Είμαι εκπαιδευτικός, στέλεχος της εκπαίδευσης, και συμμετείχα στο παρελθόν σε υπηρεσιακά συμβούλια με την ιδιότητα του αιρετού εκπροσώπου των συναδέλφων μου εκπαιδευτικών. Για διαφόρους λόγους βρέθηκα τα τελευταία έτη στο δικαστήριο κυρίως όμως ως “υποψήφιος ένορκος ”. Αυτό που διαπίστωσα είναι τραγικό. Από τους συμμετέχοντες στην κλήρωση για ενόρκους η πλειοψηφία ήμασταν εκπαιδευτικοί. Για πιο λόγο άραγε; Υπερτερούμε σε υπόληψη και ευθυκρισία έναντι των υπολοίπων συμπολιτών μας; Δε φαντάζομαι. Μάλλον η εκπαίδευση έχει πέσει σε ανυποληψία και η απουσία εμού και των συναδέλφων μου από τα σχολεία και τις αίθουσες διδασκαλίας δεν ενδιαφέρει κανένα. Αυτό που φαίνεται ότι μετράει, είναι ότι η δικαιοσύνη όπως και άλλες υπηρεσίες, να χρησιμοποιούν χωρίς κανένα οικονομικό κόστος γι αυτές τις αξιόπιστες υπηρεσίες τις οποίες μπορεί να παρέχει ένας εκπαιδευτικός στα δικαστήρια, τα βουλευτικά γραφεία, τις βιβλιοθήκες, τις νομαρχίες, τους δήμους ….
Σε ότι αφορά τα δικαστήρια θα μπορούσαν να καλούν για ενόρκους κάποιους από τους χιλιάδες συνταξιούχους υπαλλήλους χωρίς να ζημιώνονται τα σχολεία μας. Μια έρευνα ίσως να μας διαφωτίσει για το μέγεθος της κατασπατάλησης διδακτικών ωρών που γίνεται στα δικαστήρια και όχι μόνο….