Ανοικτή Επιστολή / πρόταση προς

- Πρύτανη & Καθηγητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών
- Πρύτανη & Καθηγητές του Ε.Μ.Π
- Ελεύθερα σκεπτόμενους φοιτητές, μαθητές και γονείς
- Υπουργείο Παιδείας

Θέμα : Η ανάγκη εφαρμογής ενός Εκπαιδευτικού Μνημονίου

Γιώργος Ντάκος, Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος, STEDIMA SA

Η εργασία μου με φέρνει συχνά κοντά σε νέους. Φοιτητές, χθεσινούς μόλις μαθητές, αλλά και νέους εργαζόμενους, πτυχιούχους των ΑΕΙ και ΤΕΙ στους κλάδους της οικονομίας, της τεχνολογίας και της διοίκησης επιχειρήσεων.

Οι πελάτες της εταιρείας μου, κατά κανόνα εταιρείες του ιδιωτικού τομέα, ελληνικές, ελληνικές πολυεθνικές και αμιγώς πολυεθνικές επιχειρήσεις, αναθέτουν σε μας τη διαδικασία εύρεσης και αξιολόγησης στελεχών. Συνήθως, κατά τα λεγόμενά τους, αναζητούν τα άριστα στελέχη, ξεχνώντας συχνά ένα απλό κανόνα. Τα άριστα στελέχη έχουν υψηλές απαιτήσεις, ποιοτικές εννοώ και όχι απαραίτητα οικονομικές. Τα στελέχη αυτά αναζητούν άριστα εργασιακά περιβάλλοντα.

Το θέμα μου βέβαια δεν είναι επί του παρόντος, οι επιχειρήσεις, αλλά τα στελέχη επιχειρήσεων, που οι περισσότεροι ξεκινούν από φοιτητές στα Πανεπιστήμιά μας.

Το ερώτημα που τίθεται προς όλους τους αποδέκτες του σημειώματος αυτού είναι: Γιατί ένας άριστος μαθητής να προτιμήσει την εισαγωγή του σε ένα ελληνικό ΑΕΙ ;

Εξηγούμαι : Δεν πιστεύω οτι τα παιδιά μας – όσοι τουλάχιστον πληρούν τις προϋποθέσεις εισαγωγής σε σχολές της επιθυμίας των – πρέπει να οδηγούνται απευθείας μετά το λύκειο στο εξωτερικό για σπουδές. Αυτό κατά τη γνώμη μου καλό είναι να συμβαίνει αργότερα, μετά την απόκτηση του πτυχίου τους. Κι αυτό για πολλούς λόγους εκτός του παρόντος.

Όμως οι άριστοι και οι πολύ δυνατοί μαθητές γρήγορα αφότου αποκτήσουν τη φοιτητική ιδιότητα, μετατρέπονται σε βαθιά απογοητευμένους φοιτητές. Περσινοί πρωτοετείς του Οικονομικού πανεπιστημίου Αθηνών, σήμερα σκέπτονται να ξεκινήσουν συμπληρωματικά μαθήματα στο κολέγιο Deree, επί πληρωμή βέβαια, και παράλληλα με τις σπουδές τους. Γιατί συμβαίνει αυτό ; Θα συνέβαινε, είμαι βέβαιος, και σε φοιτητές των πολυτεχνείων μας αυτό, και πιθανόν ήδη συμβαίνει, παρότι οι σπουδές μηχανικών δεν έχουν σοβαρή εναλλακτική εντός Ελλάδος λύση για τους φοιτητές. Σε αντίθεση με τα πολυτεχνεία, οι οικονομικές σχολές και οι σχολές διοίκησης επιχειρήσεων και πληροφορικής, δίνουν και άλλες εντός Ελλάδος επιλογές.
Όχι πολλές ομολογουμένως σοβαρές επιλογές. ( Το προαναφερθέν κολέγιο Deree σε προπτυχιακό επίπεδο, και το ALBA, σε μεταπτυχιακό επίπεδο). Επιλογές που δίχως βεβαίως να ανήκουν στη σφαίρα της δωρεάν δημόσιας παιδείας διασφαλίζουν με τον καλύτερο τρόπο τα παρακάτω:
- Τυγχάνουν ευρείας αποδοχής από την αγορά εργασίας
- Προσφέρουν αξιολογότατα εκπαιδευτικά προγράμματα, σεβόμενα το φοιτητή και την αξία των χρημάτων που εισπράττουν
- Προσφέρουν περιβάλλον σπουδών- καθηγητές, υποδομή κλπ. άρτιο και ζηλευτό σε σχέση με αντίστοιχα τμήματα των πανεπιστημίων μας, και τέλος
- Το σημαντικότερο, καταρτίζουν τους φοιτητές των με βάση σύγχρονα και απαιτητικά εκπαιδευτικά προγράμματα.

Αυτά είναι που κρατούν το φοιτητή σε συνεχές ενδιαφέρον, δίχως να τον έχουν, όπως τα εθνικά μας ΑΕΙ παρατημένο και παραιτημένο, στο έλεος της επιτυχίας εισαγωγής του σε αυτά. Κι επίσης δίχως να ξεχαρβαλώνουν και να απορρυθμίζουν την παραγωγική ικμάδα και κριτική σκέψη του φοιτητή με την ασυδοσία των άπειρων εξεταστικών περιόδων.

Δεν είναι δυνατόν τα εθνικά μας ΑΕΙ να λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο; Αναρωτιέμαι, μιας κι έχουμε ήδη αρχίσει τη διαδικασία επώδυνων αλλά ωφέλιμων για τη χώρα αλλαγών, για ποιο λόγο κανείς δεν τολμάει να αντιμετωπίσει τα ζητήματα αυτά. Γιατί δεν έχουμε καταρτίσει, μόνοι μας, ένα μνημόνιο για την εκπαίδευση στα εθνικά μας ΑΕΙ;

Αν κάποιος με ρωτούσε, καλά κι εσύ τι προτείνεις να γίνει, θα απαντούσα με 3 μόνο προτάσεις, που θα εφαρμόζονταν μία – μία, δηλαδή θα γίνονταν νόμοι του κράτους με την εξής σειρά :
- Θα σταματούσα δια νόμου, προς όφελος της δημοκρατίας μας, την πάσης φύσεως δραστηριότητα των κομμάτων και των κομματικών – φοιτητικών παρατάξεων στο χώρο των εθνικών ΑΕΙ / ΤΕΙ. Όποιος φοιτητής παραβίαζε το νόμο αυτό, θα έχανε αυτόματα τη φοιτητική ιδιότητα. Εννοείται οτι αυτό θα περιελάμβανε και την παύση συμμετοχής φοιτητών στη διοίκηση των εθνικών μας πανεπιστημίων. Επίσης εννοείται οτι δεν θα είχε πλέον νόημα η διεξαγωγή της παρωδίας των φοιτητικών εκλογών. Κάθε τμήμα σχολής θα μπορούσε σε τοπικό επίπεδο να εκλέγει ένα ολιγομελές όργανο φοιτητών κατά την αντιστοιχία των μαθητικών οργάνων για κάθε σχολική τάξη.
- Ταυτόχρονα θα επιφόρτιζα δια νόμου τη φύλαξη των χώρων των εθνικών μας πανεπιστημίων από τις αρχές τάξης, καταργώντας το λεγόμενο άσυλο των πανεπιστημίων. Παράλληλα θα καθάριζα τους πανεπιστημιακούς χώρους από την κομματική και παραταξιακή παρουσία πλακάτ, αφισών κλπ. δίνοντας όλους τους πανεπιστημιακούς χώρους στην εκμετάλλευση φοιτητών και εκπαιδευτικού προσωπικού.
- Θα επέτρεπα στους φοιτητές να έχουν μία μόνο συμπληρωματική εξεταστική περίοδο για κάθε μάθημα υποχρεώνοντάς τους ταυτόχρονα να μην συνεχίζουν στο επόμενο εξάμηνο, ή έτος μεταφέροντας μαθήματα του προηγούμενου. Φοιτητές που αποτύγχαναν τη διαδικασία αυτή δεν θα είχαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν και θα όφειλαν να επαναλάβουν όλη τη χρονιά ή το εξάμηνο απαρχής. Κι όσοι είχαν πάλι ελλειμματική απόδοση στην επαναληπτική περίοδο θα έχαναν τη φοιτητική ιδιότητα και θα διαγράφονταν.
- Μόνο αυτά τα μέτρα καταρχήν και σχεδόν κανένα άλλο. Θα ακολουθούσαν τουλάχιστον μετά από μια τριετία εν συνεχεία ρυθμίσεις για νέο σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ, μέτρα για τα ανοικτά συγγράμματα, καθώς και επιλογές για τα νέα προγράμματα σπουδών.

Θεωρώ ότι θα είναι εθνικό έγκλημα να εφαρμοσθεί οποιοδήποτε νέο σύστημα εισαγωγής φοιτητών στα ΑΕΙ, ακόμα και το αρτιότερο, δίχως πρώτα να έχουν λυθεί οι παραπάνω αγκυλώσεις και δυσλειτουργίες.

Σημείωση : Το σημείωμα απευθύνεται στο εκπαιδευτικό προσωπικό του Οικονομικού Πανεπιστημίου και του ΕΜΠ καθώς αυτά κατά τεκμήριο δέχονται τους πλέον υψηλόβαθμους, άριστους πρωτοετείς φοιτητές στους κλάδους οικονομίας διοίκησης και τεχνολογίας. Θα μπορούσε να απευθύνεται αντίστοιχα σε όλο το εκπαιδευτικό φάσμα ειδικοτήτων.