΑΤΡΙΒΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΡΙΒΩΝ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΕΒΛΕΨΑΝ
12. ΑΡΙΘΜΟ ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΕΓΡΑΨΑΝ
13. ΑΡΙΘΜΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
14. ΑΡΙΘΜΟ ΠΑΡΟΥΣΙΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
15. ΑΡΙΘΜΟ ΩΡΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ/ΕΒΔΟΜΑΔΑ
16. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ σύμφωνα με την ετήσια αξιολόγηση των φοιτητών.
17. ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΜΕΓΕΘΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ.
18. ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑΣ.
19. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ.
Β) ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ.
Επειδή είναι δυστυχώς αδύνατο να μην υπάρχουν καθόλου υποκειμενικά κριτήρια αξιολόγησης, προτείνω τουλάχιστον αυτά να καθιερωθούν, να έχουν συγκεκριμένο ποσοστό συμμετοχής στην τελική βαθμολογία (π.χ. 20-30%) και να απαιτούν αιτιολόγηση. Παραδείγματα υποκειμενικών κριτηρίων μπορεί να είναι:
1. ΒΑΘΜΟΣ ΚΑΛΥΨΗΣ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ
3. ΠΙΘΑΝΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ (π.χ. ως 407, εργαστηριακό προσωπικό κτλ).
3. Διαδικασία Συμμετοχής Μελών ΔΕΠ σε Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων
Τέλος, θα ήθελα να προτείνω να εξεταστεί ο ρόλος των μη μόνιμων μελών ΔΕΠ στις Συνελεύσεις των συλλογικών οργάνων. Επειδή όπως είναι προφανές τα μη μόνιμα Μέλη ΔΕΠ εξαρτώνται άμεσα για την επαγγελματική και επιστημονική τους εξέλιξη από τα παλαιότερα, η συμμετοχή των μη μονίμων μελών σε φανερές ψηφοφορίες, ουσιαστικά τους εκθέτει σε εκμετάλλευση. Το μόνο που προσφέρει η συμμετοχή των μη μόνιμων μελών ΔΕΠ (Λεκτόρων, Επίκουρων) σε ανοικτές ψηφοφορίες είναι ο πολλαπλασιασμός της ισχύος των ισχυρότερων παλαιότερων Μελών ΔΕΠ.
Προτείνω, είτε την κατάργηση της συμμετοχής σε ανοικτές ψηφοφορίες των μη μόνιμων μελών, είτε την καθιέρωση διαδικασίας μυστικής ψηφοφορίας για όλα τα θέματα των Συνελεύσεων των Τμημάτων.
Στην ερώτηση -απάντηση Νο. 23 που δώσατε στη δημοσιότητα, αναφέρετε ότι: «Η μονιμοποίηση στην βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή δημιουργεί συνθήκες δημοσιοϋπαλληλικής σχέσης. Υπάρχει ανάγκη για την ουσιαστική αξιολόγηση στο μέλλον των Επίκουρων Καθηγητών. Θα πρέπει δηλαδή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να αξιολογηθούν ουσιαστικά και είτε να τους δοθεί η δυνατότητα -λόγω της απόδοσής τους- να εξελιχθούν και να μονιμοποιηθούν στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή είτε να αποχωρήσουν από το πανεπιστήμιο εφόσον αποδειχθεί ότι δεν έχουν τα απαιτούμενα προσόντα για να εξελιχθούν ακαδημαϊκά……..Τους προστατεύει μάλιστα από μία αθέμιτη σχέση εξουσίας: σήμερα πολλοί μόνιμοι επίκουροι καθηγητές βρίσκονται σε μία ιδιότυπη κατάσταση «ομηρίας», όπου, ενώ είναι μόνιμοι, είναι υποχρεωμένοι διαρκώς στους ιεραρχικά ανώτερούς τους λόγω της εξάρτησής τους για το θέμα της εξέλιξης»
Με βάση τα παραπάνω, επιτρέψτε μου την άποψη ότι η αλήθεια όπως την αναφέρετε, είναι κατά την ταπεινή μου άποψη μισή….. Η άλλη μισή, έχει να κάνει με τις “σχέσεις” και “συσχετισμούς” που θα πρέπει και πάλι κάποιος να “φροντίσει” να δημιουργήσει με τις ανώτερες βαθμίδες (και ώς Πανεπιστημιακός, φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό…) ώστε να τύχει καλής μεταχείρισης στην κρίση του και να μην βρεθεί στο δρόμο κυριολεκτικά… ή κάτι ιδιαίτερα επικίνδυνο: σκεφτείτε την περίπτωση κάποιοι υψηλότερων βαθμίδων όπως λέτε, να θέλουν να δημιουργήσουν προβλήματα στην εξέλιξη των ατόμων αυτών, αναθέτοντάς τους ιδιαίτερα αυξημένο φόρτο εργασίας (ιδιαίτερα αφού δεν θα είναι μόνιμοι) που δεν θα τους αφήνει στο ελάχιστο χρόνο για συμμετοχή σε έρευνα κ.λ.π. δραστηριότητες κρίσιμες φαντάζομαι για την εξέλιξή του…Αυτό δεν θα είναι ομηρία??? Πώς θα διασφαλίζεται άν κάποιος παραμένει επί χρόνια μή μόνιμος με την απόλυση πάνω από το κεφάλι του??Ιδιαίτερα αν συμμετέχεουν και τα μέλη αυτά στην επιτροπή αξιολόγησής τους???
Στην απάντησή σας επίσης αφήνετε (φρονώ) να εννοηθεί ότι καταργείται πλέον και η τριετία παραμονής στη βαθμίδα…. Η αλλαγή του εργασιακού status σε σχέση με την πρόσληψή των ατόμων αυτών, είναι εμφανής και κατάφορα άδικη για ανθρώπους που ίδρωσαν με κόπο και υπομονή να κερδίσουν κάτι χωρίς οποιοδήποτε “μέσον” στη ζωή τους….
Στην ερώτηση 24 επίσης, απαντάτε: «Οι Επίκουροι Καθηγητές που υπηρετούν σήμερα, εάν έχουν μονιμοποιηθεί, θα εξακολουθήσουν να διατηρούν τη μονιμότητά τους. Αν δεν έχουν μονιμοποιηθεί, θα κριθούν για την περαιτέρω πορεία τους με βάση τα νέα δεδομένα»…..
Κάποιος που έχει ήδη 1 ή 2 χρόνια υπηρεσίας και το ΦΕΚ του αναφέρει ρητά για τριετή δοκιμαστική θητεία, αυτό θα ανατραπεί; Δεν προσκρούει σε αντισυνταγματικότητα???? Το ίδιο και κάποιος που καταθέτει αίτηση μονιμοποίησης/εξέλιξης πριν την δημοσίευση του νέου νόμου, δεν θεμελιώνει αυτοδίκαια δικαίωμα υπαγωγής στις προυπάρχουσες διατάξεις σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία???
Αν το υπουργείο κάνει 10-12 μήνες να απαντήσει σε αιτήματα σύγκλησης εκλεκτορικών για μονιμότητα/εξέλιξη, είναι σωστό, λογικό και δίκαιο, να υφίστανται οι ίδιοι τις όποιες συνέπειες από την αλλαγή του νόμου και του εργασιακού τους status?
Φρονώ ότι πρέπει να δέιτε αυτά τα ζητήματα με περισσότερη προσοχή και λογική και να δώσετε περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες για κάτι τόσο σοβαρό, όσο η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων επιστημόνων με πλούσια διδακτική και ερευνητική εμπειρία, ώστε να είναι και περισσότερο επικοδομητική η όποια συζήτηση,
Υπάρχουν πολλές προτάσεις για την αξιολόγηση των επιστημόνων. Δυστυχώς όλες προϋποθέτουν ότι:
1. υπήρχε μια σταθερότητα στο σύστημα εδώ και πολλά χρόνια οπότε όλοι είχαν ίσες ευκαιρίες για να αναπτύξουν το προφίλ τους.
2. όλες βλέπουν έναν γενικευμένο τρόπο αξιολόγησης χωρίς να υπολογίζουν ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά για τις διαφορετικές επιστήμες.
3. ταυτόχρονα, δεν υπολογίζουν ότι ακόμη και κάποιες παράμετροι, όπως για παράδειγμα το εάν είσαι editor ή reviewer σε κάποιο περιοδικό δεν σημαίνει ότι είσαι και ο απόλυτος γνώστης της επιστήμης αλλά το πλήθος των αιτήσεων για δημοσίευση έχει χαλαρώσει την κρίση και απλά σε επιλέξανε για την διαθεσιμότητά σου ή άλλους λόγους.
Όσον αφορά στο πρώτο σημείο, πρέπει να δούμε ότι η προηγούμενη γενιά επιστημόνων (τώρα καθηγητές και αναπλ. Καθηγητές) είχαν στην διάθεσή τους πολλά κονδύλια από Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα τότε ήταν από τις λίγες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που την θεωρούσαν υπό ανάπτυξη και για να πάρει πόντους μια ερευνητική πρόταση έπρεπε να περιέχει και ένα-δύο συμμετέχοντες από τις υπό ανάπτυξη χώρες. Έτσι, δεν χρειαζόταν πολύς κόπος ώστε μια Ελληνική ομάδα να συμμετέχει σε πολλά ερευνητικά προγράμματα, χρηματοδοτούμενα βεβαίως με τουλάχιστον 200 χιλιάδες ευρώ το καθένα. Έτσι έβγαιναν και οι πολλές εργασίες, μια και ήταν απαραίτητο να υπάρχουν στο πέρας του προγράμματος πολλές δημοσιεύσεις οπότε το network έγραφε και έμπαιναν όλα τα ονόματα. Τώρα αυτό δεν συμβαίνει γιατί την θέση μας την πήραν οι νεοεισερχόμενες ανατολικές χώρες και μόνο όσοι ήταν ήδη σε networks και κράτησαν τις διασυνδέσεις τους έχουν ακόμη κάποια προγράμματα. Για τους νεώτερους είναι πολύ δύσκολο να μπουν σε μια τέτοια διαδικασία.
Σημαντικό επίσης είναι ότι οι νεώτεροι (πχ λέκτορες και επίκουροι και λίγοι αναπληρωτές) τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καμία οικονομική δυνατότητα. Για το πώς θα ξοδευτούν τα χρήματα αποφάσιζαν οι αρχαιότεροι, συνήθως με ακατάσχετο τρόπο και ανάλογα με τις επιθυμίες τους ή συχνά τις ματαιοδοξίες τους! Έτσι, δεν δόθηκε στους νεώτερους η δυνατότητα να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους (για τις οποίες υποτίθεται ότι τους προσέλαβαν) αλλά αναγκάστηκαν να προσαρμόσουν τα ενδιαφέροντά τους σε ότι ήταν διαθέσιμο, πολλές φορές ξεκινώντας από την αρχή σε νέα αντικείμενα και όχι σε αυτά που γνώριζαν καλά. Ιδιαίτερα νέοι που εργάστηκαν με καινοτόμες ιδέες και εξοπλισμούς αναγκάστηκαν να προσγειωθούν σε εργαστήρια με παλαιότατο στην καλύτερη περίπτωση εξοπλισμό.
Το δεύτερο σημείο αφορά στις διαφορετικές επιστήμες και νομίζω είναι ξεκάθαρο: δεν είναι εύκολο για όλες τις επιστήμες ή ειδικότητες αυτών να παράγουν με την ίδια συχνότητα. Νομίζω σε αυτό θα συμφωνήσουν όλοι αλλά θα με καταλάβουν καλύτερα αυτοί που έχουν κάποιες εξαρτήσεις από αντικειμενικούς παράγοντες. Π.χ. επιστήμες που συνθέτουν υλικά μπορούν με παραμικρές αλλαγές να παράγουν σειρά εργασιών και να αποκτήσουν ένα ρυθμό ενώ επιστήμες που εξαρτώνται από έρευνα πεδίου να περιμένουν να τους χαρίσει η φύση κάτι ενδιαφέρον και αυτό μετά από πολύχρονη εργασία!!!
Το τρίτο σημείο μπορεί κάποιοι να το κατακρίνουν ή άλλοι να το ενισχύσουν, ανάλογα με τις εμπειρίες. Ωστόσο ισχύει. Εδώ απαιτείται όμως μια λύση που δεν περιορίζεται στα Ελληνικά σύνορα φυσικά. Τα ηλεκτρονικά στατιστικά μέσα είναι κάτι, αλλά απαιτούνται εργαλεία που μπορούν να επεξεργαστούν την λεπτομέρεια. Εργαλεία δηλαδή που καταργούν τους λίγους reviewers αλλά και διευκολύνουν τους συγγραφείς ταυτόχρονα.
Πως όμως ένα νέο σύστημα/νόμος μπορεί να καλύψει όλες αυτές τις περιπτώσεις? Αρχικά με αξιολόγηση σε προσωπικό επίπεδο και συμβουλευτικά για τους νεώτερους, ταυτόχρονα όμως και υποβοηθητικά αφού βεβαίως αποφασίσει και το πανεπιστήμιο ή καλύτερα το κράτος πια πεδία έρευνας θέλει σοβαρά να αναπτύξει. Έτσι, ο κάθε επιστήμονας θα μπορεί να προωθήσει τα ενδιαφέροντά του σε οικονομικά βιώσιμες κατευθύνσεις. Φίλτρο, στους παλαιότερους που απέτυχαν: εκεί τα πράγματα πρέπει να είναι αυστηρά. Είχαν όμως είπαμε ευκαιρίες και δεν τις εκμεταλλεύτηκαν. Έξω και από τα κέντρα αποφάσεων αλλά και από θέσεις διοίκησης ή κέντρα αξιολόγησης. Ο λόγος «χρηματοδότηση/παραγωγικότητα» να χρησιμοποιηθεί σαν ένα κριτήριο. Γιατί εάν «χρηματοδότηση ή ευκαιρίες για χρηματοδότηση» = μηδέν, η διαίρεση θα δίνει φυσικά μηδέν. Ένα αυτοκίνητο εάν δεν του βάλεις βενζίνη δεν ξεκινάει (η δύσκολη περίπτωση). Η ακόμη, ένα αυτοκίνητο που δεν φορτίζει την μπαταρία του την ώρα που κινείται κάποια στιγμή δεν θα ξεκινήσει (η ευκολότερη περίπτωση). Η ακόμη, αφού επιτέλους ο χότζας έμαθε στον γάιδαρό του να δουλεύει χωρίς να τρώει, τότε βρήκε ο άμοιρος να πεθάνει!!! Τα υπόλοιπα εννοούνται…
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Διερωτώμαι αν η επιλογή μου να διδάξω ως Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό στην Ανώτατη Παιδεία ήταν τελικά ηθική (και όχι οικονομική) δικαίωση – όπως τουλάχιστον εκτιμούσα τότε – των αριστείων μου στο συγκεκριμένο γνωστικό πεδίο. Συγκεκριμένα επέλεξα να διδάσκω ως μέλος ενός φορέα χωρίς μεν εξέλιξη, το Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό (ΕΕΠ), αλλά με κύρος και ποιότητα, ακριβώς κάτω από το ΔΕΠ, με φωνή και άποψη στα συλλογικά όργανα διοίκησης του Πανεπιστημίου. Αν γνώριζα από πριν ότι χωρίς ουσιαστικό ή επωφελή λόγο θα έχανα όλα τα κεκτημένα μου δικαιώματα, ότι θα αποκτούσα τον τίτλο «εργαστηριακό» χωρίς να περιγράφεται στο ΦΕΚ διορισμού μου, ότι θα με εκπροσωπούσαν στην Διοίκηση του Πανεπιστημίου οι πρώην διοικητικοί και τεχνικοί υπάλληλοι, που εντάχθηκαν στο Διδακτικό Προσωπικό, σίγουρα η επιλογή μου θα ήταν διαφορετική. Γνωρίζετε ότι οι αντίστοιχοι συνάδελφοι της Δ/θμιας ανελίσσονται σε θέσεις Διευθυντών και Συμβούλων. Επίσης οι αντίστοιχοι συνάδελφοι των ΤΕΙ εντάχθηκαν ακόμη και με πρώτο πτυχίο στη βαθμίδα του επίκουρου και αναπληρωτή με ότι αυτό συνεπάγεται ηθικά και οικονομικά.
Θεωρώ ότι η πολιτεία πρέπει να αποκαταστήσει τον κλάδο μου με τον απεγκλωβισμό μας από τον κοινό φορέα ΕΕΔΙΠ και την θεσμοθέτηση ανεξάρτητου φορέα Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού με διακριτή ονομασία, έργο και εκπροσώπηση. Η διαφοροποίηση του Κλάδου μου ΕΕΔΙΠ Ι από τον κοινό φορέα ΕΕΔΙΠ, και η πιθανή αναβάθμισή μας σε Λέκτορες Ειδικών Μαθημάτων – ή όπως αλλιώς ονομασθεί – βασίζεται συνοπτικά στα παρακάτω επιχειρήματα:
- η επιλογή μας με ανοικτές διαδικασίες όπως τα μέλη ΔΕΠ,
- η εκ των προτέρων ύπαρξη αυξημένων ακαδημαϊκών προσόντων
- η επιτέλεση αυτόνομου διδακτικού έργου από όλες τις ειδικότητες των μελών ΕΕΔΙΠ Ι, όπως ορίζεται από το ΦΕΚ διορισμού μας και όπως περιγράφεται για τον καθένα μας ξεχωριστά στο πρόγραμμα και στους οδηγούς σπουδών.
- το αξιόλογο συγγραφικό έργο, (τα βιβλία μας διδάσκονται στο Πανεπιστήμιο αλλά και στην Δ/θμια και Π/θμια εκπαίδευση)
- και τέλος το αξιόλογο ερευνητικό μας έργο.
Με εκτίμηση
Βασίλειος Αργυρούλης – ΕΕΔΙΠ Ι Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Σχόλιο by Βασίλειος Αργυρούλης — 07/01/2011 @ 18:13
Χωρίς να παραγνωρίζουμε την αναγκαιότητα της βελτίωσης του θεσμικού πλαισίου, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ειδικού και Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού των Πανεπιστημίων, Π.Ο.Σ.Ε.Ε.ΔΙ.Π. ΑΕΙ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι “το κείμενο διαβούλευσης για την έναρξη διαλόγου για την Ανώτατη Εκπαίδευση” δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου. Διαπιστώνει ότι δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του Ελληνικού Πανεπιστημίου, περιλαμβάνει προτάσεις με τις οποίες παραβιάζονται βασικές ακαδημαϊκές αρχές, θίγεται ο χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και καταστρατηγείται το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων. Έτσι συνοπτικά:
• Διαφωνούμε με την κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου και τον προτεινόμενο θεσμό του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου.
• Απορρίπτουμε την ιδέα της χρηματοδότησης της Ανώτατης Παιδείας υπό όρους.
• Διαφωνούμε με τη μεταβίβαση της μισθοδοσίας από το Υπουργείο στα Πανεπιστήμια.
• Απορρίπτουμε τη γενίκευση του συστήματος των «πιστωτικών μονάδων» που οδηγεί στον κατακερματισμό των ενιαίων, ακαδημαϊκών πτυχίων.
• Διαφωνούμε, στην μετατροπή των ιδρυμάτων σε επιχειρήσεις.
Για το φορέα Ε.Ε.ΔΙ.Π. ειδικότερα: Το κείμενο διαβούλευσης φαίνεται να αγνοεί μια σοβαρή συνιστώσα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως είναι το Ειδικό και Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό. Και αυτό γιατί δεν μας συγκαταλέγει στο διδακτικό προσωπικό αλλά στο «λοιπό» προσωπικό των πανεπιστημίων, ενώ ταυτόχρονα καταργεί τους λέκτορες από βαθμίδα του ΔΕΠ και εισάγει τον θεσμό του «εντεταλμένου διδάσκοντα» ή λέκτορα μη εξελίξιμου με 1ετη ή 3ετή σύμβαση έργου, με κύρια αρμοδιότητα την παροχή διδακτικού έργου, παρόμοιου ουσιαστικά με το έργο του Ε.Ε.ΔΙ.Π..
Προτείνουμε στο Υπουργείο να αποσύρει το κείμενο διαβούλευσης ως βάση διαλόγου και να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη σύνταξη ενός νέου κειμένου ως βάση συζήτησης με βάση και τις προτάσεις της Συνόδου των Πρυτάνεων και να δώσει όσο χρόνο απαιτείται, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, για την ολοκλήρωση της συζήτησης αυτής. Θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο στα προτεινόμενα μέτρα να ενσωματωθούν βασικά αιτήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας, όπως ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης, χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων σύμφωνα με τις ανάγκες τους, γενναία χρηματοδότηση της έρευνας και ειδικά της βασικής έρευνας και ουσιαστική αναβάθμιση όλων των Πανεπιστημίων τόσο στις υποδομές, όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό, με ιδιαίτερη μέριμνα στα περιφερειακά Πανεπιστήμια.
Για το φορέα Ε.Ε.ΔΙ.Π. ειδικότερα, θεωρούμε ότι ο φορέας του Ειδικού και Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.Ε.ΔΙ.Π.) είναι μια αναγκαιότητα στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο που θεσμοθετήθηκε σχετικά πρόσφατα (2000), προσφέρει Διδακτικό Έργο αφενός μεν στα Ειδικά μαθήματα (Ξένες Γλώσσες, Φυσική Αγωγή κ.λ.π.), αφετέρου στα Εργαστηριακά/Εφαρμοσμένα Μαθήματα. Όλα τα μέλη Ε.Ε.ΔΙ.Π. έχουν συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, εκλέγονται με προκηρύξεις και με ανοικτές διαδικασίες εκλογής, εξελίσσονται με αυστηρές διαδικασίες από βαθμίδα σε βαθμίδα, όπως ισχύει και για τα μέλη Δ.Ε.Π., όλα τα μέλη Ε.Ε.ΔΙ.Π. είναι κάτοχοι πτυχίου ΑΕΙ, η πλειονότητα των μελών είναι κάτοχοι μεταπτυχιακού διπλώματος, ενώ ένα σημαντικό ποσοστό είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος ή εκπονούν διδακτορική διατριβή. Μέλη Ε.Ε.ΔΙ.Π. έχουν συγγράψει διδακτικές σημειώσεις και βιβλία, επιτελούν αξιόλογο ερευνητικό έργο και είναι επιστημονικοί υπεύθυνοι ερευνητικών προγραμμάτων. Πολλοί πρώην συνάδελφοί μας προσφέρουν σήμερα από βαθμίδες Δ.Ε.Π. στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο που προσέφεραν ως μέλη Ε.Ε.ΔΙ.Π. Επιπλέον, ο φορέας Ε.Ε.ΔΙ.Π. είναι ο μοναδικός φορέας, πέραν του Δ.Ε.Π., που αμείβεται με το πανεπιστημιακό μισθολόγιο, έχει ανάλογη δομή βαθμίδων εξέλιξης με το ΔΕΠ (τέσσερις βαθμίδες) και τα προσόντα των νεοπροσλαμβανομένων μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π., σε πολλές περιπτώσεις δεν υπολείπονται ουσιαστικά από αυτά των νεοπροσλαμβανομένων μελών Δ.Ε.Π..
Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι κάθε κείμενο διαλόγου για την Ανώτατη Εκπαίδευση πρέπει να περιέχει και να ενδυναμώνει το Φορέα Ε.Ε.ΔΙ.Π., ζωντανό κύτταρο του Ελληνικού Πανεπιστημίου σύμφωνα με τα θεσμικά και τα οικονομικά μας αιτήματα .
Η έκδηλη «επιθυμία» του Υπουργείου να παραπέμψει (σχεδόν) όλα τα θέματα ΕΕΔΙΠ στους εσωτερικούς κανονισμούς των Πανεπιστημίων, όπως προκύπτει από τις συναντήσεις με μελη της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, είναι λανθασμένη και θα οδηγήσει σε κατακερματισμό του ΕΕΔΙΠ δημιουργώντας ΕΕΔΙΠ πολλών ταχυτήτων στα διάφορα Πανεπιστήμια. Τέτοια παραδείγματα βιώνουμε και σήμερα σε ήσσονος σημασίας ζητήματα που ρυθμίζονται διαφορετικά από τους εσωτερικούς κανονισμούς των Ιδρυμάτων δημιουργώντας προβλήματα άνισης μεταχείρισης μεταξύ συναδέλφων από διαφορετικά Πανεπιστήμια. Το νομικό πλαίσιο που διέπει το Φορέα ΕΕΔΙΠ δεν είναι ούτε δαιδαλώδες ούτε περίπλοκο, όπως πιθανά συμβαίνει με τμήματα της νομοθεσίας για τα Πανεπιστήμια. Πιο συγκεκριμένα ο ιδρυτικός νόμος του Φορέα ΕΕΔΙΠ (και ΕΤΕΠ) είναι το άρθρο 13 του Ν. 2817/2000 το μισθολόγιο – βαθμολόγιο των μελών ΕΕΔΙΠ ορίζεται με το ΠΔ 118/2002 και θεσμικά ζητήματα (πρόσληψη, μετάταξη, εκπαιδευτική άδεια κ.λ.π) ορίζονται με το πολύ πρόσφατο ΠΔ 147/2009. Δηλαδή σχεδόν όλη η νομοθεσία που διέπει το Φορέα ΕΕΔΙΠ περιλαμβάνεται σε 8 σελίδες ΦΕΚ μέρος των οποίων έχει αυτοκαταργηθεί (μεταβατικές διατάξεις κλπ). Θεωρούμε λοιπόν ότι το συνολο του νομικού πλαισίου που υφίσταται σήμερα πρέπει να κωδικοποιηθεί, να διατηρηθεί και να βελτιωθεί σύμφωνα με τις υποδείξεις μας και τις δυσλειτουργίες – αρρυθμίες που έχουν διαπιστωθεί. Θεωρούμε λανθασμένη την άποψη σε θέματα όπως η σύνθεση της Συγκλήτου, της ΓΣΤ, η συμμετοχή σε εκλογές οργάνων διοίκησης (πρυτανεία, κοσμήτορας, Πρόεδρος Τμήματος) κλ.π να ορίζονται διαφορετικά από Πανεπιστήμιο σε Πανεπιστήμιο.
Πιο συγκεκριμένα, θεωρούμε ως σημεία αιχμής που πρέπει να περιέχονται οπωσδήποτε σε τυχόν νέο θεσμικό πλαίσιο των Πανεπιστημίων:
1) διατήρηση του αμιγούς διδακτικού χαρακτήρα του φορέα ΕΕΔΙΠ. Το έργο του ΕΕΔΙΠ να αποσαφηνιστεί πλήρως σε τυχόν νέο νόμο πλαίσιο και να μην αφεθεί στους Εσωτερικούς Κανονισμούς των ΑΕΙ.
2) διατήρηση του πανεπιστημιακού μισθολογίου για τα μέλη ΕΕΔΙΠ.
3) ενιαία αντιμετώπιση (οικονομική, θεσμική) των μελών ΕΕΔΙΠ.
4) θεσμική αναβάθμιση του έργου του ΕΕΔΙΠ (εμπλουτισμός του διδακτικού έργου του ΕΕΔΙΠ και αναβάθμιση των προσόντων του).
Θεωρούμε ότι στους δύσκολους καιρούς για τη Δημόσια Παιδεία και την Ανώτατη Εκπαίδευση, επιβάλλεται ο συντονισμός και η συνεργασία μεταξύ των φορέων της Εκπαίδευσης.
Ο Πρόεδρος
Μανόλης Ντουντουνάκης
ΕΕΔΙΠ Πολυτεχνείο Κρήτης
Η Γ. Γραμματέας
Ζαμπία Κατσανεβάκη
ΕΕΔΙΠ Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Η βελτίωση της λειτουργίας του Ελληνικού Πανεπιστημίου προϋποθέτει ανάδειξη των βασικών αιτιών των σημερινών προβλημάτων και, ταυτόχρονα, αποφυγή των πειραματισμών και των σφαλμάτων του παρελθόντος. Δεδομένου ότι οι αλλαγές στα Πανεπιστήμια θα επιταχυνθούν όταν το απαιτήσει η ευρύτερη κοινωνία, σημειώσαμε σκέψεις και ιδέες που συχνά ανταλλάσσονται μεταξύ των μελών ΔΕΠ αλλά ίσως δεν είναι γνωστές στην κοινή γνώμη. Εστιάσαμε κυρίως στην κατάσταση που επικρατεί στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και στα τρία βασικά σημεία του κειμένου Διαβούλευσης (Διοίκηση, Φοιτητική Κινητικότητα, Διεθνοποίηση). Δεν θίξαμε τα κρίσιμα θέματα της υποχρηματοδότησης και των μηχανισμών αξιολόγησης της έρευνας, της σύνδεσης της έρευνας με τη βιομηχανία και του χαμηλού μισθολογίου των Πανεπιστημιακών καθηγητών.
Κυρίαρχη πηγή προβλημάτων: Διαδικασία εκλογής πρυτανικών αρχών
Η έλλειψη ακαδημαϊκότητας που συναντάται σε πτυχές της Ελληνικής πανεπιστημιακής καθημερινότητας ίσως αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και πηγάζει από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Πρώτη και κυρίαρχη αιτία των σημερινών προβλημάτων είναι ο τρόπος ανάδειξης των διοικήσεων των Πανεπιστημίων (δηλ. των πρυτανικών αρχών) όπου καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η φοιτητική ψήφος με ποσοστό βαρύτητας περίπου ισότιμο (στο 80%) με εκείνο των μελών ΔΕΠ, ανεξαρτήτως της συμμετοχής, σύμφωνα με τη νομοθεσία εδώ και περίπου 30 χρόνια.
Το άμεσο αποτέλεσμα είναι η ανάδειξη πρυτανικών αρχών με μη ακαδημαϊκά κριτήρια, με βάση την ψήφο νέων ανθρώπων χωρίς γνώσεις ή εμπειρία και με προσωρινή σχέση με το Πανεπιστήμιο, και συνήθως -λόγω της χαμηλής συμμετοχής (πολλές φορές σε μονοψήφια ποσοστά) του ενεργού φοιτητικού σώματος- μόνο μέσω υποστήριξης από κομματικές νεολαίες εντός των Πανεπιστημίων, οι οποίες δεν αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία των ενεργών φοιτητών. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν αποτελεί έκπληξη η στάση αρκετών ακαδημαϊκά ικανών να αποφεύγουν να θέσουν υποψηφιότητα στις πρυτανικές εκλογές (χωρίς να αποκλείονται και οι εξαιρέσεις). Το έμμεσο αποτέλεσμα μίας τέτοιας διαδικασίας είναι η κακοδιοίκηση (π.χ. ανοχή σε περιπτώσεις κραυγαλέας ευνοιοκρατίας, πλημμελής καθαριότητα ή αναποτελεσματική συντήρηση ή αξιοποίηση ακαδημαϊκών χώρων κλπ) και η συχνή ομηρία του Πανεπιστήμιου από δυναμικές ομάδες οι οποίες διαρκώς και ανενόχλητα διαταράσσουν ή διακόπτουν την ακαδημαϊκή λειτουργία.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στο Ελληνικό φαινόμενο των συχνών καταλήψεων των ιδρυμάτων από φοιτητές (ή άτομα που αυτό-προσδιορίζονται ως φοιτητές). Είναι προφανές πως, σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ελευθερίας της έκφρασης, οι καταλήψεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων είναι παράνομες και βίαιες πράξεις που καταλύουν το πανεπιστημιακό άσυλο και οδηγούν τη νεολαία σε μεγαλύτερα αδιέξοδα. Ως μέτρο αντιμετώπισης του φαινομένου, η τελευταία νομοθετική ρύθμιση (νόμος Γιαννάκου) έθεσε ορθώς άνω όριο στο μέγιστο αριθμό χαμένων διδακτικών ωρών, όπως επίσης και στη δυνατότητα παράτασης εξαμήνου, με συνέπεια τον αισθητό περιορισμό του φαινομένου. Δυστυχώς, ακόμη κι αυτή η ρύθμιση εξελήφθη ως «νομιμοποίηση» της κατάληψης μέχρι δύο εβδομάδες ανά εξάμηνο! Πιστεύουμε ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και το σύστημα εκλογής και λειτουργίας των πρυτανικών αρχών δεν προστατεύουν το ανοικτό και δημιουργικό Πανεπιστήμιο και, γι’ αυτό άλλωστε, τυχόν καταστροφές ή κλοπές που σημειώνονται στη διάρκεια καταλήψεων δεν τιμωρούνται.
Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο υποβαθμίζει περαιτέρω την ακαδημαϊκή λειτουργία εξαιτίας της εισαγωγής υπεράριθμου πλήθους φοιτητών, πάνω από τις δυνατότητες των ιδρυμάτων. Με βάση τις αποφάσεις της γραφειοκρατίας του υπουργείου Παιδείας, αγνοούνται συστηματικά οι ετήσιες προτάσεις (σχετικά με τον αριθμό των εισακτέων) των Ελληνικών Πανεπιστημίων και οι προτάσεις αντίστοιχης ενίσχυσης των υποδομών τους, ώστε ο υφιστάμενος αριθμός εισακτέων να εκπαιδευθεί αποτελεσματικά. Αν στα παραπάνω προστεθεί α) η μακροχρόνια διάρκεια σπουδών (μπορεί να ξεπεράσει τα 10 έτη) και β) η νομοθετημένη δυνατότητα πολλαπλών εξετάσεων χωρίς καμία απαίτηση παρακολούθησης του μαθήματος (κάτι που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία), τότε μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητό ότι το Ελληνικό θεσμικό πλαίσιο όχι μόνο δεν τιμωρεί αλλά αντιθέτως ευνοεί συμπεριφορές ήσσονος προσπάθειας. Ίσως τα παραπάνω εξηγούν σε κάποιο βαθμό και το φαινόμενο των καταλήψεων.
Υπάρχει ποιότητα στο δυναμικό του Ελληνικού Πανεπιστημίου;
Υπάρχουν πυρήνες δημιουργικότητας στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, παρά τις (παραπάνω) παράλογες συνθήκες; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο ναι, για όλους όσους έχουν σπουδάσει στην Ελλάδα και γνωρίζουν πως σε κάθε Ελληνικό Πανεπιστήμιο υπάρχουν άνθρωποι φιλότιμοι και ικανοί. Το μαρτυρούν άλλωστε οι διεθνείς ερευνητικές επιτυχίες επιστημόνων που ζουν και εργάζονται στη χώρα.
Αποτελεί κοινή ομολογία στους «παροικούντας εν Ιερουσαλήμ» πως τα τελευταία χρόνια το επιστημονικό προσωπικό των Ελληνικών Πανεπιστημίων έχει αισθητά βελτιωθεί. Δεν είναι τυχαίο το ότι, υπό συνθήκες κακοδιοίκησης, καταλήψεων, και προβληματικών υποδομών, η χώρα μας είναι 9η στην Ευρώπη των 27 σε απόλυτο αριθμό συμμετοχών σε ανταγωνιστικά, χρηματοδοτούμενα ερευνητικά έργα του 7ου Πλαισίου Προγράμματος, παρά το μικρό πληθυσμό της χώρας (Έκθεση Proviso, Υπουργείο Έρευνας & Τεχνολογίας της Αυστρίας, Νοέμβριος 2010, σελ. 14, http://bmwf.gv.at/startseite/forschung/europaeisch/proviso/publikationen/).
Επιπλέον, πολλοί άριστοι απόφοιτοι Ελληνικών Πανεπιστημίων προκαλούν το ενδιαφέρον κορυφαίων ιδρυμάτων του εξωτερικού τα οποία τους προσφέρουν πλήρεις υποτροφίες και άψογο ακαδημαϊκό περιβάλλον για μεταπτυχιακές σπουδές. Αν και το φαινόμενο αυτό (brain drain) είναι οδυνηρό για την ανάπτυξη της χώρας και οφείλεται κυρίως στην ανυπαρξία πολιτικής έρευνας και σχεδίου για την επαγγελματική απορρόφηση της σπουδάζουσας νεολαίας, αποτελεί ένδειξη της ποιότητας διδασκαλίας στα Ελληνικά Πανεπιστήμια.
Ειδικά για το τμήμα Ηλεκτρονικών Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του Πολυτεχνείου Κρήτης, θα μπορούσε κάποιος να ανατρέξει στις ετήσιες εκθέσεις δραστηριοτήτων των καθηγητών, οι οποίες αναρτούνται στην ιστοσελίδα του τμήματος κάθε χρόνο από το 2005 (www.ece.tuc.gr). Περιλαμβάνουν τις ερευνητικές και διδακτικές δραστηριότητες, καθώς επίσης και τις διεθνείς διακρίσεις.
Κείμενο διαβούλευσης: Κριτική και δικές μας αντιπροτάσεις
Πώς απαντά το κείμενο διαβούλευσης στα παραπάνω; Η σύντομη απάντηση είναι πως δεν απαντά αλλά περιορίζεται σε γενικόλογες αναφορές στο ζητούμενο και όχι σε ξεκάθαρους τρόπους επίτευξής του.
1. Διοίκηση
Εκλογή Πρύτανη από εξωτερικό συμβούλιο διοίκησης (ΣΔ) εφαρμόζεται με επιτυχία στο εξωτερικό, με τη μόνη διαφορά ότι το συμβούλιο διοίκησης στο εξωτερικό δεν έχει κομματικά αλλά ακαδημαϊκά χαρακτηριστικά αριστείας και σίγουρα δεν εκλέγεται από τις φοιτητικές ή κομματικές οργανώσεις. Πρόσφατες επεξηγηματικές δηλώσεις του Υπουργείου Παιδείας μιλούν για «αναβαθμισμένο ποιοτικά ρόλο» των φοιτητών στη Διοίκηση (!), ενώ δεν ξεκαθαρίζουν το βαθμό συμμετοχής τους. Δεν ξεκαθαρίζονται επίσης οι δικλείδες ασφαλείας που θα εξασφαλίσουν την αριστεία ή επάρκεια των μελών του ΣΔ και θα μηδενίσουν την επιρροή των κομμάτων κατά την επιλογή του (αν και είναι γνωστές οι επιπτώσεις του κομματισμού στην Ελλάδα σε όλους τους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης, της Υγείας, των Μεταφορών, αλλά και των Πανεπιστημίων). Με λίγα λόγια, το κείμενο διαβούλευσης είναι γενικόλογο και ασαφές ως προς τις κρίσιμες λεπτομέρειες οι οποίες και θα καθορίσουν την ποιότητα των προτεινόμενων αλλαγών.
Ίσως θα πρέπει να εξετασθεί η δημιουργία Ανεξάρτητης Αρχής για την επιλογή μελών των ΣΔ με κριτήρια αριστείας (και διαφορετικής από την προτεινόμενη Αρχή Χρηματοδότησης). Ή θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά μεταβατική (ή μόνιμη) περίοδος κατά την οποία το υφιστάμενο σύστημα εκλογής Πρύτανη θα λαμβάνει υπόψη τα ποσοστά συμμετοχής του εκλογικού σώματος με ταυτόχρονο περιορισμό της βαρύτητας όλων όσων έχουν προσωρινή σχέση με το Πανεπιστήμιο.
2. Φοιτητική Κινητικότητα
Η προτεινόμενη δυνατότητα κινητικότητας των φοιτητών εντός του Πανεπιστημίου προϋποθέτει ανοικτά και λειτουργικά Πανεπιστήμια, χωρίς το σημερινό έλλειμμα ακαδημαϊκότητας. Πώς θα εφαρμοστεί με τη σημερινή δυνατότητα πολλαπλών εξεταστικών (σήμερα το ίδιο μάθημα μπορεί να εξεταστεί τρεις φορές σε ένα έτος), την έλλειψη συνοχής στη διάρκεια των σπουδών (σήμερα φοιτητές εξετάζονται σε προχωρημένα μαθήματα χωρίς να έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς βασικά προαπαιτούμενα μαθήματα), τους ήδη υπάρχοντες υπεράριθμους φοιτητές σε αίθουσες και εργαστήρια; Πώς θα εξασφαλιστεί η αξιοκρατία και η διαφάνεια;
Αντί για μέτρα φοιτητικής κινητικότητας τα οποία προϋποθέτουν το ζητούμενο (και εν πολλοίς είναι ανεφάρμοστα με τα σημερινά δεδομένα), ίσως θα έπρεπε πρώτα να εστιαστεί η προσοχή στην απλοποίηση των Πανελληνίων Εξετάσεων, με λιγότερα μαθήματα (π.χ. έως τρία) και με περισσότερη έμφαση στην κριτική σκέψη και στην αποφυγή της αποστήθισης. Επιπλέον, η εισαγωγή σε Σχολή στο πρώτο έτος και επιλογή Τμήματος στο δεύτερο όπως προτείνεται, προϋποθέτει τμήματα συστεγασμένα στην ίδια πόλη (αν όχι στο ίδιο campus). Η Ελληνική πραγματικότητα δυστυχώς επιτρέπει διαφορετικά τμήματα του ίδιου Πανεπιστημίου σε διαφορετικές πόλεις ή νομούς. Όταν εξασφαλιστεί η εύρυθμη και ορθολογική λειτουργία των Πανεπιστημίων, τότε μόνο προτάσεις κινητικότητας και εισαγωγής σε προπαρασκευαστικά έτη σπουδών μπορούν ρεαλιστικά (και πειστικά) να αντιμετωπιστούν.
3. Διεθνοποίηση
Τέλος, το πρόβλημα της εξωστρέφειας και της διεθνούς αναγνώρισης των Ελληνικών Πανεπιστημίων σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται μόνο με την προτεινόμενη «ίδρυση παραρτημάτων στο εξωτερικό». Πρωτίστως λύνεται με την ενίσχυση της νομοθεσίας πετυχημένων ακαδημαϊκών πρακτικών που εφαρμόζονται διεθνώς εδώ και πολλά χρόνια σε όλα τα φημισμένα ιδρύματα του εξωτερικού. Το κείμενο διαβούλευσης δεν αναφέρεται πουθενά σε κρίσιμα θέματα εσωτερικής ακαδημαϊκής λειτουργίας, όπως το θέμα της μέγιστης διάρκειας σπουδών, αλλά τα παραπέμπει στον υπό διαμόρφωση Εσωτερικό Κανονισμό που θα συντάξει το κάθε ίδρυμα, έτσι ώστε «να αποφευχθεί ένας ασφυκτικά λεπτομερειακός νόμος-πλαίσιο και να ενισχυθεί η πολυτυπία μεταξύ των Ιδρυμάτων, σύμφωνα με τις ανάγκες τους». Ωστόσο, κρίσιμα ακαδημαϊκά ζητήματα, όπως η μέγιστη διάρκεια σπουδών, θα πρέπει να καθοριστούν με σαφήνεια ώστε τελικώς να εφαρμοστούν με επιτυχία. Διαφορετικά, δεν πρόκειται ποτέ να αντιμετωπιστούν (και εξαιτίας της επαπειλούμενης βίας εντός των ιδρυμάτων).
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η δυνατότητα εισαγωγής προαπαιτούμενων μαθημάτων στα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, η οποία θεσμοθετήθηκε από τον πρόσφατο νόμο Γιαννάκου (δύσκολα θα βρεθεί φημισμένο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού όπου η δήλωση ενός μαθήματος επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη επιτυχή εξέταση στα προαπαιτούμενά του, όπως στην Ελλάδα). Αν και η νομοθεσία έδωσε τη δυνατότητα στα Τμήματα να ορίσουν, εάν το επιθυμούν, τα προαπαιτούμενα μαθήματα («αλυσίδες» στην νεοελληνική αργκώ), μια τέτοια πρακτική δεν εφαρμόστηκε έως σήμερα, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Και όπου εφαρμόστηκε, υπήρξαν βίαιες αντιδράσεις. Ειδικά το θέμα της διάρκειας σπουδών είναι εξίσου σημαντικό με τον τρόπο εκλογής των πρυτανικών αρχών και επομένως θα πρέπει να απαντηθεί με σαφήνεια κεντρικά και σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική.
Τα υπόλοιπα θέματα του κειμένου διαβούλευσης δεν τα θίξαμε εξαιτίας των ασαφειών, τόσο στο αρχικό κείμενο, όσο και στις επεξηγήσεις που δόθηκαν και ελπίζουμε η μη συζήτησή τους παραπάνω να μην εκληφθεί άκριτα ως αποδοχή ή απόρριψής τους. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι ο μόνος τρόπος να λυθούν τα προβλήματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας είναι η ριζική αναδιάρθρωσή της βάσει δοκιμασμένων πρακτικών σε αντίστοιχα ιδρύματα στο διεθνή χώρο, και όχι η αποσπασματική ψήφιση ρυθμίσεων με κύριο γνώμονα την ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους.
Το παρακάτω κείμενο είναι απόφαση της Γ.Σ. του Τμήματος Τεχνολογίας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του ΤΕΙ Ηπείρου, τόσο για το κείμενο της διαβούλευσης του Υπουργείου, όσο και για τις κυοφορούμενες εξελίξεις στη χωροταξική αναδιάρθρωση των ΑΕΙ, για την πορεία των οποίων δυστυχώς δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη για τις προθέσεις του Υπουργείου.
ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Αρχικές παρατηρήσεις για τις συνθήκες της διαβούλευσης
Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έχει μέχρι στιγμής δώσει δείγματα γραφής τα οποία δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Ειδικότερα:
• Στο θέμα του αριθμού των εισακτέων στα τμήματα, η κυβέρνηση όρισε και πάλι τα γνωστά εξωπραγματικά μεγέθη (ειδικά για τα τμήματα των περιφερειακών ΤΕΙ), αγνοώντας πλήρως τις εισηγήσεις των τμημάτων. Ακούγεται ειρωνικό το ότι στο κείμενο της διαβούλευσης υπάρχει η πρόβλεψη τα Ιδρύματα να ορίζουν τον αριθμό των εισακτέων.
• Στο θέμα της προώθησης της έρευνας, το Υπουργείο ουσιαστικά επαναπροκήρυξε τα προγράμματα «Θαλής» και «Αρχιμήδης», με συνεχείς αλλαγές στους όρους. Το αποτέλεσμα είναι ότι 20 περίπου μήνες μετά την αρχική υποβολή είναι ασαφές ακόμη και το πότε θα ολοκληρωθεί η διαδικασία της αρχικής αξιολόγησης, για να ακολουθήσει η υποβολή της πλήρους πρότασης. Το Υπουργείο απέδειξε ότι δεν σέβεται στοιχειωδώς την Ακαδημαϊκή κοινότητα και δεν ενδιαφέρεται για την ενίσχυση της έρευνας, αλλά να κερδίσει χρόνο και να μειώσει τις δαπάνες για την έρευνα, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ταυτόχρονη μετακίνηση ερευνητικού προσωπικού στο εξωτερικό.
• Πρέπει επίσης να υπογραμμισθεί η συνεχής επιλεκτική προβολή στοιχείων με στόχο την υποβάθμιση των Ιδρυμάτων και της δουλειάς τους, ώστε να δημιουργείται κλίμα στην κοινή γνώμη: πλήθος διδασκόντων (στα ΤΕΙ υπολογίζονται και οι ωρομίσθιοι, χωρίς διευκρίνιση), φαινόμενα οικογενειοκρατίας (με απαράδεκτη γενίκευση), σπατάλη πόρων κτλ. Η σχετική φημολογία φαίνεται να επικεντρώνεται ιδιαίτερα στα ΤΕΙ, ενώ το ΤΕΙ Ηπείρου έχει μια ιδιαίτερα «τιμητική» θέση στις σχετικές αναφορές.
Με βάση όλα τα παραπάνω, πιστεύουμε ότι η διαβούλευση γίνεται σε ένα κλίμα ιδιαίτερα επιβαρυμένο, με αποκλειστική ευθύνη του Υπουργείου, όταν μάλιστα πρόκειται για τόσο σοβαρές αλλαγές που επηρρεάζουν το χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Παρατηρήσεις επί του κειμένου, κυρίως ως προσπάθεια να ερμηνευθούν οι σκέψεις του συντάκτη
Γενικά
• Το κείμενο διαβούλευσης εντέχνως ερμηνεύει τις δυσλειτουργίες και τις παθογένειες των Ιδρυμάτων αποδίδοντας τες σε διάφορα προβλήματα της νομοθεσίας και της γραφειοκρατικής λειτουργίας του κράτους.
• Το γενικό πνεύμα που φαίνεται να διαπνέει όλο το κείμενο είναι η προσπάθεια απαλλαγής του κράτους από το μεγαλύτερο μέρος του κόστους της λειτουργίας των Ιδρυμάτων. Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε εύκολα προβλέψιμο μαρασμό των Ιδρυμάτων, ειδικά των περιφερειακών, καθώς χρήματα τέτοιου μεγέθους είναι αδύνατον να βρεθούν στην ελληνική αγορά, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες.
1. ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΕ ΝΕΑ ΗΓΕΣΙΑ…
• Κατά βάση, περιλαμβάνει γενικολογίες και ευχολόγια, με εξαίρεση το νέο Συμβούλιο του Ιδρύματος και ορισμένα ζητήματα για το προσωπικό.
• Πιθανόν είναι θετική η ιδέα για ένα συμβούλιο το οποίο περιλαμβάνει και ανεξάρτητα μέλη, προερχόμενα είτε από την Ελλάδα είτε από το εξωτερικό, τα οποία θα μπορούν να εξασφαλίσουν τις βασικές αρχές της αυτοδιοίκησης και της λειτουργίας του ιδρύματος, επιδιώκοντας στην ενίσχυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της διδακτικής και ερευνητικής δραστηριότητας των μελών του. Είμαστε όμως αντίθετοι σε ένα συμβούλιο, όπου τα εκτός Ιδρυμάτων μέλη θα επιδιώκουν τον έλεγχο και καθοδήγηση του ιδρύματος (π.χ. ο εκπρόσωπος της κεντρικής κυβέρνησης ή περιφερειακού συμβουλίου ή δήμου) ή στην δημιουργία προσωπικού κέρδους (π.χ. επιχειρηματίας) ή στην αύξηση της επιρροής στο ακαδημαϊκό ίδρυμα (γονέας φοιτητή, μελλοντικός υποψήφιος δήμαρχος, περιφερειάρχης, βουλευτής).
• Δεν υπάρχει αντίρρηση να εκλέγεται πρόεδρος ΤΕΙ, μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας Ελλάδας ή εξωτερικού, με ανοιχτή πρόσκληση. Ωστόσο αυτός πρέπει οπωσδήποτε να εκλέγεται από την κοινότητα (και όχι από το «Συμβούλιο»), ενώ δεν μπορεί να του δίνεται ως ανταμοιβή θέση καθηγητή στο γνωστικό του αντικείμενο.
• Είναι θετική η θεσμοθέτηση ανεξάρτητου Συμβουλίου Ακαδημαϊκής και Ερευνητικής Δεοντολογίας. Πρέπει να καθοριστεί όμως ο τρόπος σύνθεσής τους και να μην ορίζεται από τον Υπουργό Παιδείας ή από την κυβερνητική πλειοψηφία της Βουλής. Τα μέλη μπορούν να επιλέγονται από μεγαλύτερο αρχικό πίνακα, ο οποίος προτείνεται από τα Ιδρύματα και εγκρίνεται από αυξημένη πλειοψηφία της ελληνικής Βουλής, όπως και οι άλλες ανεξάρτητες αρχές.
• Είναι και σημειολογικά σημαντικό ότι γίνεται αναφορά σε διδακτικό / ερευνητικό προσωπικό για τα Παν/μια, ενώ για τα ΤΕΙ γίνεται αναφορά μόνο σε διδακτικό προσωπικό, χωρίς καμία αναφορά σε έρευνα, κάτι που συνιστά ευθεία υποβάθμιση του ρόλου μας και καταδεικνύει και τις προθέσεις του Υπουργείου.
• Στην κατεύθυνση της εξομοίωσης Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, να καταργηθεί η βαθμίδα του Καθηγητή Εφαρμογών (οι υπάρχοντες να παραμείνουν σε προσωποπαγείς θέσεις, προφανώς με δυνατότητα εξέλιξης).
• Δεν είναι δυνατόν ο Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας κάθε Ιδρύματος να καθορίζει τα απαιτούμενα προσόντα.
• Τα εκλεκτορικά σώματα μπορεί να είναι διεθνούς σύνθεσης. Θα μπορούσε να προταθεί ενιαίος κατάλογος εξωτερικών κριτών ανά γνωστικό αντικείμενο και όχι για κάθε ίδρυμα ξεχωριστά.
• Η αξιολόγηση όλου του εκπαιδευτικού προσωπικού σε τακτά χρονικά (προκαθορισμένα από πριν) χρονικά διαστήματα είναι μια θετική ιδέα.
• Η εμπειρία από μέλη ΕΠ/ΔΕΠ με παράλληλη θέση στο εξωτερικό, αποδεικνύει ότι το συγκεκριμένο μοντέλο, δεν μπορεί να λειτουργήσει. Διαφωνούμε στην λογική του τουρίστα καθηγητή (που έρχεται για τις καλοκαιρινές τους διακοπές για 3 μήνες στην Ελλάδα). Μπορεί να ενισχυθεί ο θεσμός του Επισκέπτη Καθηγητή.
• Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή αναστολή καθηκόντων, καθώς δεν εξασφαλίζεται η απασχόληση του μέλους ΕΠ/ΔΕΠ σε ανταγωνιστικό φορέα (π.χ. ιδιωτικό πανεπιστήμιο), ιδιωτική εταιρεία (υπεργολάβο του Πανεπιστημίου/ΤΕΙ) ή επιχείρηση εκμετάλλευσης ερευνητικών αποτελεσμάτων που έχουν προκύψει στο ΑΕΙ.
• Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι δεν γίνεται μνεία για τη δυνατότητα των ΤΕΙ, να έχουν υποψήφιους διδάκτορες. Προφανώς σκόπιμα, γίνεται αναφορά μόνο στα Πανεπιστήμια για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής. Αντίθετα, μπορεί να καθορισθεί ένα σύνολο κριτηρίων με τα οποία να εξετάζεται εάν ένα Ίδρυμα (περιλαμβανομένων και των Πανεπιστημίων) και τα Τμήματα του έχουν τη δυνατότητα να απονέμουν διδακτορικά διπλώματα.
• Είναι επίσης σημαντικό να επισημανθεί ότι ο κύριος παράγοντας που επηρεάζει τη δυνατότητα να προσλαμβάνονται μέλη ΔΕΠ, ΕΠ, ΕΤΠ κτλ είναι οι διαθέσιμες πιστώσεις, οι οποίες θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν εάν αφεθούν γενικώς στη δυνατότητα του Ιδρύματος να προσελκύσει πόρους.
• Η ενότητα της οικονομικής αυτοτέλειας είναι εντελώς ασαφής και γενικόλογη, εκτός από το σημείο όπου αναφέρεται ότι η πολιτεία αναλαμβάνει ουσιαστικά μόνο τα ελάχιστα όρια των μισθών. Αυτό μπορεί να σημαίνει στην κυριολεξία μικροποσά (π.χ. 700 € για τον Καθηγητή Εφαρμογών). Σε αυτό το πλαίσιο, καμία αναφορά δεν γίνεται στη βελτίωση του εξοντωτικού ωραρίου των μελών ΕΠ ΤΕΙ.
• Το ίδιο ασαφής είναι η ενότητα Προγραμματικές συμφωνίες. Οι προγραμματικές συμφωνίες υπάρχουν και σήμερα, άρα δεν υπάρχει τίποτε καινούριο. Μάλιστα, μέχρι σήμερα η εμπειρία δείχνει ότι η πλευρά που δεν τηρεί τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από αυτές είναι η ίδια η Πολιτεία. Ειρωνικά το κείμενο δίνει τη δυνατότητα καθορισμού των εισακτέων φοιτητών, κάτι που μέχρι σήμερα το ίδιο το Υπουργείο βιάζει κατά συρροήν.
• Συμφωνούμε για την ποιότητα αλλά με δείκτες που θα βλέπουν πέρα από τον αριθμό του δείκτη αλλά θα συμπεριλαμβάνουν και ποιοτικά στοιχεία.
• Οι δείκτες αξιολόγησης περιέχουν και τον απαράδεκτο δείκτη της σχέσης αποφοίτων προς εισαγομένους. Αυτός ο δείκτης έχει νόημα μόνο εάν συνδυαστεί με τη δυνατότητα του Ιδρύματος να επιλέξει τους εισακτέους του, ώστε να μην αναγκάζεται να σπρώχνει προς την έξοδο ανθρώπους με πολύ χαμηλές επιδόσεις.
• Συμφωνούμε σε ανεξάρτητη αρχή χρηματοδότησης, η οποία θα αναλαμβάνει να κατανείμει συγκεκριμένο ποσοστό του προϋπολογισμού της κεντρικής κυβέρνησης (5%), και η οποία δεν θα επιλέγεται ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την κυβερνητική πλειοψηφία αλλά θα προτείνεται από όλες τις συγκλήτους και συνελεύσεις ΤΕΙ και θα εγκρίνεται από τα 2/3 της βουλής.
• Η σύσταση Περιφερειακών Συμβουλίων για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, με Περιφέρειες όπως η Ήπειρος, τα Ιόνια Νησιά, η Κρήτη, η Θράκη, είναι εντελώς ανεδαφική. Η πρόταση προφανώς αποτελεί αντιγραφή από άλλα συστήματα, στα οποία η περιφέρεια μπορεί να έχει το μέγεθος ολόκληρης της Ελλάδας.
• Η χωροταξική και θεματική αναδιάρθρωση με καθαρά ακαδημαϊκά κριτήρια είναι αποδεκτή. Αυτή όμως πρέπει να γίνει με βάση κριτήρια και αρχές που λαμβάνουν υπ’ όψη τη βέλτιστη απόδοση του νέου σχεδιασμού, την ήδη υπάρχουσα κατάσταση, την περιφερειακή ανάπτυξη και τις ανάγκες της κάθε περιοχής, και όχι με βάση μικροκομματικές και άλλες σκοπιμότητες, άσχετες με την εκπαιδευτική διαδικασία.
2. Πτυχία με αντίκρυσμα …
• Η νέα ακαδημαϊκή οργάνωση με βάση της Σχολή μας βρίσκει αντίθετους. Άραγε ο φοιτητής που θα παρακολουθήσει για 1-2 έτη το ενιαίο πρόγραμμα σπουδών της σχολής θα γνωρίζει καλύτερα το τμήμα στο οποίο θα ήθελε να ασχοληθεί? Επίσης, δεν είναι δυνατόν κάθε Ίδρυμα να ορίζει τον τρόπο εγγραφής των φοιτητών. Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει δοκιμαστεί σε προηγούμενες δεκαετίες και απέτυχε. Σίγουρα όμως, ταιριάζει στους οικονομικά και πολιτικά ισχυρούς, οι οποίοι αφού πετύχουν να εγγράψουν τα παιδιά τους στη σχολή της αρεσκείας τους στη συνέχεια θα καταφέρουν με πλάγιους τρόπους να εισαχθούν στο τμήμα της αρεσκείας τους. Ο ισοπεδωτικός, σκληρός και απόλυτος χαρακτήρας των Πανελληνίων εξετάσεων εξασφαλίζει μια δίκαιη και ενιαία κρίση για όλους τους μελλοντικούς φοιτητές.
• Ακόμη και αν εφαρμοσθεί η συγκεκριμένη ακαδημαϊκή οργάνωση, απαιτείται ριζική αναδιάρθρωση της σημερινής δομής. Τα Προγράμματα Σπουδών πρέπει να αναμορφωθούν πλήρως στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ πρέπει να προσφέρονται δεκάδες νέα μαθήματα, τα οποία απαιτούν την ύπαρξη ενός μεγάλου Ιδρύματος, το οποίο θα θεραπεύει όλα τα αντικείμενα.
• Εάν διατηρηθούν οι πολύ μεγάλοι αριθμοί των εισαγομένων στα Τμήματα, το μέγεθος των Σχολών θα είναι θηριώδες και αδύνατον να το χειριστεί κάποιος. Ως παράδειγμα, αρκεί να αναφερθεί ότι με 280 πραγματικούς φοιτητές στο α’ εξάμηνο του Τμήματος, απαιτούνται στην καλύτερη περίπτωση 14-15 τμήματα εργαστηρίου σε κάθε μάθημα.
• Δεν είναι δυνατόν το κάθε Ίδρυμα να ορίζει τον τρόπο εγγραφής των φοιτητών. Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει δοκιμαστεί σε προηγούμενες δεκαετίες και απέτυχε.
• Εάν εφαρμοσθεί ένα τέτοιο μοντέλο, πρέπει να λυθούν με μεγάλη προσοχή όλα τα ζητήματα που προκύπτουν για τους ήδη υπάρχοντες φοιτητές.
ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Η συγκεκριμένη συζήτηση διεξάγεται χωρίς καμία ένδειξη για της προθέσεις της κυβέρνησης. Οι προτάσεις που περιλαμβάνονται παρακάτω προσπαθούν να απαντήσουν στα χρόνια προβλήματα που δημιούργησε η άναρχη ανάπτυξη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, αλλά και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΤΕΙ Ηπείρου.
Πρόταση για τη χωροταξική αναδιάρθρωση
Η οποιαδήποτε πρόταση για τη χωροταξική αναδιάρθρωση πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψη της την συνολική πραγματικότητα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης σήμερα και την ανάγκη για συνολικό επανασχεδιασμό. Βασικές αρχές μιας πρότασης παρατίθενται παρακάτω:
• Διατήρηση του χαρακτήρα των τεχνολογικών τμημάτων, με διακριτό ρόλο, πιο εφαρμοσμένο και με σύνδεση με την παραγωγή.
• Κάθε Ίδρυμα πρέπει να βρίσκεται σε μία πόλη, κατά το δυνατόν ένα σε κάθε γεωγραφική περιφέρεια.
• Τα Τμήματα πρέπει να θεραπεύουν γενικά επιστημονικά αντικείμενα, με στέρεα γενική γνώση. Για παράδειγμα, Οικονομικά, Πληροφορική, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Τεχνολογία Τροφίμων
• Συγχώνευση συγγενών αντικειμένων είτε σε Τμήματα είτε σε Σχολές, με κατευθύνσεις από κάποιο σημείο των σπουδών και πέρα, με ταυτόχρονη κατάργηση Τμημάτων τα οποία είτε εκφράζουν ανάγκες κατάρτισης είτε είναι υπερεξειδικευμένα (ξύλου και επίπλου, τεχνολογίας ενδυμάτων)
• Μετακίνηση όλου του προσωπικού (ΕΠ, ΕΤΠ, ΔΠ) στις νέες έδρες που θα προκύψουν.
• Εκτίμηση του πλήθους των Τμημάτων που απαιτούνται ανά αντικείμενο για ολόκληρη τη χώρα και κατανομή τους με αμοιβαία συμφωνία στα αντίστοιχα Ιδρύματα.
• Δραστική μείωση του αριθμού των εισακτέων, στα επίπεδα που εκφράζουν το πραγματικό ενδιαφέρον των υποψηφίων για ανώτατες σπουδές, και παράλληλη αποφασιστική συμμετοχή των Ιδρυμάτων στη διαδικασία επιλογής.
Πρόταση για το ΤΕΙ Ηπείρου
Το Τμήμα πιστεύει ότι είναι αδύνατον να διατηρηθεί το σημερινό τοπίο με τμήματα σε όλες τις πόλεις και κωμοπόλεις της Ελλάδας. Πιστεύουμε ότι το ΤΕΙ Ηπείρου μπορεί να εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο τους στόχους του με τη μετακίνηση όλου του Ιδρύματος σε μία πόλη. Η επιλογή της πόλης μπορεί να γίνει με κριτήρια την περιφερειακή ανάπτυξη, τις υπάρχουσες υποδομές, τις οικονομίες κλίμακας, και όποιο άλλο κριτήριο θεωρήσει σημαντικά το Ίδρυμα σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες και με άλλα Ιδρύματα. Το Τμήμα βλέπει θετικά τη δημιουργία ενός ενιαίου ΑΕΙ με πανεπιστημιακά και τεχνολογικά τμήματα, ενδεχομένως και σε μεγαλύτερη κλίμακα, με άλλα Ιδρύματα της Δυτ. Ελλάδας.
Πρόταση για το Τμήμα
• Το Τμήμα αποδεδειγμένα πιστεύει ότι οι σημερινοί του απόφοιτοι εντάσσονται στο επίπεδο 6 της κλίμακας προσόντων που προετοιμάζεται σε όλη την Ε.Ε. Συγκεκριμένα, οι παράγοντες που αποδεικνύουν αυτή την ένταξη είναι:
o Πρόγραμμα Σπουδών σύγχρονο, με όλες τις βασικές γνώσεις Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών
o Επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων του σε νευραλγικές θέσεις στην αγορά εργασίας (ΟΤΕ, Intracom, και άλλες μεγάλες εταιρείες πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών κ. ά.)
o Αποδοχή των αποφοίτων σε μεταπτυχιακά προγράμματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
o Έξι από τα εννέα μέλη ΕΠ του Τμήματος διαθέτουν διδακτορικό δίπλωμα και δημοσιεύσεις, ενώ σε διαδικασία εκπόνησης διδακτορικής διατριβής βρίσκονται τα υπόλοιπα μέλη ΕΠ.
o Εκπονούνται αρκετά ερευνητικά και αναπτυξιακά έργα, ενώ σημαντική είναι και η εξωστρέφεια που αναπτύσσει το Τμήμα με τη συνεργασία με τοπικούς φορείς για την περιφερειακή ανάπτυξη.
o Υπάρχουν σημαντικές ερευνητικές συνεργασίες με ΑΕΙ του εξωτερικού και του εσωτερικού και σημαντική κινητικότητα τόσο του εκπαιδευτικού προσωπικού όσο και των φοιτητών στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus.
o Παρά τις ελλείψεις σε μόνιμο ΕΠ, περίπου 50% των έκτακτων διδασκόντων προσλαμβάνεται με πλήρη προσόντα βαθμίδων Επίκ. Καθηγητή και Καθ. Εφαρμογών.
o Υπάρχει πλήρης και σύγχρονη εργαστηριακή υποδομή, με περίπου 1 Η/Υ ανά 6 ενεργούς σπουδαστές.
• Στις παρούσες συνθήκες, είναι πιθανό τελικά να υπάρξει συγχώνευση του Τμήματος με άλλα όμοια ή συγγενή στην ίδια γεωγραφική περιοχή. Το Τμήμα πιστεύει ότι η καλύτερη λύση είναι η δημιουργία 2 τμημάτων Τεχνολογίας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών στη ευρύτερη γεωγραφική περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας, στα οποία θα συμμετάσχουν τα 5 υπάρχοντα τμήματα (Άρτας, 2 της Λευκάδας, Μεσολογγίου, Ναυπάκτου), όπου το ένα τμήμα Τεχνολογίας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών θα έχει έδρα την Άρτα.
Επειδή υπαρχει μια έντονη φιμολογία μετακίνησης του Τμήματος Τεχνολογίας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του ΤΕΙ ΑΡΤΑΣ θα θέλαμε να δώσετε μια ξεκάθαρη απάντηση για το μέλλον του τμήματος μας.Επίσης θα σας παρακαλούσαμε να κοιτάξετε εξωνυχιστικά τις θέσεις τις ΠΑΣΠ ΤΕΙ και να τις λάβετε σοβαρά υπ όψην σας όπως διατυπώθηκαν για το κείμενο διαβούλευσης για την παιδεία.
-ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
-ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ Κ Α Μ Ι Α ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ ΜΑΣ.
Αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ,
το προτεινόμενο νομοσχέδιο δεν προβλέπει τι θα συμβεί με τους επίκουρους που ήδη έχουν κριθεί ως μόνιμοι και εκκρεμεί η δημοσίευση του σχετικού ΦΕΚ. Φρονώ πως θα ήταν άδικο να ακυρωθούν κρίσεις που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, ανεξάρτητα αν έχουν δημοσιευθεί τα ΦΕΚ ή όχι.
Με εκτίμηση
Δεχθείτε τα συγχαρητήρια μου για την πρόσφατη εγκύκλιο που στείλατε προς τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας με την οδηγία να δέχονται την υποβολή των βιογραφικών και λοιπών στοιχείων υποψηφιότητας για θέσεις ΔΕΠ και υπό ηλεκτρονική μορφή.
Στα πλαίσια της ‘σταυροφορίας μου’ να αναδείξω και διαπομπεύσω νοσηρές καταστάσεις στα Ελληνικά ΑΕΙ, είχα κατορθώσει τα τελευταία χρόνια, μετά από επίμονες προσπάθειες να ‘αναγκάσω’ και το ΑΠΘ και το ΓΠΑ να δεχθούν την υποβολή υποψηφιότητας μου (σε ένα βαθμό) σε ηλεκτρονική μορφή. Δεν χρειάζεται να σας αναλύσω τη ταλαιπωρία ήταν για κάποιον από την Β. Αμερική να στείλει εγκαίρως ένα ολόκληρο μπαούλο από έγγραφα για να λάβει μέρος σε κάποιον διαγωνισμό. Επί πλέον, η αποστολή του ‘μπαούλου’ είχε γίνει πανάκριβη, και η όλη διαδικασία προσβλητική για την διοικητική οργάνωση μια σύγχρονης ευνομούμενης πολιτείας. Όπως πολύ σωστά αναφέρατε στην πρόσφατη συνέντευξη σας στο Κανάλι 1, ο κόσμος προχωρά μπροστά, δεν μπορούμε εμείς να κολλάμε σε ξεπερασμένες ιδέες και πρακτικές. Όταν αλλά πανεπιστήμια διεθνώς διαφημίζουν θέσεις ΔΕΠ σε επιστημονικά περιοδικά και NEWSLETTERS των επιστημονικών εταιριών για να προσελκύσουν τους καλυτέρους υποψηφίους (συχνά, από όλων τον κόσμο) και πληρώνουν τα έξοδα μετακίνησης και συμμετοχής των υποψηφίων σε διαγωνισμούς, εμείς ζητάμε από τους υποψηφίους να υποβάλουν τρεις και τέσσερες σειρές των δημοσιεύσεων και μέχρι και 80 αντίγραφα του βιογραφικού τους! Έλεος! Γιατί; Δεν έχουν φωτοτυπικά μηχανήματα τα Πανεπιστήμια; Δεν έχουν γραμματείς τα Τμήματα, οι τομείς και ακόμη και τα εργαστήρια; Ενώ στο εξωτερικό έχουν σταματήσει προ πολλού να απασχολούν γραμματείς και το επιστημονικό προσωπικό γραφεί μονό του τις δημοσιεύσεις και την αλληλογραφία τους;
Και στο κάτω κάτω γιατί ένας επιτυχημένος και παραγωγικός επιστήμονας να καθίσει κάτω και να γράψει την ιστορία της ζωης του (δείτε την ανάγκη να ‘αναλύσει’ τις δημοσιεύσεις του σε υπόμνημα, στα Ελληνικα) προκειμένου να κάνει αίτηση για κάποια θέση ΔΕΠ στην Ελλάδα?
Λόγω εκτενούς εμπειρίας, όμως κ. Υφυπουργέ, θέλω να σας αναφέρω ότι υπάρχουν και αλλά πολλά ευτράπελα τα οποία μπορείτε ΤΩΡΑ να διορθώσετε με παρόμοιο τρόπο, π.χ.
1. Είναι αστείο και μοναδικό στον κόσμο, οι προκυρηξεις θέσεων ΔΕΠ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ να παίρνουν μισή σελίδα σε ΦΕΚ και να επαναλαμβάνονται τα ιδία και τα ίδια κάθε φορά, ξευτελίζοντας το πιο επίσημο μέσο επικοινωνίας του κράτους με τους πολίτες (για να μην μιλήσω και για την σπατάλη χρημάτων που προκαλείται).
2. Παραμένει στην ευχέρεια, των ΑΕΙ και ΤΕΙ η απόφαση αν θα δεχθούν τους τίτλους σπουδών που έχουν κατατεθεί σε προηγουμένη ημερομηνία από κάποιον υποψήφιο η αν θα πρέπει ο υποψήφιος να υποβάλει κάθε φορά επικυρωμένα αντίγραφα (σε τρία η τέσσερα αντίγραφα μέχρι την αποστολή της πρόσφατης εγκυκλίου σας).
Επειδή εδώ μιλάμε για τα μικρά και τα απλά προβλήματα, θα συνιστούσα την σύνταξη μια άλλης εγκυκλίου οπού περιγράφεται η διαδικασία υποβολής υποφηφιοτητος (όπως αυτό γίνεται επί του παρόντος με την επαναλαμβανομένη δημοσίευση στην ΕΚ) και κάθε φορά που γίνεται προκυρηξη θέσης ΔΕΠ στην ΕΚ απλώς να γίνεται αναφορά στην συγκεκριμένη εγκύκλιο για τα περεταίρω.[ Εναλλακτικά, ο αναγνώστης θα μπορούσε να παραπεμθει στον ιστότοπο του Πανεπιστημίου και του Υπουργείου για πληροφορίες. Με την εφαρμογή της Διαύγειας τώρα αυτό θα ήταν και αρκετό και αποτελεσματικό, Συγχαρητήρια και για αυτήν την καινοτομία]. Η εν λόγω εγκύκλιος θα μπορούσε με τον καιρό να ανανεώνεται, να επικαιροποιείται και να εμπλουτίζεται με επί πλέον πληροφορίες (π.χ. τα πανεπιστήμια να μην ζητούν την επανάληψη υποβολής τίτλων σπουδών εφόσον έχουν ήδη κατατεθεί σε προηγουμένη περίπτωση). Με τον καιρό, αυτή η εγκύκλιος θα μπορούσε να φθάσει και στο σημείο να περιγράφει τι είναι αποδεκτό και τι είναι απαράδεκτο κατά την διαδικασία αξιολόγησης υποψηφίων (έστω και σε συμβουλευτικό χαρακτήρα) και να περιορισθούν οι μεροληπτικές πρακτικές, οι προκλητικές αυθαιρεσίες, και η έκλειψη στοιχειώδους ομοιομορφίας στις πρακτικές αξιολόγησης υποψηφίων μεταξύ των Πανεπιστημίων η και ακόμη μέσα στο ίδιο το Τμήμα. Και γιατί όχι και η σύσταση μιας φόρμας αξιολόγησης υποψηφίων που θα βασιζόταν στις αρχές της ισχύουσας νομοθεσίας (Γνωρίζω τις δυσκολίες με σχετικές προηγούμενες αντίθετες αποφάσεις του ΣτΕ, αλλά ας γίνει αυτό έστω και σε συμβουλευτικό χαρακτήρα).
Παρεμπιπτόντως, θα αναφερθώ και σε αλλά δυο θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος.
1. Δεδομένης της εκτεταμένης κατάστασης εσωστρεφείας που επικρατεί στα ΑΕΙ/ΤΕΙ η πρόταση να γίνουν κλειστές οι εκλογές για προαγωγή στις ανώτερες βαθμίδες ΔΕΠ είναι αψυχολόγητη. Ιδιαίτερα, όταν χρησιμοποιούνται σαν επιχείρημα τα στατιστικά στοιχειά που δείχνουν ότι πολύ σπάνια έγινε εκλογή άλλου υποψηφίου από αυτόν που είχε ζητήσει προαγωγή. Αυτό είναι reverse logic, και προσβολή της κοινής λογικής! Δηλαδή αφού αδυνατούμε να τιμωρήσουμε τους εγκληματίες αποχαρακτηρίζουμε το έγκλημα και κλείνουμε τα μάτια στην έκταση και τις συνέπειες του εγκλήματος. Αντίθετα, το λογικό θα ήταν η διερεύνηση του εγκλήματος και η θέσπιση μέτρων για την πάταξή του.
Διαφορετικά, δεν μπορούμε να μιλάμε για γενναίες και ριζικές λύσεις, χωρίς φόβο για το πολιτικό κόστος
2. Εφόσον το νομικό πλαίσιο δεν επιτρέπει την προσφυγή σε κάποια δημόσια αρχή (Πανεπιστημιακή, Κυβερνητική η Δικαστική) επί της ουσίας κρίσεως υποψηφίων για θέσεις ΔΕΠ (από εκλεκτορικά σώματα) είναι επιτακτική α ανάγκη να θεσπισθεί διαπανεπιστημιακή αρχή η οποία θα μπορεί να εξετάζει τις προσφυγές υποψηφίων. Η δευτεροβάθμια κρίση πολιτών είναι θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα.
Με το παρόν σύστημα είμαστε στον Μεσαίωνα. Οι πρωτοβουλίες που έχει πάρει ο κ. Υφυπουργός έχουν δώσει μια ανάσα στους αναξιοπαθούντες αλλά δεν αποτελούν λύση διότι υπάρχει πολύ δουλειά, τα προβλήματα διαιωνίζονται και JUSTICE DELAYED IS JUSTICE DENIED! Ούτε η αποστολή της εκτελεστικής εξουσίας είναι να αναπληρώνει τα καινά της δικαστικής. Η προσπάθεια καλή και άγια αλλά δεν παύει να είναι μέρος του ADMINISTRATION BY CRISIS MANAGEMENT και θα έχει άδοξο τέλος όταν διορισθεί άλλος υφυπουργός.
Μακάρι να διαψευθώ!
Αγαπητέ κ. Υφυπουργέ:
Επανέρχομαι στην προηγούμενη πρόταση μου για την σύσταση μια λίστας αξιολόγησης υποψηφίων για θέσεις ΔΕΠ επί τη βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας. Πως φαίνεται σαν μία αρχή; Ιδού πεδίον λαμπρόν, on the silver plate!
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Α. ΣΠΟΥΔΕΣ.
Β. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Γ. ΛΟΙΠΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Δ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΕΙΡΑ
Ε. ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ –ΗΜΕΡΙΔΕΣ-ΕΚΘΕΣΕΙΣ
I. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
(α) ΠΡΟ-ΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ (Σε Ελληνικό ΑΕΙ η νομοταγές του Εξωτερικού)
(β)ΜΕΤΑ-ΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ (Σε Ελληνικό ΑΕΙ η νομοταγές του Εξωτερικού)
(γ) ΑΛΛΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
II. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
(α) ΕΡΕΥΝΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΡΙΒΕΣ
(β) ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
(γ) ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
(δ) ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΕΙΑ
(ε) ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
(ζ) ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ:
ζ1. Συγκεντρωτικά άρθρα (REVIEWS).:
ζ1. Κεφάλαια Επιστημονικών Συγγραμμάτων
ζ3. Πατέντες (Patents)
ζ4. Πρωτότυπες επιστημονικές δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές
Ζ5. Δημοσιεύσεις σε πρακτικά διεθνών και εθνικών συνεδρίων .
Ζ6 Σύντομες δημοσιεύσεις σε διεθνή και εθνικά συνέδρια
III. ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ (ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ) ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΙΚΑΝΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΝΤΕ ΕΤΗ.
IV. ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ: Επαφίεται στην αντικειμενική αξιοκρατική κρίση του Εκλεκτορικού Σώματος.
Ο νόμος ορίζει .
-Η κρίση για εξέλιξη ή εκλογή μελών ΔΕΠ βασίζεται στο συνολικό διδακτικό έργο των κρινόμενων, στη συνολική τους επιστημονική και ερευνητική δραστηριότητα, με έμφαση στη διεθνή τους παρουσία, ικανό μέρος των οποίων πρέπει να έχει συντελεστή τα τελευταία πέντε έτη από την υποβολή της αίτησης για εξέλιξη ή εκλογή. ¨
-Στοιχεία τα οποία συνεκτιμώνται ιδιαίτερα κατά την κρίση για κατάληψη
θέσης Δ.Ε.Π. είναι η αξιολόγηση του διδακτικού έργου από τους φοιτητές, το
δημοκρατικό ήθος, η προσωπικότητα του υποψηφίου και η κοινωνική του
προσφορά.
Είναι λοιπόν λογικό να γίνει η συγκριτική αξιολόγηση του έργου και προσόντων των υποψηφίων με βάση τα στοιχεία και προτεραιότητες που ορίζει ο νόμος.
Χωρίς καμία αμφιβολία, πρωταρχικής (αποφασιστικής) σημασίας είναι η αξιολόγηση και σύγκριση του συνολικού διδακτικού και του συνολικού ερευνητικού έργου των υποψηφίων. Είναι αρμοδιότητα της εισηγητικής επιτροπής αρχικά και του εκλεκτορικού σώματος στο τελικό στάδιο να συνεκτιμήσει το σύνολο του διδακτικού και ερευνητικού έργου των υποψηφίων και να αιτιολογήσει σαφώς την τελική απολογητική κατάταξη των υποψηφίων.
Ο νομοθέτης όμως έχει θέσει και δυο επιπλέον προϋποθέσεις::
Η εισηγητική επιτροπή κατ’ αρχήν, και το εκλεκτορικό σώμα στην τελική φάση πρέπει να διαπιστώσει ότι ικανό μέρος του διδακτικού έργου και της επιστημονικής δραστηριότητας των υποψηφίων έχει συντελευτεί τα τελευταία πέντε έτη. Αυτό είναι κάτι το οποίο ο νόμος λέει ‘πρέπει να έχει συντελευτεί’ είναι δηλ. ένας όρος, μια προϋπόθεση που ‘πρέπει’ να διασφαλιστεί, (και υπάρχει καλός λόγος γιατί υπάρχει αυτός ο όρος, βασικά, για να αποκλείονται υποψήφιοι που έχουν υπεισέλθει σε αργοσχολία τα τελευταία πέντε χρόνια).. Εφόσον λοιπόν εξακριβωθεί ότι ένας υποψήφιος συνεχίζει να παρουσιάζει ικανοποιητική παραγωγικότητα κατά την τελευταία πενταετία ο όρος που έχει θέσει ο νομοθέτης έχει εκπληρωθεί και δεν μπορεί η όποια διαφορά παραγωγικότητας μεταξύ των δυο υποψηφίων κατά την τελευταία πενταετία να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι για μια τελική κατάταξη των υποψηφίων που δεν είναι συμβατή με το συνολικό διδακτικό και ερευνητικό έργο των υποψηφίων.
Ο άλλος όρος που έχει θέσει ο νομοθέτης είναι ότι η αξιολόγηση του συνολικού διδακτικού και ερευνητικού έργου πρέπει να γίνεται με έμφαση στην διεθνή παρουσία των υποψηφίων.
Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos, Senior Research Scientist and Adjunct Professor (Guelph, Laval). Πρώην Επικ. Καθηγητής ΑΠΘ (Παραιτηθής το 1990).
Σχόλιο by Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos — 25/02/2011 @ 14:08
Ακολουθούν σύντομα σχόλια, στα σχόλια του συναδέλφου Φ. Γκόγκα (στο HEC, HELLENIC-PROFESSORS-PHDS ), σε τέσσερα επιλεγμένα σημεία της αρχικής μου παρέμβασης εδώ: http://www.panaretos-opengov.eu/?p=3364
1.“Όταν αλλά πανεπιστήμια διεθνώς διαφημίζουν θέσεις ΔΕΠ σε επιστημονικά περιοδικά και NEWSLETTERS των επιστημονικών εταιριών για να προσελκύσουν τους καλυτέρους υποψηφίους (συχνά, από όλων τον κόσμο) και πληρώνουν τα έξοδα μετακίνησης και συμμετοχής των υποψηφίων σε διαγωνισμούς”
“Μα το ίδιο κάνουν και ελληνικά ΑΕΙ πχ inomics.com. Επί πλέον η γλώσσα διδασκαλίας είναι τα ελληνικά στα ελληνικά πανεπιστήμια κάτι που σημαίνει ότι δεν αφορούν και όλους οι θέσεις ΔΕΠ αυτές. Επί πλέον πληρώνουν έξοδα μετακίνησης γιατί έχουν πολύ μεγάλα endowments και πολύ υψηλά δίδακτρα. Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν έχουν χρήματα ούτε για μισθούς ΔΕΠ ούτε καν για βοηθητικό προσωπικό (τεχνικούς υπολογιστών και καθηγητές ξένων γλωσσών) από πού να βρεθούν τα χρήματα για να χρηματοδοτήσουν και υποψήφιους? πρέπει να συνυπολογίζουμε και τις δυνατότητες χρηματοδότησης σε κάθε καλή πρόταση που έχουμε”.
Πρώτο, επήγα στο inomics.com και δεν είδα καμία ανακοίνωση για θέση ΔΕΠ σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Η επισήμανση μου σκοπό είχε να αναδείξει το χάσμα λογικής και αντιμετώπισης της πραγματικότητας (i.e. the attitude, the approach), που επικρατεί μεταξύ των Ελληνικών Πανεπιστημίων και των Πανεπιστημίων άλλων χωρών (Ευρώπη, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία κτλ). Η αναζήτηση ευθυνών για την Ελληνική πραγματικότητα είναι ένα άλλο θέμα το οποίο παίρνει πολύ συζήτηση (π.χ. δείτε: την σειρά της ΕΡΤ (Το κουτί της Πανδώρας) για τα ΑΕΙ) . Όσο για την έλλειψη χρημάτων, ας προσέχατε! λεφτά υπήρχαν, αλλά όλοι μαζί τα φάγατε. Υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος να υπάρχουν 10 καθηγητές Λαχανοκομίας στην Ελλάδα και οι μισοί να είναι ειδικοί στο μηχανισμό βλάστησης του πατατόσπορου? Όταν εγώ ήμουν φοιτητής στη Ανώτατη Γεωπονική Σχολή Αθηνών δεν υπήρχε ούτε ένας (επήγαμε από την μια ακρότητα στην άλλη)! Σήμερα, στον Καναδά είναι μόνο 2-3 και αυτοί θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν περισσότερο biotechnologists. Στην τελική ανάλυση, οι δικαιολογίες και τα παραπόνα δεν αλλάζουν την πραγματικότητα, και η πραγματικότητα είναι ότι τα Ελληνικά Πανεπιστήμια ‘ζουν στον κόσμο τους’, ένα κόσμο που σταματά στα σύνορα της Ελληνικής επικράτειας!
2. “Και στο κάτω κάτω γιατί ένας επιτυχημένος και παραγωγικός επιστήμονας να καθίσει κάτω και να γράψει την ιστορία της ζωης του (δείτε την ανάγκη να “αναλύσει” τις δημοσιεύσεις του σε υπόμνημα, στα Ελληνικά) προκειμένου να κάνει αίτηση για κάποια θέση ΔΕΠ στην Ελλάδα?”
“Γιατλι αυτό απαιτεί η προκήρυξη. Δεν υποχρεώνει κανέναν επιτυχημένο ή μη επιστήμονα να υποβάλλει αίτηση. Κάθε πανεπιστήμιο σε κάθε χώρα απαιτεί συγκεκριμένα πράγματα. Με αυτή την λογική γιατί να απαιτεί κάποιο ξένο πανεπιστήμιο την συνέντευξη?”
Όπως έχουν τονίσει και άλλοι συνάδελφοι, για την προκυρηξη ‘ήταν το πάπλωμα’. Επί πλέον δεν είναι θέμα το Ελληνικό Πανεπιστήμιο να υποχρεώσει κανέναν να κάνει αίτηση για θέση ΔΕΠ, ούτε καν για να αποκλείσει κάποιον από του να κάνει αίτηση με όλων των ειδών τις μηχανογραφίες, αλλά τουναντίον να ανατρέξει σε όλη την οικουμένη και να προσελκύσει τους καλλίτερους να κάνουν αίτηση. Θα μου πείτε αυτά είναι ψιλά γράμματα, εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι Αμερική. Δυστυχώς, δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς στην Αμερική για να δει ‘πως ζει ο κόσμος’ αρκεί να πάει δίπλα σε μερικά Τουρκικά Πανεπιστήμια.!
3. “Είναι αστείο και μοναδικό στον κόσμο, οι προκηρύξεις θέσεων ΔΕΠ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ να παίρνουν μισή σελίδα σε ΦΕΚ και να επαναλαμβάνονται τα ιδία και τα ίδια κάθε φορά, ξευτελίζοντας το πιο επίσημο μέσο επικοινωνίας του κράτους με τους πολίτες (για να μην μιλήσω και για την σπατάλη χρημάτων που προκαλείται)”.
“Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι «αστείο» αυτό, το όργανο του κράτους για την δημοσιοποίηση προκηρύξεων δημοσιεύει και αυτές για τα πανεπιστήμια με τρόπο που είναι απλό (με ένα search στην σχετική σειρά των ΦΕΚ να βρεθεί κάθε προκύρυξη που ενδιαφέρει όλους από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου καθώς είναι και online από το ελληνικό τυπογραφείο). Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του ΦΕΚ”.
Μα δεν εζήτησα εγώ να σταματήσουν να γίνονται οι ανακοινώσεις των προκηρύξεων στα ΦΕΚ. Αυτό που κατέκρινα είναι ότι αντί να είναι 2-3 σειρές, παίρνουν σχεδόν μια σελίδα, επαναλαμβάνοντας τα ιδία και τα ιδία. Μάλιστα, πρότεινα και εναλλακτικό τρόπο πληροφόρησης των πολιτών επί της διαδικασίας υποβολής υποψηφιότητας (δηλ. απαιτούμενα πιστοποιητικά κτλ).
Τουναντίον, είμαι υπέρμαχος της ισχύουσας πρακτικής να ανακοινώνονται οι προκηρύξεις θέσεων ΔΠ στα ΦΕΚ για τον απλό λογο ότι μερικές φορές τα ΦΕΚ (προσβασιμα μέσω internet) είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος πληροφόρησης Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι η προκήρυξη για μια θέση Αναπληρωτή Λαχανοκομίας στο ΓΠΑ το 2008 ουδέποτε ανακοινώθηκε στην ιστοσελίδα του ΓΠΑ και ‘την ανακάλυψα’ στο ΦΕΚ.433.
Επίσης, η προκήρυξη για μια θέση Καθηγητή Λαχανοκομίας στο ΑΠΘ το 2009 είχε, προφανώς ‘από λάθος’, αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΑΠΘ στην βαθμίδα του Λέκτορα, και ευτυχώς και πάλι ‘ανακάλυψα’ την πραγματικότητα στο ΦΕΚ 983. Η συνέχεια είναι μακρινή ιστορία, αλλά οπωσδήποτε πολύ ενδιαφέρουσα! Πως λοιπόν θα μπορούσα εγώ να είμαι εναντίον της δημοσίευσης των προκηρύξεων θέσεων ΔΕΠ στα ΦΕΚ. Εναντίον του αυτόματου πιλότου, ναι!
4. “Δεδομένης της εκτεταμένης κατάστασης εσωστρεφείας που επικρατεί στα ΑΕΙ/ΤΕΙ η πρόταση να γίνουν κλειστές οι εκλογές για προαγωγή στις ανώτερες βαθμίδες ΔΕΠ είναι αψυχολόγητη”.
“Δεν νομίζω οι εξελίξεις των μελών ΔΕΠ να είναι ανοιχτές και σε άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού (διορθώστε με για το ότι συμβαίνει σε Καναδά και
ΗΠΑ αλλά δεν θυμάμαι να ήταν έτσι). Και δεν υπάρχει λόγος. Στην εξέλιξη αξιολογείται το συγκεκριμένο μέλος ΔΕΠ. Επί πλέον δημιουργούνται προβλήματα: αν ζητεί εξέλιξη σε ένα οικονομικό τμήμα μια λέκτορας νομικός και είναι ανοιχτή και προσληφθεί αξιοκρατικά ένας εξωτερικός το τμήμα θα μείνει με 2 νομικούς που δεν χρειάζεται (πιθανώς και με 3-4 αν ξαναγίνει το ίδιο στο μέλλον)”.
Σε αυτό το σημείο, και σαν θέση αρχής, έχει δίκαιο ο συνάδελφος. Είναι γεγονός ότι στην Αμερική/Καναδά ο επίκουρος καθηγητής ‘δίνει εξετάσεις’ για tenure και προαγωγή στην βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή και μετά μονιμοποιείται. Αν δεν κάνω λάθος, αρχικά έτσι ήταν και η κατάσταση και στα Ελληνικά Πανεπιστήμια με τον νομό πλαίσιο μεχρι που μεσω της ‘λαικης παλης’ μονιμοποιηθηκαν ακόμη και οι λέκτορες. Στην συνέχεια όμως, η πολιτεία, αναγνωρίζοντας την αχαλίνωτη εσωστρέφεια και επιστημονική αδράνεια που είχε δημιουργηθεί στα Πανεπιστήμια, πείρε σπασμωδικά μέτρα για να ενθαρρύνει την είσοδο έξωθεν επιστημονικού προσωπικού στα Ελληνικά Πανεπιστήμια ανοίγοντας τους διαγωνισμούς σε όλες τις βαθμίδες (και πάλι από την μια ακρότητα στην άλλη). Παρά ταύτα, το πρόβλημα της εσωστρέφειας και της πανταχοθεν υποβάθμισης δεν ανεστάλη διότι ‘το σύστημα’ δεν δίστασε να φτάσει στα άκρα προκειμένου να διατηρήσουν τα κεντημένα οι ημέτεροι. Επειδή όμως ουδεν κακον αμιγές καλού, το στρίμωγμα της διάταξης που έκανε τις εκλογές ανοιχτές σε όλα τα επίπεδα, ανάγκασε τα μέλη των εκλεκτορικών σωμάτων να κάνουν το μαύρο άσπρο για να εξασφαλίσουν την εκλογή των ημετέρων (με προφανή υπόσχεση να ξεπληρώσουν την ‘υποχρέωση’ όταν έλθει η ανάγκη). Το χρήσιμο αποτέλεσμα ήταν ότι νοσηρές καταστάσεις και συμπεριφορές που πάντα κυριαρχούσαν στους διαδρόμους των Πανεπιστημίων έγιναν βούκινο στην Ελληνική κοινωνία και κάτι πάει να γίνει επί τέλους από το Υπουργείο.
Αυτό λοιπόν που εγώ στιγμάτισα ήταν 1) η αναζήτηση στατιστικών στοιχειών από το Υπουργείο σχετικά με τον αριθμό των θέσεων ΔΕΠ που καλυφθήκαν από μέλη ΔΕΠ που είχαν ζητήσει προαγωγή (Έλληνες πρώτης κατηγορίας) σε αντιπαράθεση με τον αριθμό που καλυφθήκαν από εξωπανεπιστημιακους (δηλ. ‘βαρβάρους’). 2) η πρόταση του Υπουργείου να είναι κλειστές οι εκλογές στις ανώτερες βαθμίδες με την λογική ότι και ανοιχτές που είναι τώρα πολύ σπάνια εκλέγεται κάποιος ‘βάρβαρος’, μονό οι ‘καθαρόαιμοι’.
Και επαναλαμβάνω λοιπόν, σύμφωνα με αυτήν την λογική να καταργηθεί και ο νόμος που ποικικοποιει τους βιασμούς γυναικών. Έτσι, αλλιώς, η μεγάλη πλειοψηφια των βιασθέντων γυναικών ουδέποτε καταγκελουν το γεγονός, και η μεγάλη πλειοψηφια των βιαστών παραμένουν ατιμώρητοι!…..Τι τον θέλουμε τέτοιο άχρηστο νόμο αφού δεν φέρνει αποτελέσματα!
Τέλος, σχετικά με την επισήμανση ότι ένα τμήμα μπορεί να καταλήξει να βρεθεί με 3-4 αχρείαστους λέκτορες, συμφωνώ με τον αγαπητό συνάδελφο ότι είναι απαράδεκτο να αποφασίζει το εκλεκτορικό σώμα την πρόσληψη νέων ΔΕΠ και το κράτος (οι φορολογούμενοι δηλαδή) να είναι υποχρεωμένο να πληρώνει τα σπασμένα Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά. Δηλαδή άλλος να έχει την εξουσία να αποφασίζει μια δαπάνη και άλλος να έχει την υποχρέωση να πληρώνει!
Αυτό, με πρόσφατη επιστολή μου προς τους αρμόδιους Υπουργούς, και τον Πρωθυπουργό, τόνισα ότι: «αν το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει στους Καθηγητές Πανεπιστημίων να ‘παρανομούν νόμιμα’, κατά συροην, στις διαδικασίες αξιολόγησης και διορισμού νέων ΔΕΠ, τότε η την ευθύνη για την κατάντια την έχει η πολιτική ηγεσία».
Σεμνά και ταπεινά, και ευγενικά, και φιλικά,
Dr. Tom Papadopoulos, Windsor, Ontario, Canada
Σχόλιο by Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos — 25/03/2011 @ 12:49
Με σκοπό την «Ενίσχυση του διεθνούς χαρακτήρα και της διεθνούς παρουσίας των Ιδρυμάτων», προτείνεται η παρακάτω συμπλήρωση στην σελίδα 14 και στις παραγράφους «Ταυτόχρονη υπηρέτηση σε ελληνικό και σε ΑΕΙ άλλης χώρας» και «Αναστολή καθηκόντων».
Πρόταση:
Τα μέλη του διδακτικού προσωπικού μπορούν, να καταλαμβάνουν θέση σε αναγνωρισμένα Ιδρύματα του εξωτερικού. Στην περίπτωση αυτή, τελούν σε μερική αναστολή των διοικητικών και εκπαιδευτικών καθηκόντων τους στο Ίδρυμα. Ο χρόνος αναστολής καθορίζεται από κάθε ΑΕΙ αλλά -προτείνεται- να μην υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη. Η έκταση της μερικής αναστολής καθηκόντων επίσης καθορίζεται από κάθε ΑΕΙ.
Σχόλιο by Γεώργιος Χριστοδουλόπουλος — 24/10/2010 @ 09:18
1. Πανεπιστήμιο
1.1. Διοίκηση
α. Η διοίκηση του Πανεπιστημίου δεν μπορεί να φύγει από την ακαδημαϊκή κοινότητα διότι πολύ απλά τότε το Πανεπιστήμιο θα ετεροκαθορίζεται και πάλι έστω και διαφορετικά. Συνεπώς ο αριθμός του Συμβουλίου και μια ισχυρή πλειοψηφία του δεν μπορεί παρά να είναι από τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. Το ζήτημα αυτό είναι προφανώς κομβικό και συνεπώς κόκκινη γραμμή.
β. Είναι (μάλλον) προφανές ότι πρύτανης μη αποδεκτός από την ακαδημαϊκή κοινότητα δεν θα μπορεί να ασκεί τα καθήκοντά του. Συνεπώς, ένας πρύτανης δεν μπορεί να εκλέγεται έμμεσα και εν πολλοίς ερρήμην της ακαδημαϊκής κοινότητας.
1.2. Οικονομικά
Δεδομένου ότι το κράτος μας είναι ακραία αναξιόπιστο και οι πολιτικές του ηγεσίες χαμηλής ποιότητας, αλλοπρόσαλλες και ανεξέλεγκτες, με ποιό τρόπο το Πανεπιστήμιο θα διασφαλιστεί από την πιθανή αθέτηση των οικονομικών υποχρεώσεων της Πολιτείας; Ποιές κυρώσεις και ποιοί μηχανισμοί προστασίας προβλέπονται για κάτι τέτοιο;
1.3. Δομή – Προγράμματα Σπουδών
α. Πως θα συνδυαστεί η νέα δομή (ειδικά το πρώτο έτος) με τη δομή του ευρωπαϊκού χώρου ανώτατης εκπαίδευσης, συνεπώς με τη διασφάλιση των προϋποθέσεων συνεργασίας και κινητικότητας από και προς το ελληνικό πανεπιστήμιο;
β. Αν στο μέλλον υπάρξει μόνο η Σχολή και «κρεμασμένα» σε αυτήν προγράμματα σπουδών με εσωτερική οριζόντια διαπερατότητα τότε:
ι. μήπως καταργείται το κρατικά αναγνωρισμένο πτυχίο άρα και τα όποια επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από αυτό;
ιι. αν τυχόν πάμε προς τα εκεί, είναι προφανές ότι στο μέλλον δεν θα έχουν επίσης νόημα ύπαρξης οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Γιατί πιστεύετε ότι αυτό θα γίνει αποδεκτό;
2. Μέλη ΔΕΠ
α. Είναι προφανές ότι αν με τον προσεχή νόμο τα μέλη ΔΕΠ χάνουν το επαγγελματικό τους status, μετατρεπόμενα σε ιδρυματικούς υπαλλήλους, αυτό δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό και θα μας βρείτε απέναντί σας στο Πανεπιστήμιο και στους δρόμους.
Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να δεχτούμε τίποτα λιγότερο από το στάτους του Δημόσιου Λειτουργού με τα αντίστοιχα με άλλους δημόσιους λειτουργούς μισθολογικά δεδομένα και τις αντίστοιχες ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές προβλέψεις.
β. τι σημαίνει «ελάχιστα όρια», ως προς το μισθό; Μήπως σημαίνει ο σημερινός βασικός μισθός χωρίς τα επιδόματα;
γ. Ποιός ο στόχος και οι συνέπειες από την προβλεπόμενη αξιολόγηση των μόνιμων καθηγητών; αν δεν απαντηθούν αυτά στερείται νοήματος ακόμα κι αν είναι σε εθελοντική βάση.
3. Φοιτητές
α. Η οριζόντια κινητικότητα σε προγράμματα σπουδών και η εξατομίκευση του προγράμματος σπουδών φαντάζει γοητευτική και παιδαγωγικά σωστή. Πως διασφαλίζονται οι κίνδυνοι που απορρέουν από αυτή όμως; (δες 1.3.β)
β. πως διασφαλίζεται η αντικειμενικότητα της εσωτερικής διασποράς σε προγράμματα σπουδών μετά το α” έτος; Ας πούμε, πιστεύει κανείς ότι τα παιδιά των πανεπιστημιακών θα σπουδάζουν σε πρόγραμμα σπουδών που δεν θα είναι πρώτη τους επιλογή;
γ. Για να κάνει κανείς ένα διδακτορικό με συνεπίβλεψη θα χρειάζεται και πάλι…. υπουργική απόφαση….!!!!;;;; Θα εξακολουθήσει το γραφειοκρατικό χάος για την ανάπτυξη κοινών διακρατικών και/ή διαπανεπιστημιακών μεταπτυχιακών και/ή διδακτορικών προγραμμάτων;
Και επειδή φαίνεται να γοητεύεστε από την αμερικανική πραγματικότητα ίσως ένα ενδιαφέρον σύγγραμα προς ανάγνωση θα ήταν το:
Krause M, Nolan M., Palm M., Ross A. ((2008) The University Against Itself: The NYU strike and the future of the academic workplace, Temple University Press, Philadelphia.
Γιώργος Σταμέλος, Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Πάτρας
Σχόλιο by Γιώργος Σταμέλος — 24/10/2010 @ 10:54
@ Γεώργος Σταμέλος
1. Α.Το αυτο-δίοικητο των ΑΕΙ καταστρατηγήθηκε πολύ νωρίτερα λόγω δημόσιου λογιστικού και συνεπών κωλυμάτων! Από την άλλη υπάρχει λόγος… απ’ότι φαίνεται (και αρχίζει τώρα η γνωστή επιχειρηματολογία «δεν είμαστε όλοι ίδιοι» κτλ.) Είμαι νέος, δεν έχω κλέψει, δεν έχω φάει, δεν έχω δωροδοκηθεί αλλά «άντε να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας». Απεναντίας, οι διάφοροι μεγαλύτεροι που ενίοτε αγωνίζονται για τα δικαιώματα μας δεν μοιάζουν να στρέφουν το κεφάλι αριστερά-δεξιά για να δουν ποιός έκλεψε από τους συνομημιλίκους τους (και υψηλών βαθμίδων) έτσι ώστε να τους καταγγείλουν και να τους τιμωρήσουν: από καιρό σε καιρό, κάνουν την πάπια.
Β. Καλά τώρα, οι εκλογές διεξάγονται με μόνιμα ποσοστά αποχής που ξεπερνούν το 50% από μέλη ΔΕΠ. Από φοιτητικές παρατάξεις? Εκεί 100% διάνα… Πόσο με αντιπροσωπεύει? Μηδέν! Πόσο με αφορά? Μηδέν! Τα ίδια με την πολιτική (και δεν μιλάω για τον επάρατο δικομματισμό, και οι άλλοι wannabes δικομματιστές είναι (μερικοί…μονοκομματιστές).
Γ. Οικονομικά: Μήπως είμαστε σε άλλο κράτος? Δεν σου δίνει αυτά που σου υποσχέθηκε, κάνε μήνυση! κάνε πικετοφορία! κάνε… κάτι! Συγνώμη, αλλά υπάλληλος του κράτος δεν είμαστε? Οκ. Δημόσιοι λειτουργοί! Αλλά και πάλι ποιός μας πληρώνει? Θα του βάλω και τιμωρία? Δηλαδή? Μηπως μπερδευτήκαμε με «μεγαλοεργολάβους» που παίρνουμε «έργα»?
Αυτά για τώρα… Κουράστηκα να γράφω. Τα λέμε ξανά!
Σχόλιο by KALA TWRA — 25/10/2010 @ 16:50
Συγνώμη, κάτι ξέχασα! Τώρα που ήρθαν δύσκολοι καιροί δεν κοιτάμε μήπως και καταργηθεί αυτή η βλακεία του ασυμβίβαστου (του δημοσιο-υπαλληλικού κώδικα) για να μπορούμε να κάνουμε καμιά άλλη δουλειά: να ασκήσουμε κάποια εμπορευματική δραστηριότητα πχ? Το ασυμβίμβαστο των ΔΕΠ είναι ΟΚ γιατί αποκλείει τις συγκρούσεις συμφερόντων… Δεν αρχίζετε να προτείνετε κάτι περισσότερο ρεαλιστικό? Τι περιμένετε δηλαδή? Να φοβηθεί ο Παπανδρεου-Σαμαράς-Παπαρήγα(!)-Καρατζαφέρης-Τσίπρας και να πάνε να… πάρουν ακόμα ένα δανειάκι των 100 δις και να… κάψουν και τα εγγόνια μας (τα παιδιά μας τα καψάλησαν)! Άσε φίλε, να προσέχεις τι εύχεσαι γιατί μπορεί και να γίνει!
Σχόλιο by KALA TWRA — 25/10/2010 @ 17:02
Όλα τα συστήματα που γίνονται με διάθεση προόδου φαίνονται καλά, σε θεωρητικό επίπεδο. Η «πράξη» είναι το πρόβλημα. Είναι πράγματι κατάλληλο το έδαφος για ένα τέτοιο σύστημα; Μήπως χρειάζεται μια προεργασία πριν προχωρήσουμε σε αυτό το σχέδιο; Έχουν επιλεγεί οι πραγματικά κατάλληλοι άνθρωποι πάνω στους οποίους θα στηριχτεί το νέο σύστημα ή πάλι θα είναι απρόσωπη η επιλογή με λέξη κλειδί την βαθμίδα και όχι τις πραγματικές δεξιότητες και εμπειρίες των ατόμων. Θα έπρεπε να υπάρχουν οι κατάλληλες διευκρινήσεις ώστε να προσελκύσει η πρόταση οπαδούς. Θα πρέπει να διαφαίνονται καθαρά οι μηχανισμοί που θα αποδίδουν την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη -το δεύτερο είναι πιο σοβαρό. Αυτό όπως πάντα είναι κάπως αόριστο. Επιλέξτε και ετοιμάστε σωστά το έδαφος πρώτα, διαλέγοντας ανθρώπους με αυξημένο το αίσθημα της δικαιοσύνης και της αξιοκρατίας. Υπάρχουν τέτοιοι πολλοί. Παρακαλώ, να τους βρείτε πρώτα.
Σχόλιο by Ηλίας — 25/10/2010 @ 19:04
Ενώ στο κείμενο της διαβούλευσης αναφέρεται ρητά η σκέψη κατάργησης της βαθμίδας του λέκτορα, δεν αναφέρεται πουθενά τι θα γίνει με τους υπάρχοντες λέκτορες (διορισμένους και εν αναμονή διορισμού όπως εγώ). Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό βάζει σε ανησυχία μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων που εξελέγησαν μετά από σκληρές προσπάθειες πολλών χρόνων σε εξελίξιμη βαθμίδα και ανησυχούν μήπως η κυβέρνηση εν μία νυκτί τους υποβαθμίσει σε βοηθούς ή ΠΔ407 ή ότι αλλο θέλετε χωρίς προοπτική εξέλιξης. Η κοινή λογική υπαγορεύει ότι αυτή η σκέψη θα αφορά μελλοντικές εκλογές λεκτόρων και ότι οι υφιστάμενοι θα εξελιχθούν βάση του νομικού πλαισίου που ισχύει μέχρι τώρα. Αλλά δυστυχώς η κοινή λογική δεν είναι πάντα δεδομένη στον τόπο τούτο. Παρακαλώ ξεκαθαρίστε το θέμα αυτό. Δεν αντιλαμβάνομαι όμως τη λογική αυτού του μέτρου. Στην Αμερική μπορεί να μην υπάρχουν λέκτορες εκεί όμως με αντίστοιχα προσόντα υποψήφιοι ηλικίας 30 ετών λαμβάνουν απευθείας θέσεις assistant professor και θεωρούνται junior faculty. Επιπλέον στη Μ. Βρετανία για παράδειγμα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει ο θεσμός του λέκτορα. Μη στοχοποιείτε τα νέα μέλη ΔΕΠ που έγιναν λέκτορες με βιογραφικό και δημοσιεύσεις που κάποτε (ακόμη κ σήμερα) αρκούσαν-αρκούν για να γίνει κάποιος αναπληρωτής καθηγητής. Τα βλέπουμε κάθε μέρα γύρω μας. Επίκουροι και αναπληρωτές με λιγότερο έργο από εμάς τους «μικρούς». Εμείς θα την πληρώσουμε που ξεκινάμε την καριέρα μας τώρα?? Κ όχι οι αραχτοί και οι βολεμένοι?? Παρακαλώ πολύ κύριοι.
Σχόλιο by Θόδωρος — 26/10/2010 @ 14:19
Προσυπογράφω 100% το σχόλιο του Θόδωρου, βρίσκομαι κι εγώ ακριβώς στην ίδια θέση.
Σχόλιο by Βασίλης — 27/10/2010 @ 15:06
Συμφωνώ οι υπάρχοντες λέκτορες και οι εν αναμονή να είναι με το σημερινό σύστημα, ωστόσο ο έλεγχος νομιμότητας και ηθικής (βλέπε φαινόμενα νεποτισμού/οικογενειοκρατίας) θα πρέπει ΑΥΣΤΗΡΑ να ελεγχθούν (γιατί υπάρχουν ακόμη) και να ακυρωθούν.
Σχόλιο by Ηλίας — 27/10/2010 @ 18:18
Βρίσκομαι και εγώ στη ίδια θέση με τον Θόδωρο (σχόλιο 6) και τον Βασίλη (σχόλιο 7). Έχω προσπαθήσει πολύ σκληρά για μεγάλο χρονικό διάστημα για να καταφέρω να πάρω θέση Λέκτορα και να μπορέσω να ξεκινήσω την πανεπιστημιακή καριέρα που ονειρεύομαι. Εκλέχθηκα τον Μάρτιο 2010 και περιμένω προς το παρόν το διορισμό μου. Είμαι 35 χρονών, δεν είμαι γόνος, και έχω ένα εξαιρετικό CV με δύο Master, ένα PhD και ερευνητικό έργο στο εξωτερικό. Αν τελικά ο νέος νόμος-πλαίσιο ακυρώσει τον διορισμό μου (ακόμη και αν προσπαθήσει να μου «χρυσώσει το χάπι» με μία θέση τύπου ΠΔ407), δεν πρόκειται να μείνω στην Ελλάδα. Έχω πολύ καλή πρόταση από το εξωτερικό (σε μία χώρα όπου όλα δουλεύουν σαν ρολόι χωρίς απρόοπτα κα συνεχείς μεταβολές των δεδομένων), αλλά μέχρι τώρα την απέρριπτα λόγω οικογένειας και αγάπης-νόστου προς την Ελλάδα. Αν αλλάξουν όμως τα δεδομένα, δεν θα το σκεφτώ ούτε λεπτό.
Στην ίδια θέση με εμένα υπάρχουν πολλοί, τουλάχιστον 800 μέλη ΔΕΠ υπό διορισμό (όπως πρόσφατα ανακοίνωσε ο κ. Πανάρετος). Πολλοί από αυτούς πιθανότατα θα κινηθούν όπως εγώ.
Άραγε αυτό επιθυμεί ο κ. Πανάρετος και το Υπουργείο, να χάσει δηλαδή η Ελλάδα τη νέα γενιά επιστημόνων (πιθανότατα ανεπιστρεπτί); Κύριε Πανάρετε, κάνετε μία χάρη στο μέλλον της πατρίδας μας, και μην «διώξετε» το πιο ελπιδοφόρο κομμάτι της νέας γενιάς.
Προσβλέπω στη λογική των κυβερνόντων.
Σχόλιο by GN — 27/10/2010 @ 18:55
Αυτά που λέει ο G.N είναι απολύτως σωστά. Είμαι και εγώ ένας από τους λέκτορες υπό διορισμό. Μετά από δύο χρόνια αναμονής από τη μέρα υποβολής υποψηφιότητας και κοντά ένα χρόνο αναμονής τώρα για το διορισμό, ξαφνικά μαθαίνουμε πως όλα αυτά ίσως να πάνε χαμένα και είτε να βρεθούμε εκτός Πανεπιστημίου, είτε να υποβιβασθούμε σε μη εξελίξημους. Όπως και πολλοί άλλοι «υπό διορισμό», προσωπικά δεν είμαι γόνος. Για να πάρω αυτή τη θέση αναγκάστηκα να γίνω δύο και τρείς φορές καλύτερος (σε γνώσεις και βιογραφικό) από πολλούς επίκουρους, αναπληρωτές, αλλά και τακτικούς Καθηγητές που ψήφιζαν στο εκλεκτορικό μου σώμα. Πάντα όμως πίστευα πως η προσπάθεια και η αξία πάντα αμοίβεται. Ελπίζω ο υφυπουργός να διαβάζει αυτά τα σχόλια και να μη καταστρέψει τα όνειρα αλλά και τις καριέρες τόσων νέων επιστημόνων. Οι υπο-διορισμό λέκτορες εκλέχθηκαν με χίλια βάσανα σε θέση πλήρως εξελίξημη. Ελπίζω στην χώρα μας , με τα τόσα προβλήματα, η κοινή λογική και ηθική να επικρατήσουν.
Σας ευχαριστώ.
Σχόλιο by O. G — 28/10/2010 @ 00:31
Ευρίσκομαι και εγώ στην ίδια θεση με τους ανωτέρω Ηλία, Θεόδωρο και Βασίλη και συμφωνώ μαζί τους. Ο νέος νόμος θα πρέπει να προστατεύσει όσους έχουν εκλεγεί λέκτορες και περιμένουν το διορισμό τους. Θέσαμε υποψηφιότητα για την εκλογή μας στην βαθμίδα του λέκτορα, με την διαδικασία, τους όρους και τις προοπτικές που το Ελληνικό Κράτος όρισε. Το Ελληνικό Κράτος, λοιπόν, δεν θα πρέπει να διαψεύσει εμάς και τον ευατό του. Είναι δικαίωμα του Κράτους να κάνει αλλαγές για μία καλύτερη Τριτοβάθμια εκπαίδευση και όλοι αυτό επιθυμούμε. Είναι υποχρέωση του κράτους, όμως, να μην ακυρώνει αυτό που το ίδιο νόμιμα έπραξε και μαζί με αυτό να ακυρώνει όνειρα, ελπίδες, την διάθεση για προσφορά νέων επιστημόνων που θυσίασαν τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους για την επιστήμη και την χώρα τους και το έπραξαν φυσικά με την δική τους ισχυρή θέληση.
Σεβαστέ κύριε Υφυπουργέ, κύριε Πανάρετε, είστε καθηγητής Πανεπιστημίου, είστε Πανεπιστημιακός δάσκαλος. Εσείς γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα το αντικείμενο… Ας δείτε πάλι το ζήτημα σχετικά με τους λέκτορες. Αν ο νόμος ισχύσει να μην έχει τουλάχιστον αναδρομική ισχύ και ας είμαστε εμείς οι τελευταίοι λέκτορες με τους όρους που το παρόν σύστημα (εξέλιξη κ.λπ.) ορίζει. Μην οδηγήσετε νέους ανθρώπους, νέους επιστήμονες σε αδιέξοδα… Αρκετά αδιέξοδα υπάρχουν στην κοινωνία μας. Το ξέρετε πολύ καλά, το ξέρουμε και εμείς, οι, εν δυνάμει, λέκτορες, πολύ καλά, ότι διαθέτουμε τη διάθεση, τη θέληση, τα προσόντα, την επιστημονική κατάρτιση να προσφέρουμε στα ελληνικά Πανεπιστήμια… Νομίζω ότι αυτό είναι το λογικό, το νόμιμο, το ηθικό και πάνω απ” όλα το δίκαιο… Σας ευχαριστώ για το δικαίωμα που προσφέρετε για διαβούλευση και παράθεση απόψεων.
Σχόλιο by Αλέξανδρος — 29/10/2010 @ 11:17
Αξίοτιμε κ. Υφυπουργέ,
Νομίζω ότι τελικά η συζήτηση δικαιολογημένα θα περιστραφεί γύρω από το ζήτημα της έκδοσης ΦΕΚ για τους εκλεγμένους Λέκτορες ή Επίκουρους.
Πρέπει να μας ενημερώσετε τι θα γίνει.
Θέλω να πιστεύω ότι η έκδοση ΦΕΚ θα ξεκινήσει από το 2011 κατά σειρά προτεραιότητας όπως γινόταν έως σήμερα. Δεν λέω να εκδοθούν και τα 800 ΦΕΚ αλλά τουλάχιστον σε μία πρώτη φάση για όλους αυτούς που έχουν εκλεγεί το 2009 και σε μία δεύτερη φάση και για αυτούς που έχουν εκλεγεί το 2010.
Πρέπει να απαντήσετε και να αναλάβετε μία δέσμευση.
Σχόλιο by Μιχάλης — 29/10/2010 @ 14:03
Ευρίσκομαι στην αυτή θέση με τους προηγούμενους συναδέλφους. Πέραν των ήδη εκτεθέντων από τους συναδέλφους, παρακαλώ σημειώστε ότι η υπάρχουσα μεταβατική διάταξη καλύπτει μόνον τους «υπηρετούντες» λέκτορες. Δηλαδή όσους έχουν ήδη διορισθεί. Για τους μετεωρούμενους, ήτοι τους εκλεγέντες, αλλά μη εισέτι διορισθέντες, ουδέν προβλέπεται, με συνέπεια να στερηθούμε κάθε δυνατότητας εξέλιξης, εξέλιξη η οποία ακριβώς ήταν και ο λόγος για τον οποίο εκλεγήκαμε. Ανταποκρίνεται, έτσι, στο κοινό περί δικαίου αίσθημα, ομοίως και στη δικαιολογημένη εμπιστοσύνη του διοικούμενου έναντι της Διοίκησης, να θεσπισθεί μεταβατική διάταξη, η οποία να καλύπτει και τους εκλεγέντες, αλλά μη διοριθέντες λέκτορες, εν όψει και του γεγονότος ότι ο μη διορισμός δεν οφείλεται σε οποιαδήποτε αβελτηρία του εκλεγέντος. Σημειώνεται ότι στη συντριπτική πλεινότητα των περιπτώσεων, η εκλογή γίνεται σε πλήρωση θέσης ΔΕΠ που κενώθηκε, λόγω αυτοδίκαιης αποχώρησης (συμπλήρωση ορίου ηλικίας) άλλου μέλους ΔΕΠ.
Σχόλιο by Γεώργιος Μπαμπέτας — 29/10/2010 @ 15:39
Προσυπογράφω όλα τα προηγούμενα σχόλια σχετικά με τους λέκτορες και προσθέτω τα εξής: Είναι κρίμα να μηδενίζονται προσπάθειες και κόποι μίας ζωής και να εμφανίζονται γενικευμένα και συλλήβδην όλα τα μέλη ΔΕΠ ως διαπλεκόμενα και διεφθαρμένα, όπως μεθοδεύεται τεχνηέντως από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου. Η μόνη εξήγηση για τέτοιες προτάσεις βρίσκεται στο ότι οι εμπνευστές τους επιδιώκουν συνειδητά να πυροδοτήσουν ευρείας έκτασης κοινωνική αναταραχή η οποία να ξεκινήσει από τα Πανεπιστήμια…
Σχόλιο by VΜ — 29/10/2010 @ 20:40
Η ρύθμιση που εισάγεται για τους Λέκτορες πρέπει να περιλαμβάνει και τους εκλεγέντες που δεν έχει δημοσιευθεί ο διορισμός τους. Διαφορετικά θα μετατρέψετε αυτούς σε συμβασιούχους ΠΔ407. Δηλαδή:
- η παιδεία θα είναι αυτή που θα συνεχίσει τον ακυρωτέο θεσμό (κατά τον ΓΑΠ) των συμβασιούχων.
- η μετατροπή των εκλεγέντων με το παλαιο καθεστώς Λεκτόρων σε συμβασιούχους θα οδηγήσει σε μείωση κατά 15% των δημοσίων λειτουργων ΔΕΠ
- το οποίο σημαίνει ότι η Παιδεία θα αποτελέσει τον πρώτο σταθμό για μείωση των δημοσίων υπαλλήλων!
Η Παιδεία θα αποτελέσει το πρώτο βήμα μείωσης των δημοσίων υπαλλήλων; Οι ΔΕΚΟ, τα υπουργεία, οι δημόσιοι οργανισμοί, οι ΟΤΑ;; Είναι ένα βήμα βαρύ για την κοινωνία και σίγουρα προκαλεί κοινωνική αναστάτωση.
συμφωνώ με τους συναδέλφους: εξετάστε τα προσόντα οσων τώρα προσπαθούν να γίνουν λέκτορες. Ο ανταγωνισμός είναι τέτοιος που παλιά με τα ίδια προσόντα θα διοριζόμασταν Αναπληρωτες Καθηγητες.
Σχόλιο by ιάκωβος βενιέρης — 30/10/2010 @ 12:03
Υ.Γ. επίσης θέτω προς συζήτηση στους συναδέλφους λέκτορες αλλά και τον κ. Υφυπουργό την εξής δυνατότητα διάταξης:
«Σε περίπτωση που η δημοσίευση του διορισμού στην πρώτη βαθμίδα μέλους ΔΕΠ γίνει μετά την παρέλευση εξαμήνου απο την εκλογή, τότε η τριετία για την ανέλιξη στην επόμενη βαθμίδα θα άρχεται χρονικώς απο την παρέλευση του εξαμήνου, και όχι απο τη δημοσίευση του διορισμού».
Αφού δεν πληρωνόμαστε, τουλάχιστον να τρέχει ο χρόνος για την επόμενη βαθμίδα.
Απο αυτή τη ρύθμιση το Υπουργείο δεν θα έχει ΚΑΜΙΑ οικονομική επιβάρυνση. Δεν θα πληρωνόμαστε αλλά τουλάχιστον δεν θα είμαστε στη βαθμίδα του Λέκτορα 5-6 χρόνια απο την εκλογή μας.
Σχόλιο by ιάκωβος βενιέρης — 30/10/2010 @ 12:14
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες αδιόριστους συναδέλφους.
Δεν είναι ευχάριστο η διαβούλευση για μια σχεδιαζόμενη μεταρρύθμιση, με πολλές και ενδιαφέρουσες καινοτομίες, να επικεντρώνεται σε μία μεταβατική ρύθμιση για μία ειδική κατηγορία, είναι όμως ενδεικτικό του προβλήματος που εγείρεται, που άπτεται εν τέλει της λειτουργίας του κράτους δικαίου.
Θεωρώ κι εγώ απολύτως δικαιολογημένο:
1. Να τεθεί από τα συναρμόδια Υπουργεία ένα σαφές και υλοποιήσιμο χρονοδιάγραμμα διορισμών, ει δυνατόν εντός του 2010, και πάντως εντός του 2011. Αυτό δεν είναι αδικαιολόγητο, δεδομένου ότι ήδη δημοσιοποιούνται αποφάσεις Υπουργείων για να ξεκινήσουν διορισμοί σε κενές θέσεις.
2. Να προβλεφθεί, εφόσον τελικά αποφασισθεί η κατάργηση της βαθμίδας του λέκτορα, είτε αυτοδίκαιη ένταξη των υπηρετούντων λεκτόρων στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή είτε δυνατότητά τους να κριθούν για την ένταξη από τα οικεία Τμήματα εντός συγκεκριμένου χρόνου.
3. Να προβλεφθεί ότι ως «υπηρετούντες» για την εφαρμογή της ανωτέρω υπό (2)πρόβλεψης λέκτορες θεωρούνται όσοι έχουν εκλεγεί από το οικείο εκλεκτορικό σώμα, κατά την έναρξη της ισχύος του νόμου, ανεξαρτήτως του χρόνου δημοσίευσης στο ΦΕΚ της πρυτανικής πράξης διορισμού.
Σχόλιο by ZNT — 31/10/2010 @ 18:21
Τέλος θα ήθελα να επισημάνω ως προς τις νομοθετικές διατυπώσεις για τους λέκτορες τα εξής:
- σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ η μετατροπή οργανικής θέσης (λέκτορα) σε συμβασιούχο ισούται με κατάργηση της οργανικής θέσης δημόσιου υπαλλήλου και σε μετατροπή της σε σχέση ιδιωτικού δικαίου.
- σύμφωνα με τον Υπαλληλικό Κώδικα (εφαρμόζεται και για ΝΠΔΔ άρα και για ΑΕΙ) η κατάργηση βαθμίδας δεν οδηγεί σε κατάργηση της οργανικής θέσης. Και η κατάργηση θέσης δεν οδηγεί σε απόλυση αλλά σε δικαίωμα μετάταξης σε άλλο ΝΠΔΔ (άρθρο 154 παρ. 4 ΥπαλλΚωδ).
- οι προηγούμενες αλλαγές στις μεταβατικές διατάξεις συμπεριελάμβαναν και του εκλεγέντες λέκτορες (βλ. άρθρο 7 παρ. 3 του ν. 2083/1992 (ΦΕΚ Α’ 159) «Σε περίπτωση κατά την οποία έχει ολοκληρωθεί κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού η διαδικασία εκλογής ή εξέλιξης μελών Δ.Ε.Π. με τη λήψη σχετικής απόφασης από το οικείο εκλεκτορικό σώμα, τα μέλη Δ.Ε.Π. θεωρούνται ότι ανήκουν ήδη για την εφαρμογή των διατάξεων του νόμου αυτού στη βαθμίδα για την οποία εκλέχθηκαν, ανεξαρτήτως του χρόνου έκδοσης της αντίστοιχης διοικητικής πράξης διορισμού ή εξέλιξης». Βλ. το ίδιο και σε άρθρο 2 παρ. 1 περ. β του ν. 2517/1997 (ΦΕΚ Α’ 160) καθώς και σε άρθρα 31επ. Ν.1268/1982.
Αν ο νέος νόμος πλαίσιο δεν συμπεριλάβει μεταβατικές διατάξεις και για τους υπηρετούντες αλλά και τους εκλεγέντες λέκτορες επί προκηρυχθεισών οργανικών θέσεων, τότε δημιουργείται ζήτημα συνταγματικής νομιμότητας και κύρους του νόμου.
Σχόλιο by ιάκωβος βενιέρης — 31/10/2010 @ 19:02
Καλή η προσπάθεια για αναδιαμόρφωση της παιδείας. Αλλά αν είναι να το κάνουν χειρότερα απο ότι είναι, τι νόημα έχει;
Για εμάς τους εκλεγέντες λέκτορες υπενθυμίζω: ο νόμος 3833/2010 στο άρθρο 10 αναφέρει ότι αναστέλλονται οι διορισμοί πλην αυτών της παιδείας, ασφάλειας κλπ.
Τι έγινε τελικώς; ανεστάλησαν και οι δικοί μας διορισμοί; τους εκλεγέντες τι θα τους κάνουν;
θα μας καταργήσουν;
Δεν το έκαναν στους υπεράριθμους του ΟΣΕ (6.000) και της Ολυμπιακής (άλλοι τόσοι) και θα το κάνουν σε εμάς;;
Δεν βλέπω να ξαναλειτουργεί πανεπιστήμιο απο τις καταλήψεις!
Σχόλιο by Τριπαμπούκης Νικόλαος — 01/11/2010 @ 13:11
Θα αναφερθώ κι εγώ στον νέο βαθμό του Λέκτορα, από μια άλλη σκοπιά όμως:
Το ΠΔ 407/80 δεν προέβλεπε τρόπο επιλογής των διδασκόντων, με αποτέλεσμα αναξιοκρατικές επιλογές, όπως επισημαίνει σε πόρισμά του και ο Συνήγορος του Πολίτη (άρθρο 4 παρ. 6 ν. 3094/2003). Θεωρώ πως στον νέο βαθμό Λέκτορα θα πρέπει να προβλεφθούν αξιοκρατικές διαδικασίες επιλογής.
Επίσης: Το ΠΔ 407/80 προέβλεπε, για προφανείς λόγους, μέγιστο χρόνο διδασκαλίας τρία χρόνια. Πολλά τμήματα και πρυτάνεις παρανομούν διαρκώς, και ας έχει προειδοποιήσει σχετικά το Ελεγκτικό Συνέδρειο (απόφαση 114/06 κλπ). Ο νόμος δεν εφαρμόζεται. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι στο γνωστικό αντικείμενό μου οι τρεις υπάρχουσες θέσεις καλύπτονται από τα ίδια άτομα 7, 7, και 4 έτη. Αν ο νέος βαθμός του Λέκτορα διαγράψει τις παρανομίες αυτές, τότε η ευνοικρατία θα πάρει και νομική κάλυψη. Αυτό πρέπει να αποφευχθεί με μεταβατική διάταξη, για να μην γίνει ο νέος νόμος κολυμβήθρα του Σιλωάμ.
Σχόλιο by Α. Λ. — 02/11/2010 @ 17:10
Αγαπητέ κ. Υφυπουργέ,
Σε σχέση με τις εκλογές μελών ΔΕΠ, το κύριο πρόβλημα δυστυχώς δεν είναι οι διοικητικές αμέλειες, οι οποίες ως ένα σημείο μπορεί να είναι και ανθρώπινο λάθος (μέσα σε αυτή την απίστευτη νομολογία που ορίζει τις εκλογές των μελών ΔΕΠ) αλλά η ποιότητα του εκλεγόμενου μέλους.
Σε αυτή τη διαδικασία δεν θα ήταν πιο δόκιμο να ζητήσετε από κάθε τμήμα να σας αναφέρει στοιχεία όχι τόσο για τις διαδικασίες εκλογής των μελών ΔΕΠ αλλά για τα προσόντα τους. Για παράδειγμα:
1. ΑΡΙΘΜΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ
2. ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΔΕΙΚΤΗΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ
3. ΑΡΙΘΜΟ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
4. ΑΡΙΘΜΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΩΣ ΚΡΙΤΗΣ
5. ΑΡΙΘΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΩΝ ΔΙΑΤΡΙΒΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΡΙΒΩΝ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΕΒΛΕΨΑΝ
6. ΑΡΙΘΜΟ ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΕΓΡΑΨΑΝ
7. ΑΡΙΘΜΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
8. ΑΡΙΘΜΟ ΠΑΡΟΥΣΙΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
9. ΑΡΙΘΜΟ ΩΡΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ/ΕΒΔΟΜΑΔΑ
10. ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΜΕΓΕΘΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ
11. ΑΡΙΘΜΟ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ
12. ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑΣ
13. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
κ.α.
Αφού τα βάλετε στη συνέχεια στη σειρά, ανά τμήμα, ανά βαθμίδα, τότε θα αρχίσετε να έχετε μια πληρέστερη εικόνα για το προσωπικό των πανεπιστημίων.
Σε επόμενη φάση, θα μπορούσε να προχωρήσει η διαδικασία θέσπισης αντικειμενικών κριτηρίων για εξέλιξη στην επόμενη βαθμίδα, η οποία όμως θα είναι κοινή για όλα τα ιδρύματα και τα αντίστοιχα θεματικά αντικείμενα. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορεί κάποιος να εκλέγεται επίκουρος σε ένα πανεπιστήμιο με 1 δημοσίευση και σε ένα άλλο με 50 δημοσιεύσεις.
Η θέσπιση ελάχιστων αντικειμενικών κριτηρίων στην αξιολόγηση του προσωπικού θα περιορίσει σε μεγάλο βαθμό την υποκειμενική αξιολόγηση, την παθογένεια της εξάρτησης μεταξύ της κατώτερης και ανώτερης βαθμίδας, και την ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αξιολόγηση των προσόντων ενός μέλους ΔΕΠ και από διεθνείς κριτές. Είτε είναι διεθνείς οι κριτές είτε δεν είναι, όταν κάποιο μέλος ΔΕΠ εμφανίζει έργο, αυτό (ευτυχώς) δεν κρύβεται. Στην εποχή της ταχύτατης ροής των πληροφοριών, δεν είναι δυνατό να κρυφτεί το αξιόλογο έργο.
Ευχαριστώντας σας για την ευκαιρία να εκφράσουμε τις απόψεις μας θα ήθελα να πώ τα εξής:
1. Διαφωνώ με την κατάργηση του θεσμού της βαθμίδας του Λέκτορα. Νομίζω, ότι η μετατροπή του σε βοηθό καθηγητή, μας φέρνει χρόνια πίσω, και θα επιφέρει ακόμη μεγαλύτερη παθογένεια στις σχέσεις μεταξύ μελών ΔΕΠ. Θα καταλήξουμε να έχουμε μια Ελίτ (μόνιμων) μελών ΔΕΠ που δεν ξέρω και εγώ πότε θα συνταξιοδοτηθούν και χιλιάδες νέους επιστήμονες οι οποίοι θα μπουν σε ένα καθεστώς υποτέλειας. Ακόμη και ηλικιακά να το πάρει κανείς, τι νέο μπορεί να προσφέρει κανείς όταν γίνει 50 ετών? Γιατί τόσο χρονών θα πρέπει να γίνει για να πάρει μια θέση επίκουρου.
2. Θεωρώ αυτονόητη την πρόσληψη των μέχρι τώρα Λεκτόρων σε θέσεις μελών ΔΕΠ, διότι δεν μπορεί ένα σοβαρό κράτος να καταρρίπτει τους κανόνες που το ίδιο έθεσε μέσα σε ένα χρόνο.
3. Από την υπερβολική και κομματικά ελεγχόμενη δημοκρατία, τώρα οδηγούμαστε στο άλλο άκρο, της ολιγαρχικής διοίκησης, το συμβούλιο διοίκησης που αποτελείται από προσωπικότητες διεθνούς εμβέλειας χωρίς να είναι σαφές ποιος αποφασίζει για την επιλογή τους. Νομίζω, ότι όντως χρειάζεται αλλαγή στην διοίκηση των πανεπιστημίων, κρατώντας τα θετικά στοιχεία που υπήρχαν μέχρι τώρα αλλά και αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι η στο ελληνικό πανεπιστήμιο υπάρχουν αρκετοί αξιόλογοι άνθρωποι διεθνούς εμβέλειας, με την απαραίτητη σοφία και στάση ζωής για να καθοδηγήσουν σωστά ένα πανεπιστήμιο. Θεωρώ λοιπόν ότι όλα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας θα πρέπει να ψηφίζουν για την ανάδειξη των οποιοδήποτε οργάνων με μια ίσως μειωμένη ποσόστωση της συμμετοχής τους στο τελικό αποτέλεσμα και λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις διεθνών προσωπικοτήτων ή κριτών. Επίσης, νομίζω ότι εάν τελικά υπάρξει ένα ανώτερο συμβούλιο, θα πρέπει να συμμετέχει ο πρύτανης μαζί με τους αντιπρυτάνεις, ώστε να υπάρχει άμεση σύνδεση του ακαδημαϊκού με το καθαρά διοικητικό τμήμα. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να είναι σαφές ότι το Πανεπιστήμιο δεν είναι μια ιδιωτική επιχείρηση και δεν μπορεί να κινείται εξολοκλήρου με τις ανάγκες και τις επιταγές της αγοράς. Η πρόσληψη μάνατζερ που έχει ως στόχο την δημιουργία πλούτου θα έχει ως αποτέλεσμα τον απόλυτο εκμηδενισμό των επιστημών, οι οποίες για τον ένα ή τον άλλο λόγο, δεν είναι της «μόδας» . Συμφωνώ ότι το πανεπιστήμιο μπορεί να παράγει χρήμα για το κράτος. Όμως, πρέπει να υπάρχει μέτρο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πανεπιστήμιο παράγει γνώση και μόρφωση και ορίζει τις εξελίξεις σε μια κοινωνία. Και αυτό δεν μετράται με αριθμούς και δείκτες.
4. Σε σχέση με την αξιολόγηση των τμημάτων όλα τα κριτήρια είναι καθαρά ποσοτικά. Τίποτε δεν είναι ποιοτικό. Για παράδειγμα, όσο μεγαλύτερο αριθμό αλλοδαπών έχει ένα τμήμα, τόσο καλύτερο τμήμα είναι; Αναρωτιέμαι επίσης γιατί δεν βασίζετε την πρότασή σας στην ήδη υπάρχουσα αξιολόγηση που διεξάγεται στα πανεπιστήμια η οποία βασίζεται όχι μόνο στους αριθμούς αλλά και στις δραστηριότητες του προσωπικού, στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αλλά και τις απόψεις των φοιτητών.
5. Σχετικά με την θέσπιση ανεξάρτητης αρχής χρηματοδότησης της ανώτερης εκπαίδευσης, το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι πώς θα γίνεται η στελέχωση της και από ποιους, αλλά και ποιες θα είναι οι αρμοδιότητές της . Θα μπορεί δηλαδή αυθαίρετα να μειώνει τη χρηματοδότηση σε ένα ίδρυμα;
Σχόλιο by Ε. Κέλλης — 03/11/2010 @ 00:43
Όπως αναφέρεται στο κείμενο, οι στόχοι των προτάσεων προσβλέπουν σε μέλη ΔΕΠ υψηλού επιπέδου. Είναι δεδομένο ότι τα μέλη ΔΕΠ που έχουν εκλεγεί τα τελευταία χρόνια (στην πλειοψηφία τους στη βαθμίδα του Λέκτορα) αποτελούν το καλύτερο ποιοτικά τμήμα των μελών ΔΕΠ των πανεπιστημίων, δεδομένου ότι το πλήθος δημοσιεύσεων και τα λοιπά προσόντα πολύ συχνά υπερτερούν απο τα αντίστοιχα προσόντα παλαιότερων μελών ΔΕΠ οποιασδήποτε βαθμίδας.
Παράλληλα, οι νέοι Λέκτορες παράγουν το μεγαλύτερο έργο στα Πανεπιστήμια και διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο τόσο της έρευνας όσο και της εκπαίδευσης.
Επιθυμώντας λοιπόν (κατά τα λεγόμενα του κειμένου) να αναβαθμίσουμε τα ελληνικά πανεπιστήμια, διώχνουμε το καλύτερο και παραγωγικότερο υλικό?
Δεδομένου ότι οι περισσότεροι Λέκτορες έχουμε αφιερώσει πολλά χρόνια και με εντατικό τρόπο το χρόνο μας στον ακαδημαϊκό χώρο και στερούμαστε επαγγελματικής εμπειρίας για την αγορά εργασίας αλλά και ενδιαφέροντος να εργαστούμε σε χώρο εκτός της έρευνας, είναι λογικό να στραφούμε σε αντίστοιχες θέσεις σε ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια του εξωτερικού. Πολλοί από εμάς άλλωστε αφήσαμε τέτοιες θέσεις στο εξωτερικό, ή δεν αποδεχτήκαμε σχετικές προτάσεις όταν διοριστήκαμε στη βαθμίδα του Λέκτορα στην Ελλάδα.
Έτσι λοιπόν, αυτό που καταφέρνει ο νόμος είναι να ΔΙΩΞΕΙ τους νέους έλληνες επιστήμονες σε φορείς του εξωτερικού και όχι να τους προσελκύσει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Είναι προβαφανές ότι κανείς σοβαρός Λέκτορας δεν θα δεχθεί να επιστρέψει στο καθεστώς του ΠΔ407, ώστε να υπογράφει σύμβαση για 3 μήνες, να μοιράζεται την αμοιβή στα 3 και να εργάζεται 9 μήνες (με την προϋπόθεση ότι θα υπάρχουν πιστώσεις). Όσοι το κάναμε στο παρελθόν το πράξαμε για να συμπληρώσουμε το βιογραφικό μας ή/και για να παραμείνουμε στον ακαδημαϊκό χώρο προκειμένου να διεκδικήσουμε τη θέση του Λέκτορα και προφανώς κερδίζαμε τα ως προς το ζην από άλλη εργασία.
Η απουσία οποιασδήποτε νύξης για μεταβατική διάταξη που να επιτρέπει εντός 3ετίας την κρίση τους για την εκλογή στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή, ώστε να μη φύγει στο εξωτερικό όλος αυτός ο κόσμος, είναι προφανές ότι προσβλέπει όχι στη βελτίωση του Πανεπιστημίου και στην προσέλκυση νέων άξιων επιστημόνων, αλλά πρακτικά στην απόλυση πολύ μεγάλου αριθμού Λεκτόρων με στόχο τη μείωση της μισθοδοσίας στα πανεπιστήμια.
Αλήθεια,
κανείς σας δεν σκέφτηκε πως θα αντιμετωπίσει την ερήμωση των Πανεπιστημίων που προκαλείτε; Ποιος θα αναλάβει την έρευνα και την εκπαίδευση αν διώξετε τους Λέκτορες;
Μήπως μας διώχνετε για να βγούμε στο εξωτερικό, και μετά να ξανάρθουμε ώς έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού; Αν είναι έτσι, τουλάχιστο να μας επιδοτήσετε τα εισητήρια, για εμάς και την οικογένειά που στο μεταξύ δημιουργήσαμε μετά την εκλογή μας όντας γεμάτοι αυτοπεποίθηση ότι ώς άξιοι και εργατικοί επιστήμονες υψηλού επιπέδου δεν θα είχαμε να φοβηθούμε τίποτα σε ένα κράτος αξιοκρατικό.
Ευχαριστούμε.
ΘΘ
Σχόλιο by Θ.Θ. — 05/11/2010 @ 17:44
Είκοσι περίπου ημέρες μετά την θέση του σχεδίου σε διαβούλευση, η συντριπτική πλειοψηφία των σχολίων αφορά στους (διορισμένους ή υπό διορισμό) λέκτορες των ΑΕΙ. Εάν η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου θεωρήσει το φαινόμενο αυτό απλό spamming ή ένδειξη συντεχνιακής λογικής, θεωρώ ότι θα παραβλέπει την ουσία του πράγματος.
Ο προλαλήσας ΘΘ αναδεικνύει εύστοχα, εκτός από την προσωπική πλευρά του προβλήματος και τη θεσμική διάστασή του: Οι εκλεγέντες μετά το 2000 στα ΑΕΙ, εξαιτίας της αυξημένης δυνατότητας πρόσβασης σε μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό αλλά ιδίως του μεγάλου ανταγωνισμού για την κατάληψη θέσης ΔΕΠ, έχουν εξαιρετικά υψηλά τυπικά και ουσιαστικά προσόντα. Δεν είναι ψευδές, και μπορεί άλλωστε το Υπουργείο να το διαπιστώσει με απλούς δειγματοληπτικούς ελέγχους, ότι στις θεωρητικές επιστήμες οι νεοεκλεγόμενοι λέκτορες, ανταγωνιζόμενοι αρκετούς συνυποψηφίους, έχουν συγγράψει αριθμό μονογραφιών και λοιπών δημοσιεύσεων σε περιοδικά με κριτές, μεγαλύτερο από όσες ήταν απαιτούμενο για να εκλεγεί κανείς Επίκουρος (ή ενδεχομένως σε κάποιες περιπτώσεις και Αναπληρωτής) Καθηγητής στο παρελθόν. Αντιστοίχως, στις θετικές επιστήμες, το h index των νεοεκλεγόμενων λεκτόρων θα επαρκούσε στις περισσότερες περιπτώσεις για την εκλογή σε αντίστοιχες ή υψηλότερες βαθμίδες σε καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού και είναι αντιστοίχως συχνά υψηλότερο από όσους εξελέγησαν σε υψηλότερη βαθμίδα παλαιότερα.
Εάν η επαγγελλόμενη μεταρρύθμιση των ΑΕΙ, και η διασφάλιση προσωπικού υψηλού επιπέδου για τα ελληνικά πανεπιστήμια ξεκινά από την εκδίωξη αυτών των ανθρώπων, ή από τον υποβιβασμό τους σε απλούς «βοηθούς διδασκαλίας», αντιλαμβάνεται κανείς ότι το ερώτημα δεν είναι αν είναι δίκαιη η μεταχείριση, 1, 2, 15 ή 2000 ανθρώπων, αλλά εάν αυτό συνάδει ή αντιφάσκει με τις εξαγγελίες του Υπουργείου περί αναβάθμισης.
Ωστόσο, και σε απάντηση όσων σπεύσουν να πρατηρήσουν ότι, στο πλαίσιο μιας διαβούλευσης για θεσμικά ζητήματα είναι άκομψο να προβάλλει ο καθένας τα προσωπικά προβλήματά του, ας μου επιτραπεί να σκιαγραφήσω τον «τύπο» του λέκτορα, ο οποίος ενδέχεται να θιγεί από τη μετρρύθμιση: είναι αυτός ο οποίος ολοκλήρωσε τις σπουδές του, προπτυχιακές και μεταπτυχιακές, και μετά, αντί να αφοσιωθεί στην ένταξή του στην παραγωγή, όπου θα μπορούσε, με τα προσόντα που είχε συγκεντρώσει, να αποτελεί καλά αμοιβόμενο στέλεχος σε μία ιδωτική επιχείρηση, προτίμησε να συνεχίσει να κάνει post-doc έρευνα ή να γράφει δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά. Ακολούθως προτίμησε να εκλεγεί σε θέση του π.δ. 407/1980, μοιραζόμενος μία πίστωση με άλλους δύο ή τρεις συναδέλφους του (πράγμα που το Υπουργείο διαχρονικά «αγνοούσε»), εξελέγη λέκτορας ανταγωνιζόμενος πολλούς συνυποψηφίους (γιατί το Υπουργείο, ενώ αύξανε διαρκώς τους εισακτέους, προκήρυσσε μόνον τις θέσεις των συνταξιοδοτούμενων μελών ΔΕΠ) και μετά την εκλογή του έκανε δωρεάν μαθήματα για 1-2 χρόνια μέχρι να διορισθεί (πράγμα που επίσης το Υπουργείο διαχρονικά «αγνοούσε»). Ήδη τώρα ο χρόνος αναμονής διορισμού υπερβαίνει τα 2 χρόνια (ήδη πέραν των 1000 μελών ΔΕΠ, πολλοί από τους οποίους έχουν εκλεγεί στις αρχές του 2009 είναι αδιόριστοι). Τώρα, το Υπουργείο, στο πλαίσιο της «πρόσδοσης νέας ταυτότητας στην τριτοβάθμια εκπαίδευση», ενδέχεται να αποφασίσει ότι όλοι αυτοί απλώς «έπαιξαν και έχασαν», μπορούν να επιστρέψουν στις ιδιωτικές τους ασχολίες ή να γίνουν βοηθοί, αναμένοντας την προκήρυξη μίας θέσης επίκουρου καθηγητή, μετά την κρίση (άρα μετά από ακόμη 2-3 χρόνια). Το εάν αυτό είναι ένα απλώς «συντεχνιακό πρόβλημα», το καταλείπω στην κρίση των αναγνωστών.
ΥΓ. Το ενδεχόμενο, η σκέψη να είναι ότι μπορεί το ελληνικό κράτος να απαλλαγεί εύκολα και αζημίως από το μισθολογικό βάρος των (υπηρετούντων ή έστω μόνο των 1000 αδιόριστων) λεκτόρων, υπολογίζοντας στο ενδεχόμενο ότι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, σεβόμενοι την προσωπική αξιοπρέπειά τους, ούτε τα Προπύλαια της Ακρόπολης θα καταδεχθούν να καταλάβουν ούτε το ΓΛΚ, αρνούμαι έστω και να το διανοηθώ.
Σχόλιο by ZNT — 06/11/2010 @ 13:02
Συμφωνώ με όσα αναφέρουν οι προηγούμενοι. Εχω εκλεγεί σε θέση λέκτορα και αναμένω διορισμό από τα μέσα του 2009. Νομίζω ότι είναι καιρός να ξεκαθαριστεί από την πλευρά του υπουργείου εάν προτίθεται να προχωρήσει στην πρόσληψή μας. Επίσης να ξεκαθαρστεί ο τύπος του λέκτορα , τον οποίο θα έχουμε στα επόμενα χρόνια. Θα έχουμε λέκτορες νεαρούς συμβασιούχους τύπου ΠΔ 407; Και στους ήδη εκλεγμένους θα προταθεί μια θέση συμβασιούχου για 2 ή 3 χρόνια; Και μάλιστα δίχως πιθανότητα εξέλιξης; Πολλοί ήδη εκλεγμένοι λέκτορες μη διορισθέντες απασχολούνται σε άλλες θέσεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Μήπως θα έπρεπε να επιτραπεί η μερική απασχόληση στη βαθμίδα του λέκτορα για να διευκολυνθεί η παρουσία αυτών των ανθρώπων στο πανεπιστήμιο; Σίγουρα οι λεοεκλεγέντες λέκτορες είναι στη συντρηπτική πλειοψηφία άτομα με πολλές δυνατότητες και προσόντα. Θα αφήσουν όμως τη θέση εργασίας που πιθανών ήδη κατέχουν για να προσφέρουν στο πανεπιστήμιο ως συμβασιούχοι με ορίζοντα 2ή 3 έτη;
Ευχαριστώ για το χρόνο σας
Σχόλιο by Ιωαννης Βαρόης — 06/11/2010 @ 20:24
Νεποτισμός
Τα ελληνικά πανεπιστήμια χαρακτηρίζονται έντονα από το φαινόμενο του Νεποτισμού. Υπάρχουν πολλές σχολές όπου σε 80 Μέλη ΔΕΠ αντιστοιχούν ως και 20 φοιτητές του μεταπτυχιακού και υποψήφιοι διδάκτορες με Α’ βαθμό σχέση συγγένειας! Η άρρωστη αυτή σχέση υποχρεώνει μέλη ΔΕΠ χαμηλής βαθμίδας να προετοιμάσουν τους «γόνους» ενώ αποκλείει άξιους και ικανούς φοιτητές.
Θεωρώ ότι για λόγους ηθικής δεοντολογίας θα πρέπει να μην επιτρέπεται σε υποψήφιους μεταπτυχιακούς και διδακτορικούς φοιτητές η εκπόνηση διατριβής σε εργαστήριο στο οποίο υπάρχει μέλος ΔΕΠ με το οποίο έχουν Α’ βαθμό συγγένειας.
Σχόλιο by CIS — 10/11/2010 @ 12:42
Υπάρχει κάπου η αγγλική έκδοση του κειμένου διαβούλευσης? Πιστεύω βέβαια ότι είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσει κανείς την σημασία του κειμένου όταν δεν γνωρίζει την «ελληνική πραγματικότητα» που σήμερα επικρατεί. Ωστόσο ορισμένοι από εμάς (θέλω να πιστεύω ότι) θα ήθελαν να συζητήσουν το κείμενο με συναδέλφους στο εξωτερικού, οπότε και το αγγλικό κείμενο θα μας ήταν ένα χρήσιμο εργαλείο.
Σχόλιο by Charis — 13/11/2010 @ 22:58
«Το ύψος των μισθών του προσωπικού των ιδρυμάτων καθορίζεται από την πολιτεία, ιδιαίτερα ως προς τα ελάχιστα όρια. Η πολιτεία χρηματοδοτεί το προσωπικό των ιδρυμάτων σύμφωνα με τις προγραμματικές συμφωνίες. Τα ιδρύματα μπορούν να διαμορφώνουν τη δική τους συμπληρωματική πολιτική ώστε να ανταποκρίνεται στις ιδιαίτερες ακαδημαϊκές και επιστημονικές τους ανάγκες προκειμένου να προσελκύουν επιστήμονες υψηλού κύρους ή/και για την παροχή πρόσθετων κινήτρων στο προσωπικό τους.»
Αυτό κατ” αρχήν δεν είναι άσχημο υπό προϋποθέσεις:
1. Ο ελάχιστος μισθός θα πρέπει να τηρεί κάποιες προδιαγραφές. Δεν μπορεί οι καθηγητές να αμείβονται με μισθούς δυσανάλογους σε σχέση με τα προσόντα που απαιτούνται για την κατάληψη της θέσης και τη φύση της εργασίας που καλούνται να επιτελέσουν. Αν για παράδειγμα θεωρηθεί ως αναφορά ο μισθός ενός διοικητικού υπαλλήλου=Μ, τότε προτείνω η αναλογία να έχει ως εξής: Λέκτορας: 2,5Μ, Επίκουρος καθηγητής 3Μ, Αναπληρωτής καθηγητής 4Μ, Καθηγητής 5Μ. Ως μισθός εννοείται εδώ το σύνολο των αποδοχών που καταβάλλονται. Πιστεύω ότι μια τέτοια κατανομή είναι δίκαιη και δε θα προκαλέσει αντιδράσεις, δεδομένου ότι αυτή τη στιγμή οι μισθοί των μελών ΔΕΠ και ΕΠ είναι ήδη πάρα πολύ χαμηλοί και δυσανάλογοι για την αντίστοιχη θέση.
2. Η παροχή πρόσθετων κινήτρων θα πρέπει να γίνεται με αλγοριθμικό τρόπο, διαφανή έτσι ώστε να μην υπάρχουν φαινόμενα διαπλοκής, τα οποία δυστυχώς δε λείπουν από την Ελληνική πραγματικότητα.
Σχόλιο by Δημήτρης Τριανταφυλλίδης — 15/11/2010 @ 13:42
Αυτο το οποιο πρεπει να κανει το υπουργειο ειναι καθαρισει την κατασταση στα ΑΕΙ. Οπως πολυ σωστα λεει ενας φιλος πιο πανω εχουμε φτασει στο σημειο πολλοι νεοι επιστημονες, που ερχονται κυριως απο το εξωτερικο, να εχουν βιογραφικα που πληρουν τα προσοντα μεχρι και για θεση επικουρου και να μην μπορουν να παρουν θεση λεκτορα επειδη το «συστημα» αυτοσυντηρείται προωθωντας τους περιφημους «εσωτερικους» υποψηφιους.
Σχόλιο by ΔΦ — 17/11/2010 @ 11:41
Στις Πολυτεχνικές Σχολές αλλά και σε σχολές θετικών/εφαρμοσμένων επιστημών η εργαστηριακή εξάσκηση των φοιτητών είναι προϋπόθεση για την ολοκλήρωση ενός μαθήματος. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πολλές έρευνες και διαπρεπείς επιστήμονες έχουν αποδείξει την αξία της πρακτικής εξάσκησης για παράδειγμα στους φοιτητές πολυτεχνικών σχολών αλλά και των επιπλέον ευεργετημάτων που προκύπτουν από την εργαστηριακή εξάσκηση για τους φοιτητές στο επίπεδο της κοινωνικοποίησής τους και της καλλιέργειας της προσωπικότητάς τους γενικότερα (βελτίωση προσωπικών ικανοτήτων εργασίας σε ομάδα, βελτίωση επικοινωνίας, βελτίωση ικανότητας επίλυσης προβλημάτων, κλπ). Το έργο της εφαρμοσμένης εργαστηριακής εξάσκησης έχει ανατεθεί στα μέλη του Ειδικού & Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού και ειδικότερα στα μέλη του κλάδου ΙΙ. Αν και ο ρόλος είναι σημαντικός, τα προσόντα των μελών του κλάδου αξιόλογα, η προσπάθεια που καταβάλλεται μεγάλη όταν για παράδειγμα ένα 2ωρο μάθημα έχει εβδομαδιαίως εργαστήρια που ξεπερνούν τις 8 ώρες, εντούτοις ουδέποτε σε κάποιο έγγραφο ή αναφορά του υπουργείου τονίστηκε η σημασία της πρακτικής εργαστηριακής άσκησης των φοιτητών πολύ δε περισσότερο του έργου αυτού που μια κοινότητα ανθρώπων άκρως εξειδικευμένων επιστημονικά προσφέρει στα ελληνικά πανεπιστήμια. Μάρτυρες της διαπίστωσης αυτής γινόμαστε για άλλη μια φορά μέσω του κειμένου της διαβούλευσης, όπου όλοι οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια (και τα μέλη ΕΕΔΙΠ), αντιμετωπιζόμαστε ως η παρωνυχίδα του συστήματος της Γ’βάθμιας εκπαίδευσης. Και ένα τελευταίο. Αν στην Β΄βάθμια εκπαίδευση ένα εργαστηριακό μάθημα προϋποθέτει την παρουσία 2 καθηγητών για αριθμό μαθητών άνω των 15, αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον στην Β’βάθμια εκπαίδευση υπάρχει μια ευαισθησία.
Σχόλιο by Λ. Κρασαδάκη — 17/11/2010 @ 19:21
Και το αντίστροφο συμβαίνει σε κάποια τμήματα, δηλαδή να προτιμούν επί τούτου υποψήφιους από το εξωτερικό και να μην καταδέχονται όσους έχουν κάνει σπουδές στην Ελλάδα. Αν είναι έτσι να τα σταματήσουμε τα διδακτορικά στην Ελλάδα και να πηγαίνουν όλοι έξω. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει αξιοκρατία και ίσες ευκαιρίες για όλους. Δεν πιστεύω ότι η λύση είναι υποχρεωτικά οι κριτές από το εξωτερικό. Και αυτοί μπορεί να προωθούν τους δικούς τους ή να έχουν υποχρεώσεις σε καθηγητές από την Ελλάδα και να επηρεάζονται. Το θέμα είναι οι κριτές να επιλέγονται έτσι ώστε να είναι ανεπηρέαστοι. Ίσως θα ήταν καλή ιδέα να μην είναι οι κριτές μόνον υψηλόβαθμοι καθηγητές, αλλά να συμμετέχουν και από τις χαμηλότερες βαθμίδες που δεν έχουν προλάβει ακόμη να «ενσωματωθούν» στο σύστημα.
Σχόλιο by Δημήτριος Τριανταφυλλίδης — 17/11/2010 @ 22:00
Πιστεύω ότι θα πρέπει το κείμενο να βελτιωθεί και όσον αφορά το θέμα του διαχωρισμού των ιδρυμάτων σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Εφόσον πλέον πρόκειται για ενιαία τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα πρέπει ο όρος που θα χρησιμοποιείται να είναι κοινός, δηλ. ΑΕΙ. Επίσης, δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που δίνεται η δυνατότητα στα ΤΕΙ να επιβλέπουν μεταδιδακτορικές σπουδές, να μην μπορούν να επιβλέπουν διδακτορικά. Ας αναλογιστεί κανείς ότι την τελευταία δεκαετία τα προσόντα κατάληψης θέσης ΕΠ είναι αντίστοιχα με αυτά για την κατάληψη θέσης ΔΕΠ. Επομένως, τι διαφορά μπορεί να προκύπτει στην επίβλεψη αν αυτή γίνει στο ένα ίδρυμα ή στο άλλο, τη στιγμή που ο ίδιος επιβλέπων θα μπορούσε να είναι καθηγητής είτε σε πανεπιστήμιο είτε σε ΤΕΙ; Εφόσον είναι επιθυμητό τα ιδρύματα να παράγουν έρευνα και το ερευνητικό κύτταρο είναι εκ των πραγμάτων ο μεταπτυχιακός φοιτητής (μάστερ ή διδακτορικό) αυτή η δυνατότητα είναι ζωτικής σημασίας για τα ΤΕΙ.
Σχόλιο by Δημήτρης Τριανταφυλλίδης — 19/11/2010 @ 15:09
Μερικά πρώτα σχόλια-προτάσεις…
1. Ο Πρύτανης να συνεχίσει να εκλέγεται, αλλά από τη στενή ακαδημαϊκή κοινότητα, δηλ. μόνο από τα μέλη ΔΕΠ, χωρίς φοιτητές και διοικητικούς.
2. Το Συμβούλιο να εκλέγεται από τη διευρυμένη ακαδ. κοινότητα (ΔΕΠ+φοιτητές+διοικητικούς). Υποψηφιότητα υποβάλλουν όσοι/-ες πληρούν καθορισμένα minimum κριτήρια.
3. Τα μέλη ΔΕΠ της Ελλάδας να μπορούν να υπηρετούν και σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπως ακριβώς προτείνεται για αυτούς από το εξωτερικό, που μπορούν να υπηρετούν και στην Ελλάδα. Πρόκειται για ζήτημα ισότητας αντιμετώπισης.
4. Οι μισθοί των μελών ΔΕΠ να εξισωθούν με των Δικαστικών. Σε κάθε βαθμίδα να ορισθεί κεντρικά ένα εύρος απολαβών-οικονομικών βαθμίδων προφανώς συνδεδεμένων με τις ακαδ. βαθμίδες (βρετανικό μοντέλο). Η ένταξη σε οικονομική βαθμίδα να γίνεται βάσει αξιολογικών κριτηρίων που καθορίζει και δημοσιεύει το κάθε Πανεπιστήμιο (Συμβούλιο) και ισχύουν ενιαία και χωρίς δυνατότητα “ερμηνειών’. Η αξιολόγηση για ένταξη σε οικονομική βαθμίδα να γίνεται περιοδικά, πχ ανά τριετία, ή όταν το ζητήσει το μέλος ΔΕΠ.
5. ΒΑΣΙΚΗ έλλειψη είναι η θεσμοθέτηση ερευνητικών βαθμίδων (Research Assistant (για Υποψ.διδάκτορες), Research Associate (για Μεταδιδακτορικούς), Research Fellow (για ερευνητική καριέρα)). Έτσι, δεν θα διακόπτεται η συνέχεια της έρευνας λόγω περιστασιακής έλλειψης ανταγωνιστικών ερευνητικών προγραμμάτων που αναπόφευκτα συμβαίνει εξ ορισμού, και θα ενισχυθεί η διάχυση των αποτελεσμάτων στην ελληνική οικονομία.
6. Είναο προφανές ότι πρέπει να θεσπισθούν μεταβατικές διατάξεις για τους λέκτορες, ώστε η Διοίκηση να δείξει συνέχεια-συνέπεια.
… συνεχίζεται εντός των επομένων ημερών
Σχόλιο by Γ.-Χ. Βοσνιάκος — 20/11/2010 @ 23:24
Είμαι και εγώ ένας λέκτορας σε αναμονή διορισμού.
Δεν είμαι γόνος και αγωνίστηκα σκληρά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για να φτάσω στο σημείο να διεκδικήσω και να εκλεγώ σε μια πανεπιστημιακή θέση, με βιογραφικό που όπως οι προηγούμενοι συνάδελφοι εύστοχα παρατήρησαν, θα ήταν αρκετό πριν 5 χρόνια να διεκδικήσει θέση αναπληρωτή καθηγητή.
Δεν έμεινα στο εξωτερικό παρά την δυνατότητα που μου δόθηκε ορμόμενος απο την αγάπη στην χώρα μου και την επιθυμία προσφοράς σε αυτήν. Είναι απέραντα απογοητευτικό να σε πληγώνει η χώρα σου με αυτόν τον τρόπο και να σε κάνει να αναρωτιέσαι και να αμφισβητείς την ορθότητα και την λογική των επιλογών σου.
Συγχρόνως απορείς με το σκεπτικό αυτών που συνέλαβαν μια τέτοια ιδέα που θα οδηγήσει σε αναμφισβήτητη υποβάθμιση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, στερώντας στους υπο διορισμό εκλεχθέντες λέκτορες αναφαίρετα δικαιώματα τους και χρόνια σκληρής δουλειάς απο την ζωή τους.
Ελπίζω να πρυτανεύσει η λογική και να υπάρξει μεταβατική διάταξη για μας που δεν είμαστε απλά νούμερα σε ένα προυπολογισμό αλλά επιστήμονες και οικογενειάρχες που επενδύσαμε με αφοσίωση σε μια πανεπιστημιακή καριέρα.
Σχόλιο by Ιωάννης Χατζηιωάννου — 22/11/2010 @ 15:52
Αντιγράφω απο τη σελίδα του Υφυπουργού καθηγ. κ. Πανάρετου:
http://www.panaretos-opengov.eu/?p=3720
«Εκκρεμείς Διορισμοί Μελών ΔΕΠ
15 / 11 / 2010
Μετά από συνάντηση με τον Υφυπουργό Οικονομικών Φ. Σαχινίδη διατέθηκαν πιστώσεις για τον διορισμό εντός του 2010, 300 μελών ΔΕΠ που εκκρεμούν.
Πιστώσεις για τις υπόλοιπες θέσεις που εκκρεμούν θα δοθούν σε δύο φάσεις. Την άνοιξη του 2011 και τον Αύγουστο του 2011″
Ελπίζω αυτη η ανακοίνωση να συνεπάγεται και διευκρίνιση-δέσμευση ότι θα διοριστούν οι εκλεγέντες λέκτορες και σε κάθε περίπτωση θα αντιμετωπισθούν στη μεταβατική διάταξη όπως οι διορισμένοι.
Άλλωστε και εμείς αν και αδιόριστοι, ήδη υπηρετούντες είμαστε στο Πανεπιστήμιο, στο βαθμό που προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας αμισθί.
Σχόλιο by ιάκωβος βενιέρης — 22/11/2010 @ 20:59
θεωρώ αυτό το πιο σημαντικό και ανεπανόρθωτο σφάλμα που επιχειρείται, το σύνολο των προτάσεων αποβλέπει στην έρευνα, στην αυτοχρηματοδότηση, στις δημοσιεύσεις. Δυστυχώς η κυβέρνηση κάνει ένα σφάλμα το οποίο συχνά κάνουν και αρκετοί πανεπιστημιακοί με μεγάλη επιστημονική εξειδίκευση αλλά με περιορισμένη μόρφωση και παιδεία:
Το αντικείμενο της διαβούλευσης είναι η τριτοβάθμια εκπαίδευση (εκτός εάν απατώμαι) και όχι τα ερευνητικά ινστιτούτα. Αδυνατώ να αντιληφθώ το λόγο να μετατρέψουμε τα ΑΕΙ σε ερευνητικά ινστιτούτα, για τα οποία τα κύρια κριτήρια αξιολόγησης είναι α) τα έσοδα από τα προγράμματα και την έρευνα, β) η παραγωγή δημοσιεύσεων. Τελικά, ποιος είναι ο ρόλος ενός πανεπιστημίου; Είναι μόνο η έρευνα και η εξεύρεση πόρων ή μήπως ο βασικός ρόλος ενός πανεπιστημιακού είναι η εκπαίδευση των φοιτητών για να είναι σε θέση να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του τόπου; Προφανώς και τα υπόλοιπα κριτήρια είναι σημαντικά και αναπόσπαστο μέρος του ρόλου του πανεπιστημιακού, αλλά τελικά μόνο αυτά προβάλλονται και ο ρόλος της εκπαίδευσης υποβαθμίζεται.
Εγώ ως φοιτητής ήμουν τυχερός να βρίσκομαι στο ακροατήριο ορισμένων μεγάλων «δασκάλων», οι παλαιότεροι μου είχαν την τύχη να είναι φοιτητές πολύ σημαντικών ανθρώπων που τίμησαν με το ήθος, τη μόρφωση και το ακαδημαϊκό τους έργο τον τόπο μας. Όμως εμείς δεν θέλουμε τέτοιους. θέλουμε ανθρώπους που να μπορούν να φέρουν χρήμα στο πανεπιστήμιο, να «παράγουν» μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων (πολύ συχνά κενά περιεχομένου, με επαναλήψεις προηγούμενων εργασιών και επομένως ακατάλληλα για δημοσίευση, αλλά είναι γνωστός ο ρόλος των γνωριμιών ακόμη και σε επιστημονικά περιοδικά με υψηλό impact factor).
Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο Παπαγεωργίου όπως και άλλοι έλληνες επιστήμονες που τίμησαν τον τόπο μας είχαν για την εποχή τους μικρό αριθμό δημοσιεύσεων. Να θεωρήσω ότι αν ήταν σήμερα ανάμεσά μας θα έπρεπε να τους διώξουμε από το πανεπιστήμιο γιατί δεν είναι paper-ολάγνες? Αντίστοιχα ισχύουν και για τις πατέντες. Υπάρχουν ορισμένες που έχουν συμβολή στην επιστήμη, αλλά υπάρχουν και επιστήμονες και δεκάδες πατέντες που δεν χρησιμοποιούνται από κανέναν. Προφανώς, αυτοί με τις πολλές άχρηστες πατέντες πλεονεκτούν αυτού με τη μία που συμβάλει στην πρόοδο της επιστήμης.
Ένας γιατρός/μηχανικός με πολλές δημοσιεύσεις που όμως είναι ανίκανος (ή αποφεύγει συστηματικά) να μεταφέρει στους φοιτητές του και στους ασθενείς του τις γνώσεις του προφανώς είναι αυτός που η αξιολόγηση θα τιμήσει, ενώ τον γιατρό/μηχανικό με τις λίγες δημοσιεύσεις που γεμίζει το ακροατήριο και μεταδίδει τη γνώση του στους αυριανούς συναδέλφους του η αξιολόγηση θα τον θεωρήσει ως αποτυχημένο.
Όντως τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν βρίσκονται στη λίστα με τα «πρώτα» πανεπιστήμια. Αυτή είναι όμως η μισή πραγματικότητα. Η άλλη μισή κρύβεται σκοπίμως, και είναι ότι τα «πρώτα» πανεπιστήμια έχουν ισχυρότατη χρηματοδότηση από κυβερνήσεις (δικές τους ή άλλες, όπως οι έδρες «Μακεδονικών Σπουδών» στις ΗΠΑ ή στη Βρετανία), την πολεμική, διαστημική και φαρμακευτική βιομηχανία (στα κράτη που έχουν τέτοιες βιομηχανίες) ή ακόμη και σε υψηλότατα δίδακτρα που καταβάλλουν οι φοιτητές. Αλήθεια πιστεύετε ότι με τις «μεταρυθμίσεις» που προτείνετε θα μπούμε σε αυτή τη λίστα?
Αν δηλαδή έρθει ο καθηγητής από τις ΗΠΑ, πάρει ένα παχυλό μισθό για να πατάει 2-3 εβδομάδες το χρόνο θα βελτιωθούν οι σπουδές μας; Μήπως οι «σοφοι» σύμβουλοί σας που το προτείνουν έχουν στο μυαλό τους τον εαυτό τους όταν προτείνουν τέτοια μέτρα; Να κάνουν τις διακοπές τους στον τόπο καταγωγής τους βγάζοντας και μερικά επιπλέον χιλιάρικα;
Τέλος, ομολογώ ότι με ενόχλησαν τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών σε φιλοκυβερνητικές εφημερίδες (Το Βήμα της Κυριακής 21/11/2010), στα οποία οι πανεπιστημιακοί κατηγορούνται ότι διαχειρίζονται τεράστια κοινοτικά κονδύλια. Μπορεί να είμαι προκατειλημμένος, αλλά αυτά τα άρθρα τα θεωρώ ενορχηστρωμένη επίθεση στο πανεπιστήμιο. Όχι γιατί οι πανεπιστημιακοί είναι τίμιοι (είναι όσο τίμιοι είναι και τα υπόλοιπα λειτουργήματα και επαγγέλματα) αλλά γιατί αυτά τα κονδύλια τα διεκδικούν και τα κερδίζουν οι ίδιοι από την ευρωπαϊκή ένωση, έπειτα από σκληρή αξιολόγηση και δεν τους τα δίνουν ως κεκτημένο δικαίωμα. Αντί να πούμε μπράβο σε αυτούς που φέρνουν με την αξία τους πόρους στη χώρα μας, τους κατακρίνουμε γιατί διαχειρίζονται αυτούς τους πόρους. Είτε οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι είναι εντελώς ανίδεοι για τα προγράμματα των πανεπιστημίων, είτε (το πιο πιθανό, δεν μπορώ να πιστέψω ότι είναι τόσο άσχετοι) οι πανεπιστημιακοί δέχονται λάσπη με την ευκαιρία της διαβούλευσης.
Το άλλο που ακούστηκε και σε πολλά κανάλια είναι ότι η χρηματοδότηση θα συνδεθεί με τον αριθμό των αποφοίτων!!! Οπότε όλοι θα παίρνουν πτυχίο, ακόμη και αυτός που πέρασε σε ΤΕΙ με βαθμό ίσο με τη μονάδα, αλλιώς τα ιδρύματα θα χάνουν πόρους. Αυτό μάλιστα, είναι όντως αναβάθμιση της παιδείας.
Ζητώ συγνώμη για την πολυλογία, αλλά νομίζω ότι τα παραπάνω θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη (αν και μάλλον μεταξύ μας τα λέμε). Το πιο ειλικρινές για το υπουργείο θα ήταν να έλεγε ότι αδυνατεί να πληρώσει για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τα αφήνει όλα στην τύχη τους και στους κανόνες της αγοράς και όχι να προσπαθεί πίσω από την ταμπέλα της αναβάθμισης να κρύψει την προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων και υιοθέτησης των κανόνων που ακολουθούν πανεπιστήμια με ισχυρότατες χρηματοδοτήσεις και με μισθούς και οικονομικά κίνητρα που επιτρέπουν στα μέλη τους να ασκούν απρόσκοπτα και με ζήλο το έργο τους.
Σχόλιο by Γ.Κ. — 24/11/2010 @ 01:47
Σκόπιμο πάντως θα είναι, σε κάποια φάση, να παραδοθεί προς διαβούλευση ένα πληρέστερο κείμενο, με λεπτομερέστερη καταγραφή των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων. Επί του παρόντος, πολλές από τις κατευθύνσεις των προτάσεων είναι αδιαμόρφωτες ή απλές σκέψεις, με αποτέλεσμα πολλές παρατηρήσεις να βασίζονται σε απλή φημολογία ή να συνιστούν εν τέλει απλή καταγραφή σκέψεων των συμμετεχόντων στη διαβούλευση, χωρίς «διάλογο» με τις προτάσεις του Υπουργείου. Εάν υπάρξει λεπτομερέστερο κείμενο, αντί για παράλληλους μονολόγους θα μπορέσει να ασκηθεί συγκεκριμένη κριτική και να επισημανθούν βελτιώσεις. Αντιθέτως, εάν από το υπάρχον στάδιο μεταβούμε απότομα σε τελικό κείμενο νομοσχεδίου, με τις αντίστοιχες, πολύ περιορισμένες προθεσμίες προς υποβολή σχολίων που έχουν παρατηρηθεί σε άλλα ν/σ, δε νομίζω ότι η πολύμηνη διαβούλευση θα έχει συνεισφέρει κάτι ουσιαστικό.
Σχόλιο by ZT — 26/11/2010 @ 01:26
πιστευω πως ειναι καλυτερα να φτιαξουμε το μηχανογραφικο μας τον Ιουλιο,γιατι τοτε θα ξερουμε ποσα μορια βγαλαμε απο τις εξετασεις και θα προσπαθησουμε να επιλεξουμε την καταλληλη σχολη που μας ταιριαζει…..
Σχόλιο by κλειώ — 27/11/2010 @ 15:22
Ένα κείμενο διαβούλευσης για να πληροί τους στόχους του θα πρέπει, εκτός από μια γενική καταγραφή, αποτίμηση της κατάστασης και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα να παρουσιάζει ξεκάθαρα ορισμένες βασικές αρχές τις οποίες υιοθετεί η προτεινόμενη μεταρρύθμιση. Τα προβλήματα θα είναι ιεραρχημένα και θα πρέπει να γίνει διάλογος ώστε να επιτευχθεί η μέγιστη δυνατή συναίνεση. Μετά τις βασικές αρχές θα πρέπει να παρουσιάζονται συγκεκριμένες προτάσεις οι οποίες θα υλοποιούν τις πιο σημαντικές από τις βασικές αρχές. Είναι σημαντικό για το διάλογο, η διατύπωση των προτάσεων να είναι τέτοια ώστε να τον επιτρέπει αλλά και να μην αφήνει περιθώρια για συνειδητές ή ασυνείδητες στρεβλώσεις.
Ο νέος νόμος για την τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να εξυπηρετεί δύο κεντρικούς στόχους:
την μετεξέλιξη του μαζικού πανεπιστήμιου σε ποιοτικό, αλλά με μαζικά χαρακτηριστικά
την λειτουργία του με βάση την αυτοτέλεια και αυτοδιοίκηση.
Θα πρέπει να προβλέπει μόνο τις βασικές αρχές λειτουργίας των ιδρυμάτων και σε πολύ περιορισμένο βαθμό συγκεκριμένες εξειδικεύσεις αυτών, οι οποίες όμως δεν θα έρχονται σε αντίθεση με τις βασικές αρχές.
Ειδικότερα θα πρέπει να αναφέρεται σε τρεις ενότητες θεμάτων.
1. Δομές διακυβέρνησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
2. Δημόσια χρηματοδότηση
3. Ακαδημαϊκό προσωπικό
Οι βασικές αρχές που πρέπει να αποτελούν τη βάση του προτεινόμενου διαλόγου στα πλαίσια των τριών ενοτήτων είναι:
Δομές διακυβέρνησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
Κατοχυρώνεται η αυτοτέλεια και η αυτοδιοίκηση των Α.Ε.Ι. με την εισαγωγή του ποιοτικού κριτηρίου εντός του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος. Το κράτος, με το Εθνικό Συμβούλιο Ανώτατης Εκπαίδευσης, ασκεί επιτελικό έργο και διασφαλίζει τη διαφάνεια και τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Αρμοδιότητες που είναι σήμερα στην ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας, μεταφέρονται με αποκλειστική ευθύνη στους φορείς διοίκησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Τα διάφορα τριτοβάθμια ιδρύματα μπορούν να λειτουργούν με διαφορετικότητα, στα πλαίσια του δικού τους εσωτερικού κανονισμού, σε θέματα όπως: η διαμόρφωση των οργάνων διοίκησης, ρυθμίσεις που αφορούν τα προγράμματα σπουδών, τις διαδικασίες επιλογής των μελών ΔΕΠ, κ.α. Ειδικότερα τα θέματα που θα καθορίζονται από τους εσωτερικούς κανονισμούς αφορούν: τις διαδικασίες επιλογής του πρύτανη, τον τρόπο συγκρότησης της συγκλήτου (αριθμός μελών, τρόπος επιλογής), τη συμμετοχή των φοιτητών και των άλλων ομάδων εργαζομένων, τις αποκλειστικές αρμοδιότητες της συγκλήτου και του πρύτανη, τον τρόπο συγκρότησης του οργάνου διαβούλευσης και λογοδοσίας (αριθμός μελών – ακαδημαϊκών και μη), αποκλειστικές και μη αρμοδιότητές του κ.α.
Αναφορικά με τα όργανα διοίκησης των ιδρυμάτων ο νόμος θα πρέπει να περιλαμβάνει ορισμένες αρχές λειτουργίας όπως π.χ. η διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα, η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων στις σχολές και στα όργανα αυτών που είναι η κοσμητεία και ο κοσμήτορας κ.α. Στο επίπεδο της εξειδίκευσης θα πρέπει να προβλέπει τη θέσπιση δύο οργάνων: της συγκλήτου και του φορέα διαβούλευσης και λογοδοσίας, στον οποίο θα συμμετέχουν εκπρόσωποι του ιδρύματος και της τοπικής κοινωνίας.
Δημόσια χρηματοδότηση
Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων γίνεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό σύμφωνα με ένα μαθηματικό τύπο που ισχύει για όλα τα ιδρύματα. Το υπόλοιπο θα κατανέμεται με βάση στόχους και συγκεκριμένους ποιοτικούς δείκτες που θα τίθενται σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο και θα πηγαίνει στα ιδρύματα που τους επιτυγχάνουν. Οι παράγοντες που διαμορφώνουν το μαθηματικό τύπο και οι ποιοτικοί δείκτες και στόχοι θα είναι προϊόν διαλόγου της πολιτείας με τα ιδρύματα. Η χρηματοδότηση θα προϋποθέτει συγκεκριμένες διαδικασίες αξιολόγησης και πιστοποίησης. Οι συμφωνίες που θα προκύπτουν θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα συναινετικών διαβουλεύσεων μεταξύ των θεσμικών εταίρων.
Τα ιδρύματα καταρτίζουν πολυετείς προγραμματισμούς για την ανάπτυξή τους, οι οποίοι αποτελούν αντικείμενο διαβούλευσης με την τοπική κοινωνία και προϊόντα λογοδοσίας σε αντίστοιχα όργανα.
Ακαδημαϊκό προσωπικό
Οι ρυθμίσεις που αφορούν θέματα διαδικασιών επιλογής των μελών ΔΕΠ ή εξέλιξης, αποτελούν θέματα των εσωτερικών κανονισμών. Στο επίπεδο των κεντρικών ρυθμίσεων, μέσω του νόμου, μπορούν να συμπεριλαμβάνονται μόνο δύο θέματα: ο αριθμός των βαθμίδων των μελών ΔΕΠ και η πρόβλεψη της κατοχύρωσης της μέγιστης δυνατής διαφάνειας και αξιοκρατίας. Αυτό μπορεί να υλοποιείται με την χρήση κριτών και εκτός Ελλάδος.
Ειδικά θέματα
Κατοχυρώνεται η δυνατότητα κινητικότητας των φοιτητών εντός της Ελλάδας και το κάθε ίδρυμα διαμορφώνει τις δικές του προϋποθέσεις.
Οι ρυθμίσεις που αφορούν τα προγράμματα σπουδών, προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, είναι αποκλειστικά θέματα των εσωτερικών κανονισμών των ιδρυμάτων. Η πολιτεία σε συνεργασία με τα ιδρύματα καθορίζει με ειδικό νόμο τα θέματα που αφορούν τον τρόπο εισαγωγής των μαθητών σ΄ αυτά.
Προτάσεις εξειδίκευσης βασικών αρχών.
Οι προτάσεις που παρουσιάζονται στη συνέχεια, κυρίως αποτελούν θέματα των εσωτερικών κανονισμών. Ο διάλογος όμως ο οποίος θα γίνει εκτιμούμε ότι θα μπορούσε να τις συμπεριλάβει, ώστε να γίνουν πιο διακριτές οι οποίες διαφοροποιήσεις.
Ο νέος νόμος και οι εσωτερικοί κανονισμοί θα πρέπει να εξειδικεύουν θέματα όπως:
1. Η διοίκηση των ΑΕΙ. Είναι κοινά αποδεκτό, κεντρικό σημείο σε όλα τα προεκλογικά προγράμματα των υποψήφιων πρυτανικών σχημάτων, ότι το σύστημα διοίκησης δεν είναι ούτε δημοκρατικό ούτε αποτελεσματικό. Δεν προάγει τη διαφάνεια στην οικονομική διαχείριση και είναι δυσλειτουργικό για τα μεγάλα πανεπιστήμια. Με βάση ορισμένες γενικές αρχές λειτουργίας, θα πρέπει να προτείνουμε ένα νέο μοντέλο διοίκησης. Τα ιδρύματα πρέπει να συγκροτούνται διοικητικά με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν με επιτυχία σειρά αρμοδιοτήτων, που θα μεταφερθούν από το Υπουργείο σ΄ αυτά. Η διαφάνεια και η αποτελεσματικότητα, ο προγραμματισμός και η ιεράρχηση στόχων, πρέπει να είναι οι προτεραιότητες στη νέα δομή. Σειρά αρμοδιοτήτων πρέπει να μεταφερθεί στις κοσμητείες των σχολών. Η πολυπληθής σύγκλητος πρέπει να αντικατασταθεί με όργανο μικρότερο, μέγιστο 30 μελών, του οποίου η ακριβής σύνθεση θα περιγράφεται στον εσωτερικό κανονισμό του κάθε ιδρύματος. Σε ιδρύματα όπως το ΑΠΘ μπορεί να αποτελείται από τους κοσμήτορες, αριθμό προέδρων τμημάτων, εκπροσώπους των φοιτητών και του λοιπού προσωπικού. Η συμμετοχή των φοιτητών μπορεί να οριστεί σε ποσοστό 10%, ενώ ένα 5% θα αντιστοιχεί στο λοιπό προσωπικό. Οι πρόεδροι των τμημάτων και οι κοσμήτορες εκλέγονται αποκλειστικά από τα μέλη ΔΕΠ. Στα πλαίσια των εσωτερικών κανονισμών μπορεί να δίνεται η δυνατότητα εκλογής αντιπρύτανη υπεύθυνου για τη φοιτητική μέριμνα αποκλειστικά από τους φοιτητές. Ο πρύτανης, με θητεία, θα εκλέγεται από διευρυμένο όργανο μελών ΔΕΠ. Στην περίπτωση του ΑΠΘ μπορεί να είναι οι κοσμήτορες και οι πρόεδροι των τμημάτων. Η εκλογή γίνεται μετά από ειδική διαδικασία ακρόασης και κρίσης των υποψηφίων. Το όργανο εκλογής, με ειδική πλειοψηφία, μπορεί να παύει από τα καθήκοντά του τον εκάστοτε πρύτανη. Η συμμετοχή των φοιτητών στις γενικές συνελεύσεις των τμημάτων και των σχολών εναρμονίζεται με αυτή της συγκλήτου. Ο θεσμός των αντιπρυτάνεων καταργείται, με αναβάθμιση των αντίστοιχων διευθυντών σε επίπεδο διοίκησης.
2. Φορέας διαβούλευσης και λογοδοσίας. Ίδρυση οργάνου Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανά Περιφέρεια, όπου θα συμμετέχουν μέλη των συγκλήτων των ΑΕΙ/ΤΕΙ της περιφέρειας, εκπρόσωποι των παραγωγικών και κοινωνικών θεσμικών εταίρων και προσωπικότητες. Η ακριβής σύνθεση των οργάνων είναι προϊόν διαλόγου των ιδρυμάτων με την περιφέρεια. Οι βασικές αρμοδιότητές του θα είναι: η συμμετοχή στην εκπόνηση των στρατηγικών επιχειρησιακών σχεδίων των ιδρυμάτων της περιφέρειας, η έκφραση γνώμης για την ίδρυση, συγχώνευση και κατάργηση τμημάτων, η κατάρτιση πρότασης χρηματοδότησης προς τα όργανα της Περιφέρειας, καθώς και η εξεύρεση πρόσθετων πόρων. Θα αξιολογεί τη διοίκηση του ιδρύματος σε ετήσια βάση αναφορικά με την επίτευξη των στόχων που είχαν τεθεί στους τετραετείς προγραμματισμούς ανάπτυξης του ιδρύματος. H ίδρυση Τμημάτων θα πραγματοποιείται με γνώμονα το συμφέρον της κοινωνίας και τους στρατηγικούς σχεδιασμούς της χώρας και των επενδύσεων.
3. Η κινητικότητα των φοιτητών σε θεσμοθετημένα προγράμματα σπουδών. Το κάθε ίδρυμα, σχολή και τμήμα θα ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την κινητικότητα χωρίς να δίνεται η δυνατότητα προπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών σε ατομική βάση. Στα πλαίσια ενός νέου συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η κάθε σχολή μπορεί να εξετάσει τη δυνατότητα, στα πλαίσια της κινητικότητας, θέσπισης ενιαίου προγράμματος σπουδών για το πρώτο έτος. Τα τμήματα έχουν την ευθύνη των προγραμμάτων σπουδών. Παράλληλα η ανανέωση και ο εκσυγχρονισμός των προγραμμάτων σπουδών, θα πρέπει να είναι ένα διαρκές και μόνιμο μέλημα για το σύγχρονο πανεπιστήμιο. Θα μπορεί να δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας περισσότερων προγραμμάτων σπουδών, τόσο ανά Τμήμα, όσο και σε συνεργασία μεταξύ διαφορετικών Τμημάτων, με στόχο τη δημιουργία διεπιστημονικών προγραμμάτων σπουδών. Στην περίπτωση διεπιστημονικών προγραμμάτων, η ευθύνη ανατίθεται σε ένα τμήμα ή στη σχολή.
4. Οι διαδικασίες κρίσης μελών ΔΕΠ. Το νέο σύστημα κρίσεων και με εξωτερικούς κριτές, σε πολλές περιπτώσεις βοήθησε στην κατεύθυνση της αξιοκρατίας. Ένα νέο βήμα θα πρέπει να γίνει για την οριστική αποδέσμευση των κρίσεων από σχέσεις αλληλεξάρτησης εντός των τμημάτων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με τη συγκρότηση μικρών επιτροπών κρίσης με συμμετοχή κριτών από πανεπιστήμια της Ελλάδος (εκτός του τμήματος του κρινόμενου) και του εξωτερικού. Η σύνθεση μπορεί να διαφοροποιείται ανά βαθμίδα αλλά και ανά ίδρυμα στα πλαίσια των εσωτερικών κανονισμών του κάθε ιδρύματος. Τα κριτήρια αξιολόγησης των μελών ΔΕΠ, θα πρέπει να εναρμονιστούν στη βάση των διεθνών προτύπων και να συνεκτιμάται ισότιμα η διδακτική ικανότητα με το ερευνητικό έργο των υποψηφίων. Οι επίκουροι κρίνονται ταυτόχρονα για μονιμότητα και εξέλιξη. Η αξιολόγηση των μελών ΔΕΠ στις μόνιμες βαθμίδες, θα είναι υποχρεωτική κάθε πέντε χρόνια. Το κάθε ίδρυμα μπορεί, στα πλαίσια του εσωτερικού του κανονισμού, να προβλέπει πρόσθετες αμοιβές για τους θετικά κρινόμενους. Αυτό θα χρηματοδοτείται από τον προϋπολογισμό του ή από τα έσοδα της Επιτροπής Ερευνών. Οι πρόσθετες αυτές αμοιβές μπορούν να αφορούν μισθό, υποτροφίες για διδάκτορες, δαπάνες εξοπλισμού ή να επιμερίζονται στις κατηγορίες αυτές ανάλογα με τους εσωτερικούς κανονισμούς των ιδρυμάτων. Τα τελευταία χρόνια στην πλειοψηφία των τμημάτων, οι κρίσεις για τη βαθμίδα του λέκτορα ήταν ελάχιστες, κύρια λόγω των προσόντων που είχαν οι κρινόμενοι. Παρόλα αυτά οι διδακτικές ανάγκες παραμένουν και αυξάνονται. Η κατάσταση αυτή επιτρέπει να προχωρήσουμε στην υιοθέτηση τριών βαθμίδων στα ΑΕΙ. Ο Λέκτορας δεν αποτελεί βαθμίδα, αλλά προσλαμβάνεται για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για την εξυπηρέτηση διδακτικών αναγκών και έχει αυξημένες διδακτικές υποχρεώσεις. Ταυτόχρονα εξακολουθεί να υφίσταται ο θεσμός του επισκέπτη καθηγητή, ανεξαρτήτως βαθμίδας. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα σε κάθε τμήμα να μπορεί να ζητήσει την πλήρωση πιθανόν δυο θέσεων λέκτορα ή τεχνικού προσωπικού σε αντικατάσταση μιας θέσης καθηγητή που κενώθηκε. Αναφορικά με το καθεστώς των υπηρετούντων μελών ΔΕΠ, μετά την αλλαγή του νόμου, θα πρέπει να κατοχυρώνεται η δυνατότητα εξέλιξης των ήδη υπηρετούντων λεκτόρων σε θέση επίκουρου καθηγητή και στη βαθμίδα του επίκουρου καθηγητή η δυνατότητα επιλογής.
Ειδικό θέμα
Επανεξετάζεται η σκοπιμότητα λειτουργίας τμημάτων, με προοπτική την κάλυψη σύγχρονων εκπαιδευτικών αντικειμένων και αξιοποίηση του επιστημονικού – εκπαιδευτικού δυναμικού, στη βάση ενός νέου επανασχεδιασμού του πανεπιστημιακού εκπαιδευτικού χάρτη. Στις περιπτώσεις αυτές κρίνονται αναγκαίες συγχωνεύσεις και αναμορφώσεις προγραμμάτων σπουδών, με τη γενική αρχή της διαμόρφωσης νέων τμημάτων στις κατευθύνσεις του κοινωνικού σχεδιασμού.
Χρυσάφης Κώστας, αναπλ. καθηγητής
Τμήμα Φυσικής, Α.Π.Θ.
Σχόλιο by Χρυσάφης Κώστας — 28/11/2010 @ 10:14
Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες σχετικά με τα προβλήματα που δημιουργεί η κατάργηση της βαθμίδας του λέκτορα. Να συμπληρώσω μάλιστα ότι εκτός από τους ήδη εκλεγέντες και υπό διορισμό, υπάρχεί ένας μεγάλος αριθμός προκηρυχθέντων θέσεων στη βαθμίδα του λέκτορα που βρίσκονται σε διάφορα στάδια (πχ στην ολοκλήρωση των διαδικασιών εκλογής). Τι θα γίνει με αυτές τις θέσεις; Να ξεχάσουμε το όνειρό μας και τους πολυετείς κόπους μας για πανεπιστημιακή καριέρα; Πιστεύω ότι το όποιο νέο καθεστώς θα πρέπει να ισχύει για θέσεις που θα προκηρυχθούν μετά (επαναλαμβάνω μετά) το νέο νόμο. Δεν είναι θεμιτό η πολειτεία να τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια των νέων επιστημόνων ή να αλλάζει τα δεδομένα του παιχνιδιού κατά το δοκούν…
Σχόλιο by EΦ — 28/11/2010 @ 17:54
Συμφωνώ με το σχόλιο του ΕΦ. Το υπουργείο θα πρέπει να διευκρινίσει τι σκοπεύει να κάνει με τις εκκρεμείς (υπό εκλογή) θέσεις. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ισχύσει το νομικό καθεστώς κατά την προκήρυξη, όπως έγινε και με το νόμο Γιαννάκου για τη συμμετοχή εξωτερικών εκλεκτόρων. Η παραπάνω θέση τεκμηριώνεται και από τη σχετική νομολογία του διοικητικού δικαίου. Όμως η απουσία αναφοράς σε αυτή τη μερίδα ατόμων καθώς επίσης και η απουσία θέσεων στο κείμενο της διαβούλευσης για τις μεταβατικές διατάξεις, αφήνει περιθώρια να πει κανείς ότι υπάρχουν «εκ του πονηρού» σκέψεις. Καλώ τον κ. Υφυπουργό να δώσει εξηγήσεις για αυτό το θέμα.
Σχόλιο by Ε.Τ. — 04/12/2010 @ 11:18
Σύλλογος Ε.Τ.Ε.Π. Πανεπιστημίου Κρήτης
Αρ. Πρωτ. 201
Ημερομηνία, 30-11-2010
Προς: τη Σύγκλητο και τα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας του Παν. Κρήτης
Κοιν. Π.Ο.Ε.Τ.Ε.Π.
Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ.
Θέμα: Θέσεις της Γ.Σ. του Συλλόγου και γενικά σχόλια- προτάσεις αναφορικά με το «Κείμενο διαβούλευσης για την έναρξη διαλόγου» του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων
Η Γ.Σ των μελών Ειδικού Τεχνικού και Εργαστηριακού Προσωπικού (Ε.Τ.Ε.Π.) του Πανεπιστημίου Κρήτης, αφού ενημερώθηκε για το κείμενο διαβούλευσης του Υπουργείου Παιδείας και συζήτησε εκτενώς επ’ αυτού, κατέληξε στις ακόλουθες επισημάνσεις:
• Οι δομές και οι πρακτικές στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, απέχουν πολύ από τη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα, με συνέπεια η λειτουργία των ελληνικών Α.Ε.Ι. τείνει να καταστεί προβληματική. Για το λόγο αυτό είναι απαραίτητο να υπάρξουν ριζικές αλλαγές που θα βελτιώσουν την εικόνα του ελληνικού Πανεπιστημίου και θα κινητοποιήσουν το δυναμικό του.
• Η μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου για το ελληνικό Πανεπιστήμιο πρέπει να συντελεστεί στο πλαίσιο του Συντάγματος και να διασφαλίζει το δημόσιο χαρακτήρα του και την ακαδημαϊκή και κοινωνική αποστολή του. Σε μια εποχή σκληρής οικονομικής προσαρμογής, στην οποίο επιδιώκεται η ανάπτυξη μέσα από τη γνώση, θα ήταν καταστροφικό να υιοθετηθεί ένα πλαίσιο που θα αποκλείει την πρόσβαση στο Πανεπιστήμιο και γενικά στην Εκπαίδευση για τις οικονομικά ασθενέστερες κατηγορίες πολιτών.
• Πέρα από τις γενικές διακηρύξεις, για τις οποίες δεν υπάρχει διαφωνία, το Κείμενο Διαβούλευσης διατυπώνει προτάσεις που αλλοιώνουν το χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και δεν διασφαλίζουν την επίλυση των προβλημάτων της.
• Ιδιαίτερα για τον κλάδο στον οποίο υπηρετούμε, στο Κείμενο Διαβούλευσης προτείνεται να ενταχθούν τα μέλη Ε.Τ.Ε.Π. σε μια κατηγορία προσωπικού που χαρακτηρίζεται αβασάνιστα ως «λοιπό προσωπικό».
Εξειδικεύοντας τη διαφωνία μας με το Κείμενο Διαβούλευσης, έχουμε να παρατηρήσουμε:
• Όσον αφορά διοίκηση των Α.Ε.Ι., θεωρούμε ότι, τόσο η σύσταση του Συμβουλίου όσο και ο τρόπος επιλογής του Πρύτανη, καταστρατηγεί την οικονομική και διοικητική αυτοτέλεια των Α.Ε.Ι. , καθώς και την όποια συμμετοχή των εργαζομένων και φοιτητών στην εκλογή των οργάνων διοίκησης. Στην ελληνική πραγματικότητα η ανάληψη δημοσίων αξιωμάτων από διορισμένες «προσωπικότητες» δεν έχει αποδώσει, ούτε έχει αποτελέσει δικαιωμένη πρακτική για την ελληνική κοινωνία.
• Όσον αφορά τον κλάδο Ε.Τ.Ε.Π., θεωρούμε ότι ο «πυρήνας» κάθε Πανεπιστημίου για την ενίσχυση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής του δραστηριότητας είναι οι εξειδικευμένες εργαστηριακές μονάδες (νοούμενες ως θεσμοθετημένες λειτουργικές μονάδες). Για την στήριξη αυτών των εργαστηριακών μονάδων είναι αναγκαία η ύπαρξη εξειδικευμένου προσωπικού με σταθερή εργασιακή σχέση, το οποίο, με την αδιάλειπτη παρουσία του, διασφαλίζει την ομαλή και εύρυθμη λειτουργία και συνέχιση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας .
Συμπερασματικά θεωρούμε ότι ο κλάδος των Ε.Τ.Ε.Π. σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να συρρικνωθεί ή να χάσει την ακαδημαϊκή του υπόσταση. Αντίθετα πιστεύουμε ότι ο κλάδος μας έχει ουσιαστική συνεισφορά και μπορεί να παίξει καθοριστικό ρόλο στο Πανεπιστήμιο του Αύριο, εφ’ όσον ενισχυθεί και κατοχυρώσει το διακριτό του ρόλο, πράγμα που είχε ξεκινήσει το 2002 επί θητείας του νυν Πρωθυπουργού στο Υπουργείο Παιδείας, αλλά δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι σήμερα.
ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ:
Έχοντας διάθεση συμβολής στο διάλογο για το μέλλον της Ανώτατης Εκπαίδευσης, καταθέτουμε τις παρακάτω προτάσεις μας για το προσωπικό του κλάδου μας:
• Είναι αναγκαία η μετεξέλιξη του κλάδου Ειδικού Τεχνικού Εργαστηριακού Προσωπικού σε ένα ευρύτερο κλάδο ακαδημαϊκού χαρακτήρα με επικουρικό ρόλο στην εκπαιδευτική και ερευνητική δραστηριότητα των ακαδημαϊκών μονάδων. Ο κλάδος επικουρικού προσωπικού που θα προκύψει, θα καλύπτει τις ερευνητικές, εκπαιδευτικές, εργαστηριακές και τεχνικές ανάγκες υποστήριξης των ακαδημαϊκών μονάδων και θα πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί εκτός διοικητικής ιεραρχίας και με σαφώς προσδιορισμένα μη διοικητικά καθήκοντα. Ο κλάδος πρέπει να παραμείνει ενιαίος για όλα τα Α.Ε.Ι. γιατί έτσι μόνο θα μπορέσει να να υπηρετήσει τη γενικότερη αναπτυξιακή πολιτική του Υ.Π.Δ.Β.Μ.Θ για το ελληνικό Α.Ε.Ι
• Το επικουρικό προσωπικό του νέου κλάδου θα πρέπει να εντάσσεται υποχρεωτικά σε θεσμοθετημένα ακαδημαϊκά εργαστήρια, κλινικές ή μουσεία, στα οποία η παρουσία των μελών του θα διασφαλίζει τη συνέχεια λειτουργίας τους και παροχής υπηρεσιών προς τις ακαδημαϊκές μονάδες. Στις περιπτώσεις ακαδημαϊκών μονάδων χωρίς θεσμοθετημένα εργαστήρια, θα πρέπει να δρομολογηθεί η άμεση σύσταση και θεσμοθέτηση τουλάχιστον ενός τέτοιου ακαδημαϊκού εργαστηρίου.
• Για τα μέλη του ακαδημαϊκού προσωπικού θα υπάρχει προσωπικό πλαίσιο καθηκόντων, που θα πρέπει να περιγράφει με σαφήνεια τις υποχρεώσεις και αρμοδιότητες των μελών. Βάσει αυτού καθηκοντολογίου θα γίνεται και η εξατομικευμένη αξιολόγηση του προσωπικού εντός της ακαδημαϊκής μονάδας που υπηρετεί. Για να υπάρξει ευελιξία, το καθηκοντολόγιο και η θέση που υπηρετεί ένα μέλος του επικουρικού προσωπικού θα Ακαδημαϊκών Οργάνων).
• Στο επικουρικό προσωπικό πρέπει να υπάρξουν κίνητρα ηθικά και οικονομικά για τη συνεχή βελτίωσή του και παραγωγικότητά του. Για το λόγο αυτό ο κλάδος του επικουρικού προσωπικού θα πρέπει να διέπεται από βαθμίδες, στις οποίες θα κατατάσσονται τα μέλη του βάσει τυπικών προσόντων και επιδόσεων, έπειτα από ουσιαστική αξιολόγηση εντός της ακαδημαϊκής μονάδας στην οποία λειτουργεί. Η βαθμολογική εξέλιξη δεν θα είναι αυτονόητη και προτείνεται να συναρτάται με τις αποδοχές , με το ωράριο και με τη δυνατότητα κατάληψης θέσεων ευθύνης (π.χ. τεχνικός υπεύθυνος εργαστηρίου). Η μισθοδοσία είναι απαραίτητο να συνεχίσει να διενεργείται υπό την εγγυοδοσία του κράτους και όχι των Πανεπιστημίων προκειμένου να διασφαλίζεται η ενιαία μισθολογική αντιμετώπιση για τα μέλη σε όλα τα ΑΕΙ.
• Το επικουρικό προσωπικό πρέπει να συνεχίσει να εκπροσωπείται σε όλα τα ακαδημαϊκά όργανα αποφάσεων (Γ.Σ. ακαδημαϊκών μονάδων, Σύγκλητο κ.λ.π.) με δημοκρατικά εκλεγμένους εκπροσώπους.
• Σε ό,τι αφορά τις μεταβατικές διατάξεις, προτείνεται να δοθεί η δυνατότητα μετατάξεων βάσει σαφών κριτηρίων από και προς τον κλάδο του επικουρικού προσωπικού, ακόμη και εντός του κάθε ιδρύματος. Αυτό κρίνεται αναγκαίο για τη διασφάλιση μεγαλύτερης ομοιογένειας του κλάδου τόσο ως προς το έργο και ως προς τα προσόντα των μελών του.
Τέλος δηλώνουμε ότι θα παρακολουθήσουμε στενά τη διαβούλευση και θα αγωνιστούμε δυναμικά για την αναβάθμιση του Ελληνικού Δημόσιου Πανεπιστήμιου, συντασσόμενοι με τις θέσεις της Πανελλήνια Ομοσπονδίας Συλλόγων Ε.Τ.Ε.Π. (Π.Ο.Ε.Τ.Ε.Π).
Σχόλιο by Σύλλογος Ε.Τ.Ε.Π. Πανεπιστημίου Κρήτης — 07/12/2010 @ 11:35
1. Μεταβατικό καθεστώς για τη βαθμίδα του Λέκτορα.
Σχετικά με το μεταβατικό καθεστώς για τους ήδη διορισμένους και υπό διορισμό Λέκτορες θα ήθελα να προτείνω τα εξής:
α) Νομίζω ότι είναι δίκαιο οι ήδη διορισμένοι Λέκτορες να μεταβούν αυτοδικαίως στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή. Διαφορετικά δημιουργείται η εξής αδικία: οι ήδη διορισμένοι Λέκτορες έχουν ήδη κριθεί κατά την εισαγωγή τους στην πρώτη βαθμίδα μέλους ΔΕΠ (Λέκτορα), έχουν ήδη υπηρετήσει μικρότερο ή μεγαλύτερο μέρος της θητείας του Λέκτορα και έχουν να περάσουν από άλλες τρεις κρίσεις, μέχρι τη βαθμίδα του Καθηγητή. Ενώ κάποιος που εκλέγεται με το νέο σύστημα μέλος ΔΕΠ θα χρειάζεται μόνο τρεις κρίσεις.
β) Για όσους έχουν εκλεγεί αλλά δεν έχουν διοριστεί προτείνω να ισχύσει το ειδικό μεταβατικό καθεστώς των τριών ετών για την εξέλιξή τους, εφόσον δεν έχουν υπηρετήσει στη θέση του Λέκτορα.
2. Καθιέρωση κριτηρίων αξιολόγησης πρόσληψης / εξέλιξης Μελών ΔΕΠ.
Ο λόγος για τον οποίο ασχολούμαστε τόσο πολύ με το θέμα των υφισταμένων Λεκτόρων δεν οφείλεται σε φυγοπονία εκ μέρους των νέων μελών ΔΕΠ, αλλά στο γεγονός ότι οι προσλήψεις/ εξελίξεις σε ελάχιστες περιπτώσεις βασίζονται σε αξιοκρατικά κριτήρια. Συνήθως στηρίζονται σε υποκειμενικές κρίσεις παλαιότερων μελών ΔΕΠ και σε υπόγειες συμφωνίες. Για αυτούς τους λόγους προτείνω την καθιέρωση συγκεκριμένων κριτηρίων αξιολόγησης έτσι ώστε η βαθμολογία των υποψηφίων να προκύπτει από ΜΕΤΡΗΣΙΜΑ, και ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ κριτήρια σε ποσοστό τουλάχιστον 70 % επί της τελικής βαθμολογίας και το πολύ σε 30% υποκειμενικές αξιολογήσεις. Προτεινόμενα κριτήρια μπορεί να είναι:
Α) ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ. Ο κατάλογος των αντικειμενικών κριτηρίων μπορεί να περιλαμβάνει (βασίζομαι στο σχόλιο του Ε. Κέλλης — 03/11/2010 @ 00:43)
1. ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΧΩΡΟ
2. ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ (σημείωση: προϋποθέτει τον αναγκαστικά υποκειμενικό προσδιορισμό του γνωστικού χώρου για κάποια θέση. Για παράδειγμα ο ευρύτερος επιστημονικός χώρος μπορεί να είναι η πληροφορική ενώ η γνωστική περιοχή μπορεί να είναι οι βάσεις δεδομένων. Δίνω έμφαση γιατί πολλές φορές το κριτήριο της γνωστικής περιοχής της υπό πλήρωση θέσης «κακοποιείται» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ώστε να επιλεγεί ο «εκλεκτός»).
3. ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΑΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΑΡΙΘΜΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ (έτσι ώστε να συνυπολογίζεται το πλήθος των συγγραφέων ανά δημοσίευση)
4. ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΣΤΗ ΓΝΩΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑ ΑΡΙΘΜΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ
5. ΑΡΙΘΜΟΣ ΕΤΕΡΟΑΝΑΦΟΡΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΥ ΒΑΘΜΟΥ (να εξαιρούνται ρητά οι αυτό-αναφορές και να μετρώνται ξεχωριστά οι αναφορές από συν-συγγραφείς )
6. ΔΕΙΚΤΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ (ενδεικτικά αναφέρω, τουλάχιστον για τις θετικές επιστήμες)
* h-index
* g-index
* hI-index
* cites/paper
* cites/year
* papers/author
* authors/paper
Σημειώνω ότι υπάρχουν διαθέσιμα στο διαδίκτυο αυτοματοποιημένα εργαλεία και βάσεις δεδομένων ώστε να είναι δυνατός ο εύκολος και επαληθεύσιμος υπολογισμός των παραπάνω κριτηρίων. Επιπλέον, μπορεί η διαδικασία εκλογής να προβλέπει στάδια συλλογής (με τη βοήθεια των υποψηφίων) και αξιολόγησης των στοιχείων κάθε υποψηφίου.
7. ΔΕΙΚΤΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ (υπάρχουν ήδη διαθέσιμες βάσεις αξιολόγησης (impact factors) επιστημονικών περιοδικών και συνεδρίων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν).
8. ΑΡΙΘΜΟ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΩΝ ΟΜΙΛΙΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
9. ΑΡΙΘΜΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΩΣ ΚΡΙΤΗΣ και στάθμιση με βάση το impact factor του περιοδικού.
10. ΑΡΙΘΜΟ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΩΣ ΚΡΙΤΗΣ και στάθμιση με βάση το impact factor του συνεδρίου.
11. ΑΡΙΘΜΟ ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΩΝ ΔΙΑΤΡΙΒΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΡΙΒΩΝ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΠΕΒΛΕΨΑΝ
12. ΑΡΙΘΜΟ ΒΙΒΛΙΩΝ ΠΟΥ ΣΥΝΕΓΡΑΨΑΝ
13. ΑΡΙΘΜΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ
14. ΑΡΙΘΜΟ ΠΑΡΟΥΣΙΩΝ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ
15. ΑΡΙΘΜΟ ΩΡΩΝ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ/ΕΒΔΟΜΑΔΑ
16. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ σύμφωνα με την ετήσια αξιολόγηση των φοιτητών.
17. ΑΡΙΘΜΟ ΚΑΙ ΜΕΓΕΘΟΣ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ.
18. ΔΙΠΛΩΜΑΤΑ ΕΥΡΕΣΙΤΕΧΝΙΑΣ.
19. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ.
Β) ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ.
Επειδή είναι δυστυχώς αδύνατο να μην υπάρχουν καθόλου υποκειμενικά κριτήρια αξιολόγησης, προτείνω τουλάχιστον αυτά να καθιερωθούν, να έχουν συγκεκριμένο ποσοστό συμμετοχής στην τελική βαθμολογία (π.χ. 20-30%) και να απαιτούν αιτιολόγηση. Παραδείγματα υποκειμενικών κριτηρίων μπορεί να είναι:
1. ΒΑΘΜΟΣ ΚΑΛΥΨΗΣ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥΣ
2. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΥ
3. ΠΙΘΑΝΗ ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ (π.χ. ως 407, εργαστηριακό προσωπικό κτλ).
3. Διαδικασία Συμμετοχής Μελών ΔΕΠ σε Γενικές Συνελεύσεις Τμημάτων
Τέλος, θα ήθελα να προτείνω να εξεταστεί ο ρόλος των μη μόνιμων μελών ΔΕΠ στις Συνελεύσεις των συλλογικών οργάνων. Επειδή όπως είναι προφανές τα μη μόνιμα Μέλη ΔΕΠ εξαρτώνται άμεσα για την επαγγελματική και επιστημονική τους εξέλιξη από τα παλαιότερα, η συμμετοχή των μη μονίμων μελών σε φανερές ψηφοφορίες, ουσιαστικά τους εκθέτει σε εκμετάλλευση. Το μόνο που προσφέρει η συμμετοχή των μη μόνιμων μελών ΔΕΠ (Λεκτόρων, Επίκουρων) σε ανοικτές ψηφοφορίες είναι ο πολλαπλασιασμός της ισχύος των ισχυρότερων παλαιότερων Μελών ΔΕΠ.
Προτείνω, είτε την κατάργηση της συμμετοχής σε ανοικτές ψηφοφορίες των μη μόνιμων μελών, είτε την καθιέρωση διαδικασίας μυστικής ψηφοφορίας για όλα τα θέματα των Συνελεύσεων των Τμημάτων.
Σχόλιο by Παναγιώτης — 09/12/2010 @ 12:05
Κύριε Υφυπουργε,
Στην ερώτηση -απάντηση Νο. 23 που δώσατε στη δημοσιότητα, αναφέρετε ότι: «Η μονιμοποίηση στην βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή δημιουργεί συνθήκες δημοσιοϋπαλληλικής σχέσης. Υπάρχει ανάγκη για την ουσιαστική αξιολόγηση στο μέλλον των Επίκουρων Καθηγητών. Θα πρέπει δηλαδή μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να αξιολογηθούν ουσιαστικά και είτε να τους δοθεί η δυνατότητα -λόγω της απόδοσής τους- να εξελιχθούν και να μονιμοποιηθούν στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή είτε να αποχωρήσουν από το πανεπιστήμιο εφόσον αποδειχθεί ότι δεν έχουν τα απαιτούμενα προσόντα για να εξελιχθούν ακαδημαϊκά……..Τους προστατεύει μάλιστα από μία αθέμιτη σχέση εξουσίας: σήμερα πολλοί μόνιμοι επίκουροι καθηγητές βρίσκονται σε μία ιδιότυπη κατάσταση «ομηρίας», όπου, ενώ είναι μόνιμοι, είναι υποχρεωμένοι διαρκώς στους ιεραρχικά ανώτερούς τους λόγω της εξάρτησής τους για το θέμα της εξέλιξης»
Με βάση τα παραπάνω, επιτρέψτε μου την άποψη ότι η αλήθεια όπως την αναφέρετε, είναι κατά την ταπεινή μου άποψη μισή….. Η άλλη μισή, έχει να κάνει με τις “σχέσεις” και “συσχετισμούς” που θα πρέπει και πάλι κάποιος να “φροντίσει” να δημιουργήσει με τις ανώτερες βαθμίδες (και ώς Πανεπιστημιακός, φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό…) ώστε να τύχει καλής μεταχείρισης στην κρίση του και να μην βρεθεί στο δρόμο κυριολεκτικά… ή κάτι ιδιαίτερα επικίνδυνο: σκεφτείτε την περίπτωση κάποιοι υψηλότερων βαθμίδων όπως λέτε, να θέλουν να δημιουργήσουν προβλήματα στην εξέλιξη των ατόμων αυτών, αναθέτοντάς τους ιδιαίτερα αυξημένο φόρτο εργασίας (ιδιαίτερα αφού δεν θα είναι μόνιμοι) που δεν θα τους αφήνει στο ελάχιστο χρόνο για συμμετοχή σε έρευνα κ.λ.π. δραστηριότητες κρίσιμες φαντάζομαι για την εξέλιξή του…Αυτό δεν θα είναι ομηρία??? Πώς θα διασφαλίζεται άν κάποιος παραμένει επί χρόνια μή μόνιμος με την απόλυση πάνω από το κεφάλι του??Ιδιαίτερα αν συμμετέχεουν και τα μέλη αυτά στην επιτροπή αξιολόγησής τους???
Στην απάντησή σας επίσης αφήνετε (φρονώ) να εννοηθεί ότι καταργείται πλέον και η τριετία παραμονής στη βαθμίδα…. Η αλλαγή του εργασιακού status σε σχέση με την πρόσληψή των ατόμων αυτών, είναι εμφανής και κατάφορα άδικη για ανθρώπους που ίδρωσαν με κόπο και υπομονή να κερδίσουν κάτι χωρίς οποιοδήποτε “μέσον” στη ζωή τους….
Στην ερώτηση 24 επίσης, απαντάτε: «Οι Επίκουροι Καθηγητές που υπηρετούν σήμερα, εάν έχουν μονιμοποιηθεί, θα εξακολουθήσουν να διατηρούν τη μονιμότητά τους. Αν δεν έχουν μονιμοποιηθεί, θα κριθούν για την περαιτέρω πορεία τους με βάση τα νέα δεδομένα»…..
Κάποιος που έχει ήδη 1 ή 2 χρόνια υπηρεσίας και το ΦΕΚ του αναφέρει ρητά για τριετή δοκιμαστική θητεία, αυτό θα ανατραπεί; Δεν προσκρούει σε αντισυνταγματικότητα???? Το ίδιο και κάποιος που καταθέτει αίτηση μονιμοποίησης/εξέλιξης πριν την δημοσίευση του νέου νόμου, δεν θεμελιώνει αυτοδίκαια δικαίωμα υπαγωγής στις προυπάρχουσες διατάξεις σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία???
Αν το υπουργείο κάνει 10-12 μήνες να απαντήσει σε αιτήματα σύγκλησης εκλεκτορικών για μονιμότητα/εξέλιξη, είναι σωστό, λογικό και δίκαιο, να υφίστανται οι ίδιοι τις όποιες συνέπειες από την αλλαγή του νόμου και του εργασιακού τους status?
Φρονώ ότι πρέπει να δέιτε αυτά τα ζητήματα με περισσότερη προσοχή και λογική και να δώσετε περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες για κάτι τόσο σοβαρό, όσο η αλλαγή των εργασιακών σχέσεων επιστημόνων με πλούσια διδακτική και ερευνητική εμπειρία, ώστε να είναι και περισσότερο επικοδομητική η όποια συζήτηση,
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας
Σχόλιο by epikouros — 17/12/2010 @ 00:29
Υπάρχουν πολλές προτάσεις για την αξιολόγηση των επιστημόνων. Δυστυχώς όλες προϋποθέτουν ότι:
1. υπήρχε μια σταθερότητα στο σύστημα εδώ και πολλά χρόνια οπότε όλοι είχαν ίσες ευκαιρίες για να αναπτύξουν το προφίλ τους.
2. όλες βλέπουν έναν γενικευμένο τρόπο αξιολόγησης χωρίς να υπολογίζουν ότι τα πράγματα είναι διαφορετικά για τις διαφορετικές επιστήμες.
3. ταυτόχρονα, δεν υπολογίζουν ότι ακόμη και κάποιες παράμετροι, όπως για παράδειγμα το εάν είσαι editor ή reviewer σε κάποιο περιοδικό δεν σημαίνει ότι είσαι και ο απόλυτος γνώστης της επιστήμης αλλά το πλήθος των αιτήσεων για δημοσίευση έχει χαλαρώσει την κρίση και απλά σε επιλέξανε για την διαθεσιμότητά σου ή άλλους λόγους.
Όσον αφορά στο πρώτο σημείο, πρέπει να δούμε ότι η προηγούμενη γενιά επιστημόνων (τώρα καθηγητές και αναπλ. Καθηγητές) είχαν στην διάθεσή τους πολλά κονδύλια από Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ελλάδα τότε ήταν από τις λίγες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που την θεωρούσαν υπό ανάπτυξη και για να πάρει πόντους μια ερευνητική πρόταση έπρεπε να περιέχει και ένα-δύο συμμετέχοντες από τις υπό ανάπτυξη χώρες. Έτσι, δεν χρειαζόταν πολύς κόπος ώστε μια Ελληνική ομάδα να συμμετέχει σε πολλά ερευνητικά προγράμματα, χρηματοδοτούμενα βεβαίως με τουλάχιστον 200 χιλιάδες ευρώ το καθένα. Έτσι έβγαιναν και οι πολλές εργασίες, μια και ήταν απαραίτητο να υπάρχουν στο πέρας του προγράμματος πολλές δημοσιεύσεις οπότε το network έγραφε και έμπαιναν όλα τα ονόματα. Τώρα αυτό δεν συμβαίνει γιατί την θέση μας την πήραν οι νεοεισερχόμενες ανατολικές χώρες και μόνο όσοι ήταν ήδη σε networks και κράτησαν τις διασυνδέσεις τους έχουν ακόμη κάποια προγράμματα. Για τους νεώτερους είναι πολύ δύσκολο να μπουν σε μια τέτοια διαδικασία.
Σημαντικό επίσης είναι ότι οι νεώτεροι (πχ λέκτορες και επίκουροι και λίγοι αναπληρωτές) τα τελευταία χρόνια δεν είχαν καμία οικονομική δυνατότητα. Για το πώς θα ξοδευτούν τα χρήματα αποφάσιζαν οι αρχαιότεροι, συνήθως με ακατάσχετο τρόπο και ανάλογα με τις επιθυμίες τους ή συχνά τις ματαιοδοξίες τους! Έτσι, δεν δόθηκε στους νεώτερους η δυνατότητα να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους (για τις οποίες υποτίθεται ότι τους προσέλαβαν) αλλά αναγκάστηκαν να προσαρμόσουν τα ενδιαφέροντά τους σε ότι ήταν διαθέσιμο, πολλές φορές ξεκινώντας από την αρχή σε νέα αντικείμενα και όχι σε αυτά που γνώριζαν καλά. Ιδιαίτερα νέοι που εργάστηκαν με καινοτόμες ιδέες και εξοπλισμούς αναγκάστηκαν να προσγειωθούν σε εργαστήρια με παλαιότατο στην καλύτερη περίπτωση εξοπλισμό.
Το δεύτερο σημείο αφορά στις διαφορετικές επιστήμες και νομίζω είναι ξεκάθαρο: δεν είναι εύκολο για όλες τις επιστήμες ή ειδικότητες αυτών να παράγουν με την ίδια συχνότητα. Νομίζω σε αυτό θα συμφωνήσουν όλοι αλλά θα με καταλάβουν καλύτερα αυτοί που έχουν κάποιες εξαρτήσεις από αντικειμενικούς παράγοντες. Π.χ. επιστήμες που συνθέτουν υλικά μπορούν με παραμικρές αλλαγές να παράγουν σειρά εργασιών και να αποκτήσουν ένα ρυθμό ενώ επιστήμες που εξαρτώνται από έρευνα πεδίου να περιμένουν να τους χαρίσει η φύση κάτι ενδιαφέρον και αυτό μετά από πολύχρονη εργασία!!!
Το τρίτο σημείο μπορεί κάποιοι να το κατακρίνουν ή άλλοι να το ενισχύσουν, ανάλογα με τις εμπειρίες. Ωστόσο ισχύει. Εδώ απαιτείται όμως μια λύση που δεν περιορίζεται στα Ελληνικά σύνορα φυσικά. Τα ηλεκτρονικά στατιστικά μέσα είναι κάτι, αλλά απαιτούνται εργαλεία που μπορούν να επεξεργαστούν την λεπτομέρεια. Εργαλεία δηλαδή που καταργούν τους λίγους reviewers αλλά και διευκολύνουν τους συγγραφείς ταυτόχρονα.
Πως όμως ένα νέο σύστημα/νόμος μπορεί να καλύψει όλες αυτές τις περιπτώσεις? Αρχικά με αξιολόγηση σε προσωπικό επίπεδο και συμβουλευτικά για τους νεώτερους, ταυτόχρονα όμως και υποβοηθητικά αφού βεβαίως αποφασίσει και το πανεπιστήμιο ή καλύτερα το κράτος πια πεδία έρευνας θέλει σοβαρά να αναπτύξει. Έτσι, ο κάθε επιστήμονας θα μπορεί να προωθήσει τα ενδιαφέροντά του σε οικονομικά βιώσιμες κατευθύνσεις. Φίλτρο, στους παλαιότερους που απέτυχαν: εκεί τα πράγματα πρέπει να είναι αυστηρά. Είχαν όμως είπαμε ευκαιρίες και δεν τις εκμεταλλεύτηκαν. Έξω και από τα κέντρα αποφάσεων αλλά και από θέσεις διοίκησης ή κέντρα αξιολόγησης. Ο λόγος «χρηματοδότηση/παραγωγικότητα» να χρησιμοποιηθεί σαν ένα κριτήριο. Γιατί εάν «χρηματοδότηση ή ευκαιρίες για χρηματοδότηση» = μηδέν, η διαίρεση θα δίνει φυσικά μηδέν. Ένα αυτοκίνητο εάν δεν του βάλεις βενζίνη δεν ξεκινάει (η δύσκολη περίπτωση). Η ακόμη, ένα αυτοκίνητο που δεν φορτίζει την μπαταρία του την ώρα που κινείται κάποια στιγμή δεν θα ξεκινήσει (η ευκολότερη περίπτωση). Η ακόμη, αφού επιτέλους ο χότζας έμαθε στον γάιδαρό του να δουλεύει χωρίς να τρώει, τότε βρήκε ο άμοιρος να πεθάνει!!! Τα υπόλοιπα εννοούνται…
Σχόλιο by μια ακόμη γνώμη — 25/12/2010 @ 18:26
Αξιότιμε κ. Υπουργέ,
Διερωτώμαι αν η επιλογή μου να διδάξω ως Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό στην Ανώτατη Παιδεία ήταν τελικά ηθική (και όχι οικονομική) δικαίωση – όπως τουλάχιστον εκτιμούσα τότε – των αριστείων μου στο συγκεκριμένο γνωστικό πεδίο. Συγκεκριμένα επέλεξα να διδάσκω ως μέλος ενός φορέα χωρίς μεν εξέλιξη, το Ειδικό Διδακτικό Προσωπικό (ΕΕΠ), αλλά με κύρος και ποιότητα, ακριβώς κάτω από το ΔΕΠ, με φωνή και άποψη στα συλλογικά όργανα διοίκησης του Πανεπιστημίου. Αν γνώριζα από πριν ότι χωρίς ουσιαστικό ή επωφελή λόγο θα έχανα όλα τα κεκτημένα μου δικαιώματα, ότι θα αποκτούσα τον τίτλο «εργαστηριακό» χωρίς να περιγράφεται στο ΦΕΚ διορισμού μου, ότι θα με εκπροσωπούσαν στην Διοίκηση του Πανεπιστημίου οι πρώην διοικητικοί και τεχνικοί υπάλληλοι, που εντάχθηκαν στο Διδακτικό Προσωπικό, σίγουρα η επιλογή μου θα ήταν διαφορετική. Γνωρίζετε ότι οι αντίστοιχοι συνάδελφοι της Δ/θμιας ανελίσσονται σε θέσεις Διευθυντών και Συμβούλων. Επίσης οι αντίστοιχοι συνάδελφοι των ΤΕΙ εντάχθηκαν ακόμη και με πρώτο πτυχίο στη βαθμίδα του επίκουρου και αναπληρωτή με ότι αυτό συνεπάγεται ηθικά και οικονομικά.
Θεωρώ ότι η πολιτεία πρέπει να αποκαταστήσει τον κλάδο μου με τον απεγκλωβισμό μας από τον κοινό φορέα ΕΕΔΙΠ και την θεσμοθέτηση ανεξάρτητου φορέα Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού με διακριτή ονομασία, έργο και εκπροσώπηση. Η διαφοροποίηση του Κλάδου μου ΕΕΔΙΠ Ι από τον κοινό φορέα ΕΕΔΙΠ, και η πιθανή αναβάθμισή μας σε Λέκτορες Ειδικών Μαθημάτων – ή όπως αλλιώς ονομασθεί – βασίζεται συνοπτικά στα παρακάτω επιχειρήματα:
- η επιλογή μας με ανοικτές διαδικασίες όπως τα μέλη ΔΕΠ,
- η εκ των προτέρων ύπαρξη αυξημένων ακαδημαϊκών προσόντων
- η επιτέλεση αυτόνομου διδακτικού έργου από όλες τις ειδικότητες των μελών ΕΕΔΙΠ Ι, όπως ορίζεται από το ΦΕΚ διορισμού μας και όπως περιγράφεται για τον καθένα μας ξεχωριστά στο πρόγραμμα και στους οδηγούς σπουδών.
- το αξιόλογο συγγραφικό έργο, (τα βιβλία μας διδάσκονται στο Πανεπιστήμιο αλλά και στην Δ/θμια και Π/θμια εκπαίδευση)
- και τέλος το αξιόλογο ερευνητικό μας έργο.
Με εκτίμηση
Βασίλειος Αργυρούλης – ΕΕΔΙΠ Ι Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Σχόλιο by Βασίλειος Αργυρούλης — 07/01/2011 @ 18:13
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ
ΕΙΔΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΕΙ
(Π.Ο.Σ.Ε.Ε.ΔΙ.Π. ΑΕΙ)
Ηρώων Πολυτεχνείου 9, Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου, 157 80 Ζωγράφου
http://www.poseedip.tuc.gr, poseedip@isc.tuc.gr
Χωρίς να παραγνωρίζουμε την αναγκαιότητα της βελτίωσης του θεσμικού πλαισίου, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ειδικού και Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού των Πανεπιστημίων, Π.Ο.Σ.Ε.Ε.ΔΙ.Π. ΑΕΙ, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι “το κείμενο διαβούλευσης για την έναρξη διαλόγου για την Ανώτατη Εκπαίδευση” δεν μπορεί να αποτελέσει βάση διαλόγου. Διαπιστώνει ότι δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες του Ελληνικού Πανεπιστημίου, περιλαμβάνει προτάσεις με τις οποίες παραβιάζονται βασικές ακαδημαϊκές αρχές, θίγεται ο χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης ως δημόσιου αγαθού και καταστρατηγείται το αυτοδιοίκητο των Πανεπιστημίων. Έτσι συνοπτικά:
• Διαφωνούμε με την κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου και τον προτεινόμενο θεσμό του Συμβουλίου του Πανεπιστημίου.
• Απορρίπτουμε την ιδέα της χρηματοδότησης της Ανώτατης Παιδείας υπό όρους.
• Διαφωνούμε με τη μεταβίβαση της μισθοδοσίας από το Υπουργείο στα Πανεπιστήμια.
• Απορρίπτουμε τη γενίκευση του συστήματος των «πιστωτικών μονάδων» που οδηγεί στον κατακερματισμό των ενιαίων, ακαδημαϊκών πτυχίων.
• Διαφωνούμε, στην μετατροπή των ιδρυμάτων σε επιχειρήσεις.
Για το φορέα Ε.Ε.ΔΙ.Π. ειδικότερα: Το κείμενο διαβούλευσης φαίνεται να αγνοεί μια σοβαρή συνιστώσα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως είναι το Ειδικό και Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό. Και αυτό γιατί δεν μας συγκαταλέγει στο διδακτικό προσωπικό αλλά στο «λοιπό» προσωπικό των πανεπιστημίων, ενώ ταυτόχρονα καταργεί τους λέκτορες από βαθμίδα του ΔΕΠ και εισάγει τον θεσμό του «εντεταλμένου διδάσκοντα» ή λέκτορα μη εξελίξιμου με 1ετη ή 3ετή σύμβαση έργου, με κύρια αρμοδιότητα την παροχή διδακτικού έργου, παρόμοιου ουσιαστικά με το έργο του Ε.Ε.ΔΙ.Π..
Προτείνουμε στο Υπουργείο να αποσύρει το κείμενο διαβούλευσης ως βάση διαλόγου και να αναλάβει πρωτοβουλίες για τη σύνταξη ενός νέου κειμένου ως βάση συζήτησης με βάση και τις προτάσεις της Συνόδου των Πρυτάνεων και να δώσει όσο χρόνο απαιτείται, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, για την ολοκλήρωση της συζήτησης αυτής. Θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο στα προτεινόμενα μέτρα να ενσωματωθούν βασικά αιτήματα της πανεπιστημιακής κοινότητας, όπως ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης, χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων σύμφωνα με τις ανάγκες τους, γενναία χρηματοδότηση της έρευνας και ειδικά της βασικής έρευνας και ουσιαστική αναβάθμιση όλων των Πανεπιστημίων τόσο στις υποδομές, όσο και στο ανθρώπινο δυναμικό, με ιδιαίτερη μέριμνα στα περιφερειακά Πανεπιστήμια.
Για το φορέα Ε.Ε.ΔΙ.Π. ειδικότερα, θεωρούμε ότι ο φορέας του Ειδικού και Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (Ε.Ε.ΔΙ.Π.) είναι μια αναγκαιότητα στο Ελληνικό Πανεπιστήμιο που θεσμοθετήθηκε σχετικά πρόσφατα (2000), προσφέρει Διδακτικό Έργο αφενός μεν στα Ειδικά μαθήματα (Ξένες Γλώσσες, Φυσική Αγωγή κ.λ.π.), αφετέρου στα Εργαστηριακά/Εφαρμοσμένα Μαθήματα. Όλα τα μέλη Ε.Ε.ΔΙ.Π. έχουν συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, εκλέγονται με προκηρύξεις και με ανοικτές διαδικασίες εκλογής, εξελίσσονται με αυστηρές διαδικασίες από βαθμίδα σε βαθμίδα, όπως ισχύει και για τα μέλη Δ.Ε.Π., όλα τα μέλη Ε.Ε.ΔΙ.Π. είναι κάτοχοι πτυχίου ΑΕΙ, η πλειονότητα των μελών είναι κάτοχοι μεταπτυχιακού διπλώματος, ενώ ένα σημαντικό ποσοστό είναι κάτοχοι διδακτορικού διπλώματος ή εκπονούν διδακτορική διατριβή. Μέλη Ε.Ε.ΔΙ.Π. έχουν συγγράψει διδακτικές σημειώσεις και βιβλία, επιτελούν αξιόλογο ερευνητικό έργο και είναι επιστημονικοί υπεύθυνοι ερευνητικών προγραμμάτων. Πολλοί πρώην συνάδελφοί μας προσφέρουν σήμερα από βαθμίδες Δ.Ε.Π. στο ίδιο γνωστικό αντικείμενο που προσέφεραν ως μέλη Ε.Ε.ΔΙ.Π. Επιπλέον, ο φορέας Ε.Ε.ΔΙ.Π. είναι ο μοναδικός φορέας, πέραν του Δ.Ε.Π., που αμείβεται με το πανεπιστημιακό μισθολόγιο, έχει ανάλογη δομή βαθμίδων εξέλιξης με το ΔΕΠ (τέσσερις βαθμίδες) και τα προσόντα των νεοπροσλαμβανομένων μελών Ε.Ε.ΔΙ.Π., σε πολλές περιπτώσεις δεν υπολείπονται ουσιαστικά από αυτά των νεοπροσλαμβανομένων μελών Δ.Ε.Π..
Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι κάθε κείμενο διαλόγου για την Ανώτατη Εκπαίδευση πρέπει να περιέχει και να ενδυναμώνει το Φορέα Ε.Ε.ΔΙ.Π., ζωντανό κύτταρο του Ελληνικού Πανεπιστημίου σύμφωνα με τα θεσμικά και τα οικονομικά μας αιτήματα .
Η έκδηλη «επιθυμία» του Υπουργείου να παραπέμψει (σχεδόν) όλα τα θέματα ΕΕΔΙΠ στους εσωτερικούς κανονισμούς των Πανεπιστημίων, όπως προκύπτει από τις συναντήσεις με μελη της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου, είναι λανθασμένη και θα οδηγήσει σε κατακερματισμό του ΕΕΔΙΠ δημιουργώντας ΕΕΔΙΠ πολλών ταχυτήτων στα διάφορα Πανεπιστήμια. Τέτοια παραδείγματα βιώνουμε και σήμερα σε ήσσονος σημασίας ζητήματα που ρυθμίζονται διαφορετικά από τους εσωτερικούς κανονισμούς των Ιδρυμάτων δημιουργώντας προβλήματα άνισης μεταχείρισης μεταξύ συναδέλφων από διαφορετικά Πανεπιστήμια. Το νομικό πλαίσιο που διέπει το Φορέα ΕΕΔΙΠ δεν είναι ούτε δαιδαλώδες ούτε περίπλοκο, όπως πιθανά συμβαίνει με τμήματα της νομοθεσίας για τα Πανεπιστήμια. Πιο συγκεκριμένα ο ιδρυτικός νόμος του Φορέα ΕΕΔΙΠ (και ΕΤΕΠ) είναι το άρθρο 13 του Ν. 2817/2000 το μισθολόγιο – βαθμολόγιο των μελών ΕΕΔΙΠ ορίζεται με το ΠΔ 118/2002 και θεσμικά ζητήματα (πρόσληψη, μετάταξη, εκπαιδευτική άδεια κ.λ.π) ορίζονται με το πολύ πρόσφατο ΠΔ 147/2009. Δηλαδή σχεδόν όλη η νομοθεσία που διέπει το Φορέα ΕΕΔΙΠ περιλαμβάνεται σε 8 σελίδες ΦΕΚ μέρος των οποίων έχει αυτοκαταργηθεί (μεταβατικές διατάξεις κλπ). Θεωρούμε λοιπόν ότι το συνολο του νομικού πλαισίου που υφίσταται σήμερα πρέπει να κωδικοποιηθεί, να διατηρηθεί και να βελτιωθεί σύμφωνα με τις υποδείξεις μας και τις δυσλειτουργίες – αρρυθμίες που έχουν διαπιστωθεί. Θεωρούμε λανθασμένη την άποψη σε θέματα όπως η σύνθεση της Συγκλήτου, της ΓΣΤ, η συμμετοχή σε εκλογές οργάνων διοίκησης (πρυτανεία, κοσμήτορας, Πρόεδρος Τμήματος) κλ.π να ορίζονται διαφορετικά από Πανεπιστήμιο σε Πανεπιστήμιο.
Πιο συγκεκριμένα, θεωρούμε ως σημεία αιχμής που πρέπει να περιέχονται οπωσδήποτε σε τυχόν νέο θεσμικό πλαίσιο των Πανεπιστημίων:
1) διατήρηση του αμιγούς διδακτικού χαρακτήρα του φορέα ΕΕΔΙΠ. Το έργο του ΕΕΔΙΠ να αποσαφηνιστεί πλήρως σε τυχόν νέο νόμο πλαίσιο και να μην αφεθεί στους Εσωτερικούς Κανονισμούς των ΑΕΙ.
2) διατήρηση του πανεπιστημιακού μισθολογίου για τα μέλη ΕΕΔΙΠ.
3) ενιαία αντιμετώπιση (οικονομική, θεσμική) των μελών ΕΕΔΙΠ.
4) θεσμική αναβάθμιση του έργου του ΕΕΔΙΠ (εμπλουτισμός του διδακτικού έργου του ΕΕΔΙΠ και αναβάθμιση των προσόντων του).
Θεωρούμε ότι στους δύσκολους καιρούς για τη Δημόσια Παιδεία και την Ανώτατη Εκπαίδευση, επιβάλλεται ο συντονισμός και η συνεργασία μεταξύ των φορέων της Εκπαίδευσης.
Ο Πρόεδρος
Μανόλης Ντουντουνάκης
ΕΕΔΙΠ Πολυτεχνείο Κρήτης
Η Γ. Γραμματέας
Ζαμπία Κατσανεβάκη
ΕΕΔΙΠ Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο
Σχόλιο by Π.Ο.Σ.Ε.Ε.ΔΙ.Π. ΑΕΙ — 14/01/2011 @ 19:26
Υπάρχουσα κατάσταση και προτάσεις σχετικά με τις υπό διαμόρφωση αλλαγές στην Ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση
Αντώνης Δεληγιαννάκης, Γιώργος Καρυστινός, Πολυχρόνης Κουτσάκης, Μιχάλης Λαγουδάκης, Αθανάσιος Λιάβας, Κατερίνα Μανιά, Άγγελος Μπλέτσας, Ματτίας Μπούχερ, Ιωάννης Παπαευσταθίου, Βασίλης Σαμολαδάς
Καθηγητές Τμήματος Ηλεκτρονικών Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) Πολυτεχνείου Κρήτης
Χανιά 14 Ιανουαρίου 2011
Η βελτίωση της λειτουργίας του Ελληνικού Πανεπιστημίου προϋποθέτει ανάδειξη των βασικών αιτιών των σημερινών προβλημάτων και, ταυτόχρονα, αποφυγή των πειραματισμών και των σφαλμάτων του παρελθόντος. Δεδομένου ότι οι αλλαγές στα Πανεπιστήμια θα επιταχυνθούν όταν το απαιτήσει η ευρύτερη κοινωνία, σημειώσαμε σκέψεις και ιδέες που συχνά ανταλλάσσονται μεταξύ των μελών ΔΕΠ αλλά ίσως δεν είναι γνωστές στην κοινή γνώμη. Εστιάσαμε κυρίως στην κατάσταση που επικρατεί στα Ελληνικά Πανεπιστήμια και στα τρία βασικά σημεία του κειμένου Διαβούλευσης (Διοίκηση, Φοιτητική Κινητικότητα, Διεθνοποίηση). Δεν θίξαμε τα κρίσιμα θέματα της υποχρηματοδότησης και των μηχανισμών αξιολόγησης της έρευνας, της σύνδεσης της έρευνας με τη βιομηχανία και του χαμηλού μισθολογίου των Πανεπιστημιακών καθηγητών.
Κυρίαρχη πηγή προβλημάτων: Διαδικασία εκλογής πρυτανικών αρχών
Η έλλειψη ακαδημαϊκότητας που συναντάται σε πτυχές της Ελληνικής πανεπιστημιακής καθημερινότητας ίσως αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και πηγάζει από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Πρώτη και κυρίαρχη αιτία των σημερινών προβλημάτων είναι ο τρόπος ανάδειξης των διοικήσεων των Πανεπιστημίων (δηλ. των πρυτανικών αρχών) όπου καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η φοιτητική ψήφος με ποσοστό βαρύτητας περίπου ισότιμο (στο 80%) με εκείνο των μελών ΔΕΠ, ανεξαρτήτως της συμμετοχής, σύμφωνα με τη νομοθεσία εδώ και περίπου 30 χρόνια.
Το άμεσο αποτέλεσμα είναι η ανάδειξη πρυτανικών αρχών με μη ακαδημαϊκά κριτήρια, με βάση την ψήφο νέων ανθρώπων χωρίς γνώσεις ή εμπειρία και με προσωρινή σχέση με το Πανεπιστήμιο, και συνήθως -λόγω της χαμηλής συμμετοχής (πολλές φορές σε μονοψήφια ποσοστά) του ενεργού φοιτητικού σώματος- μόνο μέσω υποστήριξης από κομματικές νεολαίες εντός των Πανεπιστημίων, οι οποίες δεν αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία των ενεργών φοιτητών. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν αποτελεί έκπληξη η στάση αρκετών ακαδημαϊκά ικανών να αποφεύγουν να θέσουν υποψηφιότητα στις πρυτανικές εκλογές (χωρίς να αποκλείονται και οι εξαιρέσεις). Το έμμεσο αποτέλεσμα μίας τέτοιας διαδικασίας είναι η κακοδιοίκηση (π.χ. ανοχή σε περιπτώσεις κραυγαλέας ευνοιοκρατίας, πλημμελής καθαριότητα ή αναποτελεσματική συντήρηση ή αξιοποίηση ακαδημαϊκών χώρων κλπ) και η συχνή ομηρία του Πανεπιστήμιου από δυναμικές ομάδες οι οποίες διαρκώς και ανενόχλητα διαταράσσουν ή διακόπτουν την ακαδημαϊκή λειτουργία.
Ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει στο Ελληνικό φαινόμενο των συχνών καταλήψεων των ιδρυμάτων από φοιτητές (ή άτομα που αυτό-προσδιορίζονται ως φοιτητές). Είναι προφανές πως, σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και ελευθερίας της έκφρασης, οι καταλήψεις πανεπιστημιακών ιδρυμάτων είναι παράνομες και βίαιες πράξεις που καταλύουν το πανεπιστημιακό άσυλο και οδηγούν τη νεολαία σε μεγαλύτερα αδιέξοδα. Ως μέτρο αντιμετώπισης του φαινομένου, η τελευταία νομοθετική ρύθμιση (νόμος Γιαννάκου) έθεσε ορθώς άνω όριο στο μέγιστο αριθμό χαμένων διδακτικών ωρών, όπως επίσης και στη δυνατότητα παράτασης εξαμήνου, με συνέπεια τον αισθητό περιορισμό του φαινομένου. Δυστυχώς, ακόμη κι αυτή η ρύθμιση εξελήφθη ως «νομιμοποίηση» της κατάληψης μέχρι δύο εβδομάδες ανά εξάμηνο! Πιστεύουμε ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και το σύστημα εκλογής και λειτουργίας των πρυτανικών αρχών δεν προστατεύουν το ανοικτό και δημιουργικό Πανεπιστήμιο και, γι’ αυτό άλλωστε, τυχόν καταστροφές ή κλοπές που σημειώνονται στη διάρκεια καταλήψεων δεν τιμωρούνται.
Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο υποβαθμίζει περαιτέρω την ακαδημαϊκή λειτουργία εξαιτίας της εισαγωγής υπεράριθμου πλήθους φοιτητών, πάνω από τις δυνατότητες των ιδρυμάτων. Με βάση τις αποφάσεις της γραφειοκρατίας του υπουργείου Παιδείας, αγνοούνται συστηματικά οι ετήσιες προτάσεις (σχετικά με τον αριθμό των εισακτέων) των Ελληνικών Πανεπιστημίων και οι προτάσεις αντίστοιχης ενίσχυσης των υποδομών τους, ώστε ο υφιστάμενος αριθμός εισακτέων να εκπαιδευθεί αποτελεσματικά. Αν στα παραπάνω προστεθεί α) η μακροχρόνια διάρκεια σπουδών (μπορεί να ξεπεράσει τα 10 έτη) και β) η νομοθετημένη δυνατότητα πολλαπλών εξετάσεων χωρίς καμία απαίτηση παρακολούθησης του μαθήματος (κάτι που αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία), τότε μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητό ότι το Ελληνικό θεσμικό πλαίσιο όχι μόνο δεν τιμωρεί αλλά αντιθέτως ευνοεί συμπεριφορές ήσσονος προσπάθειας. Ίσως τα παραπάνω εξηγούν σε κάποιο βαθμό και το φαινόμενο των καταλήψεων.
Υπάρχει ποιότητα στο δυναμικό του Ελληνικού Πανεπιστημίου;
Υπάρχουν πυρήνες δημιουργικότητας στα Ελληνικά Πανεπιστήμια, παρά τις (παραπάνω) παράλογες συνθήκες; Η απάντηση είναι ένα ξεκάθαρο ναι, για όλους όσους έχουν σπουδάσει στην Ελλάδα και γνωρίζουν πως σε κάθε Ελληνικό Πανεπιστήμιο υπάρχουν άνθρωποι φιλότιμοι και ικανοί. Το μαρτυρούν άλλωστε οι διεθνείς ερευνητικές επιτυχίες επιστημόνων που ζουν και εργάζονται στη χώρα.
Αποτελεί κοινή ομολογία στους «παροικούντας εν Ιερουσαλήμ» πως τα τελευταία χρόνια το επιστημονικό προσωπικό των Ελληνικών Πανεπιστημίων έχει αισθητά βελτιωθεί. Δεν είναι τυχαίο το ότι, υπό συνθήκες κακοδιοίκησης, καταλήψεων, και προβληματικών υποδομών, η χώρα μας είναι 9η στην Ευρώπη των 27 σε απόλυτο αριθμό συμμετοχών σε ανταγωνιστικά, χρηματοδοτούμενα ερευνητικά έργα του 7ου Πλαισίου Προγράμματος, παρά το μικρό πληθυσμό της χώρας (Έκθεση Proviso, Υπουργείο Έρευνας & Τεχνολογίας της Αυστρίας, Νοέμβριος 2010, σελ. 14, http://bmwf.gv.at/startseite/forschung/europaeisch/proviso/publikationen/).
Επιπλέον, πολλοί άριστοι απόφοιτοι Ελληνικών Πανεπιστημίων προκαλούν το ενδιαφέρον κορυφαίων ιδρυμάτων του εξωτερικού τα οποία τους προσφέρουν πλήρεις υποτροφίες και άψογο ακαδημαϊκό περιβάλλον για μεταπτυχιακές σπουδές. Αν και το φαινόμενο αυτό (brain drain) είναι οδυνηρό για την ανάπτυξη της χώρας και οφείλεται κυρίως στην ανυπαρξία πολιτικής έρευνας και σχεδίου για την επαγγελματική απορρόφηση της σπουδάζουσας νεολαίας, αποτελεί ένδειξη της ποιότητας διδασκαλίας στα Ελληνικά Πανεπιστήμια.
Ειδικά για το τμήμα Ηλεκτρονικών Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του Πολυτεχνείου Κρήτης, θα μπορούσε κάποιος να ανατρέξει στις ετήσιες εκθέσεις δραστηριοτήτων των καθηγητών, οι οποίες αναρτούνται στην ιστοσελίδα του τμήματος κάθε χρόνο από το 2005 (www.ece.tuc.gr). Περιλαμβάνουν τις ερευνητικές και διδακτικές δραστηριότητες, καθώς επίσης και τις διεθνείς διακρίσεις.
Κείμενο διαβούλευσης: Κριτική και δικές μας αντιπροτάσεις
Πώς απαντά το κείμενο διαβούλευσης στα παραπάνω; Η σύντομη απάντηση είναι πως δεν απαντά αλλά περιορίζεται σε γενικόλογες αναφορές στο ζητούμενο και όχι σε ξεκάθαρους τρόπους επίτευξής του.
1. Διοίκηση
Εκλογή Πρύτανη από εξωτερικό συμβούλιο διοίκησης (ΣΔ) εφαρμόζεται με επιτυχία στο εξωτερικό, με τη μόνη διαφορά ότι το συμβούλιο διοίκησης στο εξωτερικό δεν έχει κομματικά αλλά ακαδημαϊκά χαρακτηριστικά αριστείας και σίγουρα δεν εκλέγεται από τις φοιτητικές ή κομματικές οργανώσεις. Πρόσφατες επεξηγηματικές δηλώσεις του Υπουργείου Παιδείας μιλούν για «αναβαθμισμένο ποιοτικά ρόλο» των φοιτητών στη Διοίκηση (!), ενώ δεν ξεκαθαρίζουν το βαθμό συμμετοχής τους. Δεν ξεκαθαρίζονται επίσης οι δικλείδες ασφαλείας που θα εξασφαλίσουν την αριστεία ή επάρκεια των μελών του ΣΔ και θα μηδενίσουν την επιρροή των κομμάτων κατά την επιλογή του (αν και είναι γνωστές οι επιπτώσεις του κομματισμού στην Ελλάδα σε όλους τους τομείς της Δημόσιας Διοίκησης, της Υγείας, των Μεταφορών, αλλά και των Πανεπιστημίων). Με λίγα λόγια, το κείμενο διαβούλευσης είναι γενικόλογο και ασαφές ως προς τις κρίσιμες λεπτομέρειες οι οποίες και θα καθορίσουν την ποιότητα των προτεινόμενων αλλαγών.
Ίσως θα πρέπει να εξετασθεί η δημιουργία Ανεξάρτητης Αρχής για την επιλογή μελών των ΣΔ με κριτήρια αριστείας (και διαφορετικής από την προτεινόμενη Αρχή Χρηματοδότησης). Ή θα πρέπει να εξεταστεί σοβαρά μεταβατική (ή μόνιμη) περίοδος κατά την οποία το υφιστάμενο σύστημα εκλογής Πρύτανη θα λαμβάνει υπόψη τα ποσοστά συμμετοχής του εκλογικού σώματος με ταυτόχρονο περιορισμό της βαρύτητας όλων όσων έχουν προσωρινή σχέση με το Πανεπιστήμιο.
2. Φοιτητική Κινητικότητα
Η προτεινόμενη δυνατότητα κινητικότητας των φοιτητών εντός του Πανεπιστημίου προϋποθέτει ανοικτά και λειτουργικά Πανεπιστήμια, χωρίς το σημερινό έλλειμμα ακαδημαϊκότητας. Πώς θα εφαρμοστεί με τη σημερινή δυνατότητα πολλαπλών εξεταστικών (σήμερα το ίδιο μάθημα μπορεί να εξεταστεί τρεις φορές σε ένα έτος), την έλλειψη συνοχής στη διάρκεια των σπουδών (σήμερα φοιτητές εξετάζονται σε προχωρημένα μαθήματα χωρίς να έχουν ολοκληρώσει επιτυχώς βασικά προαπαιτούμενα μαθήματα), τους ήδη υπάρχοντες υπεράριθμους φοιτητές σε αίθουσες και εργαστήρια; Πώς θα εξασφαλιστεί η αξιοκρατία και η διαφάνεια;
Αντί για μέτρα φοιτητικής κινητικότητας τα οποία προϋποθέτουν το ζητούμενο (και εν πολλοίς είναι ανεφάρμοστα με τα σημερινά δεδομένα), ίσως θα έπρεπε πρώτα να εστιαστεί η προσοχή στην απλοποίηση των Πανελληνίων Εξετάσεων, με λιγότερα μαθήματα (π.χ. έως τρία) και με περισσότερη έμφαση στην κριτική σκέψη και στην αποφυγή της αποστήθισης. Επιπλέον, η εισαγωγή σε Σχολή στο πρώτο έτος και επιλογή Τμήματος στο δεύτερο όπως προτείνεται, προϋποθέτει τμήματα συστεγασμένα στην ίδια πόλη (αν όχι στο ίδιο campus). Η Ελληνική πραγματικότητα δυστυχώς επιτρέπει διαφορετικά τμήματα του ίδιου Πανεπιστημίου σε διαφορετικές πόλεις ή νομούς. Όταν εξασφαλιστεί η εύρυθμη και ορθολογική λειτουργία των Πανεπιστημίων, τότε μόνο προτάσεις κινητικότητας και εισαγωγής σε προπαρασκευαστικά έτη σπουδών μπορούν ρεαλιστικά (και πειστικά) να αντιμετωπιστούν.
3. Διεθνοποίηση
Τέλος, το πρόβλημα της εξωστρέφειας και της διεθνούς αναγνώρισης των Ελληνικών Πανεπιστημίων σίγουρα δεν αντιμετωπίζεται μόνο με την προτεινόμενη «ίδρυση παραρτημάτων στο εξωτερικό». Πρωτίστως λύνεται με την ενίσχυση της νομοθεσίας πετυχημένων ακαδημαϊκών πρακτικών που εφαρμόζονται διεθνώς εδώ και πολλά χρόνια σε όλα τα φημισμένα ιδρύματα του εξωτερικού. Το κείμενο διαβούλευσης δεν αναφέρεται πουθενά σε κρίσιμα θέματα εσωτερικής ακαδημαϊκής λειτουργίας, όπως το θέμα της μέγιστης διάρκειας σπουδών, αλλά τα παραπέμπει στον υπό διαμόρφωση Εσωτερικό Κανονισμό που θα συντάξει το κάθε ίδρυμα, έτσι ώστε «να αποφευχθεί ένας ασφυκτικά λεπτομερειακός νόμος-πλαίσιο και να ενισχυθεί η πολυτυπία μεταξύ των Ιδρυμάτων, σύμφωνα με τις ανάγκες τους». Ωστόσο, κρίσιμα ακαδημαϊκά ζητήματα, όπως η μέγιστη διάρκεια σπουδών, θα πρέπει να καθοριστούν με σαφήνεια ώστε τελικώς να εφαρμοστούν με επιτυχία. Διαφορετικά, δεν πρόκειται ποτέ να αντιμετωπιστούν (και εξαιτίας της επαπειλούμενης βίας εντός των ιδρυμάτων).
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η δυνατότητα εισαγωγής προαπαιτούμενων μαθημάτων στα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών, η οποία θεσμοθετήθηκε από τον πρόσφατο νόμο Γιαννάκου (δύσκολα θα βρεθεί φημισμένο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού όπου η δήλωση ενός μαθήματος επιτρέπεται χωρίς προηγούμενη επιτυχή εξέταση στα προαπαιτούμενά του, όπως στην Ελλάδα). Αν και η νομοθεσία έδωσε τη δυνατότητα στα Τμήματα να ορίσουν, εάν το επιθυμούν, τα προαπαιτούμενα μαθήματα («αλυσίδες» στην νεοελληνική αργκώ), μια τέτοια πρακτική δεν εφαρμόστηκε έως σήμερα, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Και όπου εφαρμόστηκε, υπήρξαν βίαιες αντιδράσεις. Ειδικά το θέμα της διάρκειας σπουδών είναι εξίσου σημαντικό με τον τρόπο εκλογής των πρυτανικών αρχών και επομένως θα πρέπει να απαντηθεί με σαφήνεια κεντρικά και σύμφωνα με τη διεθνή πρακτική.
Τα υπόλοιπα θέματα του κειμένου διαβούλευσης δεν τα θίξαμε εξαιτίας των ασαφειών, τόσο στο αρχικό κείμενο, όσο και στις επεξηγήσεις που δόθηκαν και ελπίζουμε η μη συζήτησή τους παραπάνω να μην εκληφθεί άκριτα ως αποδοχή ή απόρριψής τους. Ωστόσο, πιστεύουμε ότι ο μόνος τρόπος να λυθούν τα προβλήματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση της χώρας είναι η ριζική αναδιάρθρωσή της βάσει δοκιμασμένων πρακτικών σε αντίστοιχα ιδρύματα στο διεθνή χώρο, και όχι η αποσπασματική ψήφιση ρυθμίσεων με κύριο γνώμονα την ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους.
Σχόλιο by Άγγελος Μπλέτσας — 15/01/2011 @ 23:17
Το παρακάτω κείμενο είναι απόφαση της Γ.Σ. του Τμήματος Τεχνολογίας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του ΤΕΙ Ηπείρου, τόσο για το κείμενο της διαβούλευσης του Υπουργείου, όσο και για τις κυοφορούμενες εξελίξεις στη χωροταξική αναδιάρθρωση των ΑΕΙ, για την πορεία των οποίων δυστυχώς δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη για τις προθέσεις του Υπουργείου.
ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Αρχικές παρατηρήσεις για τις συνθήκες της διαβούλευσης
Η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έχει μέχρι στιγμής δώσει δείγματα γραφής τα οποία δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη στην ακαδημαϊκή κοινότητα. Ειδικότερα:
• Στο θέμα του αριθμού των εισακτέων στα τμήματα, η κυβέρνηση όρισε και πάλι τα γνωστά εξωπραγματικά μεγέθη (ειδικά για τα τμήματα των περιφερειακών ΤΕΙ), αγνοώντας πλήρως τις εισηγήσεις των τμημάτων. Ακούγεται ειρωνικό το ότι στο κείμενο της διαβούλευσης υπάρχει η πρόβλεψη τα Ιδρύματα να ορίζουν τον αριθμό των εισακτέων.
• Στο θέμα της προώθησης της έρευνας, το Υπουργείο ουσιαστικά επαναπροκήρυξε τα προγράμματα «Θαλής» και «Αρχιμήδης», με συνεχείς αλλαγές στους όρους. Το αποτέλεσμα είναι ότι 20 περίπου μήνες μετά την αρχική υποβολή είναι ασαφές ακόμη και το πότε θα ολοκληρωθεί η διαδικασία της αρχικής αξιολόγησης, για να ακολουθήσει η υποβολή της πλήρους πρότασης. Το Υπουργείο απέδειξε ότι δεν σέβεται στοιχειωδώς την Ακαδημαϊκή κοινότητα και δεν ενδιαφέρεται για την ενίσχυση της έρευνας, αλλά να κερδίσει χρόνο και να μειώσει τις δαπάνες για την έρευνα, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ταυτόχρονη μετακίνηση ερευνητικού προσωπικού στο εξωτερικό.
• Πρέπει επίσης να υπογραμμισθεί η συνεχής επιλεκτική προβολή στοιχείων με στόχο την υποβάθμιση των Ιδρυμάτων και της δουλειάς τους, ώστε να δημιουργείται κλίμα στην κοινή γνώμη: πλήθος διδασκόντων (στα ΤΕΙ υπολογίζονται και οι ωρομίσθιοι, χωρίς διευκρίνιση), φαινόμενα οικογενειοκρατίας (με απαράδεκτη γενίκευση), σπατάλη πόρων κτλ. Η σχετική φημολογία φαίνεται να επικεντρώνεται ιδιαίτερα στα ΤΕΙ, ενώ το ΤΕΙ Ηπείρου έχει μια ιδιαίτερα «τιμητική» θέση στις σχετικές αναφορές.
Με βάση όλα τα παραπάνω, πιστεύουμε ότι η διαβούλευση γίνεται σε ένα κλίμα ιδιαίτερα επιβαρυμένο, με αποκλειστική ευθύνη του Υπουργείου, όταν μάλιστα πρόκειται για τόσο σοβαρές αλλαγές που επηρρεάζουν το χαρακτήρα της Ανώτατης Εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Παρατηρήσεις επί του κειμένου, κυρίως ως προσπάθεια να ερμηνευθούν οι σκέψεις του συντάκτη
Γενικά
• Το κείμενο διαβούλευσης εντέχνως ερμηνεύει τις δυσλειτουργίες και τις παθογένειες των Ιδρυμάτων αποδίδοντας τες σε διάφορα προβλήματα της νομοθεσίας και της γραφειοκρατικής λειτουργίας του κράτους.
• Το γενικό πνεύμα που φαίνεται να διαπνέει όλο το κείμενο είναι η προσπάθεια απαλλαγής του κράτους από το μεγαλύτερο μέρος του κόστους της λειτουργίας των Ιδρυμάτων. Κάτι τέτοιο θα οδηγήσει σε εύκολα προβλέψιμο μαρασμό των Ιδρυμάτων, ειδικά των περιφερειακών, καθώς χρήματα τέτοιου μεγέθους είναι αδύνατον να βρεθούν στην ελληνική αγορά, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες.
1. ΝΕΑ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΕ ΝΕΑ ΗΓΕΣΙΑ…
• Κατά βάση, περιλαμβάνει γενικολογίες και ευχολόγια, με εξαίρεση το νέο Συμβούλιο του Ιδρύματος και ορισμένα ζητήματα για το προσωπικό.
• Πιθανόν είναι θετική η ιδέα για ένα συμβούλιο το οποίο περιλαμβάνει και ανεξάρτητα μέλη, προερχόμενα είτε από την Ελλάδα είτε από το εξωτερικό, τα οποία θα μπορούν να εξασφαλίσουν τις βασικές αρχές της αυτοδιοίκησης και της λειτουργίας του ιδρύματος, επιδιώκοντας στην ενίσχυση της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της διδακτικής και ερευνητικής δραστηριότητας των μελών του. Είμαστε όμως αντίθετοι σε ένα συμβούλιο, όπου τα εκτός Ιδρυμάτων μέλη θα επιδιώκουν τον έλεγχο και καθοδήγηση του ιδρύματος (π.χ. ο εκπρόσωπος της κεντρικής κυβέρνησης ή περιφερειακού συμβουλίου ή δήμου) ή στην δημιουργία προσωπικού κέρδους (π.χ. επιχειρηματίας) ή στην αύξηση της επιρροής στο ακαδημαϊκό ίδρυμα (γονέας φοιτητή, μελλοντικός υποψήφιος δήμαρχος, περιφερειάρχης, βουλευτής).
• Δεν υπάρχει αντίρρηση να εκλέγεται πρόεδρος ΤΕΙ, μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας Ελλάδας ή εξωτερικού, με ανοιχτή πρόσκληση. Ωστόσο αυτός πρέπει οπωσδήποτε να εκλέγεται από την κοινότητα (και όχι από το «Συμβούλιο»), ενώ δεν μπορεί να του δίνεται ως ανταμοιβή θέση καθηγητή στο γνωστικό του αντικείμενο.
• Είναι θετική η θεσμοθέτηση ανεξάρτητου Συμβουλίου Ακαδημαϊκής και Ερευνητικής Δεοντολογίας. Πρέπει να καθοριστεί όμως ο τρόπος σύνθεσής τους και να μην ορίζεται από τον Υπουργό Παιδείας ή από την κυβερνητική πλειοψηφία της Βουλής. Τα μέλη μπορούν να επιλέγονται από μεγαλύτερο αρχικό πίνακα, ο οποίος προτείνεται από τα Ιδρύματα και εγκρίνεται από αυξημένη πλειοψηφία της ελληνικής Βουλής, όπως και οι άλλες ανεξάρτητες αρχές.
• Είναι και σημειολογικά σημαντικό ότι γίνεται αναφορά σε διδακτικό / ερευνητικό προσωπικό για τα Παν/μια, ενώ για τα ΤΕΙ γίνεται αναφορά μόνο σε διδακτικό προσωπικό, χωρίς καμία αναφορά σε έρευνα, κάτι που συνιστά ευθεία υποβάθμιση του ρόλου μας και καταδεικνύει και τις προθέσεις του Υπουργείου.
• Στην κατεύθυνση της εξομοίωσης Πανεπιστημίων και ΤΕΙ, να καταργηθεί η βαθμίδα του Καθηγητή Εφαρμογών (οι υπάρχοντες να παραμείνουν σε προσωποπαγείς θέσεις, προφανώς με δυνατότητα εξέλιξης).
• Δεν είναι δυνατόν ο Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας κάθε Ιδρύματος να καθορίζει τα απαιτούμενα προσόντα.
• Τα εκλεκτορικά σώματα μπορεί να είναι διεθνούς σύνθεσης. Θα μπορούσε να προταθεί ενιαίος κατάλογος εξωτερικών κριτών ανά γνωστικό αντικείμενο και όχι για κάθε ίδρυμα ξεχωριστά.
• Η αξιολόγηση όλου του εκπαιδευτικού προσωπικού σε τακτά χρονικά (προκαθορισμένα από πριν) χρονικά διαστήματα είναι μια θετική ιδέα.
• Η εμπειρία από μέλη ΕΠ/ΔΕΠ με παράλληλη θέση στο εξωτερικό, αποδεικνύει ότι το συγκεκριμένο μοντέλο, δεν μπορεί να λειτουργήσει. Διαφωνούμε στην λογική του τουρίστα καθηγητή (που έρχεται για τις καλοκαιρινές τους διακοπές για 3 μήνες στην Ελλάδα). Μπορεί να ενισχυθεί ο θεσμός του Επισκέπτη Καθηγητή.
• Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή αναστολή καθηκόντων, καθώς δεν εξασφαλίζεται η απασχόληση του μέλους ΕΠ/ΔΕΠ σε ανταγωνιστικό φορέα (π.χ. ιδιωτικό πανεπιστήμιο), ιδιωτική εταιρεία (υπεργολάβο του Πανεπιστημίου/ΤΕΙ) ή επιχείρηση εκμετάλλευσης ερευνητικών αποτελεσμάτων που έχουν προκύψει στο ΑΕΙ.
• Είναι απαράδεκτο το γεγονός ότι δεν γίνεται μνεία για τη δυνατότητα των ΤΕΙ, να έχουν υποψήφιους διδάκτορες. Προφανώς σκόπιμα, γίνεται αναφορά μόνο στα Πανεπιστήμια για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής. Αντίθετα, μπορεί να καθορισθεί ένα σύνολο κριτηρίων με τα οποία να εξετάζεται εάν ένα Ίδρυμα (περιλαμβανομένων και των Πανεπιστημίων) και τα Τμήματα του έχουν τη δυνατότητα να απονέμουν διδακτορικά διπλώματα.
• Είναι επίσης σημαντικό να επισημανθεί ότι ο κύριος παράγοντας που επηρεάζει τη δυνατότητα να προσλαμβάνονται μέλη ΔΕΠ, ΕΠ, ΕΤΠ κτλ είναι οι διαθέσιμες πιστώσεις, οι οποίες θα είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν εάν αφεθούν γενικώς στη δυνατότητα του Ιδρύματος να προσελκύσει πόρους.
• Η ενότητα της οικονομικής αυτοτέλειας είναι εντελώς ασαφής και γενικόλογη, εκτός από το σημείο όπου αναφέρεται ότι η πολιτεία αναλαμβάνει ουσιαστικά μόνο τα ελάχιστα όρια των μισθών. Αυτό μπορεί να σημαίνει στην κυριολεξία μικροποσά (π.χ. 700 € για τον Καθηγητή Εφαρμογών). Σε αυτό το πλαίσιο, καμία αναφορά δεν γίνεται στη βελτίωση του εξοντωτικού ωραρίου των μελών ΕΠ ΤΕΙ.
• Το ίδιο ασαφής είναι η ενότητα Προγραμματικές συμφωνίες. Οι προγραμματικές συμφωνίες υπάρχουν και σήμερα, άρα δεν υπάρχει τίποτε καινούριο. Μάλιστα, μέχρι σήμερα η εμπειρία δείχνει ότι η πλευρά που δεν τηρεί τις υποχρεώσεις που προκύπτουν από αυτές είναι η ίδια η Πολιτεία. Ειρωνικά το κείμενο δίνει τη δυνατότητα καθορισμού των εισακτέων φοιτητών, κάτι που μέχρι σήμερα το ίδιο το Υπουργείο βιάζει κατά συρροήν.
• Συμφωνούμε για την ποιότητα αλλά με δείκτες που θα βλέπουν πέρα από τον αριθμό του δείκτη αλλά θα συμπεριλαμβάνουν και ποιοτικά στοιχεία.
• Οι δείκτες αξιολόγησης περιέχουν και τον απαράδεκτο δείκτη της σχέσης αποφοίτων προς εισαγομένους. Αυτός ο δείκτης έχει νόημα μόνο εάν συνδυαστεί με τη δυνατότητα του Ιδρύματος να επιλέξει τους εισακτέους του, ώστε να μην αναγκάζεται να σπρώχνει προς την έξοδο ανθρώπους με πολύ χαμηλές επιδόσεις.
• Συμφωνούμε σε ανεξάρτητη αρχή χρηματοδότησης, η οποία θα αναλαμβάνει να κατανείμει συγκεκριμένο ποσοστό του προϋπολογισμού της κεντρικής κυβέρνησης (5%), και η οποία δεν θα επιλέγεται ούτε από την κυβέρνηση ούτε από την κυβερνητική πλειοψηφία αλλά θα προτείνεται από όλες τις συγκλήτους και συνελεύσεις ΤΕΙ και θα εγκρίνεται από τα 2/3 της βουλής.
• Η σύσταση Περιφερειακών Συμβουλίων για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, με Περιφέρειες όπως η Ήπειρος, τα Ιόνια Νησιά, η Κρήτη, η Θράκη, είναι εντελώς ανεδαφική. Η πρόταση προφανώς αποτελεί αντιγραφή από άλλα συστήματα, στα οποία η περιφέρεια μπορεί να έχει το μέγεθος ολόκληρης της Ελλάδας.
• Η χωροταξική και θεματική αναδιάρθρωση με καθαρά ακαδημαϊκά κριτήρια είναι αποδεκτή. Αυτή όμως πρέπει να γίνει με βάση κριτήρια και αρχές που λαμβάνουν υπ’ όψη τη βέλτιστη απόδοση του νέου σχεδιασμού, την ήδη υπάρχουσα κατάσταση, την περιφερειακή ανάπτυξη και τις ανάγκες της κάθε περιοχής, και όχι με βάση μικροκομματικές και άλλες σκοπιμότητες, άσχετες με την εκπαιδευτική διαδικασία.
2. Πτυχία με αντίκρυσμα …
• Η νέα ακαδημαϊκή οργάνωση με βάση της Σχολή μας βρίσκει αντίθετους. Άραγε ο φοιτητής που θα παρακολουθήσει για 1-2 έτη το ενιαίο πρόγραμμα σπουδών της σχολής θα γνωρίζει καλύτερα το τμήμα στο οποίο θα ήθελε να ασχοληθεί? Επίσης, δεν είναι δυνατόν κάθε Ίδρυμα να ορίζει τον τρόπο εγγραφής των φοιτητών. Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει δοκιμαστεί σε προηγούμενες δεκαετίες και απέτυχε. Σίγουρα όμως, ταιριάζει στους οικονομικά και πολιτικά ισχυρούς, οι οποίοι αφού πετύχουν να εγγράψουν τα παιδιά τους στη σχολή της αρεσκείας τους στη συνέχεια θα καταφέρουν με πλάγιους τρόπους να εισαχθούν στο τμήμα της αρεσκείας τους. Ο ισοπεδωτικός, σκληρός και απόλυτος χαρακτήρας των Πανελληνίων εξετάσεων εξασφαλίζει μια δίκαιη και ενιαία κρίση για όλους τους μελλοντικούς φοιτητές.
• Ακόμη και αν εφαρμοσθεί η συγκεκριμένη ακαδημαϊκή οργάνωση, απαιτείται ριζική αναδιάρθρωση της σημερινής δομής. Τα Προγράμματα Σπουδών πρέπει να αναμορφωθούν πλήρως στις περισσότερες περιπτώσεις, ενώ πρέπει να προσφέρονται δεκάδες νέα μαθήματα, τα οποία απαιτούν την ύπαρξη ενός μεγάλου Ιδρύματος, το οποίο θα θεραπεύει όλα τα αντικείμενα.
• Εάν διατηρηθούν οι πολύ μεγάλοι αριθμοί των εισαγομένων στα Τμήματα, το μέγεθος των Σχολών θα είναι θηριώδες και αδύνατον να το χειριστεί κάποιος. Ως παράδειγμα, αρκεί να αναφερθεί ότι με 280 πραγματικούς φοιτητές στο α’ εξάμηνο του Τμήματος, απαιτούνται στην καλύτερη περίπτωση 14-15 τμήματα εργαστηρίου σε κάθε μάθημα.
• Δεν είναι δυνατόν το κάθε Ίδρυμα να ορίζει τον τρόπο εγγραφής των φοιτητών. Το συγκεκριμένο μοντέλο έχει δοκιμαστεί σε προηγούμενες δεκαετίες και απέτυχε.
• Εάν εφαρμοσθεί ένα τέτοιο μοντέλο, πρέπει να λυθούν με μεγάλη προσοχή όλα τα ζητήματα που προκύπτουν για τους ήδη υπάρχοντες φοιτητές.
ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Η συγκεκριμένη συζήτηση διεξάγεται χωρίς καμία ένδειξη για της προθέσεις της κυβέρνησης. Οι προτάσεις που περιλαμβάνονται παρακάτω προσπαθούν να απαντήσουν στα χρόνια προβλήματα που δημιούργησε η άναρχη ανάπτυξη της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, αλλά και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΤΕΙ Ηπείρου.
Πρόταση για τη χωροταξική αναδιάρθρωση
Η οποιαδήποτε πρόταση για τη χωροταξική αναδιάρθρωση πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψη της την συνολική πραγματικότητα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης σήμερα και την ανάγκη για συνολικό επανασχεδιασμό. Βασικές αρχές μιας πρότασης παρατίθενται παρακάτω:
• Διατήρηση του χαρακτήρα των τεχνολογικών τμημάτων, με διακριτό ρόλο, πιο εφαρμοσμένο και με σύνδεση με την παραγωγή.
• Κάθε Ίδρυμα πρέπει να βρίσκεται σε μία πόλη, κατά το δυνατόν ένα σε κάθε γεωγραφική περιφέρεια.
• Τα Τμήματα πρέπει να θεραπεύουν γενικά επιστημονικά αντικείμενα, με στέρεα γενική γνώση. Για παράδειγμα, Οικονομικά, Πληροφορική, Διοίκηση Επιχειρήσεων, Τεχνολογία Τροφίμων
• Συγχώνευση συγγενών αντικειμένων είτε σε Τμήματα είτε σε Σχολές, με κατευθύνσεις από κάποιο σημείο των σπουδών και πέρα, με ταυτόχρονη κατάργηση Τμημάτων τα οποία είτε εκφράζουν ανάγκες κατάρτισης είτε είναι υπερεξειδικευμένα (ξύλου και επίπλου, τεχνολογίας ενδυμάτων)
• Μετακίνηση όλου του προσωπικού (ΕΠ, ΕΤΠ, ΔΠ) στις νέες έδρες που θα προκύψουν.
• Εκτίμηση του πλήθους των Τμημάτων που απαιτούνται ανά αντικείμενο για ολόκληρη τη χώρα και κατανομή τους με αμοιβαία συμφωνία στα αντίστοιχα Ιδρύματα.
• Δραστική μείωση του αριθμού των εισακτέων, στα επίπεδα που εκφράζουν το πραγματικό ενδιαφέρον των υποψηφίων για ανώτατες σπουδές, και παράλληλη αποφασιστική συμμετοχή των Ιδρυμάτων στη διαδικασία επιλογής.
Πρόταση για το ΤΕΙ Ηπείρου
Το Τμήμα πιστεύει ότι είναι αδύνατον να διατηρηθεί το σημερινό τοπίο με τμήματα σε όλες τις πόλεις και κωμοπόλεις της Ελλάδας. Πιστεύουμε ότι το ΤΕΙ Ηπείρου μπορεί να εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο τους στόχους του με τη μετακίνηση όλου του Ιδρύματος σε μία πόλη. Η επιλογή της πόλης μπορεί να γίνει με κριτήρια την περιφερειακή ανάπτυξη, τις υπάρχουσες υποδομές, τις οικονομίες κλίμακας, και όποιο άλλο κριτήριο θεωρήσει σημαντικά το Ίδρυμα σε συνεργασία με τις τοπικές κοινωνίες και με άλλα Ιδρύματα. Το Τμήμα βλέπει θετικά τη δημιουργία ενός ενιαίου ΑΕΙ με πανεπιστημιακά και τεχνολογικά τμήματα, ενδεχομένως και σε μεγαλύτερη κλίμακα, με άλλα Ιδρύματα της Δυτ. Ελλάδας.
Πρόταση για το Τμήμα
• Το Τμήμα αποδεδειγμένα πιστεύει ότι οι σημερινοί του απόφοιτοι εντάσσονται στο επίπεδο 6 της κλίμακας προσόντων που προετοιμάζεται σε όλη την Ε.Ε. Συγκεκριμένα, οι παράγοντες που αποδεικνύουν αυτή την ένταξη είναι:
o Πρόγραμμα Σπουδών σύγχρονο, με όλες τις βασικές γνώσεις Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών
o Επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων του σε νευραλγικές θέσεις στην αγορά εργασίας (ΟΤΕ, Intracom, και άλλες μεγάλες εταιρείες πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών κ. ά.)
o Αποδοχή των αποφοίτων σε μεταπτυχιακά προγράμματα στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
o Έξι από τα εννέα μέλη ΕΠ του Τμήματος διαθέτουν διδακτορικό δίπλωμα και δημοσιεύσεις, ενώ σε διαδικασία εκπόνησης διδακτορικής διατριβής βρίσκονται τα υπόλοιπα μέλη ΕΠ.
o Εκπονούνται αρκετά ερευνητικά και αναπτυξιακά έργα, ενώ σημαντική είναι και η εξωστρέφεια που αναπτύσσει το Τμήμα με τη συνεργασία με τοπικούς φορείς για την περιφερειακή ανάπτυξη.
o Υπάρχουν σημαντικές ερευνητικές συνεργασίες με ΑΕΙ του εξωτερικού και του εσωτερικού και σημαντική κινητικότητα τόσο του εκπαιδευτικού προσωπικού όσο και των φοιτητών στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus.
o Παρά τις ελλείψεις σε μόνιμο ΕΠ, περίπου 50% των έκτακτων διδασκόντων προσλαμβάνεται με πλήρη προσόντα βαθμίδων Επίκ. Καθηγητή και Καθ. Εφαρμογών.
o Υπάρχει πλήρης και σύγχρονη εργαστηριακή υποδομή, με περίπου 1 Η/Υ ανά 6 ενεργούς σπουδαστές.
• Στις παρούσες συνθήκες, είναι πιθανό τελικά να υπάρξει συγχώνευση του Τμήματος με άλλα όμοια ή συγγενή στην ίδια γεωγραφική περιοχή. Το Τμήμα πιστεύει ότι η καλύτερη λύση είναι η δημιουργία 2 τμημάτων Τεχνολογίας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών στη ευρύτερη γεωγραφική περιφέρεια της Δυτικής Ελλάδας, στα οποία θα συμμετάσχουν τα 5 υπάρχοντα τμήματα (Άρτας, 2 της Λευκάδας, Μεσολογγίου, Ναυπάκτου), όπου το ένα τμήμα Τεχνολογίας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών θα έχει έδρα την Άρτα.
Σχόλιο by Τμ. Τεχνολογίας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών ΤΕΙ Ηπείρου — 18/01/2011 @ 21:46
Επειδή υπαρχει μια έντονη φιμολογία μετακίνησης του Τμήματος Τεχνολογίας Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του ΤΕΙ ΑΡΤΑΣ θα θέλαμε να δώσετε μια ξεκάθαρη απάντηση για το μέλλον του τμήματος μας.Επίσης θα σας παρακαλούσαμε να κοιτάξετε εξωνυχιστικά τις θέσεις τις ΠΑΣΠ ΤΕΙ και να τις λάβετε σοβαρά υπ όψην σας όπως διατυπώθηκαν για το κείμενο διαβούλευσης για την παιδεία.
-ΣΤΟΧΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
-ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΤΕΙ ΚΑΙ ΣΕ Κ Α Μ Ι Α ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ ΜΑΣ.
Αγωνιστικά,
ΠΑΣΠ ΤΕΙ ΑΡΤΑΣ
Σχόλιο by ΠΑΣΠ ΤΕΙ ΑΡΤΑΣ — 23/01/2011 @ 07:17
Αξιότιμε κύριε Υφυπουργέ,
το προτεινόμενο νομοσχέδιο δεν προβλέπει τι θα συμβεί με τους επίκουρους που ήδη έχουν κριθεί ως μόνιμοι και εκκρεμεί η δημοσίευση του σχετικού ΦΕΚ. Φρονώ πως θα ήταν άδικο να ακυρωθούν κρίσεις που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, ανεξάρτητα αν έχουν δημοσιευθεί τα ΦΕΚ ή όχι.
Με εκτίμηση
Σχόλιο by ΧΘΣ — 27/01/2011 @ 13:49
Αγαπητέ κ. Υφυπουργέ,
Δεχθείτε τα συγχαρητήρια μου για την πρόσφατη εγκύκλιο που στείλατε προς τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ της χώρας με την οδηγία να δέχονται την υποβολή των βιογραφικών και λοιπών στοιχείων υποψηφιότητας για θέσεις ΔΕΠ και υπό ηλεκτρονική μορφή.
Στα πλαίσια της ‘σταυροφορίας μου’ να αναδείξω και διαπομπεύσω νοσηρές καταστάσεις στα Ελληνικά ΑΕΙ, είχα κατορθώσει τα τελευταία χρόνια, μετά από επίμονες προσπάθειες να ‘αναγκάσω’ και το ΑΠΘ και το ΓΠΑ να δεχθούν την υποβολή υποψηφιότητας μου (σε ένα βαθμό) σε ηλεκτρονική μορφή. Δεν χρειάζεται να σας αναλύσω τη ταλαιπωρία ήταν για κάποιον από την Β. Αμερική να στείλει εγκαίρως ένα ολόκληρο μπαούλο από έγγραφα για να λάβει μέρος σε κάποιον διαγωνισμό. Επί πλέον, η αποστολή του ‘μπαούλου’ είχε γίνει πανάκριβη, και η όλη διαδικασία προσβλητική για την διοικητική οργάνωση μια σύγχρονης ευνομούμενης πολιτείας. Όπως πολύ σωστά αναφέρατε στην πρόσφατη συνέντευξη σας στο Κανάλι 1, ο κόσμος προχωρά μπροστά, δεν μπορούμε εμείς να κολλάμε σε ξεπερασμένες ιδέες και πρακτικές. Όταν αλλά πανεπιστήμια διεθνώς διαφημίζουν θέσεις ΔΕΠ σε επιστημονικά περιοδικά και NEWSLETTERS των επιστημονικών εταιριών για να προσελκύσουν τους καλυτέρους υποψηφίους (συχνά, από όλων τον κόσμο) και πληρώνουν τα έξοδα μετακίνησης και συμμετοχής των υποψηφίων σε διαγωνισμούς, εμείς ζητάμε από τους υποψηφίους να υποβάλουν τρεις και τέσσερες σειρές των δημοσιεύσεων και μέχρι και 80 αντίγραφα του βιογραφικού τους! Έλεος! Γιατί; Δεν έχουν φωτοτυπικά μηχανήματα τα Πανεπιστήμια; Δεν έχουν γραμματείς τα Τμήματα, οι τομείς και ακόμη και τα εργαστήρια; Ενώ στο εξωτερικό έχουν σταματήσει προ πολλού να απασχολούν γραμματείς και το επιστημονικό προσωπικό γραφεί μονό του τις δημοσιεύσεις και την αλληλογραφία τους;
Και στο κάτω κάτω γιατί ένας επιτυχημένος και παραγωγικός επιστήμονας να καθίσει κάτω και να γράψει την ιστορία της ζωης του (δείτε την ανάγκη να ‘αναλύσει’ τις δημοσιεύσεις του σε υπόμνημα, στα Ελληνικα) προκειμένου να κάνει αίτηση για κάποια θέση ΔΕΠ στην Ελλάδα?
Λόγω εκτενούς εμπειρίας, όμως κ. Υφυπουργέ, θέλω να σας αναφέρω ότι υπάρχουν και αλλά πολλά ευτράπελα τα οποία μπορείτε ΤΩΡΑ να διορθώσετε με παρόμοιο τρόπο, π.χ.
1. Είναι αστείο και μοναδικό στον κόσμο, οι προκυρηξεις θέσεων ΔΕΠ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ να παίρνουν μισή σελίδα σε ΦΕΚ και να επαναλαμβάνονται τα ιδία και τα ίδια κάθε φορά, ξευτελίζοντας το πιο επίσημο μέσο επικοινωνίας του κράτους με τους πολίτες (για να μην μιλήσω και για την σπατάλη χρημάτων που προκαλείται).
2. Παραμένει στην ευχέρεια, των ΑΕΙ και ΤΕΙ η απόφαση αν θα δεχθούν τους τίτλους σπουδών που έχουν κατατεθεί σε προηγουμένη ημερομηνία από κάποιον υποψήφιο η αν θα πρέπει ο υποψήφιος να υποβάλει κάθε φορά επικυρωμένα αντίγραφα (σε τρία η τέσσερα αντίγραφα μέχρι την αποστολή της πρόσφατης εγκυκλίου σας).
Επειδή εδώ μιλάμε για τα μικρά και τα απλά προβλήματα, θα συνιστούσα την σύνταξη μια άλλης εγκυκλίου οπού περιγράφεται η διαδικασία υποβολής υποφηφιοτητος (όπως αυτό γίνεται επί του παρόντος με την επαναλαμβανομένη δημοσίευση στην ΕΚ) και κάθε φορά που γίνεται προκυρηξη θέσης ΔΕΠ στην ΕΚ απλώς να γίνεται αναφορά στην συγκεκριμένη εγκύκλιο για τα περεταίρω.[ Εναλλακτικά, ο αναγνώστης θα μπορούσε να παραπεμθει στον ιστότοπο του Πανεπιστημίου και του Υπουργείου για πληροφορίες. Με την εφαρμογή της Διαύγειας τώρα αυτό θα ήταν και αρκετό και αποτελεσματικό, Συγχαρητήρια και για αυτήν την καινοτομία]. Η εν λόγω εγκύκλιος θα μπορούσε με τον καιρό να ανανεώνεται, να επικαιροποιείται και να εμπλουτίζεται με επί πλέον πληροφορίες (π.χ. τα πανεπιστήμια να μην ζητούν την επανάληψη υποβολής τίτλων σπουδών εφόσον έχουν ήδη κατατεθεί σε προηγουμένη περίπτωση). Με τον καιρό, αυτή η εγκύκλιος θα μπορούσε να φθάσει και στο σημείο να περιγράφει τι είναι αποδεκτό και τι είναι απαράδεκτο κατά την διαδικασία αξιολόγησης υποψηφίων (έστω και σε συμβουλευτικό χαρακτήρα) και να περιορισθούν οι μεροληπτικές πρακτικές, οι προκλητικές αυθαιρεσίες, και η έκλειψη στοιχειώδους ομοιομορφίας στις πρακτικές αξιολόγησης υποψηφίων μεταξύ των Πανεπιστημίων η και ακόμη μέσα στο ίδιο το Τμήμα. Και γιατί όχι και η σύσταση μιας φόρμας αξιολόγησης υποψηφίων που θα βασιζόταν στις αρχές της ισχύουσας νομοθεσίας (Γνωρίζω τις δυσκολίες με σχετικές προηγούμενες αντίθετες αποφάσεις του ΣτΕ, αλλά ας γίνει αυτό έστω και σε συμβουλευτικό χαρακτήρα).
Παρεμπιπτόντως, θα αναφερθώ και σε αλλά δυο θέματα γενικότερου ενδιαφέροντος.
1. Δεδομένης της εκτεταμένης κατάστασης εσωστρεφείας που επικρατεί στα ΑΕΙ/ΤΕΙ η πρόταση να γίνουν κλειστές οι εκλογές για προαγωγή στις ανώτερες βαθμίδες ΔΕΠ είναι αψυχολόγητη. Ιδιαίτερα, όταν χρησιμοποιούνται σαν επιχείρημα τα στατιστικά στοιχειά που δείχνουν ότι πολύ σπάνια έγινε εκλογή άλλου υποψηφίου από αυτόν που είχε ζητήσει προαγωγή. Αυτό είναι reverse logic, και προσβολή της κοινής λογικής! Δηλαδή αφού αδυνατούμε να τιμωρήσουμε τους εγκληματίες αποχαρακτηρίζουμε το έγκλημα και κλείνουμε τα μάτια στην έκταση και τις συνέπειες του εγκλήματος. Αντίθετα, το λογικό θα ήταν η διερεύνηση του εγκλήματος και η θέσπιση μέτρων για την πάταξή του.
Διαφορετικά, δεν μπορούμε να μιλάμε για γενναίες και ριζικές λύσεις, χωρίς φόβο για το πολιτικό κόστος
2. Εφόσον το νομικό πλαίσιο δεν επιτρέπει την προσφυγή σε κάποια δημόσια αρχή (Πανεπιστημιακή, Κυβερνητική η Δικαστική) επί της ουσίας κρίσεως υποψηφίων για θέσεις ΔΕΠ (από εκλεκτορικά σώματα) είναι επιτακτική α ανάγκη να θεσπισθεί διαπανεπιστημιακή αρχή η οποία θα μπορεί να εξετάζει τις προσφυγές υποψηφίων. Η δευτεροβάθμια κρίση πολιτών είναι θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα.
Με το παρόν σύστημα είμαστε στον Μεσαίωνα. Οι πρωτοβουλίες που έχει πάρει ο κ. Υφυπουργός έχουν δώσει μια ανάσα στους αναξιοπαθούντες αλλά δεν αποτελούν λύση διότι υπάρχει πολύ δουλειά, τα προβλήματα διαιωνίζονται και JUSTICE DELAYED IS JUSTICE DENIED! Ούτε η αποστολή της εκτελεστικής εξουσίας είναι να αναπληρώνει τα καινά της δικαστικής. Η προσπάθεια καλή και άγια αλλά δεν παύει να είναι μέρος του ADMINISTRATION BY CRISIS MANAGEMENT και θα έχει άδοξο τέλος όταν διορισθεί άλλος υφυπουργός.
Μακάρι να διαψευθώ!
Αγαπητέ κ. Υφυπουργέ:
Επανέρχομαι στην προηγούμενη πρόταση μου για την σύσταση μια λίστας αξιολόγησης υποψηφίων για θέσεις ΔΕΠ επί τη βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας. Πως φαίνεται σαν μία αρχή; Ιδού πεδίον λαμπρόν, on the silver plate!
ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Α. ΣΠΟΥΔΕΣ.
Β. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
Γ. ΛΟΙΠΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Δ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΕΙΡΑ
Ε. ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΝΕΔΡΙΑ –ΗΜΕΡΙΔΕΣ-ΕΚΘΕΣΕΙΣ
I. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
(α) ΠΡΟ-ΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ (Σε Ελληνικό ΑΕΙ η νομοταγές του Εξωτερικού)
(β)ΜΕΤΑ-ΠΤΥΧΙΑΚΟ ΣΤΑΔΙΟ (Σε Ελληνικό ΑΕΙ η νομοταγές του Εξωτερικού)
(γ) ΑΛΛΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
II. ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
(α) ΕΡΕΥΝΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ ΔΙΑΤΡΙΒΕΣ
(β) ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ
(γ) ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ
(δ) ΣΥΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΣΥΝΕΔΡΕΙΑ
(ε) ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ
(ζ) ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ:
ζ1. Συγκεντρωτικά άρθρα (REVIEWS).:
ζ1. Κεφάλαια Επιστημονικών Συγγραμμάτων
ζ3. Πατέντες (Patents)
ζ4. Πρωτότυπες επιστημονικές δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά με κριτές
Ζ5. Δημοσιεύσεις σε πρακτικά διεθνών και εθνικών συνεδρίων .
Ζ6 Σύντομες δημοσιεύσεις σε διεθνή και εθνικά συνέδρια
III. ΣΥΝΟΠΤΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ (ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ) ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ
ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΙΚΑΝΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΙ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΕΝΤΕ ΕΤΗ.
IV. ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ: Επαφίεται στην αντικειμενική αξιοκρατική κρίση του Εκλεκτορικού Σώματος.
Ο νόμος ορίζει .
-Η κρίση για εξέλιξη ή εκλογή μελών ΔΕΠ βασίζεται στο συνολικό διδακτικό έργο των κρινόμενων, στη συνολική τους επιστημονική και ερευνητική δραστηριότητα, με έμφαση στη διεθνή τους παρουσία, ικανό μέρος των οποίων πρέπει να έχει συντελεστή τα τελευταία πέντε έτη από την υποβολή της αίτησης για εξέλιξη ή εκλογή. ¨
-Στοιχεία τα οποία συνεκτιμώνται ιδιαίτερα κατά την κρίση για κατάληψη
θέσης Δ.Ε.Π. είναι η αξιολόγηση του διδακτικού έργου από τους φοιτητές, το
δημοκρατικό ήθος, η προσωπικότητα του υποψηφίου και η κοινωνική του
προσφορά.
Είναι λοιπόν λογικό να γίνει η συγκριτική αξιολόγηση του έργου και προσόντων των υποψηφίων με βάση τα στοιχεία και προτεραιότητες που ορίζει ο νόμος.
Χωρίς καμία αμφιβολία, πρωταρχικής (αποφασιστικής) σημασίας είναι η αξιολόγηση και σύγκριση του συνολικού διδακτικού και του συνολικού ερευνητικού έργου των υποψηφίων. Είναι αρμοδιότητα της εισηγητικής επιτροπής αρχικά και του εκλεκτορικού σώματος στο τελικό στάδιο να συνεκτιμήσει το σύνολο του διδακτικού και ερευνητικού έργου των υποψηφίων και να αιτιολογήσει σαφώς την τελική απολογητική κατάταξη των υποψηφίων.
Ο νομοθέτης όμως έχει θέσει και δυο επιπλέον προϋποθέσεις::
Η εισηγητική επιτροπή κατ’ αρχήν, και το εκλεκτορικό σώμα στην τελική φάση πρέπει να διαπιστώσει ότι ικανό μέρος του διδακτικού έργου και της επιστημονικής δραστηριότητας των υποψηφίων έχει συντελευτεί τα τελευταία πέντε έτη. Αυτό είναι κάτι το οποίο ο νόμος λέει ‘πρέπει να έχει συντελευτεί’ είναι δηλ. ένας όρος, μια προϋπόθεση που ‘πρέπει’ να διασφαλιστεί, (και υπάρχει καλός λόγος γιατί υπάρχει αυτός ο όρος, βασικά, για να αποκλείονται υποψήφιοι που έχουν υπεισέλθει σε αργοσχολία τα τελευταία πέντε χρόνια).. Εφόσον λοιπόν εξακριβωθεί ότι ένας υποψήφιος συνεχίζει να παρουσιάζει ικανοποιητική παραγωγικότητα κατά την τελευταία πενταετία ο όρος που έχει θέσει ο νομοθέτης έχει εκπληρωθεί και δεν μπορεί η όποια διαφορά παραγωγικότητας μεταξύ των δυο υποψηφίων κατά την τελευταία πενταετία να χρησιμοποιηθεί σαν άλλοθι για μια τελική κατάταξη των υποψηφίων που δεν είναι συμβατή με το συνολικό διδακτικό και ερευνητικό έργο των υποψηφίων.
Ο άλλος όρος που έχει θέσει ο νομοθέτης είναι ότι η αξιολόγηση του συνολικού διδακτικού και ερευνητικού έργου πρέπει να γίνεται με έμφαση στην διεθνή παρουσία των υποψηφίων.
Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos, Senior Research Scientist and Adjunct Professor (Guelph, Laval). Πρώην Επικ. Καθηγητής ΑΠΘ (Παραιτηθής το 1990).
Σχόλιο by Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos — 25/02/2011 @ 14:08
Ακολουθούν σύντομα σχόλια, στα σχόλια του συναδέλφου Φ. Γκόγκα (στο HEC, HELLENIC-PROFESSORS-PHDS ), σε τέσσερα επιλεγμένα σημεία της αρχικής μου παρέμβασης εδώ: http://www.panaretos-opengov.eu/?p=3364
1.“Όταν αλλά πανεπιστήμια διεθνώς διαφημίζουν θέσεις ΔΕΠ σε επιστημονικά περιοδικά και NEWSLETTERS των επιστημονικών εταιριών για να προσελκύσουν τους καλυτέρους υποψηφίους (συχνά, από όλων τον κόσμο) και πληρώνουν τα έξοδα μετακίνησης και συμμετοχής των υποψηφίων σε διαγωνισμούς”
“Μα το ίδιο κάνουν και ελληνικά ΑΕΙ πχ inomics.com. Επί πλέον η γλώσσα διδασκαλίας είναι τα ελληνικά στα ελληνικά πανεπιστήμια κάτι που σημαίνει ότι δεν αφορούν και όλους οι θέσεις ΔΕΠ αυτές. Επί πλέον πληρώνουν έξοδα μετακίνησης γιατί έχουν πολύ μεγάλα endowments και πολύ υψηλά δίδακτρα. Τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν έχουν χρήματα ούτε για μισθούς ΔΕΠ ούτε καν για βοηθητικό προσωπικό (τεχνικούς υπολογιστών και καθηγητές ξένων γλωσσών) από πού να βρεθούν τα χρήματα για να χρηματοδοτήσουν και υποψήφιους? πρέπει να συνυπολογίζουμε και τις δυνατότητες χρηματοδότησης σε κάθε καλή πρόταση που έχουμε”.
Πρώτο, επήγα στο inomics.com και δεν είδα καμία ανακοίνωση για θέση ΔΕΠ σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο. Η επισήμανση μου σκοπό είχε να αναδείξει το χάσμα λογικής και αντιμετώπισης της πραγματικότητας (i.e. the attitude, the approach), που επικρατεί μεταξύ των Ελληνικών Πανεπιστημίων και των Πανεπιστημίων άλλων χωρών (Ευρώπη, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία κτλ). Η αναζήτηση ευθυνών για την Ελληνική πραγματικότητα είναι ένα άλλο θέμα το οποίο παίρνει πολύ συζήτηση (π.χ. δείτε: την σειρά της ΕΡΤ (Το κουτί της Πανδώρας) για τα ΑΕΙ) . Όσο για την έλλειψη χρημάτων, ας προσέχατε! λεφτά υπήρχαν, αλλά όλοι μαζί τα φάγατε. Υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος να υπάρχουν 10 καθηγητές Λαχανοκομίας στην Ελλάδα και οι μισοί να είναι ειδικοί στο μηχανισμό βλάστησης του πατατόσπορου? Όταν εγώ ήμουν φοιτητής στη Ανώτατη Γεωπονική Σχολή Αθηνών δεν υπήρχε ούτε ένας (επήγαμε από την μια ακρότητα στην άλλη)! Σήμερα, στον Καναδά είναι μόνο 2-3 και αυτοί θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν περισσότερο biotechnologists. Στην τελική ανάλυση, οι δικαιολογίες και τα παραπόνα δεν αλλάζουν την πραγματικότητα, και η πραγματικότητα είναι ότι τα Ελληνικά Πανεπιστήμια ‘ζουν στον κόσμο τους’, ένα κόσμο που σταματά στα σύνορα της Ελληνικής επικράτειας!
2. “Και στο κάτω κάτω γιατί ένας επιτυχημένος και παραγωγικός επιστήμονας να καθίσει κάτω και να γράψει την ιστορία της ζωης του (δείτε την ανάγκη να “αναλύσει” τις δημοσιεύσεις του σε υπόμνημα, στα Ελληνικά) προκειμένου να κάνει αίτηση για κάποια θέση ΔΕΠ στην Ελλάδα?”
“Γιατλι αυτό απαιτεί η προκήρυξη. Δεν υποχρεώνει κανέναν επιτυχημένο ή μη επιστήμονα να υποβάλλει αίτηση. Κάθε πανεπιστήμιο σε κάθε χώρα απαιτεί συγκεκριμένα πράγματα. Με αυτή την λογική γιατί να απαιτεί κάποιο ξένο πανεπιστήμιο την συνέντευξη?”
Όπως έχουν τονίσει και άλλοι συνάδελφοι, για την προκυρηξη ‘ήταν το πάπλωμα’. Επί πλέον δεν είναι θέμα το Ελληνικό Πανεπιστήμιο να υποχρεώσει κανέναν να κάνει αίτηση για θέση ΔΕΠ, ούτε καν για να αποκλείσει κάποιον από του να κάνει αίτηση με όλων των ειδών τις μηχανογραφίες, αλλά τουναντίον να ανατρέξει σε όλη την οικουμένη και να προσελκύσει τους καλλίτερους να κάνουν αίτηση. Θα μου πείτε αυτά είναι ψιλά γράμματα, εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι Αμερική. Δυστυχώς, δεν χρειάζεται να ταξιδέψει κανείς στην Αμερική για να δει ‘πως ζει ο κόσμος’ αρκεί να πάει δίπλα σε μερικά Τουρκικά Πανεπιστήμια.!
3. “Είναι αστείο και μοναδικό στον κόσμο, οι προκηρύξεις θέσεων ΔΕΠ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ να παίρνουν μισή σελίδα σε ΦΕΚ και να επαναλαμβάνονται τα ιδία και τα ίδια κάθε φορά, ξευτελίζοντας το πιο επίσημο μέσο επικοινωνίας του κράτους με τους πολίτες (για να μην μιλήσω και για την σπατάλη χρημάτων που προκαλείται)”.
“Δεν καταλαβαίνω γιατί είναι «αστείο» αυτό, το όργανο του κράτους για την δημοσιοποίηση προκηρύξεων δημοσιεύει και αυτές για τα πανεπιστήμια με τρόπο που είναι απλό (με ένα search στην σχετική σειρά των ΦΕΚ να βρεθεί κάθε προκύρυξη που ενδιαφέρει όλους από οποιοδήποτε μέρος του κόσμου καθώς είναι και online από το ελληνικό τυπογραφείο). Αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης του ΦΕΚ”.
Μα δεν εζήτησα εγώ να σταματήσουν να γίνονται οι ανακοινώσεις των προκηρύξεων στα ΦΕΚ. Αυτό που κατέκρινα είναι ότι αντί να είναι 2-3 σειρές, παίρνουν σχεδόν μια σελίδα, επαναλαμβάνοντας τα ιδία και τα ιδία. Μάλιστα, πρότεινα και εναλλακτικό τρόπο πληροφόρησης των πολιτών επί της διαδικασίας υποβολής υποψηφιότητας (δηλ. απαιτούμενα πιστοποιητικά κτλ).
Τουναντίον, είμαι υπέρμαχος της ισχύουσας πρακτικής να ανακοινώνονται οι προκηρύξεις θέσεων ΔΠ στα ΦΕΚ για τον απλό λογο ότι μερικές φορές τα ΦΕΚ (προσβασιμα μέσω internet) είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος πληροφόρησης Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι η προκήρυξη για μια θέση Αναπληρωτή Λαχανοκομίας στο ΓΠΑ το 2008 ουδέποτε ανακοινώθηκε στην ιστοσελίδα του ΓΠΑ και ‘την ανακάλυψα’ στο ΦΕΚ.433.
Επίσης, η προκήρυξη για μια θέση Καθηγητή Λαχανοκομίας στο ΑΠΘ το 2009 είχε, προφανώς ‘από λάθος’, αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του ΑΠΘ στην βαθμίδα του Λέκτορα, και ευτυχώς και πάλι ‘ανακάλυψα’ την πραγματικότητα στο ΦΕΚ 983. Η συνέχεια είναι μακρινή ιστορία, αλλά οπωσδήποτε πολύ ενδιαφέρουσα! Πως λοιπόν θα μπορούσα εγώ να είμαι εναντίον της δημοσίευσης των προκηρύξεων θέσεων ΔΕΠ στα ΦΕΚ. Εναντίον του αυτόματου πιλότου, ναι!
4. “Δεδομένης της εκτεταμένης κατάστασης εσωστρεφείας που επικρατεί στα ΑΕΙ/ΤΕΙ η πρόταση να γίνουν κλειστές οι εκλογές για προαγωγή στις ανώτερες βαθμίδες ΔΕΠ είναι αψυχολόγητη”.
“Δεν νομίζω οι εξελίξεις των μελών ΔΕΠ να είναι ανοιχτές και σε άλλα πανεπιστήμια του εξωτερικού (διορθώστε με για το ότι συμβαίνει σε Καναδά και
ΗΠΑ αλλά δεν θυμάμαι να ήταν έτσι). Και δεν υπάρχει λόγος. Στην εξέλιξη αξιολογείται το συγκεκριμένο μέλος ΔΕΠ. Επί πλέον δημιουργούνται προβλήματα: αν ζητεί εξέλιξη σε ένα οικονομικό τμήμα μια λέκτορας νομικός και είναι ανοιχτή και προσληφθεί αξιοκρατικά ένας εξωτερικός το τμήμα θα μείνει με 2 νομικούς που δεν χρειάζεται (πιθανώς και με 3-4 αν ξαναγίνει το ίδιο στο μέλλον)”.
Σε αυτό το σημείο, και σαν θέση αρχής, έχει δίκαιο ο συνάδελφος. Είναι γεγονός ότι στην Αμερική/Καναδά ο επίκουρος καθηγητής ‘δίνει εξετάσεις’ για tenure και προαγωγή στην βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή και μετά μονιμοποιείται. Αν δεν κάνω λάθος, αρχικά έτσι ήταν και η κατάσταση και στα Ελληνικά Πανεπιστήμια με τον νομό πλαίσιο μεχρι που μεσω της ‘λαικης παλης’ μονιμοποιηθηκαν ακόμη και οι λέκτορες. Στην συνέχεια όμως, η πολιτεία, αναγνωρίζοντας την αχαλίνωτη εσωστρέφεια και επιστημονική αδράνεια που είχε δημιουργηθεί στα Πανεπιστήμια, πείρε σπασμωδικά μέτρα για να ενθαρρύνει την είσοδο έξωθεν επιστημονικού προσωπικού στα Ελληνικά Πανεπιστήμια ανοίγοντας τους διαγωνισμούς σε όλες τις βαθμίδες (και πάλι από την μια ακρότητα στην άλλη). Παρά ταύτα, το πρόβλημα της εσωστρέφειας και της πανταχοθεν υποβάθμισης δεν ανεστάλη διότι ‘το σύστημα’ δεν δίστασε να φτάσει στα άκρα προκειμένου να διατηρήσουν τα κεντημένα οι ημέτεροι. Επειδή όμως ουδεν κακον αμιγές καλού, το στρίμωγμα της διάταξης που έκανε τις εκλογές ανοιχτές σε όλα τα επίπεδα, ανάγκασε τα μέλη των εκλεκτορικών σωμάτων να κάνουν το μαύρο άσπρο για να εξασφαλίσουν την εκλογή των ημετέρων (με προφανή υπόσχεση να ξεπληρώσουν την ‘υποχρέωση’ όταν έλθει η ανάγκη). Το χρήσιμο αποτέλεσμα ήταν ότι νοσηρές καταστάσεις και συμπεριφορές που πάντα κυριαρχούσαν στους διαδρόμους των Πανεπιστημίων έγιναν βούκινο στην Ελληνική κοινωνία και κάτι πάει να γίνει επί τέλους από το Υπουργείο.
Αυτό λοιπόν που εγώ στιγμάτισα ήταν 1) η αναζήτηση στατιστικών στοιχειών από το Υπουργείο σχετικά με τον αριθμό των θέσεων ΔΕΠ που καλυφθήκαν από μέλη ΔΕΠ που είχαν ζητήσει προαγωγή (Έλληνες πρώτης κατηγορίας) σε αντιπαράθεση με τον αριθμό που καλυφθήκαν από εξωπανεπιστημιακους (δηλ. ‘βαρβάρους’). 2) η πρόταση του Υπουργείου να είναι κλειστές οι εκλογές στις ανώτερες βαθμίδες με την λογική ότι και ανοιχτές που είναι τώρα πολύ σπάνια εκλέγεται κάποιος ‘βάρβαρος’, μονό οι ‘καθαρόαιμοι’.
Και επαναλαμβάνω λοιπόν, σύμφωνα με αυτήν την λογική να καταργηθεί και ο νόμος που ποικικοποιει τους βιασμούς γυναικών. Έτσι, αλλιώς, η μεγάλη πλειοψηφια των βιασθέντων γυναικών ουδέποτε καταγκελουν το γεγονός, και η μεγάλη πλειοψηφια των βιαστών παραμένουν ατιμώρητοι!…..Τι τον θέλουμε τέτοιο άχρηστο νόμο αφού δεν φέρνει αποτελέσματα!
Τέλος, σχετικά με την επισήμανση ότι ένα τμήμα μπορεί να καταλήξει να βρεθεί με 3-4 αχρείαστους λέκτορες, συμφωνώ με τον αγαπητό συνάδελφο ότι είναι απαράδεκτο να αποφασίζει το εκλεκτορικό σώμα την πρόσληψη νέων ΔΕΠ και το κράτος (οι φορολογούμενοι δηλαδή) να είναι υποχρεωμένο να πληρώνει τα σπασμένα Αυτό δεν συμβαίνει πουθενά. Δηλαδή άλλος να έχει την εξουσία να αποφασίζει μια δαπάνη και άλλος να έχει την υποχρέωση να πληρώνει!
Αυτό, με πρόσφατη επιστολή μου προς τους αρμόδιους Υπουργούς, και τον Πρωθυπουργό, τόνισα ότι: «αν το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει στους Καθηγητές Πανεπιστημίων να ‘παρανομούν νόμιμα’, κατά συροην, στις διαδικασίες αξιολόγησης και διορισμού νέων ΔΕΠ, τότε η την ευθύνη για την κατάντια την έχει η πολιτική ηγεσία».
Σεμνά και ταπεινά, και ευγενικά, και φιλικά,
Dr. Tom Papadopoulos, Windsor, Ontario, Canada
Σχόλιο by Dr. A. P. (Tom) Papadopoulos — 25/03/2011 @ 12:49