Πιστεύω ότι αν απο τις εκδόσεις των Ευαγγελίων,
των Αποστόλων,των ψαλτηρίων,των λειτουργικων
βιβλίων κ.τ.λ. της Εκκλησίας διαγραφουν οι ψιλες
(όμως να σημειώνονται στα τονιζόμενα αρκτικα
κεφαλαία γράμματα),και αντι για μεμονωμένες δασείες
(δηλαδη αυτες που δεν συνυπάρχουν στο ίδιο
φωνήεν με τόνο) να σημειώνεται ακριβως
μπροστα απο τη λέξη (είτε αρχίζει απο μικρο ή
κεφαλαίο γράμμα)ένα σημείο που οπτικως ταυτίζεται
με μικρο λατινικο «c» γραμματοσειρας μισου μεγέθους
(κατ’ εξαίρεσι να διαγραφουν οι μεμονωμένες δασείες
απο τις άτονες λέξεις και απο το «υ»,χωρις να μπει
το «c»),αυτο θα διευκολύνει,σε όχι αμελητέο βαθμο,
τους ιερεις,τους ψάλτες και τους αναγνώστες,ιδίως
άμα έχει αρχίσει η εμφάνισι πρεσβυωπίας.
Πιστεύω ότι τα μεμονωμένα πνεύματα δυσχεραίνουν την
ανάγνωσι,διότι μοιάζουν με τόνους.
Πιστεύω ότι κάλλιστα μπορει να αποφασιστει,κάποτε
μελλοντικως,στις νέες εκκλησιαστικες εκδόσεις να
υπάρξει τέτοια μετατροπη του πολυτονικου.
Για τη δημοτικη και την απλη καθαρεύουσα θεωρω
βέλτιστο το ληγουσοατονικο (βλ. πιο κάτω 12.1.2010).
Όταν δεν υπάρχει τόνος στο ίδιο φωνήεν,
ας σημειώνεται το πνεύμα τρεις φορές
μικρότερο από μια οξεία,σε ύψος.
Αυτό λύνει το όποιο πρόβλημα,χωρίς
καμμιά τροποποίησι ή μετατροπή.
Σχόλιο by Τίνα Μακροπούλου — 18/01/2010 @ 17:39
Τελικά καταλήγω στα ακόλουθα.
Στα εκκλησιαστικά βιβλία και
στα αρχαιοελληνικά κείμενα :
Να καταργηθεί,να παραλείπεται
η δασεία του «ρ»,του «υ» και
των λέξεων στις οποίες δεν
υπάρχει τόνος.
Να καταργηθεί,να παραλείπεται
ολοκληρωτικά η ψιλή.
Σχόλιο by Τίνα Μακροπούλου — 18/01/2010 @ 19:18
Τελικα καταλήγω και εγω στα ακόλουθα,
εγκαταλείποντας την ιδέα μου,του πιο
πάνω άρθρου μου.
Στα εκκλησιαστικα βιβλία και
στα αρχαιοελληνικα κείμενα :
Να καταργηθει,να παραλείπεται
η δασεία του «ρ»,του αρκτικου
«υ»,του αρκτικου «υι» και στις
πέντε λέξεις «ο,η,οι,αι,ως»,
όταν σ’αυτες δεν υπάρχει τόνος.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις
να σημειώνεται η δασεία,αλλα
μικρότερη.
Να καταργηθει,να παραλείπεται
ολοκληρωτικα η ψιλη.
Πιστεύω ότι ο νυν ή κάποιος
μελλοντικος Οικουμενικος
Πατριάρχης θα υιοθετήσει τέτοια
μικροτροπολογία του πολυτονικου,
για όλα τα εκκλησιαστικα βιβλία,
όλα τα κείμενα του Οικουμενικου
Πατριαρχείου,και των άλλων
Ορθοδόξων Εκκλησιων,άλλωστε το
ζητούμενο είναι το ευανάγνωστο,
χωρις μείωσι των πληροφοριων
που δίδει το πολυτονικο,για την
αρχαία-αρχαΐζουσα ελληνικη γλώσσα.
Και να κοιτάξουμε τι θα γίνει με
την άνω τελεία,που δεν την έχουν
τα απλα πληκτρολόγια,των e-mail
και άλλα.
Σχόλιο by Θωμας Ακρωτηριανάκης — 21/01/2010 @ 05:46